Avondrondje

23 augustus 2011

Deze avond ben ik even kort naar de lepelaarplassen geweest. Er zit daar een zeearend en natuurlijk mijn favoriet: de ijsvogel. Gelukkig scheen eindelijk de zon weer eens. Lopend vanaf de parkeerplaats bij het gemaal ‘De Blocq van Kuffeler’ aan de oostvaardersdijk, zag ik een gaai op het fietspad zitten. Dit is één van de soorten die hoog op mijn lijstje staan om nog eens te fotograferen. Maar degene die ik tot nu toe tegenkwam waren redelijk schuw en vlogen altijd snel weg. Deze was echter wat meer bereid om mee te werken en ging even tussen de takken van de bomen zitten. Daarvan kon ik deze foto maken:

Gaai

 

Poetsende ijsvogel

Aangekomen bij de hut hoorde ik de aanwezige camera’s als geweersalvo’s te keer gaan. Een ijsvogel zat op één van de takken voor de hut. Snel mijn camera van het statief gehaald en ook ik kon beginnen met schieten. Het vogeltje bleef rustig onder al dat geweld en bleef wel ongeveer 20 minuten op verschillende plekken voor de hut zitten. Een paar leuke plaatjes kunnen maken.

 

Tijdens die 20 minuten was er één moment die ik niet snel meer zal vergeten. Vlak langs de ijsvogel vloog een juffer voorbij. De ijsvogel kijk een beetje verstoord op, maar deed geen poging het insect te pakken te krijgen. Met mijn camera op de all servo mode, wat bij mijn Nikon D40 3 foto’s snel achter elkaar betekent, heb ik dit moment in één foto vast kunnen leggen. Je kunt begrijpen dat ik daar héél erg blij mee ben. Zo’n foto maak je maar één keer in je leven!

Uniek moment

 

Jonge waterhoentjes

Uiteindelijk vloog de ijsvogel weg en was het feest afgelopen. Ook de zon was nu weer achter de wolken verdwenen waardoor het licht een stuk minder werd. Toch heb ik nog deze jonge waterhoentjes vast kunnen leggen, die met z’n tweeën zonder oudervogels rondzwommen.  Af en toe klommen ze op de takken, wat wel een mooie compositie opleverde.

 

En de zeearend zullen jullie denken. Ook die was aanwezig, maar zat erg ver weg. Of je moet, zoals één van de ander fotografen in de hut, een 500mm lens hebben met een 2.0 converter. Ja, dan kan ik het ook! Natuurlijk heb ik wel een foto gemaakt, maar het is eigenlijk gewoon te ver weg. Maar ik zal hem toch hier even laten zien. Misschien zal ik ooit ook eens zo’n grote toeter bezitten en een mooie close-up kunnen maken van deze fantastische vogel.

Zeearend

 

Omdat het licht nu echt te slecht was ben ik weer naar huis gegaan. Het was kort maar krachtig en het ijsvogel – juffer moment neemt niemand me meer af!