Jaaroverzicht 2018
31 december 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
En weer is een jaar voorbij gevlogen. Een jaar waarin ik steeds minder blogberichten heb geplaatst en uiteindelijk de beslissing heb genomen om (voorlopig?) te stoppen met bloggen. Komende tijd ga ik nadenken waar en op welke manier ik mijn foto’s wil laten zien. Want helemaal verdwijnen wil ik ook niet. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die van mijn foto’s genieten.
Fotografisch is het in ieder geval een leuk jaar geweest, met in de eerste maanden nog de handicap van het medisch rijverbod. Wat een genot om dan op een gegeven moment je vrijheid terug te krijgen en weer naar al die mooie natuurgebieden te kunnen gaan. Wat een rijkdom is dat!
Ook dit jaar weer een aantal publicaties en wat foto’s kunnen verkopen. Maar eigenlijk doe ik het daar niet voor. Het gaat mij meer om het genieten in de natuur en die zo mooi mogelijk vast leggen. Op mijn eigen manier.
Genoeg geschreven, het is tijd voor mijn favorieten van afgelopen jaar. Elke maand 1 foto die mij het meest aanspreek, of waar ik de mooiste herinneringen aan heb. Ik hoop dat jullie met mij mee genieten van deze terugblik.
januari
Geen keuzestress in januari. Een torenvalkdame in de Eempolder leverde mij een wensfoto op. Geweldig om dit op een aantal meters voor je te zien.
februari
In februari ook een vogel. Afgelopen winter was er een behoorlijke invasie van barmsijsen. Deze kleine barmsijs kon ik fotograferen in Almere.
maart
In maart heb ik weinig gefotografeerd. Deze opname van de Baggelhuizer Plas bij Assen nam ik op een hele koude ochtend. Ik herinner me vooral de snijdende wind. Maar het was de ontbering waard.
april
Het begint bijna een traditie te worden: op jacht naar de oranjetipjes eind april. Deze macro met wat koelere kleuren vind ik één van de mooiste.
mei
In mei was de jaarlijkse fotohutdag met Dick. Deze keer gingen we naar de tuinhut van Arjan Troost. Helaas had de ijsvogel de winter niet overleeft, maar er was nog genoeg te zien. Waaronder deze drinkende eekhoorn. Precies op het juiste plekje besloot hij (of zij) een slokje te nemen.
juni
In juni is het macroseizoen volop bezig en het zal je dan ook niet verbazen dat een macrofoto deze maand mag vertegenwoordigen in dit overzicht. Voor mij was het een primeur om deze bosparelmoervlinder te zien. Alle soorten parelmoervlinders zijn prachtige vlinders om te zien en deze bosparelmoer was daarop geen uitzondering.
juli
En ook juli levert een vlinder op. Dit landkaartje van de zomergeneratie was één van de vele, vele vlinders die rondfladderden in het Oostvaardersbos en zich tegoed deden aan de nectar van de zwarte mosterd. De Oostvaardersplassen en de omringende velden kleurden dit jaar geel door deze plant.
augustus
In augustus blijven we nog even in de Oostvaardersplassen. Door de droogte dit jaar vielen vele stukken water droog of bijna droog. Dit leverde een eldorado op voor de waadvogels en steltlopers. Van mij mogen ze het waterpeil elk jaar wel zo verlagen. Hoogtepunt waren ongetwijfeld de steltkluten die ik kon fotograferen. Deze jonge vogel liep recht op mij af en doordat het windstil was kon ik hem vastleggen met een mooi spiegelbeeld.
september
Ik had het net al even over de droogte. Die had een grote invloed op de natuur dit jaar. Zo waren er maar weinig bloeiende heidevelden. Ook de heide in het Gooi stond er maar verdroogd en bruin bij. Een klein stukje paars kon ik echter nog vinden en dat was net genoeg voor deze foto.
oktober
Ik werd heel blij van deze foto van de zeldzame spechtinktzwam. Na een tip vond ik deze prachtige soort ergens in het Gooi.
november
Ook in november een paddenstoelenfoto. Het paddo-seizoen kwam heel langzaam op gang en pas tegen eind november kwamen er wat meer tevoorschijn. Deze amethistzwam vond ik in het Spanderswoud bij Hilversum.
december
Op de enige dag met sneeuw in december ben ik naar natuurpark Lelystad geweest. Deze wisenten keken mij indringend aan. Een prachtige ontmoeting op een koude ochtend.
