‘s-Gravelandse herfstbossen
27 oktober 2012
Omdat ik dit weekend dienst heb, kan ik niet al te ver weg gaan. Moet snel in Amsterdam kunnen zijn als ik wordt opgeroepen. Natuurlijk wil ik wel even er-op-uit met het mooie weer wat voorspeld is. Op advies van een collega fotoblogger (http://incantoimages.blogspot.nl/) ga ik naar ‘s-Graveland. Om precies te zijn naar landgoed Hilverbeek.
Een landgoed is in bezit van natuurmonumenten en vrij toegankelijk. Er zijn veel watertjes en beuken, wat voor mooie herfsttaferelen moet zorgen. Het is nog schemerig als ik aankom en dus ga ik eerst maar eens op verkenning uit. Al snel zie ik een aantal mooie plekjes. Het wachten is nu op de zon, die al voorzichtig over over de horizon uitkomt. In een bos blijft het altijd wat langer donker, ook al omdat er nog veel blad aan de bomen zit. Maar na een tijdje kan ik beginnen met het maken van foto’s.
Herfstkleuren
Een beetje een drukke foto, maar het geeft goed weer hoe het er op dit moment uitziet. Veel bruine, gele en ook nog groene kleuren. Stond trouwens op een bruggetje bij het maken van deze foto.
De laatste tijd probeer ik in mijn foto’s niet alleen te registreren wat ik zie, maar soms ook alleen de sfeer of het gevoel vast te leggen. Dat kan door de manier van fotograferen of door een bewerking van de foto. Onderstaande foto heb ik in photoshop bewerkt. Het geeft een, volgens mij, dynamisch beeld van de herfst. Denkend aan herfstkleuren en wind.
Autumn moods
Ik ben eigenlijk van plan om vandaag niet de hele tijd op mijn buik te liggen bij paddenstoelen. Maar dit exemplaar neem ik toch even mee.
Doolhofzwam
Een doolhofzwam dus. De onderkant laat zien waarom deze zo genoemd wordt. Het gerucht gaat dat deze zwam erg polulair is bij kabouterkinderfeestjes. Uren kunnen ze zich vermaken met het ronddwalen in het doolhof. Lijkt me nog een hele toer voor de papa en mama kabouters om zo’n zwam met de onderkant omhoog te leggen.
Na dit intermezzo loop ik verder door het bos, genietend van de herfstkleuren en geuren. De route voert mij nu uit het bos en naar een meer open gebied met lanen en weilanden.
Bomenrij
Het liedje: De paden op, de lanen in vooruit met flinke pas….. schiet door mijn hoofd. Met die flinke pas valt het trouwens wel mee. Doe altijd uren over een paar kilometer als ik aan het fotograferen ben. Als ik met mijn gezin aan het wandelen ben is het dan ook geen doen om foto’s te maken. Na 1 minuut wordt er al geroepen: “Papa kom je nog!!!!!” Gelukkig kan ik nu alle tijd nemen, want anders had ik dit roodborstje gemist. Vol in het tegenlicht, maar toch wel een aardig beeld dacht ik.
Roodborstje
Ik loop nu weer het bos in en kom bij een vijver. Een prachtige plek! De kleuren zijn hier op en top herfstig en doordat het een open plek is valt er ook nog mooi licht op.
Herfstvijver
Ik blijf hier een tijdje rondhangen en geniet gewoon van de omgeving. Voor mij geldt dat het lekker buiten zijn in de natuur net zo belangrijk is als het maken van foto’s. En door mijn fotohobby sla ik die twee vliegen in één klap.
Jammer genoeg is het weer tijd om op huis te gaan. Terug lopend naar de auto zie ik nog een mooie herfsttak, Ik zie er een mooie omslagfoto voor mijn facebook in. https://www.facebook.com/rene.vos.71
Herfsttak
Het was een heerlijke wandeling met prachtige herfstkleuren.
Tot slot wil ik nog twee paddenstoelenfoto’s laten zien die ik op een andere wandeling heb gemaakt waar ik geen blog van geschreven heb. Maar ik vind de foto’s toch de moeite waar om hier nog even te laten zien.
Inktzwammetjes
Vooral op onderstaande foto ben ik erg trots.
Geweizwam
Bedankt dat je even met mij mee bent gelopen. En ik hoop dat je genoten hebt van mijn foto’s.
Ondanks de regen
14 oktober 2012
Het eerste wat ik doe als ik vanochtend uit mijn bed kom is kijken op de buienradar. Helaas veel buien, die allemaal over Flevoland trekken. Het heeft geen zin om er lopend op uit te trekken, tenzij ik kletsnat wil worden. Laten we dat dus maar niet doen! Wat dan? Een aanlokkelijke gedachte is om terug mijn bed in te duiken en heerlijk uit te slapen tot een uur of tien. Maar ik schud die gedachte van mij af en besluit om naar de Lepelaarhut te gaan. Zit ik lekker droog en er is altijd wel wat te zien.
