Samen op paddo jacht
26 oktober 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag wordt een bijzonder fototochtje. Waarom? Ik heb een “cursist” die met me mee gaat. Mijn zus heeft net een nieuwe camera met een macrolens gekocht en ze wil graag wat tips. Nu heeft ze de eerste fout eigenlijk al gemaakt door een Canon te kopen, maar ja het blijft toch je familie hè? Dus gaan we samen op pad. Wat is er dan mooier om het bos in te gaan op jacht naar paddenstoelen. We hebben afgesproken bij restaurant “Boshuis Drie” in het Speulderbos. Dat ligt mooi in het midden van onze woonplaatsen en het is natuurlijk een prachtig bos. Als ik op de locatie arriveer zie ik een grote groep fotografen staan. Ze zal toch niet al haar collega’s en vrienden meegenomen hebben? Dat blijkt gelukkig niet het geval. Deze groep gaat waarschijnlijk een workshop volgen en ik wandel samen met mijn zus, die er al was, het bos in.
We hoeven niet ver te lopen om de eerste mooie paddenstoelen te vinden. Ik laat haar eerst lekker haar gang gaan en aan de hand van de gemaakte foto’s probeer ik wat mee te geven over diafragma, sluitertijd, ISO en witbalans. Leuk om te zien hoe duidelijk de verschillen soms zijn. Voordeel voor mij is dat ik gedwongen ben om langer op één plek te blijven. Meestal loop ik veel te veel, maak wat foto’s en wandel dan weer verder. Maar als je op dezelfde plek blijft zie je dat er op een paar vierkante meter vaak al genoeg te vinden is. Zoals deze geweizwammetjes.
Geweizwammetjes
We merken gelijk dat je soms op een foto meer ziet dan met je eigen ogen. Zoals een piepklein slakje dat op een omgevallen paddenstoel zit. Ook blijkt het lastig om zonder statief te werken. Ik ben zelf iemand die 99% van zijn foto’s met statief maakt. Of anders op zijn minst toch een rijstzak of een ander stabiel oppervlak. Omdat ze nog geen statief heeft leen ik de mijne even uit en laat mijn zus ervaren hoe het is om met statief te werken. Want het kan soms ook wel eens lastig zijn. Wel weer een mooi moment om uit te leggen dat je met statief langer sluitertijden kan gebruiken en dus een lagere ISO (minder ruis) of kleiner diafragma (groter scherptegebied). Ik lijk wel een docent! 😉 Maar ze pikt het snel op en na een uur(!) op hetzelfde plekje lopen we verder.
We zijn nog geen tien meter op weg als mijn oog valt op een aardappelbovist. Er liggen er veel in dit bos en ik laat ze eigenlijk altijd met rust. Ik vind ze namelijk niet erg fotogeniek. Maar deze valt op omdat hij is opengebarsten en een mooi “kratermondje” heeft. Dus gaan we weer plat op de grond. De foto’s worden wat druk door het vele blad en daarom zet ik een fototas erachter. Dat ziet er beter uit.
Aardappelbovist
Ik heb nog steeds een foto in mijn hoofd, waarbij je de sporen eruit ziet komen. Heb al een ideetje hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Maar dan moeten de omstandigheden precies goed zijn. Misschien dat het ooit gaat lukken. Wel een leuk project lijkt me.
Gezellig keuvelend lopen we door het bos. Ondertussen uitkijkend naar mooie paddo’s. Het voordeel van twee paar ogen is dat je meer ziet. Zoals deze kleine paddenstoel, die parmantig rechtop stond tussen de gevallen bladeren. Kon ik weer de schoolmeester uit hangen om te vertellen dat je ook met een macrolens de omgeving mee kan nemen in de foto. In dit geval de bomen in de achtergrond. En zo weer een heel ander beeld krijgt.
