Terug naar de ijsvogels
22 maart 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Het was in juni vorig jaar dat ik voor het laatst bij de ijsvogels was. Hoog tijd dus om weer eens langs te gaan! Best wel spannend: zouden ze er nog zijn? Als ik op de plek kom zie ik dat er al een collega fotograaf aanwezig is. Ik kende hem al via Facebook. Leuk om nu persoonlijk kennis te maken. Gelukkig kunnen we beide een plekje vinden. Dan is het wachten op de vogels. Na ongeveer drie kwartier komt het mannetje op de tak zitten.
Ik weet natuurlijk niet of dit hetzelfde mannetje is als vorig jaar, maar zijn gedrag doet me daar wel aan denken. Relaxed blijft hij op de tak zitten. Dat geeft genoeg mogelijkheden om foto’s te maken.
Dan duikt ie opeens naar beneden en komt met een stekelbaarsje in de snavel weer terug. De eerste keer dat ik hem vanaf deze plek zie vissen. Het visje zet zijn stekels op, maar dat mag niet baten. Een paar ferme tikken op de stok zijn genoeg om hem knock-out te slaan en voor mijn ogen verdwijnt hij in de keel van de ijsvogel.
Hierna verdwijnt ie en begint het grote wachten. Ik vermaak me ondertussen met de vogeltjes die om me heen in de bomen en struiken aan het zingen en kwetteren zijn. Twee staartmeesjes komen zelfs even op de tak naast me zitten. Prachtig om mee te maken.
De zon is intussen zo gedraaid dat ik direct tegenlicht heb. Eerst was het nog bewolkt, maar nu schijnt hij volop vanuit de helder blauwe hemel. Ik verhuis naar een ander plekje. Nog steeds wat tegenlicht, maar niet zo direct als op de eerste plek. En ik zit hier wat verder weg, dus dat levert weer andere foto’s op. Een beetje afwisseling is nooit verkeerd!
Zo af en toe hoor en zie ik een ijsvogel langs schieten. En zo nu en dan ook het nest in. Al met al duurt het twee uur voordat het mannetje weer mooi in beeld verschijnt.
Het harde zonlicht maakt het lastig om goede foto’s te maken. Maar ideale omstandigheden bestaan niet en je moet er maar het beste van maken. Het vogeltje maakt het allemaal niet uit en begint aan een uitgebreide poetsbeurt. Dat is altijd leuk om mee te maken. Onderstaande foto vind ik wel een leuke. Niet helemaal scherp, maar vond hem mooi genoeg voor dit blog.
Na de poetsen verdwijnt hij weer. Gelukkig duurt het nu minder lang voordat ie terugkomt. Het blijft mooie momentjes opleveren. Ook al zie je dat niet altijd direct. Zo zag ik pas op de computer dat er een insect op zijn snavel zit.
Wel een heel apart gezicht vind ik.
Het water wordt natuurlijk goed in de gaten gehouden. Misschien zwemt er wel een lekker hapje onder je door.
En zo is mijn eerste bezoek dit jaar aan de ijsvogels een succes geworden. Hopelijk kan ik de volgende keer ook het vrouwtje vastleggen. Ik weet namelijk dat ze er wel is. Ze is alleen een beetje cameraschuw. Het mannetje heeft daar geen last van en zit heerlijk te genieten in het lentezonnetje.
En dat is wat ik ook gedaan heb: genieten!
De Pestvogels
8 maart 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Elke winter duiken er her en der in Nederland groepjes pestvogels op. Persoonlijk vind ik het één van de mooiste vogels van ons land. Samen met het feit dat ze vrij zeldzaam zijn, levert dat een tot de verbeelding sprekend diertje op. Tot vandaag heb ik het moeten doen met foto’s op internet. Zelf heb ik ze nog nooit gezien, laat staan gefotografeerd. Wat doe je dan als fanatieke natuurfotograaf? Stad en land afrijden om de gemelde pestvogels te bezoeken. Ik heb echter een probleem: ik heb daar geen tijd voor. En eerlijk gezegd ook geen zin in. Dus heb ik de afgelopen winters rustig afgewacht tot ze mij in Almere op kwamen zoeken. Helaas….., ze lieten de stad links liggen.
