Wisenten
22 februari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag moet ik de fotografie combineren met mijn dienst in het VU medisch centrum. Dus niet te ver van Amsterdam en na het fotograferen direct door naar het ziekenhuis. Het plan was eerst om naar de pestvogels in Zandvoort te gaan. Maar op vrijdag en zaterdag is er geen één melding gedaan op waarneming.nl. Ik schakel daarom over naar plan B: de wisenten in de Kennemerduinen. Over een week is het gebied afgesloten en dus is dit voorlopig de laatste kans.
Ik heb maar een paar uurtjes tussen zonsopkomst en werktijd. Ik kom dan ook bij de ingang aan als de zon opkomt. Er loopt een pad door het gebied van de wisenten. In tegenstelling tot de Waterleidingduinen is het niet de bedoeling dat je buiten het pad gaat. Een beetje geluk moet je wel hebben om de dieren tegen te komen. Als ze net aan de andere kant van het gebied zitten heb je pech en zie je niets. Het duurt dan ook even voordat ik ze zie staan. Een klein groepje van 6 dieren komt rustig grazend mijn kant op. Ik wacht rustig af tot ze dichtbij genoeg zijn.
Wisent
Ze zijn best groot van dichtbij. Gelukkig heb ik mijn telelens, zodat ik wat afstand kan bewaren.
Acht jaar geleden zijn deze dieren hier “losgelaten”. Ooit liepen deze giganten vrij rond in ons land, maar dat is eeuwen geleden. Rond 1920 stierf de laatst echte wilde wisent in Europa. Gelukkig overleefde de soort in dierentuinen en -parken. Op verschillende plekken worden ze nu weer in het wild uitgezet. De kudde in dit duingebied telt nu zo’n twintig dieren. De zes dieren die ik hier tegenkom zijn dus maar een klein gedeelte van de hele kudde.
Ik loop met het groepje mee. Ze grazen wat en wandelen dan weer rustig een stukje verder. Het valt me op dat ze niet lang stil blijven staan. Een paar happen en dan lopen ze weer verder.
Grazen
In tegenstelling tot bijvoorbeeld kuddes wilde paarden is er weinig interactie tussen de dieren. Meer dan op bovenstaande foto heb ik niet gezien. Het blijven natuurlijk koeien. Toch een beetje een saaie, herkauwende graseter. Ik vind het dan ook best lastig om boeiende foto’s van ze te maken. Ondanks hun indrukwekkende uiterlijk.
Na een hele serie close-ups met de telelens wil ik toch proberen wat foto’s te maken van de groep in het landschap. Daarvoor heb ik mijn groothoek nodig en zal ik toch dichterbij moeten komen. Ik probeer me uit hun zicht te onttrekken door ze vanachter een heuveltje te benaderen. Als ik over het randje kijk ben ik dichterbij dan mijn bedoeling was. Ik blijf heel stil liggen en kijk hoe ze reageren. Ze kijken me aan. Dit duurt voor mijn gevoel een eeuwigheid en dan gaan ze verder met grazen. En ik adem weer uit.
Staarwedstrijd
Zodra ze verder gaan met grazen is het fotografisch gelijk minder interessant. Pas als ze in beweging komen vind ik het weer leuk worden.
Aan de wandel
Eigenlijk zou je hier moeten zijn met een dik pak sneeuw of sfeervolle mist. Ach, je moet wat te wensen hebben. Voor nu ben ik eigenlijk best tevreden met het resultaat. Voor hetzelfde geld zie je helemaal geen wisent.
De groep is nu aangekomen op een grotere grasvlakte en het lijkt of ze daar wel even blijven. Ik loop nog een eindje het wandelpad af, maar zie verder niets meer. Daarnaast roept de plicht van het werk. Ik loop nog één keer langs de kleine kudde. Eéntje kijkt me aan met een blik van: ben je nu nog steeds hier? Op de één of andere manier heb ik het idee dat ie wel klaar met me is. Waar zou dat gevoel vandaan komen?
