Een aaibare exoot
24 mei 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
De laatste tijd heb ik een aantal foto’s op het internet zien staan van een diertje dat niet in Nederland thuis hoort. Toen mijn dochter deze foto’s zag was de reactie: “hè toe pap, mag ik er eentje als huisdier!!!!!!”. Het antwoord is natuurlijk nee, maar ik moet toegeven dat ze er erg schattig uitzien. De naam van deze exoot? Het is de Siberische grondeekhoorn. En ze leven vrij en blij in een bos bij Tilburg.
Op eerste pinksterdag gaat de reis dan ook naar het verre zuiden. Na eerst info via Facebook te hebben gekregen van een collega-fotograaf wist ik waar ik ze ongeveer kon aantreffen. Aangekomen op de plek is het een kwestie van goed kijken op de houtstapels en op de grond tussen de bladeren. Dat laatste is het moeilijkst, want ze hebben een goede schutkleur. Maar al snel zie ik een exemplaar boven op een stapel afgezaagde boomstammen zitten.
Het gekke is: als je er één ziet, zie je er plotseling meer. Alsof je dan pas weet waar je op moet letten. Blijkbaar vinden ze de boomstammen een leuke speelplaats want er komen nog een aantal van deze diertjes naar boven.
Ik vind het zwarte vlak niet zo mooi op onderstaande foto, maar wel hoe het tweede diertje het beeld in komt.
Ik snap wel waarom mijn dochter dit diertje als huisdier wil. Ze zijn schattig, aaibaar en lijken wel wat op marmotjes met een lange staart. Ooit zijn deze diertjes ontsnapt uit een dierenpark dat hier in de buurt lag. De dierentuin is al meer dan veertig jaar gesloten, maar deze diertjes zijn hier nog steeds.
Naast de houtstapel zie ik nu er ook een paar op de grond lopen. Nadeel is dat ze erg snel zijn en dat ik op een vrij druk bospad sta. Joggers, wandelaars en fietsers komen regelmatig langs. De eekhoorntjes zijn dan weer verdwenen. Eéntje verdwijnt iets verder het bos in en klimt in een boom. Hij zit prachtig in het licht en ik kan snel twee foto’s maken, waarvan deze de mooiste is.
Ik vind het spel van licht en schaduw erg mooi in deze foto.
Naast de houtstapels ligt een oude boomstronk. Bedekt met mos. Ik bedenkt net dat het wel mooi zal zijn als ze daarop zouden gaan zitten, als een eekhoorntje vanaf de overkant het pad wil oversteken.
Na lang aarzelen waagt hij het. In een sprintje duikt hij onder de boomstronk om aan de andere kant weer boven te komen. Alsof hij mijn gedachten kan lezen!
Hij heeft me in de gaten en duikt weer achter de stronk. Even verderop komt hij toch nieuwsgierig weer naar boven om te kijken wat ik aan het doen ben. Nou, foto’s van hem maken natuurlijk!
Blijkbaar heb ik zijn vertrouwen gewonnen, want hij komt nog een wat dichterbij. Of hij is een beetje bijziend. dat kan natuurlijk ook 😉 Ondertussen houdt hij mij wel goed in de gaten.
Ik loop een stukje verder en zie een eekhoorntje in het gras lopen. Dat zou ik leuk zijn voor een foto, maar loslopende honden verstoren de boel. Jammer dat mensen de borden “honden aan de lijn” te moeilijk vinden om te lezen. Ik trek dus verder het bos in om de drukte te ontlopen, maar het lukt me niet om de diertjes tussen de bladeren en de takken mooi op de foto te krijgen. Wel zie ik nog een gewone eekhoorn. Het schijnt dat ze elkaar niet in de weg zitten.
Na een kopje koffie in het paviljoen loop ik nog één klein rondje. Maar blijkbaar is het toch te druk geworden in het bos. Heel veel zie ik niet meer. Tot ik opeens vanuit de verte het geroep van ééntje hoor. Ze communiceren met hoge gilletjes. Op het geluid afgaand zie ik het diertje op een boomstam zitten.
Ze kunnen dus ook met de kop omlaag naar beneden klimmen. Als hij verdwijnt is het ook voor mij tijd om mijn biezen te pakken. Het was een geweldige ochtend en de lange reis meer dan waard!
