Uitsluiper

29 juni 2016

***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***

Al een aantal jaren hoop ik een uitsluipende libel te kunnen fotograferen. De overgang van larve naar vliegend insect is fascinerend. Vele malen ging ik op ’s ochtends vroeg op pad en speurde rietranden en slootkanten af. Maar tot nu toe zonder resultaat. Kort geleden ontdekte ik een nieuw gebied: De Laakse slenk in het Hulkensteijnse Bos. De eerste keer zag ik gelijk al vele lege hulsen van libellenlarven hangen in de begroeiing. Alleen helaas geen enkele libel die nog bezig was te ontsnappen uit zijn oude ik. Maar het gebeurde hier dus wel! En omdat de aanhouder wint ga ik vandaag een tweede keer naar het uiterste zuidelijke puntje van Flevoland.

Elke rietstengel, bramenstruik en graspol wordt onderworpen aan een nauwkeurige inspectie. Weer zie ik een aantal lege hulsen. Tot mijn oog valt op iets geligs tussen de stengels.  Daar hangt ie dan: een libel die begonnen was aan zijn verandering van een lelijk bruin waterwezen naar een kleurrijke vliegende schoonheid.

Zo te zien is hij al even bezig en heb ik het allereerste begin gemist. Maar dat maakt mij niets uit. Vanaf dit moment blijf ik bij hem, om mee te maken hoe het veranderingsproces verloopt.

Een hele tijd hangt hij daar zo op de kop. Tot hij opeens voorover buigt, het kopje van zijn larvehuidje vastgrijpt en geheel uit zijn oude huid ontsnapt. Het voelt of ik aanwezig ben bij de geboorte van dit insect.

Je kunt hem nu nog niet echt een kleurrijke schoonheid noemen en vliegen gaat ook lastig worden. Eerst zal de nieuweling op moeten drogen en zijn vleugels moeten oppompen. Ondertussen komt een juffertje (lantaarntje) op kraambezoek.

Het is met het blote oog bijna niet te zien, zo langzaam gaat de verandering. Maar op de volgende foto zie je toch dat de de vleugels al behoorlijk groter zijn geworden. We zijn nu zo’n vijftig minuten onderweg vanaf het moment dat ik hem zag hangen.

Voor mij is het dus veel wachten en zo af en toe een foto maken. Om mij heen vliegen veel juffertjes rond en tussendoor maakt ik wat foto’s van hen. En dan gebeurt het: een lantaartje landt precies op de steeds groter wordende vleugels van de opdrogende libel. Wat een moment! Zoiets maak je maar één keer mee. Gelukkig staat mijn camera op het statief al helemaal ingesteld, dus ik kan snel een aantal foto’s maken. Het duurt maar even en dan is de juffer weer gevlogen. Mij achterlatend met wat misschien wel de foto van het jaar is.

Dit is nog eens een mooie bonus!

Mijn opwinding staat in schril contrast met de onverstoorbare libel. Heel langzaam zie ik hem veranderen in het prachtige vliegmachientje wat we boven de vennen en sloten heen en weer zien schieten. De vleugels worden doorzichtig en het achterlijfje staat nu recht.

Dan is het tijd om de oude huid achter te laten en langzaam klimt de libel omhoog om nog wat meer zon te pakken. We zijn nu 3 uur en 3 kwartier verder. Je ziet dat de libel steeds meer kleur krijgt.

In de volle zon gaat het nu snel. En vier uur nadat ik hem voor het eerst zag, ondersteboven hangend, half larve, half libel, ontvouwd hij zijn vleugels en is de gedaanteverwisseling compleet.

Ik vond het prachtig om mee te maken. En dan ook nog de mazzel dat ie op een mooi, vrij plekje zat. En als ik weer eens zo’n uitsluiper zie, ga ik er gewoon weer vier uur naast zitten!