En daarmee is dit overzicht ten einde. En voor nu ook mijn schrijverijtjes. Ik wil iedereen bedanken voor de likes en commentaren op mijn blogs de afgelopen jaren. Het werd door mij altijd erg op prijs gesteld dat mensen de moeite namen om te reageren. Maar nu is het tijd om dit af te sluiten. Ik merk dat veel blogs een herhaling zijn van wat ik al eerder geschreven heb. Alleen met andere foto’s. Dan voegt de tekst niet zo veel meer toe. Dus ga ik op zoek naar een andere manier. Wie weet komen we elkaar op een andere plek op het World Wide Web tegen en voor de bloggers onder ons: ik blijf jullie blogs gewoon volgen. Je kunt me in elk geval blijven volgen via mijn facebook en instagram.
Ik wens iedereen een heel goed 2019 toe. Met liefde, een goede gezondheid en veel mooie (natuur)momenten!
Groet, René
De tuinhut 2
7 juni 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
In deel twee van de driedelige serie over een dagje in de tuinhut van Arjan Troost zijn de eekhoorns aan de beurt. Eén van de meest geliefde fotomodellen die je kunt aantreffen voor een fotohut. Gelukkig lieten ze ons vandaag ook niet in de steek. Altijd weer een prachtig moment als ze de eerste keer op de dag verschijnen.
Gedurende de dag hebben we twee eekhoorntjes gezien en soms kwamen ze tegelijkertijd langs. Maar ik kreeg niet de indruk dat ze veel met elkaar op hadden. Meestal negeerden ze elkaar gewoon. De één was een stuk donkerder dan de ander. De lichtste van de twee heb ik het vaakst op de foto. Die vond ik ook het mooiste om te zien.
Heel langs bleven ze nooit. Even een snelle snack langs de vijverrand en dan er weer vandoor. Maar gelukkig genoeg mogelijkheden om ze vast te leggen.
Bij de volgende foto lijkt het net of ie in de gaten heeft dat hij wordt bespied. Verbaasd kijkt hij richting de hut. Omdat wij achter spiegelglas zitten kan hij ons niet zien. Misschien heeft hij ons geroken of gehoord.
Gelukkig gaan de eekhoorns verder gewoon hun gang, zonder aandacht aan de hut of ons te besteden. Nieuwsgierig komt hij even kijken of er nog wat te halen valt.
Wat zijn het toch leuke diertjes!
Natuurlijk mag een drinkende eekhoorn niet ontbreken in dit overzicht. Bij deze dan.
Soms heb je mazzel dat je model precies op het juiste plekje gaat zitten.
Verder had ik nog de wens om een badderende eekhoorn of een springend exemplaar te fotograferen. Maar ondanks het mooie weer werd er niet gebadderd. Wat ze af en toe wel deden was over de vijver springen. Maar het is me niet gelukt om dat moment in een mooie foto te bevriezen. Hoewel ik meestal alleen mijn beste foto’s in mijn blogs laat zien maak ik nu een uitzondering. Mijn beste poging om een springende eekhoorn te fotograferen:
Later bleek dat ik mijn camera niet op de snelste opnamestand had staan. Gevalletje oeps….! Ondanks deze stommiteit was het toch heerlijk om deze beestjes weer eens te kunnen fotograferen.
In deel 3 van ‘De tuinhut’ spelen vogels weer de hoofdrol. Binnenkort in dit theater!
