Maart 2021
Als ik dit schrijf zit ik al twee weken in quarantaine vanwege een corona-besmetting. Ik ben er dus ook niet op uit geweest om te fotograferen. Gelukkig gaat het nu weer wat beter en hoop ik komende week er weer op uit te kunnen trekken.
Het zijn twee ringmussen die wat onenigheid hebben bij de voerplek. Dat komt in de beste families voor.
Ik hoop dat het voorjaar nu echt gaat losbarsten en ik er weer kan gaan fotograferen. Stay safe en tot een volgende keer.
Mei 2020
En zo is mei ook al weer voorbij. Niet zoveel gefotografeerd, maar wel een hele leuke dag gehad in een fotohut. Redelijk wat soorten gezien, waarvan de middelste bonte specht erg leuk was en voor het eerst een tuinfluiter kunnen fotograferen. Maar dé verrassing van de dag was het reebokje dat even langskwam. Hij liep rustig om de vijver heen. Ging even wat drinken en knabbelde daarna wat aan de bloemen die achter de vijver stonden. Een prachtig moment om dat van zo dichtbij te kunnen bekijken.
De foto is gemaakt toen hij net aan kwam en achter de vijver langs liep. Ik vind die onverwachte momenten altijd het leukst. En als het dan ook nog een mooie foto oplevert is mijn dag weer goed.
De tuinhut 2
7 juni 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
In deel twee van de driedelige serie over een dagje in de tuinhut van Arjan Troost zijn de eekhoorns aan de beurt. Eén van de meest geliefde fotomodellen die je kunt aantreffen voor een fotohut. Gelukkig lieten ze ons vandaag ook niet in de steek. Altijd weer een prachtig moment als ze de eerste keer op de dag verschijnen.
Gedurende de dag hebben we twee eekhoorntjes gezien en soms kwamen ze tegelijkertijd langs. Maar ik kreeg niet de indruk dat ze veel met elkaar op hadden. Meestal negeerden ze elkaar gewoon. De één was een stuk donkerder dan de ander. De lichtste van de twee heb ik het vaakst op de foto. Die vond ik ook het mooiste om te zien.
Heel langs bleven ze nooit. Even een snelle snack langs de vijverrand en dan er weer vandoor. Maar gelukkig genoeg mogelijkheden om ze vast te leggen.
Bij de volgende foto lijkt het net of ie in de gaten heeft dat hij wordt bespied. Verbaasd kijkt hij richting de hut. Omdat wij achter spiegelglas zitten kan hij ons niet zien. Misschien heeft hij ons geroken of gehoord.
Gelukkig gaan de eekhoorns verder gewoon hun gang, zonder aandacht aan de hut of ons te besteden. Nieuwsgierig komt hij even kijken of er nog wat te halen valt.
Wat zijn het toch leuke diertjes!
Natuurlijk mag een drinkende eekhoorn niet ontbreken in dit overzicht. Bij deze dan.
Soms heb je mazzel dat je model precies op het juiste plekje gaat zitten.
Verder had ik nog de wens om een badderende eekhoorn of een springend exemplaar te fotograferen. Maar ondanks het mooie weer werd er niet gebadderd. Wat ze af en toe wel deden was over de vijver springen. Maar het is me niet gelukt om dat moment in een mooie foto te bevriezen. Hoewel ik meestal alleen mijn beste foto’s in mijn blogs laat zien maak ik nu een uitzondering. Mijn beste poging om een springende eekhoorn te fotograferen:
Later bleek dat ik mijn camera niet op de snelste opnamestand had staan. Gevalletje oeps….! Ondanks deze stommiteit was het toch heerlijk om deze beestjes weer eens te kunnen fotograferen.
In deel 3 van ‘De tuinhut’ spelen vogels weer de hoofdrol. Binnenkort in dit theater!
De Tuinhut 1
25 mei 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Begin mei was het weer tijd voor mijn jaarlijkse fotohutuitje (ja, lees het nog maar eens een keer) met Dick. Dit keer was de keus gevallen op de tuinhut van Arjan Troost in Rijssen. Bekend door de mogelijkheden om duikende ijsvogels te fotograferen. Helaas werd het in de weken voor de gereserveerde datum al duidelijk dat de plaatselijke ijsvogel de winter niet was doorgekomen. Dat was wel even een tegenvaller en dus hoopten we, zoals altijd, op een mooie havik of sperwer voor de hut. En ook de eekhoorns zijn altijd leuk om te fotograferen.