Tot ziens
Conclusie: prachtige, imponerende dieren. Wel een beetje saai, zoals een goed rund betaamt. En ik kom nog eens terug bij spannender weersomstandigheden.
Oh ja, die pestvogels waren na twee dagen afwezigheid weer volop aanwezig in Zandvoort. Ze blijven me pesten.
Modelfotografie
15 februari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Ik ga vandaag op bezoek bij een dame. Een dame van stand mag ik wel zeggen. Het voelt of als ik op audiëntie bij de paus ga. Het is namelijk een regionale beroemdheid. Een beetje zenuwachtig stap ik in de auto. Er is namelijk nog iets: het is niet zeker of deze lady wel thuis zal zijn als ik er aan kom. Ze mag dan wel honkvast zijn, maar zekerheid wordt niet gegeven.
Hoe dichter ik bij haar huis kom, hoe hoger de spanning oploopt. Net als mijn hartslag trouwens. Zal ze me binnenlaten of vlucht ze bij de eerste aanblik. Via derden hoorde ik dat ze, ondanks haar bekendheid, meestal ruim de tijd neemt om haar gasten het naar de zin te maken. Daar hou ik me dan maar aan vast. Dan is het zover. Ik rij de weg naar haar huis op.
En warempel zit ze gelijk aan het begin aan de kant van de straat. Onze kennismaking verloopt goed en ik voel me gelijk wat meer op mijn gemak.
De kennismaking
Ik zal haar even voorstellen: miss Bontepoort. Zo genoemd naar de weg door de Arkemheen polder waarlangs ze zich normaal gesproken ophoudt. Ze is totaal niet cameraschuw. Hele hordes fotografen komen dan ook van heinde en verre voor een fotoshoot. Ik ben vroeg en krijg daarom een privésessie aangeboden. Ondanks alle aandacht zijn sterallures zijn haar vreemd. Als ik na de eerste gebruikelijke beleefdheden vraag of ze even op een ander paaltje wil gaan zitten omdat er een lelijke witte band achter haar langs loopt, voldoet ze zonder een wanklank aan mijn verzoek. Geen onvertogen woord over lastige fotografen.
Een beter paaltje
Aan haar blik kun je gelijk zien dat ze een professioneel model is. Het leuke daarvan is ook dat ik haar verder geen aanwijzingen hoef te geven. Geroutineerd werkt ze een heel arsenaal aan poses af. Hieronder de bekende verleidelijke blik over de schouder.
Verleidster
Nadeel van zo’n goed meewerkend model is dat je als fotograaf er al snel te dicht op gaat zitten. Mooie vrouwen hebben natuurlijk een mysterieuze aantrekkingskracht die moeilijk te weerstaan is. Maar ik verzet mij er tegen en neem, zij het met enige tegenzin, wat meer afstand.
Wat meer afstand
Zoals je ziet maakt het haar niets uit en gaat ze gewoon door met het aannemen van leuke houdingen. En dat alles zonder dat ik haar moet vertellen wat ze moet doen. Met andere woorden: een natuurtalent! Ze lijkt gelijk wel een stuk kleiner zo op die grote weidepaal.
Maar mijn overpeinzingen worden onderbroken door de volgende pose die ze aanneemt. Het andere pootje gaat omhoog en ze kijkt met een turende blik in de verte. Waar zal ze dit allemaal geleerd hebben? Zou er een torenvalkmodellenvakschool bestaan?
Blik in de verte
Als ze alles heeft gegeven wat ze heeft en even geen nieuwe houding meer weet te vinden, zoekt ze gewoon een nieuw plekje op. Daarbij let ze er ook nog op of het paaltje fotogeniek is, of dat het iets speciaals heeft. Zoals de spijker op dit paaltje.