Dagje AWD
24 april 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Afgelopen week was ik zomaar een weekje vrij. Ik had (bijna) geen afspraken en dus had ik een dagje voor mezelf ingepland om te fotograferen. Waar naar toe was toen de vraag. Ik besloot dat het hoog tijd was om weer eens naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan. Een blik in mijn archief leerde me dat ik voor het laatst in juli 2015 er geweest was. Natuurlijk veel te lang geleden. En dus toog ik ’s ochtends vroeg op weg naar de duinen voor een dagje struinen. Ik zou wel zien wat ik tegenkwam, hoewel een fotogeniek vosje wel leuk zou zijn. Maar het ging me voornamelijk om, na een druk en soms heftig jaar, een dagje voor mezelf te hebben en te genieten van de natuur.
Zoals verwacht werd ik opgewacht door de damherten. Altijd lastig om daar een interessante foto van te maken. Zo tussen de bomen vond ik wel wat hebben.
Mooi meegenomen dat de kop van het achterste hert precies tussen de poten te zien is.
De rest van de ochtend was het vooral veel wandelen en weinig fotograferen. Maar heerlijk om mijn hoofd zo leeg te maken. Het waren voornamelijk de herten die ik ’s ochtends te zien kreeg. En niet allemaal bleven ze rustig staan. Deze hinde ging er in een rotvaart vandoor.
Dan hoorde ik opeens de kenmerkende lach van een groene specht. Ik op zoek. Langzaam kwam ik steeds dichterbij tot ik bijna onder de boom stond waar de specht bleef roepen. Kijken, kijken, kijken, maar zien deed ik hem niet. En de specht maar lachen! Tot het moment dat ik hem weg zag vliegen. Oh, daar zat ie dus.
Na deze speurtocht liep ik verder de strandweg af richting het strand. Het was heerlijk weer en een kopje koffie in een strandtentje leek me een heerlijk vooruitzicht. Onderweg zag ik nog deze mannen op een duintop staan.
Ik heb ze de ‘drie musketiers’ genoemd.
Na de koffie terug het gebied in. Ik ben nu bij de vossenplek, maar die laten zich niet zien. Misschien later vanmiddag. Ik wandel dus door en richt me op de vele vogeltjes die hier rondvliegen. Je hoort overal het vrolijke gefluit in de struiken. Op en top lentegevoel! Foto’s maken is nog niet zo makkelijk, want ze vliegen snel op als je wat dichterbij kom. Maar dit kneutje kon ik toch te pakken nemen.
Even later zie ik in een boom een vogel zitten die ik niet gelijk thuis kan brengen. Als ik dichterbij kom zie ik wat het is: een gekraagde roodstaart. Niet een soort die ik veel zie, dus ben ik blij met deze foto.
Dan is het tijd om terug te gaan om te kijken of de vossen nog willen meewerken. Maar na twee uur rondhangen op de plek waar ze vaak gezien worden is er geen vos te bekennen. En zo langzamerhand wordt het tijd om me naar de uitgang te begeven. Het was een fantastische dag, maar een lichte teleurstelling kan ik toch niet onderdrukken. Het zij zo. Heb ik nog een excuus om snel nog eens terug te komen.
Rustig wandel ik richting de parkeerplaats als ik plots een vos zie lopen langs één van de vele waterstromen. Dus toch nog! Even observeert hij mij.
Dan besluit hij dat ik verder niet interessant ben en negeert me verder. Hij gaat verder waar ie mee bezig was: op zoek naar muizen in het gras.
Ik vind het altijd prachtig als ze gewoon lekker hun gang gaan. Dat heeft wel als gevolg dat ik mijn best moet doen om hem bij te houden. Soms blijft hij even rondsnuffelen op een plek en geeft mij de gelegenheid om met een omtrekkende beweging weer voor hem te komen. Als hij dan op de verwachte plek weer uit de struiken komt kan ik deze foto maken.
Ik blijf liggen waar ik lig en dan loopt hij, één en al focus, vlak langs me. Wat een prachtige natuurbeleving!