Na ontvangst met een kopje koffie begeleide Arjan ons naar de hut, gelegen aan de rand van zijn tuin. En dan begint het wachten en de gespannen verwachtingen. Zouden de roofvogels komen? Of andere bijzondere soorten. Na een rustig begin wordt het langzamerhand steeds drukker. De meest gangbare soorten waren de huismus, de tortelduif en de groenling. In dit eerste blog zal ik die dan ook de revue laten passeren.
Deze vrouwtjesmus ging even zitten op het mooiste plekje voor de hut.
Het mannetje ging boven de vijver op een tak zitten. En daar komt alle zegen van boven. Het levert een leuke foto op.
Het was erg zonnig die dag en ik vond het licht behoorlijk lastig. De zon heeft begin mei al veel kracht en de meeste tijd hadden we vrij hard licht. Dus het bleef de hele dag hard werken om mooie foto’s te maken. En als de zon eventjes achter een wolk verdween was het zaak daar van te profiteren.
Naar mate de dag vorderde werd het warmer en verschillende vogels kwamen langs voor een badsessie. Ook onze mussenfamilie konden de lokroep van het verkoelende water niet weerstaan.
Al kun je het pootjebaden van deze mus eigenlijk niet als badsessie betitelen.
Maar het vrouwtje deed even voor hoe je goed in bad gaat. Het was een gespetter van je welste. Kijk dat is nog eens een badscène.
Naast de huismussen zijn er dus veel groenlingen ter plaatse. Maar bij het nakijken van mijn foto’s blijkt dat ik opvallend weinig foto’s van heb gemaakt. In ieder geval weinig foto’s die mij kunnen bekoren. Eigenlijk geen idee waardoor dat komt. We moeten het dus doen met deze foto van een gespiegeld mannetje groenling.
Toch jammer dat ik niet meer mooie foto’s heb (kunnen) maken. Want het is een prachtig vogeltje!
De derde soort die ik in dit blog wil laten zien is de tortelduif. Zoals meestal zijn ze ook op deze plek met z’n tweeën. Regelmatig laten ze zich samen zien voor de hut. En geven zo voldoende kansen om ze te fotograferen.
Door het felle zonlicht moet ik soms behoorlijk onderbelichten. Dus ondanks de zon dus toch donkere foto’s. Maar het geeft wel een mooie sfeer vind ik. Hieronder nog een voorbeeld.
Je ziet het, soms lopen ze bijna je lens binnen.
Net als de andere vogels nemen de tortels in de middag ook een bad. Een grotere vogel levert natuurlijk ook meer spetters op.
Het leuk van deze foto vind ik dat ik hem van voren heb kunnen nemen. En dan ook nog samen met de spiegeling. Ik vind hem erg mooi.
Na het badderen ging de duif met zijn vleugel omhoog zitten. Zou dat zijn om op te drogen? Ik had het nog nooit gezien zo. Wel een grappig beeld.
Alsof hij zijn vinger opsteekt in de klas!
Hiermee eindig ik mijn eerste blog over ons bezoek aan de tuinhut van Arjan Troost. In een volgend blog laat ik zien wie en wat er nog meer voorbij kwamen.
Een dagje in de hut
25 april 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Vandaag staat het jaarlijkse uitje met Dick op het programma. Elk jaar plannen we een uitje naar een fotohut. Dit jaar viel de keus op hut 5 van Han Bouwmeester. De weersvoorspellingen waren op het zachts gezegd rampzalig: koud, grijs, wind en regen! Maar we hadden al betaald en als echte Nederlander ga je dan gewoon. En ik moet zeggen dat op de (lange) reis naar het oosten het niet tegenvalt. Er schijnt zelfs een zonnetje tussen de stapelwolken door! Op de plek van bestemming is het even zoeken naar het juiste bospad, maar al snel zitten we in een comfortabele hut. Hoewel een kacheltje geen overbodige luxe zou zijn. Op onze wandeling naar de hut horen we de lachende roep van de groene specht ons al tegemoet komen. En dat klinkt ons als muziek in de oren.
Het uitzicht van vandaag is een ruime vijver, met allerlei stronkjes en andere fotogenieke plekjes er om heen. We hopen vandaag een havik of sperwer voor de lens te krijgen. De groene- en zwarte specht staan hoog op ons verlanglijstje. En ook een kuifmeesje mag van ons best even komen buurten. Maar de natuur laat zich niet dwingen, dus zullen we moeten afwachten. De eerste soort die langskomt is iets minder spectaculair. Maar daarom niet minder leuk. Het is een koolmees.
Het wordt al snel drukker bij de vijver. Allerlei, min of meer gewone, tuinsoorten komen langs. Waaronder de bij boshutten altijd aanwezige grote bonte specht. Ik blijf het een prachtige soort vinden. Een hele mooie tekening heeft ie en dat rood steekt prachtig af tegen het zwart,wit van de rest van zijn verenpak.