Parmantig
Even later komen we op een plekje waar heel veel verschillende paddenstoelen staan. Mijn zus heeft de smaakt te pakken en gaat helemaal los! Ikzelf doe het wat rustiger aan en geef af en toe wat aanwijzingen. Bijvoorbeeld over dat ene takje dat stoort of dat blaadje dat een vervelende schittering geeft. Paddenstoelen fotograferen is toch ook een beetje tuinieren. En soms de werkelijkheid wat mooier maken dan ze is. Een goed voorbeeld is de volgende foto. We vinden een omgevallen of omgetrapt rodekoolzwammetje. Ik zet hem op een boomstam tussen het mos en maak mijn foto. Niet zoals we hem aantroffen, maar wel een mooi beeld.
Rodekoolzwam
Ik moet er wel bij vermelden dat ik nooit een paddenstoel hiervoor expres zou plukken of afbreken! Maar als ik één zie liggen, maak ik er zeker gebruik van. Zo heb ik ook wel eens mooi de onderkant van een paddenstoel kunnen fotograferen.
Gelukkig was dit niet het enige exemplaar van deze soort die we vonden. Sterker nog: er stonden er heel veel! En ik vind ze erg mooi om te fotograferen. Omdat er genoeg stonden konden we mooi tegelijkertijd aan de gang. Het is altijd weer uitproberen met wat je scherp wilt en wat onscherp. Hier heb ik wat blaadjes op de voorgrond gebruikt om daar extra onscherpte te krijgen.
Dichtgevouwen
Een ander optie is om meerdere exemplaren in beeld te nemen. En zo een herhaling op de achtergrond te krijgen. Dat werkt meestal erg goed. Hieronder een voorbeeld van dit “trucje”.
Herhaling
Als ik bij een ander inzoom op het randje zie ik een hinderlijk takje. Ik haal het weg en zie dan ineens dat het takje beweegt! Het blijkt een klein rupsje te zijn. Snel zet ik hem terug waar ik hij zat. Uiteraard is hij nu wat verstoord en hij kijkt wat onrustig om zich heen. Sorry kleintje, ik had echt niet gezien dat je een rupsje was!
Rupsje
Ik heb nagevraagd op het forum van waarneming.nl wat het is en het blijkt de rups van de gele oogspanner te zijn. Nooit van gehoord. Zo leer je elke keer weer. En mijn zus heeft zeker wat geleerd vandaag. Nu maar hopen dat het blijft hangen 😉
Na een bakkie koffie in het restaurant is deze “masterclass” voorbij. Het was gezellig en wie weet doen we het nog eens. Diegene die benieuwd zijn naar de foto’s van mijn zus kunnen even op deze link klikken: https://www.facebook.com/heleen.vos.58/posts/525461567589218
Mistige herfstochtend
12 oktober 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Mist….., zover het oog reikt. Maar dat is niet zo ver natuurlijk met deze omstandigheden! Maar ik hou van mist. Het geeft en geweldige sfeer aan je foto’s. Alleen is dan altijd de vraag: waar heen te gaan? De laatste tijd merk ik dat ik toe ben aan wat nieuwe gebieden. Beetje uitgekeken op de voor mij bekende plekken. Soms kijk ik dan op Google Maps om nieuwe stukjes natuur te ontdekken en ook de wat minder bekende plekken een keer met een bezoek te vereren. Mijn oog valt nu op een stukje heide in de buurt van Nijkerk. Een aantal vennen zou kunnen zorgen voor mooie plaatjes in de mist. Natuurlijk weet je vanaf een computerscherm niet hoe het er ter plekke uit ziet. Mag je überhaupt het gebied wel in en zijn er wel paden? Waar kan ik de auto kwijt? Allemaal dingen die je pas goed kunt zien als je er bent. Het is dus altijd een beetje een gok, maar het kan verrassend goed uitpakken.
Als ik arriveer is het net zo’n beetje tijd dat de zon op komt. Ik stap uit de auto en loop het enige pad op dat er is. De maan schijnt nog vaag door de mist heen.
Laan met maan
Op de GPS van mijn telefoon zie ik dat de vennen rechts van het pad liggen. Helaas staan daar ook bordjes: kwetsbaar natuurgebied. Verboden toegang! Ja, dat zie je dus niet op Google Maps. Er zit dus niets anders op dan gewoon het pad te volgen. Geen straf hoor, want de sfeer is heerlijk. Dan zie ik links van het pad een veldje met hoog gras en een klein ven. Hier geen bordjes! Het eerste dat opvalt zijn de enorme hoeveelheid spinnenwebben die in het gras hangen. Voor mij een leuke uitdaging die in beeld te brengen.
