Swan lake
24 januari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Normaal gesproken schrijf ik een heel verslag over wat ik beleef op mijn foto-uitjes. Maar vandaag doe ik het een keer anders. Ik loop in een besneeuwd natuurpark Lelystad. Plan: wisenten en edelherten in de sneeuw. Resultaat: minimaal! De wisenten liggen wat tegen het hek te niksen en de herten laten zich niet zien. Alleen de wilde zwijnen werken ietsjes beter mee. Maar het houdt allemaal niet over. Maar ook dat hoort bij natuurfotografie. Je kunt niet elke keer een parend ijsvogelpaartje, een buizerd die een konijn slaat of een reiger die een haas op eet voor de lens krijgen! Nu ik er over nadenk: dat heb ik überhaupt nog nooit gezien! Op die reiger met die haas na dan. (De reiger en de haas)
Anyway, ik loop terug richting de auto als ik in een kanaaltje drie wilde zwanen zie. En ze doen hun naam eer aan. Vrolijk spetteren ze er op los. Ik zal er verder geen woorden meer aan vuil maken, maar de beelden voor zich laten spreken.
Splish splash
Met z’n tweeën
Gespetter
Ik wil toch nog even vertellen dat ik de foto’s door een hek moet maken en hiervoor op mijn knieën in de smeltende sneeuw lig. Ach, alles voor de goede foto!
Engel
Panorama
Poetsmomentje
Eigenlijk zitten ze te dicht bij. En beetje meer ruimte zou wenselijk zijn. Wat een zeurpieten die natuurfotografen!
De laatste spetters
Tot slot
En zo wordt deze ochtend toch nog een fotografisch succes. Ik ben erg blij met deze serie. Het was genieten voor zowel zwaan als fotograaf. En hopelijk ook voor jullie.
Grijs in het Paradijs
18 januari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De derde maandag in januari wordt ook wel “blue monday” genoemd. Bedacht door een Britse psycholoog en volgens hem de meest deprimerende dag van het jaar. De goede voornemens mislukt, het geld is opgegaan aan de feestdagen en de vakantie lijkt oneindig ver weg. Maar vandaag is het de dag er voor. En ik noem hem vanaf nu “grey sunday”. Na een heerlijk zonnige zaterdag sta ik op en zie een druilige regen uit de grauwgrijze hemel komen. Je zou er depressief van worden. Maar ja, dat mag morgen pas! Er was sneeuw voorspelt, maar dat kan ik wel vergeten. Wat te doen? Ik besluit om eens te gaan kijken in een nieuw gebied. Voor mij tenminste. Een soort verkenningstocht. Waarschijnlijk kan ik toch geen mooie foto’s maken met dit weer, dus dan kan ik net zo goed ergens zonder doel gaan rondkijken. En plannen maken voor de komende tijd. Het doel: Het Paradijs bij Barneveld, ook wel bekend als Klein Bylaer. Maar het Paradijs klinkt me toch wat aantrekkelijker in de oren.
Als ik met de auto de parkeerplaats op rij miezert het nog steeds. De camera krijgt zijn regenjasje aan en ik ga op pad. En ik kan met recht zeggen: “het is grijs in het paradijs!”
50 tinten grijs?
Wat je hier ziet is wel kenmerkend voor dit gebied: water, gras, heide en dennen. Een laag sneeuw zou nu wel erg mooi geweest zijn. Door het weer is het lekker rustig. Op een paar eenden in een plas na, zie ik weinig leven. Ik lijk wel gek om hier in mijn eentje rond te banjeren. Maar toch geniet ik ook nu van de natuur. En heel langzaam verminderd de regen wat en komt er wat kleur op de wangen van deze zondag.
De druppel
Ik vind de kringen van de vallende druppel linksonder een leuk detail in deze foto.
