Balgzandpolder 1: De tureluur
31 mei 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Dinsdag 2 mei was het weer zo ver. Het jaarlijkse dagje hutzitten met Dick staat gepland. Tot nu toe hebben we steeds ons geluk beproeft in boshutten, maar vandaag gaan we het anders doen. We hebben een hut gehuurd in de Balgzandpolder bij Den Helder. Doel: steltlopertjes, lepelaars en ander wad-spul. Ik kan nu al zeggen: het was een prachtige dag, met de hele tijd actie voor de hut. Dat leverde zoveel foto’s op dat ik er meer dan één blog aan moet wijden. Vandaag dus de eerste, met als hoofdpersoon de Tureluur. Continue aanwezig en zorgend voor opwindende beelden.
’s Ochtends begon het rustig met een beetje heen en weer lopen.
Doordat de hut half ingegraven is heb je een mooi laag standpunt om vanuit te fotograferen. Omdat ze de hele dag aanwezig waren heb ik tientallen foto’s van paraderende tureluurs. Die laat ik natuurlijk niet allemaal zien, omdat ze min of meer allemaal op elkaar lijken.
Toen er echter gevaar van boven dreigde kromp hij ineen en hield de lucht goed in de gaten. Wat het geweest is heb ik niet gezien.
Echt leuk met de tureluurtjes werd het echter pas aan het eind van de dag. Eén exemplaar kwam luidruchtig het toneel op gestormd.
Luid roepend en met zijn vleugels wapperend eiste hij alle aandacht op. Wat een aansteller dacht ik nog.
Maar toen werd duidelijk waardoor al die opwinding veroorzaakt werd: een prachtige tureluurdame! Vol overgave stortte meneer Tureluur zich in het liefdesspel.
Zou het hem lukken de dame te overtuigen? Aan zijn inzet zal het zeker niet liggen. Dit ging zo even een tijdje door en toen …….
Bingo! Het vrouwtje was gevallen voor zijn charmes. Het blijkt trouwens nog niet zo eenvoudig om als tureluur de liefde te bedrijven. Daar moet je heel wat acrobatische toeren voor uithalen. Een kwestie van de juiste balans vinden.
Zo lang als het voorspel duurde, zo kort is het hoogtepunt. Na een kort moment van uitrusten op haar rug gingen ze er samen vandoor.
Mij achterlaten met rode koontjes.
Wat een mooi moment om mee te maken. Een paring vlak voor mijn neus. Hoeveel mazzel kun je hebben? Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van de dag.
Maar er waren nog veel meer prachtige momenten. Zoals gezegd laat ik die binnenkort in een ander blog zien. Eerst moet ik even bijkomen van dit tureluur avontuur.
René Vos natuurfotografie 