Torenvalk (aflevering 2)
18 december 2011
Nadat mijn poging om een torenvalk te fotograferen vorige week jammerlijk mislukte (zie: https://renevosfotografie.wordpress.com/2011/12/11/polder-arkemheen/) besloot ik deze week een nieuwe poging te wagen. De Zeldertse polder bij Hoogland was dit keer het doel.
Het is altijd weer de vraag wat je tegenkomt , als je er-op-uit trekt. Nu, deze keer was het bitter weinig! Behalve knobbelzwanen en wat zwarte kraaien was er echt niets te zien. En via een forum had ik nog wel gehoord dat in deze polder de torenvalken tot op 4 meter te benaderen waren. Maar dan moeten ze zich natuurlijk wel laten zien. Uit verveling heb ik toen maar wat plaatjes geschoten van een paar schapen, die ontwaakten in het vroege ochtendzonnetje.
Ontwaken in de polder
Een leuk plaatje, maar niet waar ik voor gekomen was. Verder rijdend kwam ik wel wat meer vogels tegen, maar erg interessant werd het allemaal niet. Ik besloot onder de A28 door te rijden en mijn geluk te proberen in de polders bij Bunschoten.
Hier werd het al snel leuker: langs de dijk in een kleine plas lagen veel eenden, o.a. wilde eenden, smienten en wintertalingen. Niet veel actie, maar wel mooie kleurrijke eendjes.
Smient
Ook het mannetje van de wintertaling mag er zijn.
Wintertaling
Leuk, maar nog steeds niet genoeg om mijn onbevredigende gevoel weg te nemen. In het dorpje Eemdijk zag ik een paar holenduiven een ware balletvoorstelling in de lucht geven. De twee, ik neem aan man en vrouw, bleven maar om elkaar heen fladderen, wat een mooi schouwspel opleverde. Zou het al te maken hebben met het voorjaar?
Luchtballet
En dan, als ik langs het Eemmeer rij: een torenvalk! Maar ook deze vertrekt weer voordat ik dichtbij genoeg ben. Even verderop heb ik dan eindelijk meer geluk. Een valkje is aan het bidden vlak langs de dijk en als ik de auto parkeer in de berm, komt hij steeds dichterbij. Mijn hartslag gaat omhoog, terwijl ik de ontspanknop bijna continue ingedrukt hou. Wat een prachtig moment en vooral: wat een schitterende vogel! Ook het zonnetje werkt goed mee en dus is onderstaande foto het resultaat.
Biddende torenvalk
Een ochtend die niet veel voorstelde veranderde plots in een topper. Want enkele tientallen meters verder landde een ander valkje op een paal. Ook deze vond het niet erg dat ik een paar foto’s maakte. Zo zit het allemaal tegen en zo bieden de valkjes zich één voor één aan.
Torenvalk
Deze ochtend had dus veel van wat natuurfotografie kenmerkt in zich: de frustratie omdat het niet wil lukken en de euforie als het dan toch nog, op onverwacht moment, allemaal samenkomt en je de foto kan maken die je in je hoofd had. Wat is natuurfotografie toch prachtig!
Polder Arkemheen
11 december 2011
Voor het eerst sinds een maand had ik eindelijk weer tijd om een ochtendje er-op-uit te trekken met mijn camera. Dit keer ging mijn trip naar een voor mij onbekend gebied: de polder Arkemheen bij Nijkerk. Een vogelrijk gebied en voor mijzelf had ik bedacht dat het wel eens tijd werd voor een mooie foto van de torenvalk. En die worden daar ook regelmatig waargenomen zag ik op waarneming.nl.
Vol goede moed dus ’s ochtends vertrokken en ik was nog op tijd om de zonsopkomst mee te maken. Net toen ik bij het oude stoomgemaal “Hertog Reijnout” aankwam piepte de zon boven de horizon uit. Met het oude gemaal (gebouwd in 1882) als blikvanger kon ik enkele mooie foto’s maken.
