Fotoworkshop deel 2: Vogelparadijs
24 mei 2013
In mijn vorige blog liet ik je al de kluten zien (Fotoworkshop deel 1: De Kluut). Maar er was natuurlijk nog veel meer te zien. Eén van die andere soorten is het visdiefje. Een kleine stern, die veel voorkomt in Nederland. Op een eilandje vlak naast de hut zitten een aantal paartjes. Ik kan niet zien of ze ook nesten hebben, maar dat zal zo maar kunnen. Zo af en toe komt er een vogel met een visje aanvliegen. Soms wordt die aan de partner gegeven. Die neemt dit cadeautje dankbaar in ontvangst.
Cadeautje
Soms is de vis wat aan de grote kant. Het kost dan behoorlijk wat gehannes om de buit naar binnen te werken. Op een gegeven moment was er een vis die zo groot was, dat die niet op te eten was door een visdiefje. Uiteindelijk belandde die in de maag van een kokmeeuw. Onderstaand visje past wel en gleed zonder moeite naar binnen.
Met uitjes?
Zijn trouwens wel schreeuwlelijkerds die visdiefjes. Maar zelfs dat levert een foto op.
Luidruchtig
We laten de visdiefjes verder met rust, want er is nog veel meer te zien. Scholeksters bijvoorbeeld. Een mooi moment was toen een scholekster een klein kluutje even pakje, maar gelukkig weer losliet. Helaas zat ik toen niet aan de goede kant van de hut, dus geen foto’s daarvan. Maar wel een foto van een ander interessant moment. Ineens vlogen van alle kanten vogels de plas in. Volgens Steven, die de workshop gaf, was er een roofvogel in de lucht. Deze scholekster houdt de lucht nauwlettend in de gaten.
Gevaar vanuit de lucht?
Na een poosje keert de rust terug. Kust veilig!
Dan verschijnt er nog een ander vogeltje ten tonele. Eentje die ik nog nooit gezien had: de kleine plevier. Een prachtig vogeltje, die even komt buurten op het visdiefjes-eiland.
Kleine Plevier
Opvallend bij dit vogeltje is de gele ring om het oog. Een goed herkenningskenmerk. Het bezoek duurt een paar minuten en dan vertrekt ie weer. Mij blij achterlatend.
In deel 1 had ik al geschreven dat er twee hutten zijn. In twee groepen gaan we ook die een bezoekje brengen. Daarvoor moeten we eerst weer een stukje terug varen. En weer vliegen de grutto’s boven ons hoofd. Ik heb mijn extender er nog op zitten, maar eigenlijk komen de vogels te dichtbij. Dat is weer eens iets anders. Normaal gesproken zitten vogels altijd te ver weg. Toch lukt het me een redelijk scherpe opname te maken van een vliegende grutto.
Grutto
Ik vind mezelf niet zo goed in het fotograferen van vliegende vogels, maar deze is goed gelukt, al zeg ik het zelf.
In de tweede hut zijn ook twee plaatsen waarbij je vlak over het wateroppervlakte kijkt. Dat levert dan een mooie hoek t.o.v. de vogels op. De eerste die ik zo kan fotograferen is deze kieviet.
Kieviet
Het blijven toch mooie vogels met die prachtige kleuren in hun veren. Ondanks dat de zon hier niet schijnt komen die kleuren prachtig naar voren. Verder is er in deze plas ook een slobeend aanwezig. Een mannetje.
Slobeend
Deze soort komt altijd een beetje komisch op mij over met die rare grote snavel. Ik zie geen vrouwtje, maar misschien zit die wel ergens op het nest. Verder zie ik mijn eerste zomertaling. Helaas is die te ver weg voor een mooie foto. Gelukkig voor mij komt een paartje scholeksters wel binnen schootsafstand.
