Een nieuwe stek
29 mei 2014 Na jarenlang onderzoek en ouderwets recherchewerk heb ik het dan eindelijk gevonden: een mogelijke nestplaats van een ijsvogelpaartje.De eerste keer ben ik zonder camera gaan kijken. Een omgevallen boom levert een mooie kluit op die gebruikt kan worden om de nestholte in uit te graven. Al snel zie ik de bekende blauwe schicht over het water schieten. YESSS!!!!! Vlak bij de nestplaats is een tak geplaatst en een geïmproviseerd kijkschermpje. Ik ben dus niet de eerste die deze plek ontdekt heeft. Maar dat maakt niet uit. Degene die hier geweest is heeft in ieder geval de boel netjes ingericht om de ijsvogels zonder verstoring te kunnen bekijken. Ik maak daar graag gebruik van. Hopelijk komen we elkaar nog eens tegen om kennis te maken. Na een paar weken ga ik terug en dit keer met mijn camera. Na een tijdje landt er een ijsvogelman op de stok.
IJsvogelman
Wat is het toch een prachtig vogeltje! Ik kijk nog even om me heen en zie dat ik ook vanuit een andere plek nog een goed uitzicht op de stok heb. Als het vogeltje weer vertrokken is verhuis ik naar de andere plaats. Nu is het wachten op de terugkeer van de ijsvogel. Gelukkig duurt dat niet al te lang. Hij blijft een paar minuten rustig zitten, ondertussen om zich heen kijken.
Alert omhoog kijkend
Ik blijf, nadat hij weer vertrokken is, nog een tijd zitten. Helaas komt ie nu niet meer terug. Een vrouwtje heb ik helemaal niet gezien. Hopelijk is er wel ééntje in de buurt. Om de boel niet te verstoren wacht ik weer een paar weken om nog eens langs te gaan. Ik zit nog maar een paar minuten met mijn camera in de aanslag als het mannetje weer langs komt.
Daar is ie weer!
Ik neem voor het gemak maar even aan dat dit dezelfde is als van een paar weken geleden. En na een tijdje komt waar ik al op hoopte: het ijsvogelvrouwtje! Man + vrouw geeft ……….
Het vrouwtje
Voor degene die het verschil tussen man en vrouw ijsvogel nog niet weet: het mannetje heeft een geheel zwarte snavel, terwijl het vrouwtje een oranje ondersnavel heeft.
Maar het vrouwtje is veel schuwer dan het mannetje. Een paar seconden op de tak en weg is ze weer. Twee keer in de vier uur dat ik er zit vereert ze me met zo’n bliksembezoek. Het mannetje komt eigenlijk elk half uur wel even langs.
Recht voor z’n raap
Zoals je ziet zit ie onder de spinrag. Zou hij druk bezig zijn in de nestholte? Dat zou mooi zijn, want misschien gaan ze dan nog wel broeden! Ik zie de paring en het aanvoeren van visjes voor de jongen al voor me. Hij heeft zelf ook door dat ie smerig is, want hij begint aan een uitgebreide poetsbeurt.
Poetsen
Niet alleen de voorkant, maar ook de achterkant komt aan de beurt. Het is best lastig om alle plekjes te bereiken. Soms moet je je daarvoor in allerlei rare bochten wringen.
Verlegen?
Het lijkt net of hij verlegen over zijn schouder kijkt. Hij onderbreekt het poetsen af en toe om zich even lekker uit te rekken. Hierbij laat ie even mooi zijn vleugel zien.
Vleugel uitstrekken
En als laatste schudt ie zich even lekker uit. Ook dat ziet er soms een beetje raar uit.
Uitschudden
Je ziet aan de laatste foto’s dat de zon nu echt te fel wordt. Extra lastig is dat ik op deze plek nu alleen maar tegen de zon in kan fotograferen. Moet dus nog eens terugkomen op een ander tijdstip. Voor nu ben ik natuurlijk dik tevreden! En wie weet wat er allemaal nog volgt. Toch zal ik niet iedere week hier gaan zitten. Aan de ene kant om niet te veel te verstoren en aan de andere kant omdat er nog zo veel meer mooie dingen te fotograferen zijn.
Ik sluit af met een kort filmpje van de poetsende ijsvogel. Meestal denk ik er niet aan dat de moderne camera ook kan filmen, maar vandaag dus wel. Dank voor je aandacht en tot een volgend blog.
