Twee ochtenden in de AWD
24 juli 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Normaal gesproken zijn de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD) net even te ver om op mijn foto-ochtendjes te bezoeken. Maar nu het hoogzomer is begint de dag al om half 6. Dus dan loont het toch de moeite om er heen te gaan. Dus plan ik twee ochtendjes AWD in juli. Heb ik nog wensen? Natuurlijk! Ik zou graag eens zandhagedissen vastleggen en het is de tijd van de jonge damherten. En het is al weer een hele tijd geleden dat ik de vosjes van de AWD heb gezien. Vol goede moed begin ik mijn eerste wandeling vanaf ingang Panneland.
Al snel kom ik groepjes damherten tegen, met daarbij een aantal jonkies. Ik merk dat ze een stuk alerter en schuwer zijn nu ze jongen hebben. Ze zijn niet zo makkelijk te benaderen als anders. Toch kan ik vanaf een duintop dit spelende stel fotograferen.
Spelen
Verder kan ik geen foto’s maken die de moeite van het tonen waard zijn.
Ik trek verder het gebied in het loop langs een aantal poeltjes op het Eiland van Rolvers. Bij één daarvan zie ik allemaal verse libellen. Net uitgeslopen en nog opdrogend om te kunnen vliegen. Dat vraagt natuurlijk om een aantal foto’s.
Vers
Het is lastig om de soort te bepalen als ze nog niet zijn uitgekleurd, maar ik hou het op een bruinrode heidelibel. Dat dit niet de enige is die is uitgeslopen zie je op de volgende foto. Zo hingen er een aantal in de begroeiing langs de rand van het poeltje.
Duo
Het is heerlijk om zo bezig te zijn met deze prachtige diertjes. Een eindje verder hangt er nog één die zijn vleugels nog niet heeft opgepompt. Vers van de pers dus.
Nog niet helemaal klaar
Die heeft nog even tijd nodig om weg te kunnen vliegen. Ik heb wat minder tijd en laat de libellen achter. Op zoek naar het volgende foto-onderwerp. Dat komt als ik opeens een vogel op een paaltje van de afrastering zie zitten. Hij heeft een beetje krassende, kwebbelende roep. Als ik wat dichterbij kom zie ik dat het een grauwe klauwier is! Voor mij een nieuwe soort. Maar net als ik dichterbij wil komen vliegt ie naar de andere kant van het kanaal waar ik inmiddels langs loop. Daar gaat hij rustig verder met het gekwebbel en hij krijgt nog antwoord ook. Er zitten daar dus twee. Ik ben bijna bij de vossenplek en dus aan het eind van het kanaaltje. Ik loop door naar het eind en keer dan terug aan de andere kant van het water. Doordat hij zich voortdurend laat horen is het niet moeilijk hem te vinden. Fotograferen is wat lastiger omdat de lichtcondities niet optimaal zijn. De foto is dan ook lang niet perfect, maar omdat het hier om een bijzondere soort gaat laat ik hem toch hier zien.
Grauwe klauwier (man)
De andere vogel die hem steeds antwoord zit in een boom, verborgen voor het oog. Geen foto’s van dit exemplaar dus.
Ik loop door naar de vossenplek, maar die zijn vandaag waarschijnlijk niet thuis. Als ik lang genoeg gewacht en gezocht heb, loop ik weer naar de uitgang. Het is een mooie ochtend geweest met de libellen en de klauwier als hoogtepunten. Maar er staan natuurlijk nog wel een aantal wensen open!
En dus ben ik twee weken later weer present. Ik kies deze keer ingang Oase en de damherten staan me al op te wachten. Ik steek nu wat meer tijd en energie in deze dieren. Eén van de uitdagingen is om er een interessante foto van te maken. Omdat ze vrij tam zijn staan ze gewoonlijk rustig te grazen. Niet echt spannend dus. Daarom focus ik me op die exemplaren die in beweging zijn. Deze kwam net een duin aflopen.
Damhert
Ook probeer ik de begroeiing mee te nemen in de foto. En soms moet je ook gewoon wat mazzel hebben. Zo stond dit hert precies in de opening van de begroeiing. Een mooie natuurlijke omlijsting.