Na dit moment is het echt tijd om me naar de auto te begeven. Met gezwinde spoed loop ik naar de uitgang. Nog één momentje is het vermelden waard. Een eekhoorntje schiet over de grond een boom in. Een klein moment neemt hij om even om te kijken. Dat kan ik nog net vastleggen.
Zo vaak lukt het niet om in de vrije natuur een eekhoorn vast te leggen, dus deze foto is wel erg leuk om te hebben.
En zo eindigt een prachtige dag in de duinen. Ik neem me voor niet weer bijna drie jaar te wachten voordat ik terug kom.
Jaaroverzicht 2015
31 december 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
De laatste dag van het jaar. Het traditionele moment om terug te kijken wat er het afgelopen jaar gebeurt is en je verwachtingen uit te spreken over het komende jaar. En om van elke maand van dit jaar een foto te kiezen die ik de mooiste vind. Eigenlijk een onmogelijke taak, omdat je dan foto’s en belevenissen moet wegstrepen die je dierbaar zijn.
In 2015 heb ik weer een aantal foto’s kunnen verkopen via mijn webshop bij werkaandemuur. Ook aan websites heb ik een aantal foto’s kunnen leveren. Heel leuk was het om een aantal foto’s in het magazine van het Flevolandschap te zien staan, waaronder de coverfoto. En ook de publicatie van mijn foto in het blad Roots was een hoogtepuntje. Helaas heb ik dit jaar ook de andere kant van de medaille leren kennen: het ongevraagd gebruiken van je foto’s op websites. En niet bij één of andere vage site, maar gewoon bij grote Nederlandse bedrijven. De reactie is vaak: sorry, had niet mogen gebeuren, is niet de bedoeling en we zullen de foto verwijderen. Het kost even wat moeite en tijd, maar toch heb ik een aantal keren een (kleine) vergoeding gekregen.
Wat natuurlijk ook niet onvermeld mag blijven is dat ik lid ben geworden van een fotoclub: VNF-Nijkerk. Een natuurfotografenclub met leuke en enthousiaste fotografen van allerlei niveau’s en interesses. Inspirerend en ik hoop er nog veel te leren de komende jaren. Tijdens de jaarlijkse fotowedstrijd mocht ik twee prijsjes naar huis nemen.
Al met al een heel leuk jaar met veel mooie fotomomenten die ik, zoals gezegd, niet allemaal in dit overzicht kwijt kan. Maar ik ben er toch in geslaagd om voor elke maand een winnende foto te kiezen. Hier komen ze:
januari
Eén van de weinige dagen met sneeuw. In het natuurpark Lelystad kon ik dit portret van een wisent maken. Het kleine beetje sneeuw op zijn kop en de wat afwijkende uitsnede maken voor mij dit een favoriete foto.
februari
Voordat ik naar de pestvogels in Lelystad ging, liep ik eerst nog even een rondje door de Oostvaardersplassen. Dit roodborstje huppelde steeds voor me uit. Plat op de grond liggend kon ik bovenstaande foto maken. Een mooi voorbeeld hoe een “gewone” soort een prachtige foto kan opleveren. En de pestvogels? Die waren gevlogen en lieten zich niet meer zien.
maart
Maar een maand later was het wel raak. In Zandvoort was een groep pestvogels erg honkvast en ik zal mijn eerste ontmoeting met deze prachtige vogels niet snel vergeten. Het was even wennen om midden in een woonwijk te fotograferen, maar de resultaten waren prachtig.
april
Mijn eerste uitje met de fotoclub ging naar de kievitsbloemen. We waren er al vroeg en ik kon gebruik maken van de dauw en het vroege ochtendlicht om een aantal mooie sfeerbeelden te maken.
mei
Natuurlijk ben ik ook dit jaar een paar keer naar de ijsvogels geweest. Het plan om een landende ijsvogel te fotograferen lukte wonderwel en leverde onder andere bovenstaande foto op. Misschien wel mijn mooiste ijsvogelfoto tot nu toe. Ik ben er in ieder geval erg blij mee.