Vogels in de polder
26 mei 2014
De afgelopen tijd heb ik weinig geschreven.. Maar wees niet bang: het fotograferen ging gewoon door! Genoeg materiaal dus voor een nieuwe blog. Zo ben ik regelmatig de polders ingegaan om de weidevogels en andere gevleugelde vrienden vast te leggen. Mijn eerste tochtje ging naar mijn favoriete polder: De Arkemheen.
Deze witte kwikstaart had duidelijk de lente in zijn bol en liet luidruchtig horen dat ie er was.
Witte kwik
Ook de grutto’s waren weer teruggekeerd en dit was de eerste die ik dit jaar voor mijn lens kreeg.
Wankel evenwicht
Een windvlaag bracht hem uit balans, maar even corrigeren met de vleugels verhielp het probleem. Verder nog wel wat aardige foto’s gemaakt, maar die hebben dit blog net niet gehaald.
Op een andere dag was de Eempolder mijn bestemming. De aanpak was nu anders: deze keer ging ik onder mijn camouflagenet bij een overnachtingsplas van de grutto’s liggen. Dat levert dan weer andere beelden op dan vanuit de auto. Zoals deze grutto, die vroeg in de ochtend in het water rondstapte.
Ochtendgrutto
Ook een blauwe reiger kwam even buurten. Een vogel die je niet alleen in de polders tegenkomt, maar hij hoort zeker in dit blog thuis. Geen tochtje door de polder of je ziet wel een aantal van deze reigers.
Blauwe reiger
Bij deze foto kun je goed zien dat ik plat op mijn buik bij de plas lag. Tot zo ver de vogels in de Eempolder. Ik verlegde die dag mijn aandacht naar de landschappen. Waarom dat was kun je lezen in het blog Polderlandschappen.
Op 18 mei hadden we met de leden van de facebookgroep “Polder Arkemheen (Nijkerk)” afgesproken elkaar eens te ontmoeten. Je kent elkaar, op een paar uitzonderingen na, alleen van facebook. Het is dus wel eens leuk om elkaar in levende lijve te ontmoeten. De meeting was om kwart voor elf, dus genoeg tijd om van te voren de polder in te gaan. Ik was er al vroeg en tegen de opgaande zon kon ik deze grutto vastleggen.
Grutto silhouet
Dit is zo’n foto die al een tijdje in je hoofd zit. En dan is het erg prettig dat het er een keer van komt. Ook de andere vogels waren erg meegaand vandaag. Dus ook deze tureluur vond het niet erg om op de foto te komen.
Tureluur
Ik vind persoonlijk de tureluur één van de mooiste weidevogels.
Nu heb ik natuurlijk al talloze foto’s van vogels op paaltjes en het blijft een prachtig gezicht. Maar toch wil je op een gegeven moment iets anders. Een goede benadering vind ik dan om meer van de omgeving mee te nemen in de foto. De volgende foto is een voorbeeld hiervan. Het mooie ochtendlicht werkt lekker mee,
Rommelhoekje
Zo kan met het juiste licht en een grutto op de goede plek ook een rommelig hoekje er mooi uit komen te zien. Deze foto kwam in de top 3 van de week op National Geographic 😀
Over grutto’s gesproken: je hoeft maar even door de polder te lopen of ze komen boven je hoofd vliegen. Luid roepend en de aandacht wegtrekkend van hun jongen. Een geluid wat onlosmakelijk verbonden is met het voorjaar en de polder. En voor mij altijd weer een uitdaging om scherp vast te leggen.
Alarm
Een andere bewoner van de polders zit in het gras en het piept: de graspieper. Gelukkig voor mij zit ook hij wel eens op een paaltje. Het is me trouwens al vaker opgevallen dat dit kleine vogeltje een voorliefde heeft voor grote palen. Ook dit exemplaar had een joekel van een paal uitgekozen.
Graspieper
Soms heb je mazzel en kun je meer dan één soort in één foto vangen. Dan kun je mooi het verschil in uiterlijk en grootte zien. In dit geval waren grutto en tureluur goede buren.
Buren
Twee voor de prijs van één dus.
Naast de grutto, tureluur en graspieper is er nog een vogel die niet mag ontbreken: de boerenzwaluw. Alom aanwezig op de hekjes en vaak luid kwetterend. De volgende foto is een beetje een standaard plaatje, maar geeft wel mooi weer hoe ze er vaak bijzitten.
Boerenzwaluw
Je ziet dat het al wat later in de morgen is en het licht een stuk harder. Vergelijk maar eens met de foto van het rommelhoekje.
