De grote grazers van de OVP
27 januari 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Hier is ie dan: mijn eerste bericht in 2016. In mijn jaaroverzicht 2015 had ik al aangekondigd dat ik dit jaar een iets andere aanpak ga proberen. Dit leidde in januari tot een aantal bezoekjes aan het grote natuurgebied hier om de hoek: De Oostvaardersplassen. En ik moet zeggen dat het me wel bevallen is. Je weet naar een paar keer waar en wanneer de dieren zich best laten zien. En je kunt nog eens terug als het weer wat beter is. Natuurlijk hebben al die tripjes een berg aan foto’s opgeleverd. Maar wees niet bang. Ik ben best goed in het weggooien. Ik denk dat januari twee OVP-blogjes gaat opleveren.
Als ik aan de Oostvaardersplassen denk, denk ik gelijk aan de vogels en de grote grazers. En die laatste zullen in dit eerste blog de hoofdrol spelen. In de Oostvaardersplassen leven drie grote zoogdieren die moeten voorkomen dat het gebied dichtgroeit. Er is veel altijd veel discussie over de dieren, vooral in de wintertijd. Als ik kijk naar wat ik zelf zie, denk ik dat er beter wat minder dieren in het gebied zouden zijn. Ik zie op een aantal stukken dat het landschap verandert van bos naar kale vlakte, waarbij vooral de vogels verdwijnen. Aan de andere kant zou het mooi zijn om de natuur zijn gang te laten gaan en te kijken wat dat oplevert. Ik heb op zich ook geen moeite met een dood dier. De dood hoort bij het leven. Alleen ben ik bang dat het gebied te klein is om een gezond natuurlijk evenwicht te bereiken. Wat ik zeker denk te weten is dat bijvoeren niet gaat werken. Dat levert nog meer dieren op en daardoor nog meer druk op het gebied. Ik denk dat een gecontroleerde populatie het beste zou zijn.
Edelherten
De edelherten spreken mij persoonlijk het meest aan. Waarschijnlijk omdat deze soort de meest “wilde” van de grazer is. Schuw en soms moeilijk te vinden. Ondanks dat er niet gejaagd wordt in de Oostvaarderplassen vermijden ze het liefst mensen. Ze gaan er dan ook meestal vandoor zodra ze je gezien hebben. In 1992 zijn er 54 dieren uitgezet in het gebied. Bij de laatste telling in oktober 2015 zijn er ca. 3000 herten geteld.
In deze tijd van het jaar zitten er altijd wel groepen herten in het Oostvaardersbos bij Almere. En laat dat nu net op 5 minuten fietsafstand van mijn huis zijn! Op mijn eerste tocht kwam ik ze al tegen. Nog iets te ver in het begin, maar als je voorzichtig bent kun je toch redelijk dichtbij komen. Hebben ze je eenmaal gezien zullen ze verder trekken. Je moet dus snel wat foto’s maken en er voor oppassen niet de hele tijd de dieren op te jagen. Ik maakt dus vaak een paar foto’s en laat de dieren dan met rust.
Een voordeel van het vaker naar een gebied gaan is dan ook dat je later nog eens terug kunt gaan om nog een paar foto’s te maken. Zo is de verstoring minimaal. Het gebied staat natuurlijk ook bekend om zijn uitgestrekte rietvelden. De herten vallen bijna niet op tussen het hoge riet. Zo af en toe zie je ze er boven uit steken.
Deze foto is typisch zo’n foto die je alleen in de OVP kunt maken.
Het opvallende is dat ik bijna geen hindes zie. Dat is me al vaker opgevallen. Aan de kant van Lelystad kom je juist veel minder mannelijke herten tegen. Eén van de doelen die ik me gesteld had was een portret te maken van een mooie mannenkop, met zo’n prachtig gewei. Nu vertelde ik al dat ze meestal niet rustig poseren. Maar vanaf het moment dat ze je opmerken volgt er altijd een minuutje van naar elkaar staren. Als je dan dichtbij genoeg bent gekomen voordat ze je zien kun je daar gebruik van maken. En zo maakte ik onderstaand portret, met een nieuwsgierige jongeling in de achtergrond.
Het plaatje is natuurlijk niet compleet zonder de hindes. Dus toog ik op een andere dag naar de overkant van de Oostvaardersplassen. En ja hoor: hele groepen hindes liepen daar rond. Het gebied is daar wat opener, dus zijn ze nog lastiger te benaderen. Maar ik had de mazzel dat twee jonkies wat minder oplettend waren en rustig voor mij langs wandelden.
Ik zat hier aan de rand van het bos en ik denk dat ze me niet gezien hebben. Hierna heb ik nog wel een aantal hindes op de foto weten te zetten, maar die kwamen niet door de keuring. Dus sluit ik de edelherten af met twee mannen. Deze zag ik dus weer aan de Almeerse kant.
Ik heb er echt van genoten om zo met deze dieren bezig te zijn.
Konikpaarden
Hoewel de herten mijn voornaamste doel was deze maand kunnen de andere grazers niet ontbreken in dit blog. Het konikspaard kom je altijd wel tegen als je het gebied in gaat. En ze zijn niet bang voor mensen. Dat is denk ik ook de reden dat ze de hoofdrol spelen in de film “De nieuwe wildernis”. Ze zijn makkelijk te filmen. Voor mij iets minder natuurbeleving, maar wel een uitdaging om er een mooie foto van te maken.
Hier kon ik fijn even gebruik maken van het zonnetje. Helaas heb ik op al mijn tochtjes weinig zon gezien. Maar dat is ook te verwachten in januari in Nederland. Doordat de paarden rustig blijven staan, of zelfs naar je toekomen, is het niet moeilijk om een portretfoto te maken.
Maar je kunt natuurlijk ook nog verder gaan en een detailopname maken. In dit geval van de bek, of moet ik zeggen mond?
Ik heb geen idee wat er op zijn snuit zit. Ik dacht zelf aan plantendingetjes die blijven kleven. Zoals distels of zo. Maar zouden ook parasieten kunnen zijn. Wie het weet mag het zeggen.
Heckrunderen
De derde soort die we tot de grote grazers rekenen is het heckrund. Een gefokte soort, vernoemd naar de Duitse gebroeders Heck. Die wilden de uitgestorven, wilde voorouder van het hedendaagse rundvee, de oerrund, terug fokken. Dat lukte niet helemaal, maar het leverde wel een oersterke runderras op. En een soort die zonder invloed van mensen kan overleven in de Oostvaardersplassen.
Nu ben ik niet zo’n fan van deze dieren. Voor mij blijven het toch gewoon koeien. En die vind ik niet zo heel spannend. Maar ze horen natuurlijk wel in dit blog thuis. Dus bij deze.
Het leuke vind ik de brandganzen op de voorgrond. Ze horen niet bij de grote grazers, maar ik denk dat alle soorten ganzen bij elkaar in de Oostvaardesplassen net zoveel gras verstouwen als de grote zoogdieren.
Ik had graag wat foto’s willen maken in een winters decor. Maar helaas is de winter in januari grotendeels voorbij gegaan aan de Oostvaardersplassen. Wel wat speldenprikjes en een laagje ijs, maar tot nu toe stelt het niet zo veel voor.
Terugkijkend was het een leuke in interessante maand. Een goed begin van het fotojaar nieuwe stijl. En er komt dus nog een tweede blog over de Oostvaardersplassen in januari. Bedankt voor je bezoek en interesse.
René Vos natuurfotografie 