Als ik bij de hut kom, zie ik dat de schermen afgebrand zijn! Wat een vandalisme is dat nu weer! Kan iemand mij uitleggen wat het nut van zo’n idiote actie is? Gelukkig is de hut gespaard gebleven, maar het heeft niet veel gescheeld Ik installeer mij en wacht op de dingen die komen gaan.
Het verrast mij dat er bijna geen eend te zien is. Normaal gesproken zitten er altijd tientallen, of soms wel, honderden eenden op de plas. Nu alleen een groepje wilde eenden en daar houdt het dan ook mee op. Gelukkig hoef ik niet heel lang te wachten op de eerste actie. Achter op de plas zie ik een aantal zilverreigers en één daarvan besluit mijn kant op te komen. Hij land zo dicht bij de hut, dat ik hem ternauwernood nog volledig in beeld kan krijgen.
Landing
Tot aan zijn dijen staat hij in het water en ook van boven beginnen nu de eerste druppels neer te vallen. Jammer genoeg blijft hij niet lang en vertrekt hij weer naar de andere kant. Maar ik heb hem er mooi op staan.
Grote zilverreiger
Bijna niet te geloven dat deze mooie vogel voor 1980 eigenlijk niet voorkwam in Nederland. Maar door het ontstaan van de Oostvaardersplassen vonden ze een prachtig broedgebied, van waaruit ze heel het land gekolonialiseerd hebben. Nu is het een vrij algemeen voorkomende vogel.
Hoewel de eenden het laten afweten, zijn de aalscholvers natuurlijk wel present. Op de twee eilandjes zitten er tientallen. Dan gaat er een groepje van een stuk of twintig gezamenlijk op visjacht. Als groep werken ze de hele plas af. Dat heb ik nog niet eerder gezien en het is fascinerend om te zien. Nooit geweten dat deze vogels samenwerken bij het zoeken van voedsel. Weer wat geleerd!
Samen op jacht
Ik kon niet zien of ze erg succesvol waren, daarvoor zaten ze te ver weg. Deze foto was eigenlijk het enige moment dat ze binnen ‘schietafstand’ waren.
Wie wel succesvol is bij de jacht is een aalscholver die er op zijn eentje op uittrekt. En hoe!!! Hij heeft een enorme joekel van een vis te pakken gekregen. Dat levert dan weer een ander probleem op: hoe krijg ik die naar binnen? Voor mij een herkenbaar beeld: een vogel die een (te) grote prooi te pakken heeft. Zie: De reiger en de haas.
Grote vangst
Technisch gezien misschien geen topfoto, maar het moment is wel top! Zo af en toe verliest hij zijn grip en laat hij de de vis glippen bij het positioneren. Snel duikt hij hem dan weer op en doet een nieuwe poging. Uiteindelijk is de uitkomst hetzelfde als bij de reiger met de haas: de ogen zijn groter dan de keel. De aalscholver geeft het op en vertrekt met een lege maag.
Zo’n moment maakt het meer dan de moeite waard dat ik toch op pad ben gegaan en de verleiding om terug te gaan in mijn bed heb weerstaan. Maar ook hierna is er nog genoeg te zien. Zo komen twee knobbelzwanen langzaam richting de hut. De eerste besluit dat een regenbuitje een prima moment is om de veren te poetsen.
Poetsende knobbelzwaan
Ik vind het persoonlijk altijd wel mooi om bij witte vogels de omgeving wat donkerder te houden. Dan komt het onderwerp mooi naar voren. Zijn kompaan is niet zo poetserig, maar deze zwemt wel heel dicht voor de hut langs. Dat komt mooi uit, want nu kan ik, ondanks het donkere weer en de regen, een mooi portret van hem of haar maken.
Portret knobbelzwaan
Ik vind het altijd weer een beetje raar dat je zo dwars door de snavel heen kunt kijken.
Ik ging met niet al te veel verwachtingen op pad, maar ik heb me weer erg vermaakt vandaag. En ondanks de regen toch een paar mooie foto’s kunnen maken. Ik zit nu te wachten op een droge periode, zodat ik naar de auto kan lopen. Dat is toch iets van tien minuten, dus dat doe je ook niet zo maar in de stromende regen. Gelukkig klaart het even op en ik wil vertrekken. Maar dan komt er nog een keer een zilverreiger bij de hut. Net als bij de zwaan kan ik ook van deze vogel een portret maken.