Scholeksters
Wat veel soorten heb je hier zeg. Dit kun je met recht een vogelparadijs noemen. Zo zie je dat één man (de boer dus) het verschil kan maken. En het is geweldig om hier een workshop te volgen en de nuttige tips van een professional te krijgen. Tot slot nog een foto van een soort die ik nog niet genoemd heb, maar hier ook regelmatig voor mijn lens komt: de tureluur. Terwijl ik met met hoofd vlak boven het water zit, komt ie al zoekend naar eten dichterbij gescharreld. Op een gegeven moment zelfs te dichtbij voor een foto. Maar wel heel gaaf zo close!
Foeragerende Tureluur
Ik moet zeggen dat ik nog nooit zoveel foto’s op één dag heb gemaakt. Aan het eind van de dag is mijn kaartje vol en mijn batterij leeg. Een heerlijke dag in het vogelparadijs.
Fotoworkshop deel 1: De Kluut
24 mei 2013
Eindelijk is het zo ver: vandaag is mijn fotoworkshop van Steven Ruiter. In de omschrijving van de workshop staat dat we naar een prachtige, nog geheime locatie gaan. Daar zullen de vogels zo’n beetje over je voeten lopen is de wervende tekst. Grutto’s, Kievieten, Tureluren, Kluten en verschillende eenden zijn allemaal aanwezig. Een Eldorado voor de vogelfotograaf dus.
Al carpoolend komen we aan bij een boerderij. Vraag me niet waar we precies zijn. Ergens in Friesland bij Nijland en dan nog een paar keer links en rechts over landweggetjes. Ons einddoel blijkt een boerderij te zijn waarvan de boer een vogelliefhebber is. Achter op zijn land heeft hij twee grote ondiepe gaten gegraven ter grootte van een voetbalveldje. Met bij beide plassen een kijkhut.
Om de vogels niet te veel te verstoren gaan we het laatste stukje met een fluisterboot. We worden welkom geheten door de grutto’s die hun kenmerkende geroep laten horen. In de plas voor de hut zijn ook verschillende eilandjes waar de vogels op kunnen uitrusten en zelfs kunnen broeden. Er zijn inderdaad al verschillende soorten te zien. Om het een beetje overzichtelijk te houden zal ik in dit blog alleen de foto’s van de kluten laten zien. In de volgende blog komen de andere vogels aan bod. De kluut krijgt een eigen blog , omdat ik het prachtige vogels vind en omdat ze vandaag heel mooi meewerken.
Kluut
Verspreid over de plas zijn er een aantal koppeltjes aan het foerageren. En ze komen inderdaad, zoals beloofd, heel dicht bij de hut. Dichtbij genoeg om een portretje te maken.
Portret
Echt gaaf om zo dicht bij de vogels te zijn. En waar we met zijn allen op hoopten gebeurt : kleine kluutjes komen met hun papa en mama de plas ingelopen. Op sommige plekken is het water wel wat diep, maar mama moedigt ze aan.
Doorlopen!
Als deze hindernis overwonnen is, is het tijd om op zoek te gaan naar iets eetbaars. Papa doet wel even voor hoe het moet. Maar of ze allemaal even goed opletten is de vraag.
Papa doet het voor
Wat zijn het toch heerlijke pluizenbolletjes. Een genot om naar te kijken. Zo af en toe leg ik de camera even weg om gewoon even van dat kleine grut te genieten. Dapper stappen ze door het water dat soms tot hun kopje komt. Op andere plekken is het bijna drooggevallen. Dan kun je ook hun grote voeten goed zien.
Dappere stapper
En na het eten is het natuurlijk tijd om het verenpak schoon te maken. Onderstaande foto is vanuit de tweede hut gemaakt. Daar is ook de mogelijkheid om foto’s vanuit een laag standpunt te maken.
Poetsen
En zo zie je tijdens zo’n dag de dagelijkse beslommeringen van de familie Kluut. Prachtig om mee te maken. En dan te bedenken dat er hier nog veel meer soorten aanwezig zijn. Maar die laat ik in een volgend blog zien.
