Kort rondje OVP

1 februari 2015

***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***

Vandaag ga ik op pad voor de groep pestvogels die zich al meer dan een week in een woonwijk in Lelystad laat zien. Meestal melden ze zich om een uur of tien. Ik besluit daarom eerst nog even een kort rondje door de Oostvaardersplassen te maken.

In tegenstelling tot de laatste keer zie ik veel zangvogeltjes: merels, een zanglijster, koolmezen, pimpelmezen en ook weer eens een matkopje. Toch wel weer genieten al dat kleine spul. En een uitdaging om te fotograferen. Op een voederplek gaat het nog wel, maar hier in de vrije natuur is een stuk lastiger. Als eerste probeer ik een koolmees vast te leggen die aan het foerageren is in het riet. Meestal zitten er allerlei takjes en stengels voor, maar uiteindelijk lukt het me om hem vrij op de foto te krijgen.

Koolmees

Even verder langs het pad hipt een roodborstje in het rond. Hij of zij is totaal niet bang en vliegt pas op als ik minder dan twee meter bij hem vandaan ben. Ook hij gaat even op een rietstengel zitten.

Roodborstje

Maar al snel huppelt ie weer voor me uit over het pad.

Aan het eind van het pad zie ik twee edelherten staan grazen. Het zijn hindes. Nu ik er over nadenk zie ik hier in de winter eigenlijk altijd alleen maar hindes. Zouden de mannen een eigen hangplek ergens hebben in de OVP?

Edelhert hinde

Ik vind een zwart-wit foto’s van grote dieren iets hebben wat ik niet vind in de kleurenversie.

Omdat ik dezelfde weg terug moet lopen om weer bij het begin uit te komen, kom ik wederom mijn kleine, roodgeborste tamme vriend tegen. Nog steeds midden op het pad. Ik bedenk me dat hij er gewoon om vraagt om vanuit een laag standpunt gefotografeerd te worden. Zo gedacht, zo gedaan. Plat op de buik dus en wachten tot het vogeltje een mooie pose aanneemt.

Laag standpunt

Ik ben erg blij met dit resultaat! Roodborstjes heb ik natuurlijk wel vaker voor de lens gehad, maar zo op de grond had ik hem nog niet. Een heel ander beeld dan op een tak. En dat is ook zo leuk aan natuurfotografie: er is zoveel mogelijk. De enige grens die er is zijn je eigen creatieve grenzen.

En dan snel naar de pestvogels! Maar helaas: ze laten zich niet zien. Even zijn ze er geweest, een half uur voordat ik er was. Na twee uur wachten is het tijd om naar huis te gaan. Een beetje teleurgesteld, maar het hoort er bij. Later hoor ik dat ze ’s middags weer langs zijn gekomen. Ze doen hun naam eer aan! Voor mij blijven ze nog even op de to-do lijst staan.