Hangmat
Gemaakt met mijn groothoek lens voor het totaalplaatje.
Tot nu toe heb ik in mijn fotografie carrière nog niet veel gedaan met bedauwde spinnenwebben. Op de één of andere manier ligt het mij niet en heb ik niet het juiste gevoel er voor. Ik ben in ieder geval nooit tevreden over de foto’s die ik er tot nu toe van gemaakt heb. Maar misschien geeft ik het ook wel te snel op, dus hupsakee aan de slag ermee! De macrolens komt uit de rugzak en ik zoom in op de druppels. Eerst nog niet te veel.
Netwerk
Ik heb de foto omgezet naar zwart-wit. Ik vond namelijk de bruinige achtergrondkleur niet mooi. Ik ben er niet ontevreden over. Maar zo gauw ik nog verder op de druppels kruip wordt het lastiger. Ik worstel vooral met het maken van een goede compositie. Aarch!!! Soms is fotograferen zo frustrerend! Te druk of te saai. Te weinig scherp of een te drukke achtergrond. Ook vandaag lijkt het me niet te gaan lukken. Alleen onderstaande foto komt (net) door de keuring.
parelsnoeren
Door te spelen met de witbalans krijg ik deze blauwe kleur. Nog niet helemaal hoe ik het hebben wil, maar goed genoeg voor in dit blog.
Ik laat het veldje achter me. Het aanwezige vennetje levert mij geen blogwaardige foto’s op. Helaas zie ik even verderop dat ook hier het natuurbeheer heeft toegeslagen. Grote stukken worden rigoureus ontdaan van alle bomen. Het lijkt op een slagveld uit de Eerste Wereldoorlog. Weg is de sfeer en het natuurgevoel. Niemand heeft mij nog goed kunnen uitleggen waarom dit soort onderhoud altijd op giga schaal uitgevoerd moet worden. Het lijkt ook wel of ik het steeds vaker zie. 😦
Als ik dan ook een zijpaadje het bos in zie gaan, sla ik snel af en even later stuit ik opnieuw op een ven. Deze keer is de omgeving gunstiger dan bij het eerste ven. Een aantal bomen weerspiegelt mooi in het water.
Mistig ven
Ik vraag mezelf af of er hier in het voorjaar heidekikkers zouden zitten. Misschien dan nog eens terug gaan?
Als ik het smalle bospaadje afloop kom ik weer uit op de weg waar ik de auto heb geparkeerd. Al met al een klein rondje omdat het meest interessante gebied niet toegankelijk is. Maar ik heb nog een tweede troef in handen. Even verderop en aan de andere kant van de weg ligt een wat groter natuurgebied. Dus nu daar maar eens kijken wat dat te bieden heeft. Het blijkt dat, net als het eerste stuk, ook dit in particuliere handen is en dus grotendeels afgesloten. Toch bied het wat meer mogelijkheden. Via een smal paadje (dierenwissel?) kom ik tot aan de rand van een ven. Aan de overkant staan een paar dennen op de oever. Een prachtig plekje. Helemaal met de mist, die nog steeds volop aanwezig is.
Spiegelven
Ik ben blij dat ik laarzen aan heb. Ik sta tot halverwege mijn knieën in het water. Daarbij moet ik oppassen dat ik niet wordt vastgezogen in de modder en straks op mijn sokken verder moet. Maar het is de moeite waard. Ik blijf nog even genieten van de rust en de stilte.
Als ik verder wandel leidt het pad me een heideveldje op. Ook hier heel veel spinnenwebben tussen de begroeiing. Dan valt mijn oog op iets roods in de verte. Midden op het pad. Ik denk eerst dat het afval is, maar als ik dichterbij kom zie ik dat het een vliegenzwam is. Wat een leuke verrassing! Ik zie ze bijna nooit en helemaal niet op zo’n mooi plekje. Ik besluit deze keer geen close-up te maken, maar ook de omgeving mee te nemen in de foto. Dat levert deze foto op.