juni
In juni stond het jaarlijkse foto-uitje met Dick op het programma. Deze keer gingen we naar één van de hutten van Glenn Vermeersch. Het aantal vogelsoorten viel wat tegen, maar het eekhoorntje maakte veel goed.
juli
Hij stond al een tijd op mijn verlanglijstje: de boomkikker. In juli kwam ik dit exemplaar tegen in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het was een jonkie en lekker actief. Ik vind het mooi dat ie niet op een bramentak zit, maar aan een grasstengel hangt.
augustus
Augustus is de vakantiemaand. Dit jaar waren we op Ameland. Een aantal keren ben ik vroeg opgestaan om de zonsopkomst vanaf het strand mee te maken. Elke keer was weer compleet anders. De mooiste foto vind ik deze. Minimalistisch en met mooie pasteltinten.
september
Deze foto heeft nog niet op mijn blog gestaan. Ik was met mijn dochter op bronstsafari in de Oostvaardersplassen. Eigenlijk viel het erg tegen: geen bronst nog en de herten bleven op grote afstand. Alleen de ontmoeting met de koniks leverden wat foto’s op. Maar daarvoor hoef je niet met een excursie mee. Dus geen blogje hierover gemaakt, maar deze foto verdient zeker een plek bij de mooiste foto’s van 2015.
oktober
Oktober was voor mij, zoals elk jaar eigenlijk, paddenstoelenmaand. Ik heb veel foto’s van allerlei soorten gemaakt. Maar degene die er voor mij bovenuit steekt is deze detailopname van een porseleinzwam.
november
In november was de herfst op zijn hoogtepunt. Helaas had ik niet veel tijd en ben ik maar één keer op pad geweest met de camera. Maar dat was wel een prachtige ochtend in een mistig Leuvenumse Bos.
december
Traditioneel is ook december een rustige maand voor wat betreft fotografie. Hoogtepunt was zeker mijn bezoek aan de velduilen bij Zevenbergen. Samen trouwens met de rest van de natuurfotografen in Nederland. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ondanks het ontbreken van vliegbeelden heb ik genoten van deze ochtend.
Als ik deze serie zo bekijk zie ik veel heldere, kleurrijke beelden. Mijn eigen stijl? Ik ben er niet zo mee bezig tijdens het fotograferen, maar het valt me nu op. En dat het lekker divers is: landschap, vogels, zoogdieren en macro. En dat is ook wat ik zo leuk vind. Die afwisseling zal zeker blijven. Al met al ben ik erg tevreden over het afgelopen jaar. Ik heb een aantal dingen/soorten voor het eerst mogen zien en fotograferen en, dat is het belangrijkste, heb genoten van het in de natuur zijn.
Vooruitkijkend naar 2016 ben ik van plan het iets anders aan te pakken. Ik ga proberen per maand een onderwerp of gebied te kiezen om daar een aantal keren naar toe te gaan. Tot nu toe waren het steeds korte uitjes en je moet dan maar net het moment tegenkomen. En het geeft een zekere rust om niet elke week iets nieuws te moeten bedenken. Gevolg is wel dat ik wat minder blogs zal schrijven. Maar de speciale uitjes zullen niet helemaal verdwijnen. De fotoclub zal weer een aantal excursies plannen, het uitje met Dick staat al weer in de agenda en tijdens de vakantie zal er ongetwijfeld ook gefotografeerd worden.
Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de belangstelling voor mijn blog en de reacties, kritieken en tips. Dat wordt zeer gewaardeerd!
Vlaamse Eekhoorn
15 juni 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
In de verte hoor ik een luid gepiep. Wat is dat??? Mijn slaperige hoofd wil de waarheid nog niet tot zich laten doordringen. Maar het geluid is hardnekkig en langzaam gaan mijn ogen open. Naast mij staat de wekker te ratelen. In rode cijfers staat de tijd aangeven: 03:45! Het duurt even voordat het kwartje valt. Maar dan ben ik ook gelijk klaar wakker. Vandaag is de dag dat ik samen met Dick een dagje naar de boshut van Glenn Vermeersch ga!
