De ijsvogels: het vervolg

15 juni 2014

Een paar weken geleden was ik bij de voor mij nieuwe ijsvogelplek, zie: Een nieuwe stek. Ik sprak toen de hoop uit dat ze zouden gaan broeden. Hoog tijd dus om weer eens poolshoogte te gaan nemen. Dus vertrek ik weer naar het plekje en installeer mij tussen de struiken. Ik ben nog niet eens klaar met het opzetten van de camera of het mannetje zit al weer op de tak. Het gaat erg snel, maar had hij niet een visje in zijn snavel? Vol spanning wacht ik af op zijn terugkeer. Na een minuut of twintig land ie weer op de stok. En inderdaad met een visje!

Met een visje

Voor mij de eerste keer dat ik zo’n duidelijke foto heb van een ijsvogel met een prooi.

Vanaf de tak vliegt hij naar de kluit van de omgevallen boom. Ik heb daar geen zicht op, maar ik denk dat hij het nest in gaat. Zouden er kleintjes in zitten? Al snel is hij al weer terug. En nog steeds met het visje in zijn snavel.

Babyvoer?

Zouden de kleintjes geen honger hebben? Het herhaalt zich een paar keer en steeds komt hij terug met de vis. Hmm…., ik weet niet goed wat ik er van moet denken. Als hij daar zo zit kijkt hij af en toe omhoog. Iets wat ik de vorige keer ook al een paar keer zag. Blijkbaar komt er toch ook gevaar vanuit de lucht. Het lijkt net alsof hij even zijn vangst aan mij laat zien.

Kijk eens wat een mooie vangst!

Uiteindelijk eet hij het maar zelf op. Hopelijk gaat alles goed daar binnen in het nest.

Als hij weer vertrokken is verhuis ik naar een ander plekje. Daar zit ik nog wat dichter bij de stok en heb minder tegenlicht. Het duurt nu wat langer, maar het mannetje laat me niet in de steek. Weer komt hij op de stok zitten met een visje. Ook het vrouwtje komt één keer langs, maar net als de vorige keer is ze binnen een paar seconden weer verdwenen. Het mannetje werkt gelukkig wat beter mee.

Het volgende visje

Maar net als de vorige keer komt hij keer op keer terug op de stok met het visje nog bij zich. Blijkbaar kan hij het visje niet kwijt aan de jongen, als die er zijn tenminste. Maar ik zou niet weten waarom hij anders steeds naar de kluit vliegt met een visje in z’n bek. Ook nu geeft hij het op na een aantal pogingen en eet het visje zelf op. Ik kon nog net een foto maken van het visje dat in zijn keel verdwijnt.

Eet smakelijk

Ik vind dit zelf wel een bijzondere foto.

Wat een mazzel dat ik dit plekje ontdekt heb. Misschien de volgende keer een aantal jongen op de tak? Wie zal het zeggen, maar ik blijf deze ijsvogelfamilie de komende tijd volgen.