Afwisselende ochtend op de hei
19 mei 2013
Een gunstige weersvoorspelling doet mij besluiten om vanochtend naar de heidevelden van het Gooi te gaan. Er is ons een zonnige dag belooft en daar ben ik wel weer eens aan toe. Als ik op de heide kom ligt er nog een mooie deken van mist over het landschap. De zon komt bijna op, dus dat kan mooie beelden opleveren. Ik zoek een mooi plekje op en wacht op het juiste licht.
Zonsopkomst
Maar dan trekken er opeens wolken voor de zon. Hé, dat was niet voorspeld!! Het mooie licht verdwijnt even snel als dat het kwam. Precies één foto kunnen maken 😦 .
De groothoeklens verdwijnt dus in de tas en ik ga op zoek naar kleine en grote beestjes. Je kunt hier van alles tegenkomen: reeën, konijnen, vlinders, libellen en natuurlijk vogels. De eerste die ik tegenkom zijn rupsen. Kleddernat van de mist en dauw zitten ze te wachten tot ze opgedroogd zijn.
Druppelrups
Navraag op een forum levert de naam op: Lasiocampa trifolii. Ja handig, dat zegt me nog niets. Even googelen en ik heb de Nederlandse naam: Kleine Hageheld. Niet dat mij dat iets meer zegt, maar toch leuk om te weten. Het is een soort nachtvlinder.
Van het kleine rupsje ga ik gelijk over naar de grootste bewoner van dit gebied. Een ree houdt me vanuit de hei in de gaten. Die belangstelling is natuurlijk wederzijds. Een pracht dier!
Reebok
Als je zelf rustig blijft staan zullen de reeën hier gewoon hun gang blijven gaan en zijn ze goed te fotograferen. De laatste jaren was er ook een met wilde radijs ingezaaid veld. Een prachtig gezicht hoe de reeën tussen de bloemen aan het eten waren. Helaas lijkt het er op dat dit jaar het stukje land braak blijft liggen. Het is nog helemaal kaal.
Een andere soort die je hier veel ziet is de roodborsttapuit. Typisch een vogeltje dat je veel ziet in heidegebieden. Ook zie en hoor je veel graspiepers. Na een aantal mislukte pogingen lukt het mij om een roodborsttapuit mooi op de foto te zetten. Hij zat even niet op de hei, maar op een takje aan de bosrand. Er viel net even een straaltje zonlicht op hem en doordat het bos nog in de schaduw lag krijg je een donkere achtergrond.
Roodborsttapuit
Ik vind mijzelf niet een echte vogelfotograaf, maar over deze foto ben ik wel erg tevreden.
Terug naar de reeën. Een andere bok heeft mij ook opgemerkt. Hij staat er zeker niet op zijn voordeligst op. Zijn wintervacht is nog niet helemaal verdwenen en de bast van zijn gewei hangt er in vellen bij.
Beetje slordig
Zal nog een paar weken duren voordat hij er weer pico bello uit ziet. Op tijd voor de bronst in juli/augustus. Want hoewel de jongen nog maar net zijn geboren, beginnen de voorbereidingen voor die van volgend jaar al weer langzaam op gang te komen.
Ik weet niet of het een oude bok is, maar blijkbaar heeft ie wel zin in een groen blaadje.
Groen blaadje
Ik besluit dan nog even verder te wandelen. Het is inmiddels aardig druk geworden met wandelaars en mountainbikers. Ik maak even een uitstapje van de hei naar een nabij gelegen vijver. Hier is weinig te zien, totdat ik opeens een libel in het riet zie zitten. Vrij ver het rietveld in, dus moeilijk vrij in beeld te krijgen. Steeds zit er wel een rietstengel voor. En de zachte bries maakt het er ook niet makkelijker op. Toch vind ik een klein gaatje. Tussen de windvlagen door kan ik net deze foto maken.
Viervlek
Een viervlek dus, te herkennen aan de vlekken op zijn vleugels. De eerste libel voor mij dit jaar. Ik vind zelf de achtergrond mooi, met die vage strepen.
