Een sombere dag
28 december 2012
Er was wat zon voorspeld deze ochtend, maar zoals zo vaak de laatste weken blijkt het een grijze dag te zijn. Alleen bij zonsopkomst kan ik nog 5 minuten van de zon genieten. Ze komt hier op boven de Oostvaardersplassen.
Zonsopkomst
Daarna heb ik de zon niet meer terug gezien helaas. Omdat ik mijn nieuwe groothoeklens (Tokina 12 – 24mm) wil uittesten baal ik er wel van. Voor mooie landschapsfoto’s is een egaal grijze lucht nou niet echt ideaal. Eigenlijk moet je dan gewoon naar huis gaan en zeggen: “Helaas, vandaag niet. Volgende keer meer succes”. Maar ja, nu ik eenmaal toch op pad ben, is het moeilijk om te beslissen om dan maar te stoppen.
Dus rij ik door naar Lelystad en parkeer mijn auto bij het infocentrum van Staatsbosbeheer. Er staat een plakkaat aangeplakt met de tekst: “Als gevolg van de overvloedige regenval zijn de paden erg modderig. Wij raden u aan laarzen te dragen”. En omdat ik een volgzaam type ben verwissel ik mijn wandelschoenen voor laarzen. Nou ze hadden gelijk hoor! Wat een blubber. Maar ik kan gelukkig overal doorheen banjeren.
Het hele gebied lijkt één groot moeras. Maar nu ik er toch ben ga ik wat oefenen met groothoek. Ik had altijd 18mm als groothoek, maar wat een verschil maakt dat met 12mm zeg! Alles lijkt heel klein op de foto’s en de voorgrond neemt veel van de ruimte in beslag. Dat vergt toch wel even een aanpassing in kijken en afstand tot je onderwerp. Bij onderstaande foto sta ik er echt bovenop. Je ziet als het ware nog net niet mijn voeten in beeld.
OVP moeras
Hoewel ik mijn groothoek veel wil gebruiken vandaag, kan ik het toch niet laten om mijn tele er even op te zetten als ik een kraai mooi in de top van de boom zie zitten. Helaas krijg je als je een donkere vogel tegen een grijze lucht fotografeert al snel een silhouet. Om er een mooi plaatje van te maken heb ik hem even door photoshop gehaald. En dan is dit het resultaat.
Silhouet
Geen foto meer, maar wel een leuk plaatje toch?
Ik sop verder door het water en de blubber. In dit gebied staan heel veel dode en omgevallen bomen. Samen met het sombere weer krijg je een beetje een onheilspellende sfeer. Om dat nog eens te benadrukken heb ik volgende omgezet in zwart/wit en een vignetering toegevoegd.
Onheilspellend
Ik moet zelfs uitkijken dat ik zelf niet somber wordt. Gelukkig ben ik al snel tevreden, en als ik een klein paddenstoeltje zie ga ik weer vrolijk aan de slag. Deze keer geen macro-opname, maar gebruik ik mijn groothoek. Dat heb ik nog nooit gedaan met een paddenstoel, dus ik ben benieuwd wat er uit komt. Omdat het één grote waterplas is, gaat het me toch te ver om plat op de buik te gaan liggen. Er zijn grenzen niet waar? Dus maar vanuit de hand: camera laag houden en op goed geluk afdrukken. Ik kan natuurlijk zo niet door de zoeker kijken en ook live-view op het schermpje is niet te zien als je de camera zo laag houdt. Het resultaat valt mij alleszins mee. Alleen later een beetje rechtzetten en that’s it.
Moeraspaddenstoel
Ik denk dat het een fluweelpootje is, maar als iemand denk dat het een andere soort is dan hoor ik dat graag. Geeft toch wel een mooi beeld zo met een groothoek. Heel anders dan met een macrolens. Ik ga dit zeker vaker doen.
Ik loop verder, maar veel is er niet te beleven. Ook een aantal andere wandelaars/vogelaars lopen wat doelloos rond te dolen door de modder. Zelfs één op witte gympen! Maar die houdt het al snel voor gezien. Een beetje voorbereiding is toch wel belangrijk. Ik loop ook terug richting parkeerplaats. Maar dan verschijnt er een groep spreeuwen. Een paar honderd zullen het toch wel zijn. Ze strijken neer in de bomen en ik haal mijn telelens weer te voorschijn. Zoals ze in de bomen zitten lijkt het wel een grote vergadering.
Werkoverleg
Het is een prachtig gezicht hoe de wolk vogels van boom naar boom vliegt. En kwetteren dat ze doen. Waarschijnlijk hebben ze elkaar veel te vertellen.
Verder op weg naar de auto kom ik over de vlonders. Voor iedereen die wel eens aan de Lelystadse kant van de Oostvaardersplassen is geweest een bekend punt. Deze vlonders geven een mooie dieptewerking in de foto.