Vliegenzwam
Zoals je ziet is hij niet helemaal gaaf meer. Aan de bovenkant is er een hapje uit genomen. Maar ik ben al lang blij dat ie overeind staat. Zo midden in het pad is de verleiding voor veel mensen, met name kinderen, groot om er een trap tegen aan te geven. Gelukkig is dat hier nog niet gebeurt en kunnen we nog genieten van deze prachtige zwam.
Nu ik toch weer met de paddenstoelen bezig ben ga ik op zoek naar nog wat meer exemplaren. En die zijn er genoeg. Maar toch ontbreekt me de inspiratie om er echt mee aan de slag te gaan. Nou eentje dan om aan te geven dat ze overal weer in het bos staan.
Zwamrandje
Deze paddenstoel stond voor de bruinverkleurde varens. Dat kleurde mooi bij de kleur van de zwam.
Maar al snel richt ik mijn aandacht weer op het landschap. Inmiddels ben ik weer op de weg terg naar de auto. Ik kom weer langs de vennen en op een ander plekje langs de oever maak ik nog wat mistige beelden.
Een kleine wereld
Het was een heerlijke herfstwandeling zo op de vroege zondagochtend. En een nieuw gebied ontdekt, waar ik ongetwijfeld nog wel eens terug ga komen.
Het bos in
28 september 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Nu de zomer op haar einde loopt wordt het weer tijd om me te focussen op het volgende seizoen. De herfst komt eraan! Veel fotografen gaan dan heerlijk naar de Hoge Veluwe om met zijn allen de edelhert-bronst te fotograferen. Het massale houdt me tot nu toe tegen om er naar toe te gaan. Maar wie weet sta ik ook nog wel eens tussen de meute. Zeg nooit nooit!
Maar veel liever zoek ik de rust op en die vind je ’s ochtends vroeg in het bos. En omdat dit jaar de paddenstoelen er al vroeg bij waren, ga ik op 14 september naar het Speulderbos. Eens kijken hoe het er bij staat en misschien nog wat foto’s maken. Na de auto geparkeerd te hebben bij restaurant “Boshuis Drie” te Drie, loop ik het bos in. Het is heerlijk in het bos. Alleen geen nevel helaas, dus geen sfeervolle bosfoto’s. Wel hoor ik ineens gesnuif en geknor en met veel geraas zie ik twee wilde zwijnen door het bos rennen. Echt zo’n mooi vroege-ochtend-moment.
Ik zie inderdaad al redelijk veel paddenstoelen. Nu is het zoeken naar een mooi exemplaar. Ik stoei wat met een groepje zwammen en de achtergrond, maar het wil nog niet lukken. Ik moet er echt even inkomen. Maar als ik porseleinzwammen ontdek gaat het eigenlijk als vanzelf.
Porseleinzwammen
Toch één van de meest fotogenieke paddenstoelen die je in het bos kan vinden.
Als de eerste goede foto eenmaal gemaakt is volgen er al snel meer. Ik zie vanaf nu sneller de mogelijkheden die de verschillende paddenstoelen hebben. Deze twee bosjes groeien op een omgevallen boomstam. Dat maakt het wat makkelijker om het bladerdak als achtergrond te nemen. Inclusief de bokeh-rondjes.
Twee struikjes
Ik blijf nog even rondhangen bij de omgevallen stammen, Er zitten veel verschillende soorten op. Mijn oog valt op een kleine vlieg die op een paddenstoel zit. Ik denk dat het een strontvliegje is. Het is altijd leuk om een diertje op een paddenstoel te fotograferen. Na even wat experimenteren met het diafragma maak ik uiteindelijk deze foto. Een zwam met vlieg, maar toch geen vliegenzwam.
Zwam met vlieg
Ik ben lekker op gang nu. Ook een zwam op het uiteinde van een afgebroken tak probeer ik op een mooie manier vast te leggen. Ik fotografeer iets van onderen waardoor ik weer de lichtcirkels op de achtergrond krijg. Als je eenmaal door hebt hoe dat moet is het niet zo moeilijk om dit effect te krijgen. Alleen moet je oppassen dat je niet elke foto die je maakt er hetzelfde uit gaat zien. Met alleen een andere paddenstoel als onderwerp. Maar zo af en toe moet kunnen toch?