Tussen de begroeiing
Tevreden met deze resultaten wandel ik verder. Ik speur de bloemen en het gras af naar vlinders en libellen. Het aantal valt een beetje tegen en ik zie voornamelijk grasmotjes. Of bonte zandoogjes. Een vlindersoort die bijna altijd op de grond en tussen het gras zit. Niet echt mooi voor een foto. Dan zie ik opeens een vlinder op het duinkruiskruid zitten. Ik weet de naam niet, maar dat maakt voor nu niet uit. Die zoek ik later wel op. Ik maak een aantal foto’s vanuit verschillende hoeken en uiteindelijk vind ik deze de mooiste.
Porseleinvlinder
Thuis kom ik er achter dat het de porseleinvlinder betreft. Toch weer een primeurtje.
Ik kom nu in een gebied waar weer wat meer damherten lopen. Ook zie ik hier een aantal kleintjes. Net als de vorige keer zijn ze lastig te benaderen. Maar deze tweeling was wat minder schuw.
Tweeling
Mams blijft ze goed in de gaten houden. En af en toe roept ze als ze te ver achterblijven of afdwalen. Een ander klein hertje luistert kennelijk wat minder goed. Helemaal alleen staat hij in het grote veld.
Alleen op de wereld
Maar gelukkig stond mama 10 seconden later weer naast hem.
Al wandelend ben ik weer in de buurt gekomen van de plek waar ik de vorige keer de grauwe klauwier zag. Ik loop er graag even een stukje voor om, om nog een keer te kijken. Misschien zie ik nu alle twee. En ja hoor….. ze zitten nog op dezelfde plek. Ik hoor ze vanaf grote afstand al kwebbelen met elkaar. En waar ik al op hoopte gebeurd: ik zie nu ook het vrouwtje!
Grauwe klauwier (vrouw)
Minstens net zo mooi als het mannetje vind ik.
En zo loopt ook deze tweede ochtend in de AWD op zijn eind. Geen vossen of zandhagedissen gezien, maar me zeker vermaakt met de dieren die ik wel tegenkwam. En volgend jaar kom ik in de zomer weer een paar keer terug. Dan heb ik weer nieuwe kansen.
Ik sluit af met deze close-up van een koevinkje.
Portret koevinkje
Iedereen bedankt voor het lezen en het kijken!
De steiger
21 juli 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Het is al weer een aantal weken geleden dat ik iets op mijn blog geschreven heb. Dat heeft meerdere oorzaken, o.a. dat ik een beetje blogmoe aan het worden ben. En omdat ik op dit moment erg kritisch op mijn foto’s ben. Waardoor de meesten in de digitale prullenbak verdwijnen. Maar goed, ik ben van plan de boel weer op te pakken. Want fotograferen doe ik nog steeds! Zo ben ik twee keer naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen geweest. Die foto’s komen in een later blog langs. Nu wil ik een aantal foto’s laten zien van een zomeravond op een steiger.
De steiger
Deze vijver ligt vlak achter het mediapark van Hilversum bij Crailo. Ik had gehoopt op wat mooie wolken, maar dat zit er op deze stralende zomerdag niet in. De lucht kleurt van felblauw naar roze-oranje om dan langzaam zijn kleur te verliezen. Gelukkig kan ik de kleur wel mooi vastleggen.
Avondrood
Bij deze foto vind ik het perspectief wat vertekend. Als ik de horizon recht hou lijkt het alsof de steiger naar links hangt. Maar ik kan de steiger niet recht zetten, omdat dan de vijver naar rechts helt. Dan hou je dus geen water meer over 😉 Als iemand een idee heeft hoe dat komt dan hoor ik het graag.
Ik krijg gezelschap van een groepje jongelui, die na een warme dag verkoeling zoeken in het water. Ik krijg al snel het verzoek hen niet op de foto te zetten. Ik stel nog voor om een zwart balkje voor hun ogen te zetten, maar helaas …… Geen waterpret dus in deze serie. Ik fotografeer dus om de jeugd heen. Gelukkig is er genoeg ruimte.
Diepte
Als het later wordt verdwijnt de kleur uit de lucht en de jeugd van de steiger. De aanwezige futenfamilie steekt de snavel tussen de veren en langzaam aan wordt het steeds stiller. Ook de wind is helemaal weggevallen. Dan is het echt even genieten.