Macrofotografie
17 mei 2015 ***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Ik ben dit jaar voornamelijk bezig geweest met vogelfotografie. Op een paar pogingen met bloemetjes na. Erg leuk om te doen natuurlijk en ik heb een aantal mooie foto’s kunnen maken. Maar nu het voorjaar op gang is gekomen begint het macrovirus weer de kop op te steken. Niets is zo ontspannend om met de macrolens kleine kriebelbeestjes te fotograferen. Geen lange uren wachten, geen lange wandelingen, maar gewoon ergens in een veld gaan zitten en goed om je heen kijken. Je vindt altijd wel wat! Natuurlijk heb ik zo mijn wensen: de eerste libellen vliegen weer rond, net als de dagvlinders. Vandaag ga ik proberen deze vliegende kunstwerkjes op de kiek te krijgen.
Het is altijd weer wennen de eerste keer. Maar al snel zie ik een eerste model. Een vrij grote rups kruipt door een heidestruikje. Het lijkt niet zo moeilijk, maar hij is continue in beweging. Uiteindelijk kan ik hem recht van voren goed fotograferen.
Ik ben er nog niet achter om welke soort het hier gaat. Dus als je een suggestie hebt hoor ik het graag.
Als ik twee stappen verder loop zie ik aan de andere kant van het pad iets anders tussen de struikjes hangen. Het blijkt een gedemonteerde langpootmug te zijn. Even later komt de dader tevoorschijn: een Gewone Strekspin.
Het leven in de natuur is hard, maar eerlijk. Als de spin even niet oplet kan hij het volgende hapje van één of ander vogeltje zijn. Zo gaat dat al sinds het ontstaan van het leven en zo hoort het ook.
Allemaal leuk en aardig, maar ik heb nog geen libel of vlinder gezien! En dat is waar ik voor kwam. Maar de ervaring leert me dat je gewoon lekker door moet gaan en dat het vanzelf wel komt. En heel soms niet, maar ook dan heb ik een leuke ochtend in de natuur gehad. Het duurt niet lang en dan zie ik een kleine blauwe juffer tussen het gras zitten. De eerste van dit jaar. Ik probeer een foto door het gras heen te maken. Dan zie ik vlak voor me opeens een ander beestje zitten. De kriebels lopen gelijk langs mijn ruggengraat. Het is namelijk één van de gevaarlijkst dieren in de Nederlandse natuur! En de nachtmerrie van vele natuurfotografen en -liefhebbers. Het gaat namelijk om een teek! Brrrr……
Ondanks dit alles maakt ik toch een foto van dit beest.
Het is niet verrassend dat het met de foto van het juffertje niets geworden is. Snel verlaat ik de plek, nog eens omkijkend of de teek achtergebleven is. Ik neem me voor om me thuis nog beter te controleren op teken dan anders.
Gelukkig kan ik even later de gedachte aan de teek verdringen: een libel stijgt op uit de heidestuiken! Ik volg hem en zie hem even verderop weer landen. Ik erachteraan natuurlijk. Maar net als ik mezelf gepositioneerd heb vertrekt ie weer. Nu zit hij in een klein boompje. Wel mooi op ooghoogte moet ik zeggen. En dus kan ik de eerste foto van een libel in 2015 maken.
Het licht valt heel mooi op zijn glazen vleugels. Ik denk dat het een Viervlek is. Als ik wil omlopen om van de andere kant nog een poging te wagen vindt hij dat hij genoeg meegewerkt heeft en verdwijnt het veld in. Het is niet veel, maar die eerste foto is dan toch binnen. Hopelijk volgen er nog vele dit jaar, want het zijn geweldig mooie diertjes!
Ik verlaat het heideveld om langzaam richting auto te gaan. Ik loop langs een weiland en zie daar nog best veel pinksterbloemen staan. Ik dacht dat die al uitgebloeid waren. Blijkbaar niet dus en als ik pinksterbloemen zie denk ik aan die prachtige vlinder die deze bloem als waardplant heeft: het Oranjetipje. Vorig jaar heb ik er een hele zoektocht van gemaakt en uiteindelijk één exemplaar gevonden. Dit jaar is het er niet van gekomen, maar als je zo maar tegen een veldje pinksterbloemen aanloopt moet ik wel even kijken natuurlijk!
En warempel vliegt er een vrouwtje van bloem tot bloem. Het is inmiddels aan het eind van de ochtend en ze is al lekker opgewarmd. Stil zitten doet ze dan ook amper. Maar toch ga ik een poging wagen! Niet geschoten is altijd mis. De jacht begint. Een volwassen kerel met een telelens achter een klein wit vlindertje aan. Als je het zo opschrijft klinkt het belachelijk en misschien ziet het er ook wel zo uit. Ik ben blij dat ik mijn eigen capriolen nooit zie! Het is het allemaal waard als ik er een geslaagde foto aan overhoud.