De spijker
Als je wat langer met een model werkt leer je ze wat beter kennen. Zo merk ik dat het ene pootje omhoog kenmerkend voor haar is. En nu het vertrouwen wederzijds gegroeid is, durft ze ook een kant van het model zijn te laten zien die haar wat minder gemakkelijk afgaat: poseren op de grond.
In het tegenlicht
Hier zie ik nog wel wat verbeterpuntjes. Zowel in houding als in uitstraling.
Maar daar gaan we een andere keer aan werken. Voor vandaag is het genoeg geweest. Ik ging er vanmorgen naar toe met kriebels in de buik en ik vertrek alsof ik bij een oude vriendin vandaan kom. We hebben afgesproken dat deze fotosessie zeker nog een vervolg zal krijgen. Dan gaan we verder werken aan het grondwerk en ik wel daarnaast nog graag gaan werken met attributen, zoals muizen of mollen.
Ik rij weg, maar kan de verleiding niet weerstaan om nog één keer achterom te kijken.
Afscheid
Ook na afloop van de fotoshoot blijft ze een prachtige dame. Tot snel miss Bontepoort!
Kort rondje OVP
1 februari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag ga ik op pad voor de groep pestvogels die zich al meer dan een week in een woonwijk in Lelystad laat zien. Meestal melden ze zich om een uur of tien. Ik besluit daarom eerst nog even een kort rondje door de Oostvaardersplassen te maken.
In tegenstelling tot de laatste keer zie ik veel zangvogeltjes: merels, een zanglijster, koolmezen, pimpelmezen en ook weer eens een matkopje. Toch wel weer genieten al dat kleine spul. En een uitdaging om te fotograferen. Op een voederplek gaat het nog wel, maar hier in de vrije natuur is een stuk lastiger. Als eerste probeer ik een koolmees vast te leggen die aan het foerageren is in het riet. Meestal zitten er allerlei takjes en stengels voor, maar uiteindelijk lukt het me om hem vrij op de foto te krijgen.
Koolmees
Even verder langs het pad hipt een roodborstje in het rond. Hij of zij is totaal niet bang en vliegt pas op als ik minder dan twee meter bij hem vandaan ben. Ook hij gaat even op een rietstengel zitten.
Roodborstje
Maar al snel huppelt ie weer voor me uit over het pad.
Aan het eind van het pad zie ik twee edelherten staan grazen. Het zijn hindes. Nu ik er over nadenk zie ik hier in de winter eigenlijk altijd alleen maar hindes. Zouden de mannen een eigen hangplek ergens hebben in de OVP?
Edelhert hinde
Ik vind een zwart-wit foto’s van grote dieren iets hebben wat ik niet vind in de kleurenversie.
Omdat ik dezelfde weg terug moet lopen om weer bij het begin uit te komen, kom ik wederom mijn kleine, roodgeborste tamme vriend tegen. Nog steeds midden op het pad. Ik bedenk me dat hij er gewoon om vraagt om vanuit een laag standpunt gefotografeerd te worden. Zo gedacht, zo gedaan. Plat op de buik dus en wachten tot het vogeltje een mooie pose aanneemt.
Laag standpunt
Ik ben erg blij met dit resultaat! Roodborstjes heb ik natuurlijk wel vaker voor de lens gehad, maar zo op de grond had ik hem nog niet. Een heel ander beeld dan op een tak. En dat is ook zo leuk aan natuurfotografie: er is zoveel mogelijk. De enige grens die er is zijn je eigen creatieve grenzen.
En dan snel naar de pestvogels! Maar helaas: ze laten zich niet zien. Even zijn ze er geweest, een half uur voordat ik er was. Na twee uur wachten is het tijd om naar huis te gaan. Een beetje teleurgesteld, maar het hoort er bij. Later hoor ik dat ze ’s middags weer langs zijn gekomen. Ze doen hun naam eer aan! Voor mij blijven ze nog even op de to-do lijst staan.
René Vos natuurfotografie 