In de info die we van tevoren ontvingen werd droogjes vermeld: “ik verwacht jullie om 06:00 uur”. Een snel rekensommetje leert dat bij een rijtijd van dik anderhalf uur + eventuele vertraging + extra zekerheid ik rond 04:00 uur moet vertrekken. Goedemorgen!!! Ach….., je moet er wat voor over hebben. En ik weet dat het voor Dick nog een stuk moeilijker is. Voor hem is acht uur al vroeg 😀
Na een voorspoedige reis en een hartelijke ontvangst zitten we rond kwart over zes in de hut. Een mooie locatie, een vijvertje, strategisch geplaatste takken: laat de vogels maar komen! Helaas is het erg bewolkt en behoorlijk donker en grijs. De ISO zal dus flink omhoog moeten en dat is nou net niet het meest sterke punt van mijn camera. Maar het is zoals het is en we gaan er het beste van maken. Bovenaan mijn verlanglijst staat naast bijzondere vogelsoorten ook de eekhoorn. Deze heb ik nog nooit mooi voor de camera gehad. En ik zal het gelijk maar verklappen: de eekhoorn kwam een paar keer langs!
Dit blog is dan ook gevuld met foto’s van deze kleine acrobaat.
Het is ongeveer acht uur als ik deze foto maak. Nog steeds donker, dus heb de foto behoorlijk op moeten lichten.
Het hoge gras geeft een mooie achtergrond. Zal ik thuis ook eens proberen, scheelt me weer grasmaaien. Weet alleen niet of het thuisfront daar mee eens is.
Naast een hoge ISO heb ik ook het diafragma groot gehouden. Dan is het wel fijn als ze een beetje parallel gaan zitten. Maar een beetje meer van voren geeft een wat dynamischer beeld.
Later op de dag kwam dan toch het zonnetje tevoorschijn. Maar het was alles of niets vandaag. Eerst donker en grijs, gevolgd door felle zon. En ook dat heeft zijn nadelen. Het licht is gelijk heel hard. Je merkt het: natuurfotografen zijn veeleisende types.
Je hoopt natuurlijk dat het eekhoorntje ook even van de stam komt om bij de vijver te drinken. En gelukkig voor ons deed ze dat!
Eén foto had ik van tevoren al mijn hoofd: een drinkende eekhoorn recht van voren en met een spiegeling. En laat ik die dan ook kunnen maken! Daar word je toch blij van?
Voor mij is de dag nu al geslaagd! En we hebben nog een paar uur te gaan. We proberen wat foto’s te maken van een sprong, maar dat is helaas niet gelukt. Hebben we nog wat om verder aan te werken. Tot die tijd doen we het met de wat rustiger momenten.
Ik denk dat het steeds hetzelfde eekhoorntje is. Zo af en toe verdwijnt ze, om na enige tijd weer terug te komen. Meestal blijft ze op de boomstronk en laat zich het aangeboden voer goed smaken.
Het zijn hele atletische diertjes en erg snel. Hup de boom in en dan in een seconde weer terug voor een lekker hapje. Dat ze acrobatisch zijn kun je goed zien op de volgende foto. Kijk, met losse handjes!
Nog één keer komt ze naar de vijver en kan ik haar vastleggen met een mooi spiegelbeeld.
En daarmee eindigt deze serie van de Vlaamse eekhoorn. Ik heb erg van haar genoten en ik hoop jullie ook.
In een volgend blog wil ik jullie de vogels laten zien die deze dag voor de hut kwamen. Dus binnenkort deel 2 van onze dag in Kalmthout.
Een aaibare exoot
24 mei 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
De laatste tijd heb ik een aantal foto’s op het internet zien staan van een diertje dat niet in Nederland thuis hoort. Toen mijn dochter deze foto’s zag was de reactie: “hè toe pap, mag ik er eentje als huisdier!!!!!!”. Het antwoord is natuurlijk nee, maar ik moet toegeven dat ze er erg schattig uitzien. De naam van deze exoot? Het is de Siberische grondeekhoorn. En ze leven vrij en blij in een bos bij Tilburg.