Als ik de foto’s zo terugkijk is het een erg afwisselend foto-ochtendje geweest. Een landschapje, macro’s, wildfoto’s en ook nog een vogeltje. Dat zijn zo’n beetje alle categorieën waar ik mij mee bezig hou. En juist die afwisseling houdt het leuk vind ik. En ondanks dat het weer tegen viel, is het een geslaagde pinksterochtend geworden!
Flevolandse tulpenvelden
9 mei 2013
Als je zo rond eind april/begin mei door Flevoland rijdt zie je regelmatig fel gekleurde akkers. De bollenvelden van polderprovincie hebben inmiddels qua oppervlakte die van het Westland ingehaald. De meeste vind je in de Noordoostpolder, maar ook in de Flevopolder zie je er genoeg. Gek genoeg heb ik in de drie jaren dat ik fotografeer er nog nooit aandacht aan besteedt. Daar moet vandaag maar eens verandering in komen. Dus rij ik de polder in op zoek naar een mooi veld.
Het is even zoeken naar een veld dat en mooi van kleur en een beetje bereikbaar is. Uiteindelijk vind ik een mooi veld. Moet alleen even een sloot over. Te ver om te springen met een volle bepakking, maar gelukkig komt het water net niet over mijn laarzen heen. Tijd om de eerste plaatjes te schieten.
Zoals je ziet is het een veld met verschillende soorten. Dat geeft leuke kleurschakeringen. Inzoomen op één soort ziet er weer heel anders uit.
Natuurlijk heb ik ook plat op mijn buik gelegen tussen de bloemen. Vanuit dit kikkerperspectief lijken het wel tropische woudreuzen.
Als ik een blik naar rechts werp zie ik dezelfde bloemen weer op een andere manier.
Hoewel de kroningsdag al weer meer dan een week geleden is is het nog steeds oranje boven in een stuk van dit bollenveld.
Naast zo’n overzichtsfoto is het ook heel leuk om op de details te letten. Een tulp die net even boven de rest uit steekt vormt een dankbaar onderwerp.
Ik ben blij dat ik een paar uur aan de tulpenvelden besteed heb. Vond het toch lastig om ze mooi in beeld te brengen. De foto’s zijn ook allemaal vrij standaard. Misschien de volgende keer alleen de macrolens meenemen? Die heb ik nu helemaal niet gebruikt. Wordt vervolgt dus. Misschien niet dit jaar, maar dan zeker in 2014.
Polderen
5 mei 2013
Vijf mei: bevrijdingsdag. Voor mij een heerlijke dag om weer eens naar de Arkemheen polder te gaan. Ik was hier voor het laatst in februari (Een rondje Arkemheen). Hoog tijd dus voor een nieuw rondje. Inmiddels zijn de weidevogels zoals de grutto en de tureluur weer terug uit Afrika en ook de zwaluwen zijn weer met zijn allen teruggekeerd.
Het is nog lekker rustig als ik er ben en de zon op komt. Helaas niet erg spectaculair deze keer, dus die foto’s zijn niet mooi genoeg om hier te laten zien. Al snel kom ik de eerste boerenzwaluwen tegen. Her en der zitten ze op de vele hekjes en palen.
Boerenzwaluw
Er zitten twee exemplaren op dit hekje en plotseling springt de één op de ander en er weer af. Dat was wat je noemt een vluggertje. Het ging zo snel dat ik er geen foto van kon nemen. Gelukkig blijft het niet bij één keer en dus kan ik toch een paring vastleggen.
Vluggertje
Ik vind het zelf wel mooi dat de vleugels zo vaag zijn. Geeft mooi weer hoe snel zo’n paring gaat. Na een keer of vier hadden ze er genoeg van en vlogen ze weg. Op zoek naar insecten.
Ik rij verder met mijn raampje open en geniet van de heerlijke geluiden van de grutto’s en de kievieten. Voorlopig blijven ze echter buiten schietafstand. Daarom rij ik even een ander weggetje in en daar zie ik moeder muskuseend met een stuk of 8 jonkies. Ik stap uit om ze vanuit een laag standpunt in het gras te fotograferen. Maar moeders vertrouwt het niet en duikt met haar kroost de sloot in. Dan maar een plaatje in het water.