En mijn geluk is nog niet op: ik zie naast dit vrouwtje ook een mannetje rondfladderen en even verderop nog een tweede vrouwtje. Maar ik concentreer me nu op het mannetje. Die naamgevende oranje topjes van de vleugels maken hem toch wat fotogenieker. De jacht wordt dus voortgezet! En ook nu wint de aanhouder. De meeste foto’s kunnen rechtstreeks de digitale prullenbak in, maar een paar zijn dan toch gelukt.
Dat zijn van die mooie momenten die je meemaakt als je in de natuur bent. Onverwacht zie je dan toch iets speciaals en is het genieten geblazen. Met een voldaan gevoel sluit ik dan ook deze foto-ochtend af. Net als dit blog, maar niet voordat ik jullie nog één foto laat zien van dit prachtige vlindertje. Voor mij persoonlijk de mooiste foto van de dag.
Plan B
9 mei 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Je hebt een plan. En een plan moet je uitvoeren toch? Alleen loopt het soms anders dan gepland. Zo ook dit weekend.
Omdat het zondag Moederdag is ga ik dit weekend zaterdag op stap. Het plan: blauwborsten in de Groene Jonker. Er is alleen één probleempje, het stormt. Geen weer om rietvogeltjes te fotograferen. Wat nu? Ik kan weer terug mijn bed induiken. En dat doe ik dan ook. Dan bedenk ik me dat de ijsvogelstek wel geschikt is met het weer van vandaag. Het waait weliswaar hard, maar het is droog. En misschien hebben ze al jonkies. Dat betekent aanvoer van visjes. Altijd leuk om te fotograferen! Dus na een half uurtje wikken en wegen besluit ik om toch op te staan en dit plan B uit te voeren.
Op de plek aangekomen heb ik net genoeg tijd om me achter het camouflagenet te installeren. Binnen vijf minuten zit de eerste vogel op de stok.
Ze hebben best een groot hoofd in vergelijking met het lijfje.
Niet veel later arriveert ook het vrouwtje. En in tegenstelling tot de vorige keren geeft ze mij vandaag iets meer tijd. Ik ben dan ook erg blij met deze foto.
Als de vogels gevlogen zijn begint het grote wachten. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld vandaag. Ik vermaak me met een grote groep aalscholvers die even neerstrijkt op de plas. Het zijn er zo tegen de honderd schat ik! Maar binnen vijf minuten zijn ze weer verdwenen. Opnieuw start het staren naar de ijsvogelstok.
Ik wil vandaag proberen om het moment van landen te fotograferen. Geen idee of dat gaat lukken. Het is vrij donker, dus het is de vraag of ik de sluitertijd snel genoeg kan krijgen. En dan moet je ook nog snel reageren. De vogels komen meestal van onder af naar de stok gevlogen. Je ziet ze pas heel laat, dus het gaat lastig worden. En de vogel moet ook nog op het juiste stuk van de tak landen. Maar niet geschoten is altijd mis.
En mis gaat het ook. Als na twee uur het mannetje weer verschijnt ben ik veel te laat met mijn reactie. Maar ik blijf het proberen. Ik heb handmatig scherpgesteld op de tak. Als ik de blauw-oranje flits zie druk ik snel de ontspanknop in. Daarbij zorg ik voor een voldoende snelle sluitertijd. En ja hoor, na een aantal pogingen heb ik hem!
Hij landt aan de rechterkant. Maar met een uitsnede kan ik hem nog in het midden van het beeld plaatsen. Het feit dat ie een visje in zijn snavel heeft is een mooie bonus!
Omdat hij een paar keer heen en weer vliegt naar de nestgang krijg ik nog een paar kansen. En warempel: het lukt nog een keer. Dit keer land hij precies op de goede plek.
Het is denk ik niet nodig om te zeggen dat ik inwendig zit te juichen als ik deze foto’s op het display van de camera zie verschijnen. YESSS!!!!!
Het mannetje blijft nog even rondhangen met het visje in de snavel.
Ik weet niet of ze al jongen hebben, maar uiteindelijk eet hij het visje zelf op. Nu ik de gewenste foto’s heb kan ik niet wachten om ze op de computer te bekijken. Dan zal ik pas echt weten of ze geslaagd zijn. Ik heb dan ook niet meer de rust om langer te blijven zitten. En echt comfortabel is het ook niet zo vlak aan het water met deze harde wind.
Ook het verenpak van de ijsvogel raakt er van in de war!
En met deze foto sluit ik snel deze ochtend af. Een uur eerder dan gepland ben ik weer thuis, waar ik achter de pc duik. Als ik de resultaten op het scherm zie kan mijn dag niet meer stuk! En ben ik heel blij dat ik plan B toch heb uitgevoerd.
René Vos natuurfotografie 