Uitsluiper
29 juni 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Al een aantal jaren hoop ik een uitsluipende libel te kunnen fotograferen. De overgang van larve naar vliegend insect is fascinerend. Vele malen ging ik op ’s ochtends vroeg op pad en speurde rietranden en slootkanten af. Maar tot nu toe zonder resultaat. Kort geleden ontdekte ik een nieuw gebied: De Laakse slenk in het Hulkensteijnse Bos. De eerste keer zag ik gelijk al vele lege hulsen van libellenlarven hangen in de begroeiing. Alleen helaas geen enkele libel die nog bezig was te ontsnappen uit zijn oude ik. Maar het gebeurde hier dus wel! En omdat de aanhouder wint ga ik vandaag een tweede keer naar het uiterste zuidelijke puntje van Flevoland.
Elke rietstengel, bramenstruik en graspol wordt onderworpen aan een nauwkeurige inspectie. Weer zie ik een aantal lege hulsen. Tot mijn oog valt op iets geligs tussen de stengels. Daar hangt ie dan: een libel die begonnen was aan zijn verandering van een lelijk bruin waterwezen naar een kleurrijke vliegende schoonheid.
Zo te zien is hij al even bezig en heb ik het allereerste begin gemist. Maar dat maakt mij niets uit. Vanaf dit moment blijf ik bij hem, om mee te maken hoe het veranderingsproces verloopt.
Een hele tijd hangt hij daar zo op de kop. Tot hij opeens voorover buigt, het kopje van zijn larvehuidje vastgrijpt en geheel uit zijn oude huid ontsnapt. Het voelt of ik aanwezig ben bij de geboorte van dit insect.
Je kunt hem nu nog niet echt een kleurrijke schoonheid noemen en vliegen gaat ook lastig worden. Eerst zal de nieuweling op moeten drogen en zijn vleugels moeten oppompen. Ondertussen komt een juffertje (lantaarntje) op kraambezoek.
Het is met het blote oog bijna niet te zien, zo langzaam gaat de verandering. Maar op de volgende foto zie je toch dat de de vleugels al behoorlijk groter zijn geworden. We zijn nu zo’n vijftig minuten onderweg vanaf het moment dat ik hem zag hangen.
Voor mij is het dus veel wachten en zo af en toe een foto maken. Om mij heen vliegen veel juffertjes rond en tussendoor maakt ik wat foto’s van hen. En dan gebeurt het: een lantaartje landt precies op de steeds groter wordende vleugels van de opdrogende libel. Wat een moment! Zoiets maak je maar één keer mee. Gelukkig staat mijn camera op het statief al helemaal ingesteld, dus ik kan snel een aantal foto’s maken. Het duurt maar even en dan is de juffer weer gevlogen. Mij achterlatend met wat misschien wel de foto van het jaar is.
Dit is nog eens een mooie bonus!
Mijn opwinding staat in schril contrast met de onverstoorbare libel. Heel langzaam zie ik hem veranderen in het prachtige vliegmachientje wat we boven de vennen en sloten heen en weer zien schieten. De vleugels worden doorzichtig en het achterlijfje staat nu recht.
Dan is het tijd om de oude huid achter te laten en langzaam klimt de libel omhoog om nog wat meer zon te pakken. We zijn nu 3 uur en 3 kwartier verder. Je ziet dat de libel steeds meer kleur krijgt.
In de volle zon gaat het nu snel. En vier uur nadat ik hem voor het eerst zag, ondersteboven hangend, half larve, half libel, ontvouwd hij zijn vleugels en is de gedaanteverwisseling compleet.
Ik vond het prachtig om mee te maken. En dan ook nog de mazzel dat ie op een mooi, vrij plekje zat. En als ik weer eens zo’n uitsluiper zie, ga ik er gewoon weer vier uur naast zitten!
Kootwijkerzand
22 juni 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Het is 28 mei en vandaag staat de tweede excursie van dit jaar op het programma. Met de fotoclub VNF-Nijkerk gaan we naar het Kootwijkerzand. Leuk, want daar ben ik nog nooit geweest. Nu hadden de organisatoren bedacht dat het wel mooi zou zijn als we de zonsopkomst mee konden maken. Dus hadden ze toestemming geregeld om voor zonsopkomst het gebied in te mogen. Er is alleen één nadeeltje: de zon komt op om half zes. Vertrektijd Nijkerk is half vijf. Dat betekend dat ik om vier uur uit Almere moet vertrekken. Half vier opstaan dus! Leuk hè, zo’n hobby?