Familie muskuseend
Jammer dat het voorste eendje niet scherp is. Volgende keer toch beter letten op mijn diafragma. Als ik iets moois zie wil ik de instellingen nog wel eens vergeten en begin dan gelijk te fotograferen.
Ik stap weer in mijn auto en rij de Putterpolder in. Deze ligt naast de Arkemheen polder en ook daar zijn veel vogels te zien. Er zitten op dit moment ook kemphanen, maar die zie ik nog niet. Wel een grutto die in de slootkant op zoek is naar lekkere hapjes. Erg dicht bij, zodat ik dit portret kan maken.
Foeragerende grutto
Met zijn snavel vol modder, maar het schijnt hem niet te deren. Later bedacht ik dat ik hier wel een mooi filmpje van had kunnen maken. Niet aan gedacht op het moment zelf. Voor een volgende keer dus.
Vlak bij de grutto is ook een tureluur op zoek naar eten. Niet zo duidelijk aanwezig als de grutto, maar net zo mooi. Ze hebben prachtige oranje poten.
Tureluur
Ik verleg mijn aandacht weer naar de grutto’s. Vaak fotografeer je die op een paaltje. Je krijgt dan een mooie rustige achtergrond. Vanuit de auto krijg je, als de vogel op de grond zit, een foto van boven af. Hierdoor wordt de achtergrond vaak druk, door het gras. Dus ik stel mijzelf een nieuw doel: een foto van een grutto, in het gras, met een rustige achtergrond. Hiervoor moet ik dus de auto uit en plat op mijn buik.
Omdat ik niet super veel mm’s heb is het de vraag of de vogels dichtbij genoeg blijven als ik de auto verlaat. De eerste poging mislukt. De grutto loopt snel weg als ik de autodeur open. De tweede vliegt al roepend op. Zo gaat het nog een tijdje door. Een beetje gefrustreerd raak ik er wel van, maar de aanhouder wint! Dit exemplaar blijft doorgaan waar hij mee bezig is en ik laat mij voorzichtig uit de auto zakken. Rijstzak op de grond en ik op mijn buik er achter. Eigenlijk zit de vogel iets te ver weg, waardoor ik heb moeten croppen, maar ik vind hem wel geslaagd.
In het gras
Het bloemetje en de open snavel is een mooie bonus.
Inmiddels ben ik terug in de Arkemheen polder en laat de auto even staan om langs de dijk op zoek te gaan naar rietvogeltjes zoals de rietzanger, de rietgors en de blauwborst. De eerste twee hoor ik veelvuldig, maar ze zitten laag in het riet. Niet te fotograferen dus. Dan zie ik een blauwborst opvliegen, maar ook die verdwijnt tussen de rietstengels, om zich niet meer te vertonen. Helaas, ze willen vandaag niet meewerken. Wel kom ik nog een collega fotograaf tegen die ik ken via facebook. Altijd leuk om in het echt even kennis te maken.
Ik laat de dijk voor wat ie is en stap voor een laatste rondje in de auto. De boerenzwaluwen zijn vandaag het meest aanwezig op de paaltjes en de hekjes. Hier nog een opname van zo’n snelle rakker.
In het zonnetje
Het blijven leuke vogeltjes om te fotograferen. Ooit wil ik ze nog eens vliegend vast leggen. Maar dat is echt heel lastig!
Het is tijd om naar huis te gaan. Het was erg vroeg vanochtend en het is mooi geweest. Misschien ga ik ook wel een middagdutje doen, net als deze grutto.
Middagdutje
Het was een mooie ochtend in de polder en ik heb een aantal mooie foto’s kunnen maken. Geen heel bijzondere soorten, maar daar moet je ook een beetje mazzel mee hebben. Tevreden verlaat ik de polder.