Een verandering van tactiek was dus noodzakelijk als ik ooit pestvogels zou willen zien. Dus toen er een groepje in Lelystad neer streek en er een paar weken bleef hangen pakte ik mijn kans. Vol enthousiasme nam ik mijn plek in tussen de andere vogelaars/fotografen. Wel gezellig, maar het echte natuurgevoel ontbrak. Nog een reden waarom ik altijd de drukbezochte zeldzaamheden aan mij voorbij laat gaan. Maar ik was nu toch overstag gegaan, alleen ontbrak er een klein detail: de pestvogels! In geen velden of wegen te bekennen. Blijkt dat ik net een dag te laat was.
Dan een paar weken later: pestvogels in Almere! En op fietsafstand van mijn huis, Maar voordat ik de tijd had gevonden om bij ze langs te gaan waren ze al weer vertrokken. Stelletje pestkoppen! Ondertussen zie ik op Facebook de prachtigste pestvogelfoto’s voorbij komen uit o.a. Julianadorp, Castricum, Gouda en Zandvoort. Intussen is de pestvogelkoorts bij mij dusdanig opgelopen dat ik besluit nog een laatste poging te wagen. Vandaag pak ik de auto en rij linea recta naar de Zandvoortse pestvogels. Als ik de straat inrij zie ik ze al boven in een boom zitten! Even later kom ik met mijn camera aangelopen en blijken ze in de sierappelboompjes te zitten. Ik knijp eens in mijn arm, maar het is echt! Ik sta op een paar meter afstand te kijken naar acht pestvogels. Het duurt even voordat ik begin met fotograferen.
Maar als je eenmaal begonnen bent blijft je maar door gaan. Wat een feest! Acht van deze vogels aan de maaltijd. Ik kom ogen en handen te kort.
Het is een heerlijk zonnige ochtend. Alleen staan de appelboompjes in de slagschaduw van het naastgelegen huis. Maar eigenlijk is dat wel gunstig. Ik heb geen last van lelijke schaduwen die over de vogels vallen van takken. Alleen moet ik het diafragma meer open zetten en de ISO opschroeven. De takken zelf zijn wel een uitdaging. Bijna altijd zit er wel een takje voor, of anders er vlak achter. De kunst is dus om de vogels vrij in beeld te krijgen. 
Wel vrij op de tak, maar op de achtergrond zie je het witte kozijn van het huis. Nog iets om rekening mee te houden dus. Maar dat vind ik één van de leuke kanten van fotograferen. Net zo lang zoeken en manoeuvreren tot je een goede compositie hebt gevonden, waarbij alle storende elementen uit beeld zijn
Bij bovenstaand foto is dat wonderwel gelukt, De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik linksonder een klein takje heb weggehaald, maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben er erg blij mee! De vogel blijkbaar niet, want ik krijg me toch een boze blik mijn kant op geworpen!
Sorry hoor! Ik doe nog wel zo mijn best om je zo mooi mogelijk in beeld te brengen.
De gele achtergrond is de muur van het huis. Als de vogels te dicht bij de muur zitten zie je op de foto de voegen en de stenen, Maar als ze iets verder naar de straat toe zitten vloeit alles samen en krijg je een mooie egale achtergrond. Boven aan de muur zit een lichtgroene daklijst. Deze is breed genoeg om als achtergrond te dienen. Als de vogel hoog genoeg in de boom zit kun je hem net tegen die groene achtergrond in beeld nemen.
Je ziet hier wel het nadeel van een groot diafragma: de vleugels en de staart lopen uit het scherpte-gebied. Ik maak nog een aantal foto’s met deze groene achtergrond. Het geeft toch een heel andere sfeer dan de foto’s met een gele achtergrond.
En zo ben je continue op zoek naar het perfecte beeld. Als dat al zou bestaan. Maar ondertussen vergeet ik niet te genieten van deze prachtige vogels. Nu even een rechtopstaande foto proberen.
De pestvogel heeft een heel leuk geluid. Het lijkt op het rinkelen van een belletje! Tussen het eten door wordt er flink wat afgekletst tussen de dieren. En blijkbaar hebben ze afgesproken om ergens anders te gaan kijken, want de hele groep vliegt gelijk op en verdwijnt over de huizen. Dat geeft mij de tijd om even bij te komen.
Erg ver zijn ze niet gegaan, want ze zitten nu zo’n honderd meter verderop in een aantal hoge bomen bij een vijver. Te hoog voor mooie foto’s, dus moet ik wachten tot ze weer terug komen. Inmiddels zijn we met drie fotografen. Valt mee dus met de drukte. Dat komt natuurlijk ook omdat iedereen al geweest is.
