Spelen met licht
21 oktober 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag is het zover: ik ga na jaren weer eens een workshop volgen. Een privé workshop nog wel! Wat een luxe! Om nieuwe inspiratie op te doen en eens af te wijken van mijn normale manier van fotograferen heb ik een workshop geboekt bij Andrea Gulickx. Een fotografe met een originele kijk op fotografie en uit haar foto’s spreekt een hoge mate van creativiteit. Haar foto’s zijn pastelachtig en sfeervol. Onscherpte speelt hierin een belangrijke rol. Als ik mijn foto’s bekijk zie ik vaak een scherp onderwerp en heldere kleuren. Het lijkt me leuk om een dagje het roer helemaal om te gooien en te kijken wat dat brengt. Daarnaast heb ik al lange tijd een setje lensbaby lenzen ongebruikt in de kast liggen. Ik denk er zelfs over om ze weer te verkopen. Laat Andrea nu net een expert zijn op het gebied van deze lensjes. Kan ik daar ook eens serieus mee aan de slag.
Dus op naar Amerongen. Aangekomen bij het prachtig in de bossen gelegen restaurant ’t Berghuis staat de ‘juf’ al te wachten. Onder het genot van een kop koffie en drie(!) plakken ietwat droge cake, laat Andrea voorbeelden zien van haar foto’s en hoe die tot stand zijn gekomen. Waar ze op let en hoe ze kijk. Ook de werking van de lensbaby wordt uitgelegd en wat voor effecten dat kan hebben in de foto.
Maar genoeg gepraat: we gaan het bos in! O ja, Andrea vertelt dat ze nooit een statief gebruikt bij macrofotografie. Slik ……, ik doe alles van statief! Maar ik heb me voorgenomen het vandaag op haar manier te doen, dus mijn statief blijft achter in de kofferbak van de auto. En zo kom ik er gelijk achter dat ik geen draagriem meer aan mijn camera heb. Het staat toch altijd op het statief. Toch maar eens kijken waar ik die gelaten heb. We beginnen met de lensbaby en kunnen dan later op de dag switchen naar de macro.
Het eerste onderwerp is een groepje paddenstoelen op een klein stammetje. Andrea wijst me op de plekken waar het licht vandaan komt. Een grote doorgang tussen de bomen of kleine gaten in het bladerdak. Hier kun je gebruik van maken voor de achtergrond in je foto. Ik ga gewoon lekker aan de gang.
Vooral aan de onderkant zie je het vervagende effect van de lensbaby. Grappig dat het groepje paddenstoelen in de achtergrond lijkt op een gigantische mier.
Ook op de volgende foto zie je het lensbaby-effect heel duidelijk terug.
Het is nog vrij donker in het bos en één van de creatieve technieken die Andrea gebruikt is het spelen met de witbalans. Mijn witbalans staat eigenlijk standaard op bewolkt. Dan krijg je mooie warme kleuren. Door de witbalans op kunstlicht te zetten krijg je een heel andere sfeer.
Na een tijd met de paddenstoelen bezig te zijn geweest gaan we naar ons volgende onderwerp: varens. In deze tijd van het jaar zijn de varens mooi verkleurd en hebben ze mooie vormen. En om die vormen draait het vandaag. Normaal gesproken weet ik nooit zo goed wat ik er mee aan moet en laat ze dan ook meestal links liggen. Nu duiken we er midden in en zoeken al kijkend door de camera naar vormen en licht. En al doende kom je vanzelf wel iets moois tegen. Zoals dit uiteinde van een varenblad.
Nog mooier vind ik de volgende foto, waarin de scherpte heel mooi wegloopt naar achteren. Zou ik dan toch nog fan worden van de lensbaby?
Na een tijdje wisselen we de lensbaby voor de ‘gewone’ macrolens. Gelijk valt het verschil op. Ik had al een foto genomen met de lensbaby en als ik ongeveer dezelfde foto nog eens maak met de macrolens wordt het verschil heel duidelijk.
Links dus de lensbaby en rechts de macrolens. Het heeft allebei zijn eigen charme, maar in de foto links zit meer spanning en sfeer.
Dan is het tijd om van onze meegebrachte lunch te genieten. Een omgevallen boomstam fungeert als bank. Van te voren had ik nog wat twijfels over het weer, maar nu dreigt zelfs de zon door te breken. Het is heerlijk in het bos! Gezellig kletsend over fotografie en andere dingen vliegt de tijd. Hoogste tijd dus om weer aan de slag te gaan.
Terwijl we bladeren aan het fotograferen zijn ziet Andrea met haar scherpe fotografenoog een klein springbeestje of luisje op een blaadje zitten. Dan begint de grote uitdaging: zonder statief en boven mijn hoofd een scherpe foto maken van dit diertje. En het is maar een paar millimeter groot! Tot mijn grote verbazing zit er tussen de foto’s één scherpe.
Nooit gedacht dat ik dit zonder statief voor elkaar zou krijgen.
De volgende halte is een plek met heel veel bekertjesmos. Een fotogeniek mosje die nog ontbreekt in mijn portfolio. Nu heb ik dus de kans om er eens wat tijd in te steken.
Ik speel weer met de witbalans. Het levert een onderwaterlandschapje op.
Ik sluit het mosjesgedeelte af met een foto zoals ik die normaal ook gemaakt zou kunnen hebben. Helder en scherp, maar wel zonder statief!
Hierna is er nog even tijd om creatief te zijn met blaadjes en lichtjes. Maar dat wil niet echt lukken. De gouden glans die Andrea weet te vangen in haar foto’s, zie ik niet terug in mijn eigen foto’s. Misschien heb ik mijn dosis creativiteit voor één dag opgebruikt. Maakt ook niet uit. Het is een heerlijke dag geweest.
Tijd om weer naar huis te gaan. Ik heb heel veel dingen anders gedaan dan normaal en dat was nou net de bedoeling. Veel tips en trucs gehoord, waar ik zeker verder mee ga. Zoals gezegd een mooie dag met een enthousiaste leermeester. Daarnaast weet Andrea heel veel en is ze gewoon een fijn mens om mee op stap te gaan. Een aanrader dus voor mensen die zich willen storten op vage foto’s en fraai licht!
En de lensbaby? Die blijft voorlopig! Niet in de kast, maar in mijn fototas.
René Vos natuurfotografie 