Blue Diamonds
2 november 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Om iedereen gelijk maar gerust te stellen: dit blog gaat niet over een Nederlands zangduo uit het verleden die jarenlang Ramona in de spotlights zette. Nee, ik heb nog wat ijsvogelfoto’s op de plank liggen die ik jullie niet wil onthouden. De afgelopen maanden was ik door een medisch rijverbod beperkt in mijn bewegingsvrijheid. Gelukkig is er in Almere en omgeving altijd wel een ijsvogel te vinden die mee wil werken aan een fotoshoot.
De wellicht meest bekende stek is de hut bij de Lepelaarplassen. Meestal mijd ik die vanwege de drukte, maar nu was het een mooie uitkomst. Al snel komt er even een ijsvogel op één van de stokken zitten.
Het is donker weer en dat zie je terug in de foto. Voordeel is wel dat het met dit weer niet druk is in de hut. Het donkere weer wordt helemaal duidelijk als het jonge mannetje de schaduwkant van de hut opzoekt.
Gelukkig klaart het iets op in de loop van de ochtend en komen de kleuren wat meer naar voren. Deze keer eens niet op een tak, maar op een rietstengel. Wel iets verder weg, maar het heeft wel iets vind ik.
Als hij dan nog eens op dezelfde tak als eerder gaat zitten en er toch een straaltje zonlicht op valt, zie je gelijk het verschil met de tweede foto.
Een andere plek op fietsafstand is het Oostvaardersveld. Hier heb ik ooit in 2011 mijn eerste ijsvogel gefotografeerd. Vanuit kijkhut de Poelruiter en op het toen meest gefotografeerde takje van Nederland. En wat was ik er blij mee! Het was nog voor de tijd dat ik een blog had en eigenlijk zou ik het niet moeten doen, maar hier is ie dan, uit de donkere krochten van mijn fotoarchief: mijn eerste ijsvogelfoto.
Tja, wat zal ik er van zeggen. Ik stond aan het begin van mijn carrière als hobbyfotograaf en dat is te zien. Maar nog steeds ben ik er blij mee. Mijn eerste ontmoeting met een ijsvogel zal ik nooit vergeten. Voor het eerst in een hut, vier uur lang en dertig seconden ijsvogel. Ik was op slag verliefd en ben dat tot op de dag van vandaag.
Inmiddels heeft het Oostvaardersveld een grondige renovatie achter de rug. Wat het einde betekende aan de Poelruiter als ijsvogelstek. Maar inmiddels zijn ze teruggekeerd op het Oostvaardersveld en vanuit de nieuwe hut ‘De Oeverloper’ zijn er weer regelmatig ijsvogels te zien en te fotograferen. Dus op een vroege zondagochtend pakte ik mijn fiets en peddelde de 12 kilometer naar Lelystad. En niet voor niets!
In tegenstelling tot de vorige serie scheen de zon nu volop. Hard licht dus, maar ook felle kleuren. Af en toe dook de ijsvogel het water in en één keer kwam hij tevoorschijn met de larve van een libel.
Een ijsvogel met prooi is altijd een mooi resultaat.
Hoe later op de ochtend, hoe harder het licht. De foto’s worden dan al snel minder mooi. Maar gelukkig heeft ook deze hut een schaduwkant. En als hij daar dan gaat zitten levert dat prachtige pasteltinten op.
Een iets andere belichting levert nog zachtere kleuren op.
Voor mij is dit de mooiste foto van deze serie. Samen met mijn eerste ijsvogelfoto!
René Vos natuurfotografie 