Zicht op het mediapark
Zo fotografeer ik de steiger vanuit allerlei richtingen. Later bedenk ik me dat ik ook wel even vanuit het water had kunnen fotograferen. Zo diep is het niet. De volgende keer dan maar. Ik moet natuurlijk nog eens terug als er een mooie wolkenlucht is met een spectaculaire spiegeling in het stille water!
Voor nu is het genoeg geweest. Nog een laatste foto om nog even van de stilte te genieten.
Enjoy the silence
De titel van de laatste foto heb ik geleend van een nummer van Depeche Mode. Een band uit de jaren ’80 en ’90. Moest even aan dit nummer denken toen ik de laatste minuten rustig op de steiger zat. Heerlijk om zo een dag af te kunnen sluiten!
Wandelen in de Stille Kern
29 juni 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag ga ik een wandeling maken in de “Stille Kern” in het Horsterwold bij Zeewolde. Je moet je dan niet voorstellen dat ik routepaaltjes ga volgen. Die zijn er namelijk niet. Net als paden trouwens! Het is ouderwets struinen door de natuur. Ik hoop op veel libellen en vlinders. Maar zoals gewoonlijk zitten er ook een telelens en een groothoek in de rugzak. Je weet nooit wat je tegenkomt.
Ik loop door het hoge gras, speurend naar kleine beestjes. Het liefst met nog wat dauw er op. Het duurt best lang voordat ik wat ontdek. Blijkbaar zitten ze vandaag goed verstopt. Maar dan zie ik iets blauws tussen het gras: een juffer! Dat wordt op de knietjes ben ik bang.
Ik probeer om een foto te nemen van de zijkant, maar daar is ie niet van gediend. Steeds draait hij weer achter de grasspriet. Dat geeft eigenlijk best een grappig effect zo met die bolle oogjes.
Je ziet me niet toch?
Ik blijf proberen om het hele insect in beeld te krijgen en uiteindelijk blijft hij rustig zitten.
Azuurwaterjuffer
Nu ik mijn foto’s heb laat ik hem met rust. Maar het blijft erg stil wat de insecten betreft. Ik kom nu bij een grote plas en zie aan de andere kant de kudde konikpaarden die hier vrij rondlopen. Op de één of andere manier heb ik het niet zo op paarden. Geen idee waar dat aan ligt. Ik kan me geen jeugdtrauma herinneren waarin paarden een rol spelen. Misschien zijn ze gewoon te groot. Maar dat neemt niet weg dat je er wel foto’s van kan nemen. Het is een behoorlijke kudde en er gebeurd altijd wel iets. Ik probeer vooral de interactie tussen de paarden te vangen. Een ontmoeting tussen twee paarden zorgt voor een intiem moment.
In love?
Ik blijf aan de rand van de kudde. Die blijft rustig grazen en hier en daar vinden er wat kleine schermutselingen plaats. Maar ook momenten van aandacht voor elkaar. Als een veulen even gaat liggen komt een andere even kijken wat er is.
Ben je moe?
Ook de grote paarden hebben aandacht voor elkaar. Hier en daar knabbelen tweetallen wat aan elkaars nek. Heb eens gelezen dat het een teken van vriendschap is. Geen idee of het echt waar is, maar het is wel een mooie gedachte.
Vrienden
De grassprietjes vind ik een leuk detail.
Het is erg leuk om zo bezig te zijn met deze dieren. Je ziet steeds meer en begint individuen te herkennen. Toch is het tijd om terug te gaan. Ik loop om de plas heen en kijk nog één keer om. De paarden zijn uit het zicht verdwenen.
Plas in de Stille Kern
Inmiddels is het weer opgeklaard en dat zorgt voor een mooie spiegeling. Dus ik maak nog een foto van dezelfde plas.
Spiegeling
En zo blijkt maar weer dat je met heel andere foto’s terug kan komen dan je in gedachten had. Ik ging voor een macro-ochtendje, maar het is een heel afwisselende wandeltocht geworden. En dat vind ik toch ook wel weer erg leuk!
Ik sluit toch af met een macrofoto. Dit kevertje zat op een rietblad. De regendruppels liggen er nog op.
Ruigkever
Het behaarde dekschild valt gelijk op. Daarom wordt dit kevertje ook wel wolkever genoemd.
Bedankt dat je even met me mee bent gelopen en tot de volgende keer met hopelijk weer prachtige natuurbelevenissen!
René Vos natuurfotografie 