Bij het Kootwijkerzand aangekomen is de vraag of het vroege opstaan zin heeft gehad. Een wolkenband aan de oostelijke horizon voorspeldt niet veel goeds voor een mooie zonsopkomst. Gelukkig voor ons laat de zon zich toch nog even zien. Hier bij de bekendste boom van het gebied.
Het blijft toch het mooiste moment van de dag wat mij betreft. Alleen ook altijd snel weer voorbij. Dus ook een beetje hectisch om de juiste composities te vinden. Hier nog een foto van dezelfde boom vanuit een andere hoek.
Tijdens het maken van deze foto’s bleek er achteraf een paparazzi actief te zijn geweest. Ik kreeg later van een clubgenoot onderstaande foto doorgestuurd. Laat ik deze actiefoto dan ook maar plaatsen. Kunnen mensen me eindelijk herkennen als ze me tegen komen in het veld 😉
Rick, bedankt voor de foto.
Zoals op elke excursie zijn er ook nu een aantal opdrachten bedacht. Deze keer waren dat grillige structuren en dieptewerking. Verder een extra opdracht voor de liefhebbers: het maken van een panorama samengesteld uit tenminste 4 verticale gestitchte foto’s. Ik besluit met de structuren aan de gang te gaan. Ook wil ik wel eens proberen een samengesteld panorama te maken. Dat heb ik nog nooit gedaan, dus ben benieuwd wat ik er van kan maken. Ook hoe het werkt op de computer om die foto’s aan elkaar te plakken.
De zon is inmiddels volop aanwezig. De eerst nog aanwezige wolkenvelden zijn weggetrokken. Na een kleine omzwerving zijn we opnieuw bij de vliegden belandt die ik tijdens de zonsopkomst fotografeerde. Een enorme, uitwaaierende boom met verschillende stammen. Lastig om in één keer op de foto te krijgen, dus een mooi object voor een panorama van een aantal aan elkaar geplakte foto’s. Dus mijn statief voor de boom gezet, groothoek op de camera en na elke foto de camera een stukje draaien. Ik zorg ervoor dat de foto’s elkaar een beetje overlappen. Als het goed is kan Photoshop ze dan goed in elkaar passen. Uiteindelijk heb ik 8 foto’s genomen. Het plakken in Photoshop blijkt erg makkelijk (staat gewoon in het menu) en uiteindelijk is dit het resultaat.
Een paar dingen vallen me op:
- de horizon is niet recht
- er zijn aan de boven en onderkant stukken afgesneden
- het kleurverschil in de lucht
Bij het maken van de panorama legt Photoshop de beelden over en naast elkaar. Blijkbaar vallen er boven en onder dan stukken af. Op de computer zie je dat als witte gebieden. Later moet je die er weer afsnijden. Volgende keer moet ik daar dus rekening mee houden en wat meer afstand houden tot het onderwerp. Ook moet ik er goed op letten dat mijn statief en statiefkop waterpas staan. Al met al een leuke opdracht en ik heb weer wat bijgeleerd.
Ik vervang de groothoeklens voor de macrolens. Op zoek naar structuren voor de tweede opdracht. Maar eerst zie ik nog allerlei klein spul op de plekken waar het zand begroeid is geraakt. Erg leuk om daar minilandschapjes van te maken.
Ook staan er veel kleine bloemetjes tussen het mos. Ik dacht eerst dat het bloeiend mos was, maar het is een plantje genaamd heidespurrie. Nog nooit van gehoord, maar het is wel fotogeniek.
Na dit kleine intermezzo, dan toch op zoek naar structuren. Je hebt mogelijkheden genoeg: het zand, de plantjes, bladeren, boomschors of oud hout. Ik kies ervoor om me te focussen op oude boomstronken en takken. Het is een zoektocht naar structuren, kleuren, lijnen en compositie. De resultaten heb ik in onderstaande galerij weergegeven. Door op één foto te klikken kun je er doorheen bladeren.