Stoomgemaal “Hertog Reijnout”
Een zonsopkomst is altijd mooi om mee te maken. De stilte is meestal oorverdovend en het licht en de sfeer veranderd per minuut. Onderstaande foto is 4 minuten na de eerste gemaakt en toch al weer heel anders.
Zonsopkomst
Nadat het licht wat sterker is geworden ga ik op jacht naar mijn torenvalk. Ergens vliegt ie hier rond en ik zal hem vandaag vastleggen! Ik rij met de auto de polder in en kom al snel bij een brede sloot die helemaal gevuld is met eenden. Om precies te zijn: smienten. Deze heb ik nog nooit van dichtbij gezien, maar wat een prachtige soort. Vooral de mannetjes zijn prachtig. Fotografisch gezien altijd lastig om zo’n grote groep vast te leggen. Dit is wat ik er van gemaakt heb.
Smienten
Na een tijd van dit schouwspel genoten te hebben ben ik verder gereden en vlak naast één van de weinige boerderijen liep midden op de weg een vogel die ik niet had verwacht. Deze verrassing was een fazantenhaan! Samen met een klein kippetje liep ie doodgemoederd op en langs de weg zaadjes te pikken. Hoewel ooit door mensen naar Nederland gebracht mogen we deze soort inmiddels wel tot onze vaderlandse fauna rekenen. Wat een kleurenpracht heeft deze vogel.
Fazant
Altijd mooi om een onverwachte ontmoeting te hebben. Maar nog steeds heb ik geen torenvalk gezien. Wel een aantal buizerds, maar die wilden vandaag geen van allen meewerken. Steeds vlogen ze op voordat ze binnen het bereik van mijn camera waren. Je hebt wel eens van die dagen, waarop het lijkt of de dieren er een spelletje van maken om net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te verschijnen.
Maar zo makkelijk krijgen ze mij niet klein, dus vol goede moed verder. Het valt mij op dat er veel zilverreigers in het gebied zijn. Ook dat is een vogel die moeilijk te benaderen is. Dat dwingt je soms om wat meer van de omgeving mee te nemen in je foto. Eigenlijk vind ik dat best mooi op zijn tijd. Geeft een heel ander, completer beeld van de vogel in kwestie.
Zilverreiger in zijn habitat
Al met al ga ik best wel lekker, op de torenvalk na dan. En dan, eindelijk, zie ik hem zitten. Op een paaltje aan de linker kant van de weg. De goede kant dus, om vanuit mijn auto een foto te kunnen maken. Maar dan……… vliegt ie op. Damn! Volgens mij hebben de buizerds contact met hem gehad en doet hij mee met het spelletje “fotograafje pesten”. Een eind verder het veld in begint hij te bidden. Te ver weg voor een fatsoenlijke foto. Heb hem wel gemaakt natuurlijk, maar durf de foto hier niet eens te laten zien.
Ja wat doe dan? Gewoon doorgaan natuurlijk! Even verderop zie ik nog een torenvalk, maar deze is al gevlogen voordat ik maar een beetje in de buurt kom. Ook wordt het nu drukker met fietsers en hardlopers. De kansen op mijn torenvalkfoto nemen steeds meer af. Helaas, vandaag zal het wel niet meer gebeuren.
Als laatste van deze ochtend wil ik jullie nog een merkwaardig stel laten zien. Het is bekend dat er hybriden voorkomen van deze twee soorten, dus helemaal uniek is het niet. Maar het blijft een vreemd gezicht: twee soorten die samen een koppeltje vormen. In dit geval een boerengans en een grote canadese gans. En het was echt een paartje. Verder waren er geen gansen te zien en ze bleven de hele tijd bij elkaar en gingen steeds samen verder.
Leuk koppel
En met dit voorbeeld van integratie tussen verschillende bevolkingsgroepen sluit ik mijn verhaal van deze ochtend af. Bedankt voor jullie belangstelling en tot een volgende keer. Hopelijk moet ik, en jullie, niet weer een hele maand wachten voordat ik weer tijd heb.
René Vos natuurfotografie 