Bokeh cirkels
Je ziet ook hoe sterk zo’n zwam eigenlijk is. Door de kracht is het hout gewoon omhoog gedrukt.
De ochtend loopt al weer op zijn einde en ik loop richting auto en restaurant. Een kopje cappuccino zal er wel in gaan. Maar eerst stop ik nog even als ik een grote zwavelzwam zie groeien. De zwam is bedekt met kleine druppels. Dit verschijnsel zag ik al eerder en het heet guttatie. Vooral houtzwammen hebben er last van: ze zweten bij actieve groei en een hoge luchtvochtigheid druppels uit. Deze druppels worden ook wel guttatiedruppels genoemd.
Guttatiedruppels
Het levert mij een beeld op van een paddenstoel waarbij de paddenstoel niet meer te herkennen is. Ik vind het zelf een apart, surrealistisch beeld. Dan is het tijd voor koffie. Ik kan de zelfgebakken appeltaart in Boshuis Drie zeker aanbevelen.
Twee weken later heb ik weer tijd om nog eens het bos in te duiken. Deze keer is het Spanderswoud bij Hilversum de bestemming. De afgelopen twee weken is er geen regen van betekenis gevallen en ik verwacht eigenlijk niet om weer zo veel paddenstoelen aan te treffen. Maar het is een gebied waar ik nog nooit geweest ben, dus toch een mooie gelegenheid om er eens rond te struinen. Mijn gevoel klopte: er zijn een stuk minder paddenstoelen dan twee weken geleden op de Veluwe. Maar het is wel een mooi bos en ik geniet van mooie beukenlanen, waterpartijen en dichte dennebossen.
Na een tijdje kom ik dan toch een aantal paddenstoelen met mogelijkheden tegen. Ze groeien om een afgeknapte boomstronk. Ik kies er eerst voor om ze eens met wat meer van de omgeving te fotograferen. Dat levert dit beeld op.
Op een boomstronk
Maar natuurlijk kan ik ze ook close in beeld nemen met mijn macrolens. Dat geeft een heel andere kijk op dezelfde paddenstoelen. En dat is het leuke van fotograferen. De verschillende mogelijkheden en perspectieven die allemaal een eigen kijk geven op hetzelfde onderwerp. Ik raak er nooit mee uitgespeeld.
Detail
Ik ben dus weer lekker aan het spelen in het bos. Een rustgevende bezigheid en heerlijk om alle dagelijkse beslommeringen even te vergeten. Ik wandel verder en zie een leuk stelletje staan. Een kleine zwam staat samen met een nog kleiner zwammetje op een tak. Alsof de kleine bescherming zoekt bij de ander. Nooit geweten dat paddenstoelen vertederend kunnen zijn.
Onder moeders paraplu
Wat me verder opvalt is dat heel veel paddenstoelen zijn aangetast door een witte schimmel. Misschien veroorzaakt door de hoge temperaturen van de laatste dagen? Ook de hondendrollen zitten trouwens onder het witte goedje. Nu zie je pas goed hoeveel stront er in zo’n bos ligt. Niet echt een leuk gezicht! Toch kan ik me niet bedwingen om even met de macrolens er dicht op te kruipen.
Beschimmelde schimmel
Het onderschrift van deze foto is natuurlijk omdat een paddenstoel ook een schimmel is.
Ik denk dat meer dan de helft van alle paddenstoelen in dit bos is aangetast. Maar als het straks weer vochtiger en kouder wordt zal dit verschijnsel wel weer verdwijnen. Dan zal ik nog eens een keer door dit bos wandelen om te kijken of die theorie waar is. Ik sluit voor nu toch af met nog een beschimmeld exemplaar. Een echte foto uit de natuur, waar de één zijn dood de ander zijn brood is.
Overwoekerd
Hier kun je goed de schimmeldraden zien die deze kleine zwam in zijn greep houden.
Best een lang blog geworden geloof ik. En met dit blog verklaar ik de herfst voor geopend! Dat oktober ons maar mag verblijden met heerlijke herfstkleuren en -geuren.
René Vos natuurfotografie 