Portret grote zilverreiger
Een mooie afsluiter van deze zondagochtend. Inmiddels is het toch weer gaan regenen en kom ik toch nat, maar tevreden, bij de auto. Ook een verregende ochtend kan dus nog genoeg moois opleveren.
De herfst is begonnen!
7 oktober 2012
Zo begin oktober beginnen bij mij de herfstkriebels weer te komen. Ik wordt dan, als door een magneet, het bos ingetrokken. Een heerlijke tijd met paddenstoelen, herfstkleuren en vooral niet vergeten de herfstgeur van het bos na weer een regenbui. Heerlijk!
Dus vandaag ga ik vanzelfsprekend het bos in. De herfstkleuren zullen nog wel niet zo uitbundig zijn, maar de paddenstoelen schieten de grond uit. Ben benieuwd welke ik tegenkom vandaag.
Al snel zie ik tijdens mijn wandeling verschillende groepjes paddenstoelen. De kunst is er een fotogeniek groepje uit te pikken. Veel zwammen zijn aangevreten of omgevallen of om andere redenen niet geschikt om te fotograferen. Dan stuit ik op een groepje zwammen. Ik zeg groepje, maar je kunt gerust zeggen: GROEP! Op een omgezaagde beuk nemen ze de hele kopse kant in.
Lekker knus
En dit is nog niet eens de hele groep. Ik ben trouwens wel een tijdje bezig geweest met het verwijderen van dennennaalden die er boven op lagen. Een glibberig karweitje moet ik zeggen. Voor de oplettende kijkers: één heb ik laten liggen om aan te geven wat de omgeving was van deze zwammen. Het zou de gewone zwavelkop kunnen zijn, maar zeker weet ik dat absoluut niet. Ben niet zo thuis in de paddenstoelen-determinatie-wereld.
Door dit stukje bos stroomt ook een watertje. Dat is natuurlijk ideaal voor een aantal mooie foto’s. Helaas zijn de herfstkleuren nog niet tevoorschijn gekomen, maar toch levert het nu ook al mooie beelden op.
Beekje
Op de foto lijkt het al vrij licht, maar in werkelijkheid is het nog aardig donker in het bos. Er zitten nog veel bladeren aan de bomen en de zon heeft moeite om daar doorheen te dringen. Bovenstaande foto is dan ook genomen met een sluitertijd van 13 seconden. Uiteraard vanaf een statief. Het geeft wel een heel mooi effect op het langzaam stromende water van de beek.
Vlak naast het water staat een dode beukenstam. En laat die nu onder de porseleinzwammen zitten! Een heerlijke paddestoel om te fotograferen. Door zijn gladde uiterlijk en door het feit dat die doorzichtig is kun je er als fotograaf mooi me “spelen”. Deze eersten zitten vrij hoog en ik moet me in rare bochten wringen om nog door de zoeker te kunnen kijken.
Porseleinzwammen
De achtergrond is het bladerdak, waar de zon een dappere poging doet om er doorheen te breken.
Op dezelfde stam zit ook nog een groep jonkies. Opvallend is dat dit de enigen zijn die bedekt zijn met vliegjes. Zouden ze een bepaalde stof afscheiden? Wie het weet mag het zeggen.
Hangjongeren
Ik loop verder stroomopwaarts en geniet van de geuren en geluiden in het bos. Vogels zie ik niet, maar hoor ik wel om me heen. En ook dat is genieten! Ik kan me nu al voorstellen hoe het hier moet zijn als de herfstkleuren tevoorschijn komen. Hier nog een foto van het watertje met de beuken er om heen. Deze heb ik wat donkerder gehouden om het contrast tussen de donkere stammen en de lichte bladeren goed uit te laten komen.
Bossfeer
Bij deze foto komt mooi over hoe de sfeer in het bos was. Met het zonlicht dat, door de bladeren gefilterd, op verschillende plekken de bosgrond bereikt. Heerlijk wandelen zo langs het water en nog lekker rustig ’s morgens. Hoewel er al snel hierna de nodige mountainbikers verschijnen. Ieder zijn hobby natuurlijk, maar hoe sommige gasten door het bos raggen is niet echt normaal. Daarbij wordt niet gekeken of er soms paddenstoelen of planten in de weg staan. Gewoon recht er over heen en dus niet op het pad blijven 😦 Moest ik even kwijt.
Gelukkig zat deze op een veilige plek. Je kunt mooi zien hoe het tegenlicht dwars door deze porseleinzwammen schijnt.
Doorschijnend
Voor mij persoonlijk de mooiste foto van vandaag. De komende tijd zullen er nog veel paddenstoelen voorbij komen op mijn blog. Hoop dat ik jullie er niet mee verveel.
René Vos natuurfotografie 