Vlonder
Dan wil ik nog even mijn telelens gebruiken. Ik hoor in de struiken voor me een matkopje en dat zijn hele leuke, maar drukke vogeltjes. Maar dan ……
Verbazing! De autofocus doet het niet! Snel controleer ik of alle knopjes goed staan, maar dat is niet het probleem. Het zal toch niet zo zijn dat ie stuk is! Net deed ie het nog. Nog maar eens proberen: niks. Andere lens erop: alles werkt. Tele weer er op gezet: geen AF. Mijn reserve camera geeft ook geen oplossing. Nog steeds doet de autofocus van mijn telelens het niet. Balen is dan een te klein woord. En zo eindig ik deze ochtend chagrijnig.
Thuis heb ik nog geprobeerd de contactpunten schoon te maken, maar dat hielp ook niets. Advies van het Nikon Servicecentrum: opsturen voor reparatie. Dat zo’n fantastisch jaar zo in mineur moet eindigen. Ik hoop dat de reparatie niet te duur is. Anders moet ik héél hard nadenken hoe ik dit ga oplossen. Een nieuwe telelens is toch al snel 1000 euro en ik was net van plan een mooie filterset aan te schaffen. Natuurlijk is het niet het eind van de wereld, maar leuk is anders.
Tot ziens in 2013, hopelijk met een werkende telelens!
Een fantastisch jaar!
18 december 2012
Zo aan het eind van het jaar is natuurlijk een mooi moment om even terug te kijken. En als ik kijk naar wat ik dit jaar allemaal beleeft heb in de natuur kun je gerust zeggen: Wat een fantastisch jaar! Ik wil jullie dan ook even mee terug nemen naar de mooiste natuurmomenten van 2012. Om nog één keer te genieten van die prachtige en unieke momenten. Het gaat mij er daarbij niet om of het mijn mooiste foto’s van dit jaar zijn, maar om de gebeurtenissen die mij het meest zijn bijgebleven.
Het jaar 2012 begon gelijk goed toen ik in januari een grote groep edelherten te water zag gaan. En dat vlak voor mijn neus! Deze foto is gepubliceerd op de website van Almere Dichtbij.
De grote oversteek
En dit is nog maar een klein gedeelte van de groep. In totaal waren het een stuk of veertig herten. Erg indrukwekkend! Ik hoop het ooit nog eens mee te maken en het dan te filmen.
Gelukkig heb ik geen moeite om vroeg uit de veren te gaan. Ik heb dan ook weer vele zonsopkomsten meegemaakt dit jaar. Eén die op mij de meeste indruk heeft gemaakt is die van 24 maart. In de Eempolder werd toen duidelijk waar het gezegde “Ochtendstond heeft goud in de mond” vandaan komt.
Gouden licht
Voor zulke momenten sta je dus vroeg op.
Ook in maart kon ik voor het eerst de futenbalts bekijken. Veel speelde zich af tussen het riet, maar net toen het over leek te zijn kon ik nog deze foto maken. Het gevoel dat je dan hebt is moeilijk te beschrijven, maar prachtig om zo’n moment vast te leggen. Voor mij heel bijzonder.
Pinguindans
Ik voel me altijd bevoorrecht om zoiets mee te mogen maken.
Het volgende moment dat ik nog eens voor het voetlicht wil brengen is van de eerste pinksterdag. In hetzelfde gebied als de futenbalts probeerde ik een koekoek te fotograferen. Groot was mijn verbazing toen er een tweede exemplaar verscheen en ze het met elkaar aan de stok kregen. De tweede keer dat ik een koekoek op de foto krijg en dan ook nog twee en op deze manier!
Luchtgevecht
Dan sta je echt wel te genieten hoor! Ook al had ik geen foto gehad, dan nog zal ik dit niet snel vergeten.
Wat ik zeker nooit zal vergeten was de gebeurtenis in de Eempolder. Wat zich daar afspeelde was zo ongelofelijk en uniek! Ik denk niet dat ik zoiets ooit nog zal meemaken. Een blauwe reiger probeerde een dode haas op te eten. Ik kon mijn ogen niet geloven, maar het was toch echt zo. Onderstaande foto heeft ook in de nieuwsbrief van Vroege Vogels gestaan.
Te gulzig?
Uiteindelijk is het hem niet gelukt om de haas door te slikken. Maar voor mij is dit wel HET fotomoment van het jaar!
Een andere mooie ervaring was het fotograferen van reeën op de Gooise heide. Vooral toen het bekende bloemenveldje in bloei stond heb ik een paar mooie foto’s kunnen maken.
Ree in bloemenveld
Ook het kleine zorgde voor mooie natuur ervaringen. Zo heb ik mij heerlijk vermaakt met een nimf van een sprinkhaan. Dit kleine vriendje speelde heerlijk mee en ik kreeg warempel het idee dat we een klik hadden. Ook hij of zij zorgde daarom voor een hoogtepuntje het afgelopen jaar.
Kiekeboe
Ik moet nog altijd glimlachen als ik deze foto zie.