Het leuke van zo’n opdracht is dat je andere dingen ziet dan normaal op een foto-uitje. Je wordt gedwongen anders te kijken en dat leidt dan weer tot andere foto’s. Misschien een goed idee om, als ik zelf op pad ga, ook maar eens een opdracht voor mijzelf te verzinnen!
Ondertussen geniet ik natuurlijk ook van de prachtige omgeving. Een uitgestrekt stuifzand gebied. Vooral de dennen die vaak op een heuveltje staan zijn mooie modellen om te fotograferen.
Ik ben niet bewust bezig geweest met de opdracht over dieptewerking, maar het pad tussen de heuvels door geeft wel dat effect in deze foto.
Wat mij betreft een zeer geslaagd uitje! Het vroege opstaan ben ik allang vergeten. En, niet onbelangrijk, het was gezellig om weer eens met een groep op pad te gaan. Altijd leuk om te zien hoe iedereen op zijn eigen wijze met fotografie bezig is. En op hoeveel verschillende manieren je één boom kan fotograferen. Inspirerend!
Met nog een laatste foto van het het gebied nemen we afscheid. Ik kijk nu al uit naar ons volgende clubuitje.
De Opdracht
8 juni 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Zo af en toe verkoop ik wel eens een foto via mijn webshop bij Werkaandemuur.nl. Niet zoveel dat ik mijn baan er voor op kan zeggen (ca. 6 per jaar), maar het is gewoon een leuk idee dat anderen mijn foto’s zo mooi vinden dat zie die aan de wand willen hebben hangen. Vorig jaar verkocht ik twee canvassen aan een gezin voor hun vakantiehuisje in de Belgische Ardennen. We hadden wat mailcontact en daaruit volgde een heel mooi aanbod: ik zou een weekendje in hun huisje mogen verblijven en tijdens dat weekend zou ik dan wat foto’s voor hun website en promotiemateriaal maken van de omgeving. Dat lijkt me een win-win situatie!
Dus vertrek ik eind mei, met mijn gezin naar Durbuy. De weersvoorspellingen zijn wisselend: zaterdag zomers en zondags de hele dag regen. Ik heb dus maar één ochtend om te fotograferen. Er was me namelijk op het hart gedrukt om vooral niet alleen te fotograferen, maar ook te genieten van het weekendje met mijn gezin.
Zaterdag gaat om half zes de wekker en vertrek ik lopend vanaf het park. Ik had me natuurlijk wel wat voorbereid, maar het is altijd lastig om op een onbekende plek te fotograferen. Ik kies een wandeling uit die in een wandelboekje stond en kijk dan wel wat ik tegen kom. De omgeving is heuvelachtig en een afwisseling van bos en landerijen. Het eerste wat ik tegenkom is gelijk al een grote verrassing. Ik ben bezig om het landschap te fotograferen, als ineens een groot wild zwijn over de landerijen aan komt lopen. Het is nog schemerig en ik heb de verkeerde lens op de camera, maar wat een prachtig moment! Honderd meter van me vandaan steekt hij het pad over en verdwijnt in een veld met hoog gras. Een beter begin van de dag kan ik me niet wensen. Al helemaal niet als ook nog een geelgors zijn lied begint te zingen boven in de bloeiende meidoorn.
Omdat ik met een opdracht op pad ben, moet ik ook andere foto’s maken dan dat ik normaal gesproken doe. Vooral de omgeving wil ik laten zien en misschien nog wat detailopnames van leuke plekjes. Je kunt een vakantiefolder natuurlijk niet alleen maar vullen met bloemetjes en bijtjes! En dus fotografeer ik huisjes en boerderijtjes. Of een paaltje op het land.
Ik vind het een verfrissende ervaring om eens anders om me heen te kijken. Op een gegeven moment blijf je toch hangen in je vaste gewoontes en zie je andere fotogenieke dingen minder snel. De omgeving is er in ieder geval mooi genoeg voor!
Natuurlijk vergeet ik niet mijn “normale” foto’s te maken. In een bos zie ik een veld met daslook. Helaas ben ik net wat te laat in het jaar en staan ze niet meer volop in bloei. Toch levert het nog wel een mooie foto op.
Naast het wit van de daslook proberen ook een aantal roze bloemetjes mijn aandacht te trekken. Het zijn volgens mij ooievaarsbekjes. Een plantje dat je ook bij het tuincentrum kan kopen.