Ik had nog nooit de kleintjes van al dit gevogelte in de weilanden rond zien dartelen. Maar vandaag zag ik kleine grutto’s, tureluurtjes en kieviten. Vaak te ver weg, want ze verdwijnen pijlsnel als ze denken dat er gevaar dreigt. Maar één kleintje was iets minder schuw. Dit kievitjong kon ik vanuit de auto fotograferen.
Jonge kievit
Zoals gezegd heb ik al genoeg vogels op paaltjes. Maar op een roestig hek geeft dan weer een heel ander beeld.
Niet op een paal
Zo’n oud hek is toch veel mooier dan een moderne?
Zo langzamerhand wordt het tijd om naar de bijeenkomst te gaan. Maar ik neem toch nog even deze poetsende tureluur mee.
Poetsen
Altijd maar weer dat poetsen. Je zou er tureluurs van worden.
Als ik bij het gemaal kom zijn er al een aantal facebookers aanwezig. Erg leuk om eens kennis te maken met de mens achter het FB-profiel! Na de koffie is het voor mij tijd om naar huis te gaan. Maar niet voordat ik de beroemdste rietzanger van de Arkemheen polder heb vastgelegd. Hij geeft dagelijks concerten op een boomstronk bij het gemaal. En vind in al die fotografen die er vandaag zijn een enthousiast publiek.
Rietzanger
Het is al met al een hele serie geworden. Maar wat wil je ook: het is altijd genieten in het voorjaar in de polders!
Bij de vijver
1 april 2014
Zoals ik al in een vorig blog heb verteld ben ik een dagje met Dick naar de Bos-vogelhut Hoenderloo geweest. We hebben veel soorten gezien en ons erg vermaakt met alle vogels. Eén van de attracties is natuurlijk de vijver. Vogels komen drinken en badderen in het ondiepe water. In dit blog een aantal van die momenten.
Deze merel was de eerste die een bad nam.
Merelman
Gedurende de dag kwam er een paar keer een merel even in de vijver zitten. Geen idee of dat steeds dezelfde was. Het gaat er hard aan toe als ze zich wassen. De spetters vliegen in het rond en op de foto’s zie je meestal een vage bewegende vlek, wat dan de vogel is. Eén keer lukte het mij om een scherpere foto te maken.
Gespetter
Na het razend snelle gespetter volgt er meestal even een rustpauze. Daarna begint het weer van voren af aan.
Nat pak
Naast badderen kun je het water ook gewoon opdrinken. En dan wil je als fotograaf natuurlijk een mooie spiegeling in het water. Bij deze appelvink is dat goed gelukt.
Appelvink
Het bleek toch nog lastig om de volledige spiegeling in beeld te krijgen met mijn 300mm lens. De vogels zaten vaak gewoon te dicht bij!
Net hadden we een merel in bad, maar we hebben ook nog een andere lijstersoort langs zien komen in de vijver: de zanglijster. Wat een prachtige vogel is dat zeg! Ook hij (of zij) dook het koele water in.
Zanglijster
Deze keer kon ik het gespetter niet goed vastleggen, maar wel het moment daarna. Wat kijken de meeste vogels sullig als ze een nat verenpak hebben! Deze lijster was daarop geen uitzondering.
Sullig
Ook de houtduif had een beetje dorst vandaag. De houtduif drinkt anders dan de meeste vogels. Waar die een beetje water in de snavel nemen en dan de kop omhoog gooien om het door te slikken, kan de houtduif net als wij het water gewoon opzuigen.
Dorstige duif
Wel makkelijker focussen als de kop zo stil boven het water hangt 😉 .
Dit roodborstje wilde zich ook even wassen. Voorzichtig stap hij de vijver in.
Pootje baden
Na wat gespetter zag ook dit vogeltje er opeens heel anders uit.
Badderaar
Blijkbaar was hij nog niet schoon genoeg, want hij ging nog even door. Misschien werd ie er wel schoner van, maar mooier in elk geval niet.
Nat bolletje
En zo bleef hij nog even zitten in het water. Blijkbaar is badderen een vermoeiende gebeurtenis. Het leverde mij nog een leuke foto op.
Even bijkomen
En zo was het de hele tijd een komen en gaan van vogels, met ook wel een aantal stille momenten. en dat was dan weer goed om even een broodje te eten of wat te drinken. Ik denk dat ik nog wel eens in zo’n hut ga zitten. Het was een prachtige dag!
Als laatste wil ik nog even deze drinkende koolmees laten zien.
Koolmeesje
Na dit tweede blog over de hut heb ik nog steeds een aantal foto’s op de plank liggen. Misschien nog eens een derde blogje over deze dag. Het geeft in ieder geval aan dat we ons niet verveeld hebben!
René Vos natuurfotografie 