Op eerste pinksterdag gaat de reis dan ook naar het verre zuiden. Na eerst info via Facebook te hebben gekregen van een collega-fotograaf wist ik waar ik ze ongeveer kon aantreffen. Aangekomen op de plek is het een kwestie van goed kijken op de houtstapels en op de grond tussen de bladeren. Dat laatste is het moeilijkst, want ze hebben een goede schutkleur. Maar al snel zie ik een exemplaar boven op een stapel afgezaagde boomstammen zitten.
Het gekke is: als je er één ziet, zie je er plotseling meer. Alsof je dan pas weet waar je op moet letten. Blijkbaar vinden ze de boomstammen een leuke speelplaats want er komen nog een aantal van deze diertjes naar boven.
Ik vind het zwarte vlak niet zo mooi op onderstaande foto, maar wel hoe het tweede diertje het beeld in komt.
Ik snap wel waarom mijn dochter dit diertje als huisdier wil. Ze zijn schattig, aaibaar en lijken wel wat op marmotjes met een lange staart. Ooit zijn deze diertjes ontsnapt uit een dierenpark dat hier in de buurt lag. De dierentuin is al meer dan veertig jaar gesloten, maar deze diertjes zijn hier nog steeds.
Naast de houtstapel zie ik nu er ook een paar op de grond lopen. Nadeel is dat ze erg snel zijn en dat ik op een vrij druk bospad sta. Joggers, wandelaars en fietsers komen regelmatig langs. De eekhoorntjes zijn dan weer verdwenen. Eéntje verdwijnt iets verder het bos in en klimt in een boom. Hij zit prachtig in het licht en ik kan snel twee foto’s maken, waarvan deze de mooiste is.
Ik vind het spel van licht en schaduw erg mooi in deze foto.
Naast de houtstapels ligt een oude boomstronk. Bedekt met mos. Ik bedenkt net dat het wel mooi zal zijn als ze daarop zouden gaan zitten, als een eekhoorntje vanaf de overkant het pad wil oversteken.
Na lang aarzelen waagt hij het. In een sprintje duikt hij onder de boomstronk om aan de andere kant weer boven te komen. Alsof hij mijn gedachten kan lezen!
Hij heeft me in de gaten en duikt weer achter de stronk. Even verderop komt hij toch nieuwsgierig weer naar boven om te kijken wat ik aan het doen ben. Nou, foto’s van hem maken natuurlijk!
Blijkbaar heb ik zijn vertrouwen gewonnen, want hij komt nog een wat dichterbij. Of hij is een beetje bijziend. dat kan natuurlijk ook 😉 Ondertussen houdt hij mij wel goed in de gaten.
Ik loop een stukje verder en zie een eekhoorntje in het gras lopen. Dat zou ik leuk zijn voor een foto, maar loslopende honden verstoren de boel. Jammer dat mensen de borden “honden aan de lijn” te moeilijk vinden om te lezen. Ik trek dus verder het bos in om de drukte te ontlopen, maar het lukt me niet om de diertjes tussen de bladeren en de takken mooi op de foto te krijgen. Wel zie ik nog een gewone eekhoorn. Het schijnt dat ze elkaar niet in de weg zitten.
Na een kopje koffie in het paviljoen loop ik nog één klein rondje. Maar blijkbaar is het toch te druk geworden in het bos. Heel veel zie ik niet meer. Tot ik opeens vanuit de verte het geroep van ééntje hoor. Ze communiceren met hoge gilletjes. Op het geluid afgaand zie ik het diertje op een boomstam zitten.
Ze kunnen dus ook met de kop omlaag naar beneden klimmen. Als hij verdwijnt is het ook voor mij tijd om mijn biezen te pakken. Het was een geweldige ochtend en de lange reis meer dan waard!