Na een half uurtje hoor ik de belletjes weer aankomen. En het feestmaal gaat verder. Ik denk na over hoe ik deze vogels nog meer in beeld kan nemen. Omdat ze tot op vrij korte afstand te benaderen zijn bedenk ik dat een portretje mogelijk moet zijn.
Een vrij standaard portret op deze manier. Dat moet ook nog anders kunnen.
Kijk, dit is toch wel iets origineler! Het is natuurlijk snel hier op geschreven, maar in de praktijk ben ik wel even bezig om deze foto te maken.
Tijdens het eten halen de vogels acrobatische toeren uit om bij de lekkerste vruchten te komen. Dat levert natuurlijk weer kansen op mooie foto’s op. Ook hierbij is het lastig om net het goede moment te pakken en om niet te veel takken of appeltjes in de weg te hebben zitten.
Wat voor mij noodzakelijk is dat je in ieder geval het oogje ziet. Hieronder nog een op-de-kop-foto.
Ik heb een heerlijke ochtend gehad. Lang getwijfeld of ik wel moest gaan, maar ben superblij dat ik het toch gedaan heb. De drukte viel mee en de vogels waren geweldig. Ik moest even over een drempel heen om in een woonwijk te gaan fotograferen, maar het is me niet tegengevallen. Sommige voorbijgangers waren erg geïnteresseerd en aardig. Wie weet wordt ik nog eens een echte soortenjager.
Als afscheid nog een foto met de groene achtergrond. Voor mijn doen heel veel foto’s in één blogbericht, maar dat is voor 100% te wijten aan die prachtige vogels. Minder foto’s ging echt niet deze keer.
Restanten
2 maart 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Tijdens mijn fototochten maak ik heel veel foto’s die niet in mijn blogs terecht komen. Ze zijn niet goed/mooi genoeg en soms passen ze niet in het verhaal dat ik wil vertellen. Zonde van de foto’s die om de tweede reden buiten de boot vallen. En het kan ook zijn dat ik te weinig foto’s heb om een blog te vullen Dus vandaag een blogje met foto’s die het in de eerste ronde net niet haalden.
Als eerste een aantal foto’s uit natuurpark Lelystad. Ik heb toen een prachtige serie van de badderende wilde zwanen kunnen maken. Maar er zijn natuurlijk nog meer bewoners van dit prachtige park. In eerste instantie ging ik voor de wisenten in de sneeuw, maar die lagen alleen een beetje lui tegen het hek aan. Dit is de enige wisentfoto die door de keuring is gekomen.
Wisent portret
Ik kwam ook een groepje huismusjes tegen.
Huismus
Toen scheen net even het zonnetje. Even verderop kwam ik bij de wilde zwijnen.
Wild Zwijn
Wroeten in de sneeuw
Een aantal weken later was ik in de Arkemheenpolder. Het torenvalkvrouwtje stal toen de show en vulde het hele blog. Hieronder een aantal andere foto’s van die dag.
Arkervaart
Een groepje van vier Indische ganzen liep in een weiland langs het water te grazen. Eéntje had dorst en dronk wat uit de sloot.
Indische Gans
Het lijkt net of er een hap uit zijn nek is genomen. Iemand een idee wat dat kan zijn?
Dorst
Op een woensdagmiddag heb ik een wandeling met mijn zoon gemaakt in de Oostvaardersplassen bij Almere. Dat is vlak bij ons huis en een heerlijk uitje als het mooi weer is. Vanaf het fietspad zagen we dit hert in het afgesloten gebied staan.
Edelhert OVP
Een paar dagen later ben ik nog eens teruggegaan en in mijn eentje een heerlijk wandeling gemaakt. Ook nu zag ik een hert staan, alleen veel verder weg. Toch maar even een foto gemaakt.
Tussen het riet
Eigenlijk te ver weg voor een goede foto, maar ik vind het een mooi beeld zo in zijn leefomgeving. Hierna nog geprobeerd wat vluchtopnames van de ganzen te maken.
Grauwe ganzen
Een ander koppel vloog wat hoger en kon ik tegen de blauwe lucht fotograferen.
Volg de leider
En zo krijgen deze “vergeten” foto’s toch nog hun plekje op mijn blog.
René Vos natuurfotografie 