Naast de reiger met de haas zorgde ook een andere vogel met prooi voor een indrukwekkende ervaring. En dat vlak achter mijn eigen huis. Een sperwer had een bonte specht te pakken! Ik was toen buiten aan het werk en werd gealarmeerd door de alarmroepen van de eksters en gaaien. Wat een indrukwekkende rovers zijn die sperwers toch. Jammer van de specht, maar respect voor de sperwer!
doodsstrijd
Niet alleen dieren kunnen voor prachtige natuurervaringen zorgen. Ook alleen al de stilte of de sfeer kunnen zorgen voor momenten die je bijblijven. Zoals toen ik deze herfst in het Leuvenumse bos was en er na een koude nacht een feërieke sfeer hing tussen de beukenstammen.
Feeënbos
Het was dit jaar zo-wie-zo een prachtige herfst met veel paddenstoelen.
Zoals je ziet heb ik genoeg meegemaakt dit jaar. En dan zijn dit alleen nog maar de absolute hoogtepunten. Er waren zoveel momenten waar ik met plezier op terug kijk. Zoals de libellen in het Kuinderbos, de macroworkshop van Loulou Beavers, die ochtend in het Dwingelderveld en nog veel meer. Het lijkt bijna onmogelijk dat 2013 dit kan evenaren. De tijd zal het leren. En wie weet? Misschien beleef ik in de laatste weken van dit jaar nog wel iets spectaculairs! Want het kan elk moment gebeuren, maar je moet er wel op uit om het te beleven.
Ik hoop dat ik jullie ook in 2013 kan laten genieten van mijn avonturen in de natuur en mijn foto’s. Ik vind de reacties van jullie in ieder geval erg inspirerend en bedank dan ook iedereen voor hun commentaren en tips.
Dwingelderveld
2 december 2012
Dit weekend ben ik op familiebezoek in Drenthe. Back to my roots als het ware. Misschien sneeuw en vorst! Ik moet dus ’s ochtends vroeg er even op uit met mijn camera. Doel deze keer: Nationaal park Dwingelderveld. Op de grote stille heide is hier echt nog van toepassing, maar ook bossen en vennen zijn volop aanwezig. Een prachtig gebied dat laat zien hoe Drenthe er vroeger uitzag.
Maar als ik aan kom rijden slaat de schrik om mijn hart: grote gele graafmachines staan her en der in het veld. De grond wordt afgegraven en grote modderige vlakken bepalen het landschap. Niet echt fotogeniek. Ik rij nog een stukje door en kom bij een fietspad dat de heide op gaat. Hier wordt gelukkig niet gewerkt en dus parkeer ik de auto en ga op pad. Helaas is de voorspelde sneeuw en vorst uitgebleven, maar dat mag de pret niet drukken.
De zon is nog niet opgekomen en de maan staat nog fier aan de hemel. Een zwerfkei staat pontificaal in het veld en dat vraagt natuurlijk om een eerste foto.
Zwerfkei
Deze jongens werden dus gebruikt voor het bouwen van de beroemde hunebedden. Meegenomen door het landijs in de voorlaatste ijstijd vanuit Scandinavië.
De zon doet nu zijn uiterste best om ook een woordje mee te spreken en piept zo af en toe door de wolken heen. Dat levert een prachtig gekleurde wolken op die vanuit het westen binnen komen waaien.
Kleurrijk
Deze kleurenpracht duurt helaas niet lang, want de zon heeft het moeilijk. De blauwtinten nemen het weer over, maar ook dat levert mooie plaatjes op.
Dwingelderveld – Holtveen
Dit stuk, met plassen, vennen, rietstukken en moerasjes wordt dus het Holtveen genoemd. Er staat ook een kijkscherm, maar er is weinig te zien. Wat wilde ganzen en eenden in de verte. Het geluid van de vogels is wel weer mooi en accentueert de stilte van de vroege ochtend.
Genietend van de sfeer loop ik door. Een stukje verder staan er een aantal dode bomen in het water. Een mooi foto-onderwerp, maar lastig in beeld te brengen. Een brede rietkraag verstoord het beeld. Dan maar het water in denk ik. Zo hou ik het riet, min of meer, uit beeld en kan ik ook de spiegeling meenemen.
Spiegelboom
Dezelfde boom nog eens, maar dan met zijn vrienden erbij.
Dode-bomen-ven
Je kunt bij de laatste foto goed zien dat ik in het schaduw gebied sta, terwijl in de achtergrond de zon volop schijnt. Ik had graag de rechtse boom wat meer in beeld willen krijgen, maar dat was niet mogelijk met mijn minimale brandpuntsafstand van 18mm. Achteruit stappen had geen zin door de rietkraag. Toch maar eens serieus nadenken over een “echte” groothoeklens.
Om van dit blog een echt landschapsblog te maken nog een laatste foto van een andere plas. Op de kaarten staat deze benoemd als Moddergat. Vandaag zeker geen toepasselijke naam. Omdat het nog steeds windstil is krijg ik ook hier een mooie spiegeling voorgeschoteld.
Moddergat
Volgens mij is dit mijn eerste blog met alleen maar landschapsfoto’s. En dit smaakt zeker naar meer. Ik hoop dat jullie daar hetzelfde over denken.
René Vos natuurfotografie 