Zo rondlopend zie ik al een aantal mooie mogelijkheden. Ik denk dan vooral aan macrofotografie van libellen en vlinders en daarnaast kikkers en misschien wel hagedissen. Verder zullen er ook genoeg vogels rondfladderen als het wat mooier weer is. Op een akker zie ik een sprong reeën, een stuk of zes. Die zitten er dus ook! Nu kan ik ze helaas niet goed fotograferen.
Een ander voordeel is dat het een klein gebiedje is. Ik heb altijd de neiging (te) grote afstanden te wandelen. Daardoor mis ik wel eens de rust om te fotograferen. Dat probleem zal ik hier niet zo snel hebben. Lekker overzichtelijk! Ik ben nu dan ook al weer bijna terug bij het begin. Maar ik loop nog even een smal pad op, achter het water langs. En dat is geen verkeerde beslissing.
Bespiegelingen
Ik ben benieuwd of dit ven open blijft in de zomer of dat het helemaal is dichtgegroeid met gras. Ik ben bang dat het laatste het geval is. Een klein stukje verder is het water iets minder begroeid en krijg je dus ook een nog mooiere spiegeling. Ook de vormen van de bomen werken goed mee.
Het Paradijs
En zo eindigt deze grijze ochtend. Ondanks het slechte weer heb ik toch nog wat aardige foto’s kunnen maken. En ik weet zeker dat ik hier vaker terug ga komen! En of het dan wit, geel, groen of paars is? Het zou allemaal kunnen hier in het Paradijs!
Het jaar begint in de polder
4 januari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Een nieuw jaar, lege mappen op mijn computer en de wil om er weer iets moois van te maken. Ik ben benieuwd wat ik dit jaar allemaal voor mijn lens krijg. Allemaal ideetjes en plannen in mijn hoofd. Maar wat daar van terecht komt? De tijd zal het leren!
Mijn eerste trip van dit jaar gaat naar een bekend gebied: De Arkemheen polder bij Nijkerk. In het voorjaar en de zomer een walhalla voor weidevogels als de grutto en de tureluur. In de winter pleisterplaats voor o.a. ganzen en zwanen. Maar mijn doel vandaag zijn de buizerds en de torenvalkjes. Roofvogels heben een speciale aantrekkingskracht op me. Maar ze vaak lastig te fotograferen. Je moet net de mazzel hebben dat je een minder schuw exemplaar treft, die niet op de vleugels gaat als je in de buurt komt.
Maar voordat ik daar aan toe kom geniet ik eerst van de zonsopkomst bij het stoomgemaal Hertog Reijnout. Dit zie ik achter het gemaal voordat de zon opkomt.
Voor zonsopkomst
Hierna loop ik snel naar de dijk om de zonsopkomst boven het gemaal te kunnen fotograferen. Maar oeps wat is het glad zeg! Ga ik toch bijna onderuit met mijn statief op de nek. Voorzichtig aan dan maar. Gelukkig ben ik op tijd om de ze foto te maken.
Zonsopkomst achter het gemaal
Altijd weer mooi om de zachte kleuren te zien intensiveren als de zon steeds hoger komt. Verder is de zonsopkomst niet heel erg spectaculair vandaag. Daarvoor heb je toch wat meer wolken nodig. Of laaghangende nevel. Ik hou het dus voor gezien hier en stap in de auto voor een rondje over de polderweggetjes. Ondertussen de paaltjes afspeurend naar de door mij gezochte roofvogels.
Maar vandaag hebben ze afgesproken om mij eens flink dwars te zitten. Zonder uitzondering vliegen alle valkjes en buizerds op, voordat ik ook maar in de buurt ben. Laat staan dat ik ze op de foto kan zetten. Vanuit de verte kan ik wel genieten van deze blonde buizerd die aan het ontbijt zit. De kraaien wachten als aasgieren op hun beurt. Te ver weg voor een echt goede foto, maar het moment is wel erg mooi!