Een ochtend in het veen
28 april 2013
Vandaag ga ik op pad in het Fochteloërveen. Een hoogveengebied op de grens van Drenthe en Friesland. Een prachtig en voor Nederland uniek gebied. Hier broeden bijvoorbeeld de kraanvogel en de geoorde fuut. En misschien kom je wel een adder tegen op je pad. Uitkijken dus waar je je voeten neer zet!
Natuurlijk ga ik ’s ochtends vroeg en hoewel het al bijna mei is voelt het aan als februari: koud en mistig. Ik moet zelfs mijn autoruiten krabben. Perfecte omstandigheden dus voor landschapsfoto’s. Heb de laatste tijd veel kunnen oefenen onder deze omstandigheden en de resultaten zijn vaak erg sfeervol.
Eerst even naar de vogelhut en dit is wat ik zie.
Een mistige start
Een mooi begin dacht ik zo. Ik loop door en wandel de heide op. Alles is hier nog bedekt met een laagje rijp en overal zie ik mooie tafereeltjes. Maar ja, nu nog zien vast te leggen zodat de sfeer ook in de foto behouden blijft. De zon is inmiddels net opgekomen en schijnt door het hoge bevroren gras.
Bevroren gras
Kou en mist zijn inmiddels mijn favoriete weersomstandigheden geworden. Alleen dan kun je zulke foto’s maken. Maar wacht het wordt nog mooier! Ik kom aan bij het water. Ik denk dat hier vroeger het veen afgegraven is en door de hoge waterstand die in het gebied wordt gehandhaafd ontstaan er vennen en meertjes. De zon probeert de mist weg te branden, maar ze heeft het er moeilijk mee.
Nevel ven
Achter in het water staan een rijtje dode bomen. Met mijn telelens kan ik ze mooi fotograferen in de mist. De foto is omgezet naar zwart/wit.
Silhouetten in de mist
Ik vermaak me prima zo op deze ochtend. Heel langzaam trekt de mist op en beetje bij beetje wordt de wereld wat groter. Maar de sfeer blijft nog steeds geweldig! En ik blijf de ene naar de andere foto maken.
De mist trekt op
Wat een prachtig gebied is dit toch. En wat jammer dat het zo ver van mijn huis is. Alleen als ik op familiebezoek ben heb ik de mogelijkheid om het veen te bezoeken. Maar hier zou je toch wekelijks willen rondstruinen?
Opeens verschijnt er een grote vogel vanuit de mist. Ik zie alleen een silhouet, maar herken het als een kraanvogel. Dat is echt mazzel hebben om deze zeldzame vogel te kunnen zien. Ook al is het een broedvogel hier. Snel maak ik een paar foto’s, maar meer dan dit is er niet van te maken.
Kraanvogel
Ondanks het vage beeld, ben ik blij met deze foto! Ik richt mijn aandacht weer op het water, want ik wil ook graag die andere mooie vogel zien die hier voorkomt: de geoorde fuut. Het duurt wel even, maar dan zie ik een stelletje in een kleine poel. Helaas aan de andere kant maar je kunt niet alles hebben. Wel heb ik de mazzel dat de zon net even op zijn koppie valt. Ik kan 6 foto’s maken voordat ze uit het zicht verdwijnen.
Geoorde fuut
De zon vind steeds meer gaten in de wolken en de eerste blauwe plekken verschijnen in de lucht. Dat geeft gelijk een heel andere sfeer.
Heideveld in het veen
Zoals je ziet is het nog steeds frisjes. Maar ik heb er geen enkele last van. Ik wordt warm van de mooie omgeving en dan vergeet je de kou. Genieten dus van het landschap, de rust en de vele vogels die hun mooiste liedjes fluiten. Fitissen, graspiepers en vinkjes geven een privé concert speciaal voor mij. Tenminste dat maak ik er dan maar even van.
Nog een laatste foto van het meertje en dan zit ook deze fototrip er weer op.
Fochteloërveen
Het is één van mijn mooiste foto-ochtenden geweest en vooral mijn groothoeklens heeft overuren gedraaid. Ik heb genoten en ik hoop jij ook.
René Vos natuurfotografie 