Bosuil
22 november 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Ik kreeg laatst de mogelijkheid om met een collega fotograaf mee te gaan naar een bosuilenstek. Het is heel fijn om te merken dat mensen, nu ik zelf niet kan rijden, mij op sleeptouw willen nemen. Binnen een half uurtje waren we in een prachtig bos aangekomen. Wat zijn er toch veel mooie plekjes waar je het bestaan niet van weet! Elk jaar ontdek ik weer nieuwe gebieden en gebiedjes.
Na aankomst moesten we maar kort lopen en daar zit ze. In een oude boom, vlak voor het hol. En met de oogjes open!
De boom staat langs het pad en zo af en toe komt er een wandelaar langs. Die loopt dan langs de boom, maar onze uil trekt zich daar niets van aan. Ze blijft rustig zitten. Alleen als een paar honden onder de boom blijven staan schiet ze even het gat in. Om even later weer tevoorschijn te komen.
Na een tijdje durven ook wij wat dichterbij te komen. En zo kan ik deze foto maken.
De uil geeft me een knipoog als teken dat ze het goed vindt.
Nu de eerste foto’s gemaakt zijn begint het zoeken naar mooie hoeken van waaruit je een iets ander beeld krijgt. En ik probeer de herfstsfeer te betrekken in de foto.
Nog niet helemaal tevreden met bovenstaande foto neem ik toch weer wat meer afstand. Voor mij is dichterbij niet altijd beter. Ook nu gaat dat, wat mij betreft op. De volgende foto vind ik beter geslaagd.
Wat een prachtige vogel is het toch! Ik ben nog vergeten te zeggen dat het voor mij een primeur is. Nooit eerder zag ik een bosuil. Zo af en toe blijf ik dan ook gewoon een paar minuten staan kijken zonder te fotograferen. Gewoon genieten van de uil.
Dan probeer ik nog mijn creatieve kant aan te spreken. Mijn camera heeft de mogelijkheid van dubbele belichting. In het kort wil dat zeggen dat je twee foto’s over elkaar heen maakt. Om de bladeren en de uil nog meer samen in beeld te brengen maak ik eerst een foto van het bladerdak en daarna een foto van de uil. De camera voegt die dan samen tot één foto. Het is, voor mij, altijd een beetje afwachten wat er uit komt. Eén beeld vind ik wel aardig, maar het is het net niet helemaal. Tot ik de foto omzet naar zwart-wit. Dan komt de camouflage van de uil mooi naar voren.
Ik vind het zelf een heel geslaagd beeld. Ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Zo levert een uurtje fotograferen bij de bosuil een handjevol mooie foto’s op. En nog belangrijker: een mooie nieuwe natuurervaring.
Eifelvlinders
11 november 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De herfst loopt al weer langzaam naar het einde en heel voorzichtig begint de winter aan de horizon te verschijnen. En ik? Ik ben een blog aan het schrijven over de foto’s die ik gemaakt heb tijdens onze zomervakantie in de Eifel. Ja, ik lig een ‘beetje’ achter. Heb er zelfs aan gedacht om te stoppen, maar ik ga toch proberen de boel weer op te pakken. Te beginnen dus in het mooie Duitsland.
De Eifel staat bekend bij natuurfotografen om zijn vlinderrijkdom. Dus had ik mijn camera en macrolens ingepakt toen we afgelopen zomer voor twee weken een huisje hadden gehuurd in Schönecken. Een dorpje iets ten noorden van Bitburg. Nu was het weer niet altijd optimaal, dus viel het met het aantal soorten wel wat tegen, maar ik heb genoeg om jullie te laten zien.
Dit is een klaverblauwtje. Later deed ze speciaal voor mij ook nog even de vleugeltjes open, zodat ik haar mooie kleuren kon bewonderen.
Op dezelfde ochtend kwam ik ook nog een bejaard vlindertje tegen. Afgevlogen noemen ze een vlinder waarvan de vleugels de sporen laten zien van het bijna voltooide leven. Maar voor mij net zo mooi als een vers exemplaar.
Het is een bruine vuurvlinder. Toen het zonlicht wat feller werd kon ik deze mooie tegenlichtopname maken.
Op een andere ochtend kwam ik een vlindertje tegen die ik ook in Nederland regelmatig zie: het icarusblauwtje. Ik had al een paar uur rondgelopen zonder veel gezien te hebben. En net toen ik eraan dacht om weer naar het huisje te gaan kwam ik deze schoonheid tegen.
Niet een heel bijzondere soort, maar dat maakt mij niets uit. Het is een prachtig vlindertje en hij werkte prima mee.
Ook vlak bij het huisje was genoeg te zien. Op een veldje bij de ingang van het parkje fladderden ook allerlei vlinders rond. Zoals dit hooibeestje.
En ook dit koevinkje deed zich tegoed aan de nectar van de bloemen in het veld.
Ik sluit dit vakantieverslag niet af met een vlinder, maar met een ander prachtig insect. Tegenover ons huisje lag een klein vijvertje. Boven het water vloog steeds een prachtige libel, op jacht naar wat eetbaars. Na een tijdje gekeken te hebben ontdekte ik dat ie steeds dezelfde route aflegde. Dit was mijn kans om een keer een vliegende libel vast te leggen. Maar dat bleek nog niet zo makkelijk! Na talloze mislukte pogingen kan ik dan toch een scherpe foto maken. Ik ben er erg blij mee!
Het is trouwens een blauwe glazenmaker.
En zo heb ik eindelijk de zomer afgesloten en kan ik gaan denken aan een herfstblog. Niet dat ik heel veel gefotografeerd heb, maar genoeg voor een blogje denk ik. Ook ga ik proberen weer te reageren op blogs van anderen. Door omstandigheden zat dat er niet in de afgelopen tijd, maar vanaf nu ga ik dat ook weer oppakken.
Ik wens een ieder veel natuurplezier de komende tijd!
René Vos natuurfotografie 