Macro ratjetoe

2 augustus 2017

***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***

De afgelopen maanden ben ik regelmatig op pad geweest met mijn macrolens. Dat heeft natuurlijk een hele berg foto’s opgeleverd. In dit blog wil ik jullie een kleine selectie laten zien. Foto’s die ik mooi of bijzonder vind.

Als eerste een aantal foto’s vanaf de Westerheide bij Hilversum. Bekend van de reeën, maar ik had een ander doel: groentjes. Een klein vlindertje, die ondanks zijn naam, bij de blauwtjes hoort. Het duurde even maar dan vond ik er toch een flink aantal.

Een prachtig klein vlindertje. Omdat het al wat later op de ochtend was waren ze al erg vliegerig. Het was dus een uitdaging om foto’s te maken. Des te leuker is het als het dan lukt.

Naast het groentje had ik die ochtend nog een leuke bijvangst. Al zoekende naar de groentjes liep ik langs een groot mierennest. Bovenop lag een dikke tak. Waarschijnlijk daarop gegooid door een baldadige voorbijganger. Voor mij een buitenkansje, want de tak zat vol met mieren. Voorzichtig haalde ik de tak weg en zette hem tegen een boom. Dat gaf mij de gelegenheid om wat foto’s te maken.

Onderstaande mier was aan het oefenen voor de Highland Games, onderdeel boomstamwerpen. Wat een krachtpatsers zijn het!

Een ander miertje was bezig met een beestje, waarvan ik denk dat het een bladluis is. Ik weet dat mieren bladluizen melken voor de honingdauw. Maar of dat hier ook het geval is, is mij niet helemaal duidelijk. Voor hetzelfde geld wordt het beestje opgegeten door de mier.

Ik wil jullie nog één foto van de Westerheide laten zien: een mi-vlinder. Een dagactieve nachtvlinder die bij de spinneruilen hoort. Ik kende hem niet, maar hij is makkelijk te herkennen aan de heksenkop op zijn vleugels. Als je dat eenmaal gezien hebt vergeet je het nooit meer.

Tot zover de Westerheide.

Een ander gebiedje waar ik geweest ben ligt ook in het Gooi: Laegieskamp. Een klein terrein dat als overgangsgebied geldt tussen de Gooise heidevelden en het Naardermeer. Ik was er op een ochtend dat er veel dauw was. Ideaal voor de macrofotograaf. Deze sint-jansvlinder zat helemaal onder.

Als je er dan nog wat dichter op kruipt krijg je het volgende beeld. En echte waterdrager!

Ik zag ook een aantal bedauwde libellen, maar die laat ik in een ander blog nog wel eens zien. Wat ik nog wel wil tonen is een vliegje dat er precies zo uitziet als zijn naam doet vermoeden. Het is het roestbruin kromlijfje. Er is weinig verbeelding nodig om te zien waarom hij die naam gekregen heeft.

We verlaten nu het Gooi om ons op een andere zondag terug te vinden in de buurt van Amersfoort. Het eigenlijke doel van die dag waren de bandheidelibellen. Maar zoals wel vaker gebeurd kom je dan met heel andere foto’s thuis. Mij maakt het niet zoveel uit. Ik vind alles leuk! Zeker dit icarusblauwtje dat op de rolklaver zit.

Nog iets gewoner is het bont zandoogje. Ook te zien bij ons in de tuin. Hier vlogen er een paar rond tussen de margrieten.

Ook leuk. Maar de sterren van deze ochtend waren de tijgerspinnen. Ook wel bekend als wespenspin. Op een kort stukje van zo’n 50 meter langs het pad zag ik er zo al zes!

Het zig-zag patroon is kenmerken voor deze soort. Het is nog steeds niet precies bekend waar het voor dient. Deze spin is dus een beetje een mysterieus type. Maar wel één die erg fotogeniek is. Het volgende exemplaar is bevriend met een klein vliegje of zou het vliegje een adrenalinejunkie zijn en houden van een gevaarlijk leven? Zolang hij bovenop de grashalm blijft zitten is ie veilig volgens mij.

Prachtig beestje toch? En helemaal niet eng!

De laatste foto van dit blog is misschien fototechnisch geen hoogstandje, maar ik vind het wel een hele intrigerende foto. En dat komt door het diertje dat erop staat.

Tijdens een fietsrondje door Almere stapte ik even af om bij de waterkant te kijken. Misschien kon ik nog wat libellen of juffers vinden. Plots zag ik dit uit het water de rietstengel in klimmen. Ik dacht gelijk aan een libellenlarve die klaar was om te transformeren naar een prachtige libel. Maar ik kon het uitsteeksel aan de achterkant niet plaatsen. Ik had geen tijd om lang te blijven en eenmaal thuis ging ik op internet op zoek naar wat ik nou precies gezien had. En wat bleek? Het is een waterschorpioen! Een insect die tot de wantsen behoord. De twee voorste poten gebruikt hij om zijn prooi te vangen. Het uitsteeksel aan zijn achterlijf is in werkelijkheid een holle buis die hij gebruikt om door te ademen als ie onder water zit. Eigenlijk is dit insect dus een snorkelende wants.

Hiermee eindigt mijn ratjetoe aan macrofoto’s. Ik hoop dat je er weer van genoten hebt. Ik in ieder geval wel bij het maken er van.