Ontbijt met toeschouwers
En deze keer heb ik er ook eens aan gedacht om er een filmpje van te maken.
Meestal vergeet ik dat mijn camera behalve foto’s ook filmpjes kan maken. Maar als ik het doe vind ik het altijd iets toevoegen. Het eerste goede voornemen voor 2015 is dus geboren: meer filmen!
Omdat de doelgroep niet mee wil werken verleg ik mijn focus naar de andere vogels in de polder. En dat zijn er genoeg! Zo zit er een grote groep kleine zwanen in de polder. Ze hebben een vaste hangplek en zijn dus makkelijk op te sporen.
Kleine zwanen
Ze delen hun veldje met een aantal families knobbelzwanen. Veel gebeurt er niet. De zwanen liggen wat in het gras en eten zo nu en dan zonder van hun plek te komen.
Knobbelzwanen
Ondanks dat dit veldje erg in trek is bij vogelaars vind ik het maar een saaie bedoening. Ik zie ze liever in het water of, nog mooier, in de lucht. Vooral de knobbelzwanen maken een heerlijk geluid als ze voorbij komen vliegen met hun zoevende vleugelslag. Ik laat de zwanen dus voor wat ze zijn en rij naar de andere kant van de polder. Even de benen strekken op de dijk van de Putterpolder. Ook dat hoort trouwens bij het Arkemheen gebied. Vanaf de dijk heb je uitzicht op het kustgebied, wat Delta Schuitenbeek wordt genoemd. Maar vlak voordat ik de auto wil parkeren kom ik nog een prachtige zilverreiger tegen. Die moet ik natuurlijk even meenemen. Net als de roofvogels kom je niet zo snel eentje tegen die gewoon zijn gang blijft gaan als je in de buurt bent. Deze trok zich niets van mij aan!
Grote Zilverreiger
Dan verlaat ik de auto en maak een wandelingetje over de dijk. Dat is toch wel een stuk leuker dan in de auto te zitten. De geluiden om je heen en het frisse winterzonnetje op je kop: Genieten met een hoofdletter G!
Het aantal watervogels op het water valt wat tegen. Een paar groepjes eenden is alles wat ik zie. Waarbij ik de wilde eend het vaakst tel. Maar dat mag de pret niet drukken. Ook deze “doodgewone” eend is prachtig, vooral het mannetje met dit zonnetje erop.
Spiegeleend
Dan hoor ik opeens een bekend geluid: vliegende knobbelzwanen! Boven het Nuldernauw komt een formatie van drie aanvliegen. Het is altijd weer een beetje geluk hebben om er een scherpe foto van te maken, maar eentje is er goed genoeg om in dit blog te komen.
KLM reclame
Zeg nu eerlijk: veel mooier dan die suffe exemplaren in het weiland toch?
Het is tijd om weer terug te gaan. Als ik weer langs het groepje wilde eenden loop besluiten er twee om aan een wasbeurt te beginnen. Een mooi gezicht die spetterende en spartelende vogels. Soms liggen ze zelfs op hun rug in het water en zie je alleen de twee oranje pootjes omhoog steken. Als het wassen dan achter de rug is moeten nog wel de vleugels even worden droog gewapperd. Dat zie je dus hieronder.
Even met de vleugels slaan
Dit is trouwens niet helemaal een raszuivere wilde eend. Daarvoor is de witte ring om de nek te groot en te onregelmatig. Vergelijk het maar eens met de spiegeleend. Een wilde eend dus, maar wel met tam bloed.
En zo eindigt mijn eerste fotouitje van 2015. Niet helemaal wat ik voor ogen had, maar de natuur laat zich niet dwingen. En die roofvogels komen heus nog wel aan de beurt dit jaar. En wat er voor in de plaatst kwam is ook mooi. Mijn persoonlijke favoriet? Dan ga ik voor foto 2. Bedankt voor je aandacht en tot een volgende keer!
René Vos natuurfotografie 