Terug naar het landschap nu. De velden staan vol bloeiende boterbloemen en in de singels bloeien de meidoorns. De koeien maken het plaatje af. Helaas is het beloofde zonnetje nog verborgen achter grijze wolken.
Ondertussen ben ik bij de rivier de Ourthe terecht gekomen. Een best wel grote rivier die door de Ardennen meandert. Vroeger op vakantie met mijn ouders heb ik heel wat uurtjes in het water van deze rivier gespeeld.
Ik wandel nu langs de rivier en geniet van de omgeving. Als ik een meidoorn naast de rivier zie moet ik die natuurlijk ook vastleggen. Hij kost even wat moeite om op dit punt af te dalen naar de rivier, maar na een klauterpartij over de stenen lukt het me toch.
Ik heb vandaag mijn grijsfilter meegenomen om stromend water met langere sluitertijden vast te kunnen leggen. Nu is een mooi moment om dat eens uit te proberen. Ik heb dit filter al jaren, maar gebruik het eigenlijk zelden. Zoveel snelstromende beken en watervallen hebben we nou ook weer niet in Nederland. Het geeft in ieder geval hier een heel ander beeld van de rivier.
Ik laat de rivier achter me en trek weer de velden in. Inmiddels ben ik ver afgedwaald van de wandelroute in het boekje. Ik moet dus goed opletten hoe ik loop om niet te verdwalen. Voor je het weet ben je uren onderweg om het vakantiepark terug te vinden. Ik beland op een landweggetje. Een plaatselijke boer komt me tegemoet op de tractor. Normaal gesproken zou ik wachten tot hij voorbij is, maar nu lijkt het mij een prima foto voor op een vakantiewebsite.
Op hetzelfde plekje maak ik ook nog een foto als de boer voorbij is. Twee paarden mogen nu figureren in het landschap.
In de berm van dit weggetje ga ik op zoek naar insecten met mijn macrolens. Vlinders zie ik ondanks de bloemrijke weides niet, maar wel een ander beestje. Zwart met rode stippen. Ik weet eerst niet wat het is, maar dan bedenk ik me dat het wel eens een bloedcicade zou kunnen zijn. En dat blijkt ook te kloppen. Een prachtig insect, dat familie is van het bekende schuimbeestje.
Het is inmiddels laat in de ochtend en het zonnetje doet steeds meer zijn best om tussen de wolken door te prikken. Het belooft een prachtige middag te gaan worden. Voor mij is het tijd om terug te gaan naar het huisje. Eens kijken of ik die nog kan vinden! Gelukkig is mijn richtingsgevoel nog aanwezig en zonder veel omwegen kom ik op de weg naar het park. Langs die weg stroomt een paar meter lager een kleine beek met wat stroomversnellingen. Daar wil ik nog wel even tijd aan besteden. Na de tweede klauterpartij van de dag sta ik midden in de beek. Het grijsfilter gaat weer voor de lens en ook nu probeer ik het stromende water in een foto te vangen.
Hetzelfde plekje vanuit een ander perspectief levert weer een andere foto op. Voor mij net even wat mooier dan de eerste.
Hiermee eindigt mijn ochtendwandeling. Het was inspirerend om eens op een andere manier met fotografie bezig te zijn en steeds in het achterhoofd te houden waarvoor je aan het fotograferen bent. Dat levert dus ook andere foto’s op.
Helemaal als ik ’s middags in Durbuy nog een serie foto’s maak. Omdat het geen natuurfoto’s zijn passen ze eigenlijk niet op mijn blog, maar ik laat ze toch even zien in onderstaande gallerij. Mocht je ze groot willen zien dan kun je er eentje aanklikken en dan door de serie heen bladeren. Zoals je ziet is het prachtig zonnig weer geworden.
Al met al een heerlijk weekend in de Ardennen. Ik denk dat we hier nog wel eens terug gaan komen. Mocht je enthousiast zijn geraakt dan kan ik je zeker het huisje aanraden waar we zaten. Kijk dan maar eens op vakantieindurbuy.nl En nee, deze ‘reclame’ hoorde niet bij De Opdracht! Maar het is gewoon een hele leuke plek voor een weekje of weekend in de Ardennen. Wij hebben er ons in ieder geval prima vermaakt!
René Vos natuurfotografie 