Ook een vogeltje dat ik nog niet heb gezien laat zich goed horen en zien: de glanskopjes. Hier in de Flevopolder zitten ze niet. Daar komt alleen zijn neef de matkop voor. Ze laten zich dan wel goed zien, maar dat wil nog niet zeggen dat ze makkelijk te fotograferen zijn. Wat een druktemakertjes zeg! Geen seconde zitten ze stil. De hele dag door is het een uitdaging om er eentje scherp op te krijgen. Gelukkig kijkt dit exemplaar even of er iets mis is met zijn poot en kan ik hem daarom fotograferen.
De eerste primeur van de dag is dus binnen. Laat die anderen nu maar komen dan. De groene specht is nog steeds regelmatig te horen en we horen ook het roepen van een andere vogel. We kunnen het niet thuisbrengen, maar we denken dat het wel eens een sperwer zou kunnen zijn.
Een andere soort die af en toe de vijver bezoekt is de vink. Man en vrouw komen zo af en toe even wat te eten halen.
Nog steeds is het weer redelijk, hoewel het een beetje meer licht welkom zou zijn voor wat snellere sluitertijden.
Het aanwezige pimpelmeesje laat zich niet zo vaak zien als de koolmezen. Toch kan ik ook hem vastleggen. Omdat op dit moment net de zon vol op zijn koppie staat wordt de rest van de foto donker. Ik vind dat het wel een mooi effect oplevert.
En zo verstrijkt de tijd zonder dat we er echt erg in hebben. Er is eigenlijk de hele tijd wel wat te beleven. Alleen aan de koude voeten merken we dat we er al een tijd zitten. Wie ook nog regelmatig langskomt is de boomklever. Ook een vaak geziene gast bij fotohutten.
Hij zit hier in een houding die je vaak tegenkomt op foto’s van boomklevers. Natuurlijk maken we veel te veel foto’s van hetzelfde vogeltje op hetzelfde stronkje. Leve de digitale fotografie, waardoor je makkelijk foto’s kan weggooien. Om al mijn foto’s in het groot te laten zien is misschien wat te veel van het goede. Daarom maar even een galerij met een paar foto’s van de soorten die we tot nu toe gezien hebben. Door ze aan te klikken kun je ze groot bekijken.
Na al die uren in de hut gezeten te hebben is het natuurlijk ook eens tijd voor een plaspauze. Ik verlaat dus de hut en zoek een plekje om mijn ding te doen. Dan vliegt er luid schreeuwend opeens een grote zwarte vogel op. Ik denk aan een merel, maar deze is toch wel wat groter. Een zwarte specht! Zit dus al die tijd achter de hut! En de roep waarvan wij dachten dat het een sperwer zou kunnen zijn, is van hem. Zo dichtbij, maar tegelijkertijd ook zo ver weg. Maar wie weet. Misschien komt ie ’s middags nog even langs. Maar dan wel vóór de hut!
In de bosrand achter de vijver landt een klein vogeltje. Door mijn telelens kan ik zien dat het een bonte vliegenvanger is. De afstand is veel te groot om er een topfoto van te maken, maar omdat ook dit een primeur is voor mij, mag ie toch meedoen in dit blog.
Zo na het middaguur wordt het wat rustiger met de vogels. Geeft ons de tijd om ons te concentreren op iets anders. Iets wat al de hele tijd rondscharrelt tussen en onder de stronken die langs de vijver liggen. Ik heb het over een veldmuisje. Er zijn er in ieder geval 2. De glanskopjes zijn al snel, maar deze doen daar nog een schepje bovenop. Als opwindmuisjes schieten ze onder een stronk vandaan om twee tellen later ergens anders weer te verdwijnen. Het kost dan ook heel wat pogingen en bytes voordat het me lukt om hem redelijk scherp op de plaat te krijgen.
Even later komt ie wat verder tevoorschijn en is hij in zijn volle glorie te bewonderen. Het zijn eigenlijk best hele schattige diertjes.
Terug naar de vogels nu. De glanskoppen spelen nog steeds tikkertje in de struiken en gaan zo af en toe eventjes zitten. Met de nadruk op eventjes!
Door het koude weer is er bij de vogels geen animo om uit de vijver te drinken. Laat staan om te badderen. Het dichtst in de buurt komt nog een glanskop. Op de rand van de vijver gaat ie mooi in het zonlicht staan. Net als bij de pimpelmees levert dat een donkere achtergrond op.
Na dit moment merken we dat de bewolking steeds dikker wordt. De voorspelde regen komt nu toch wel in de buurt. Langzamerhand beseffen we dat we onze wenssoorten ook vandaag waarschijnlijk niet zullen zien. Een kleine teleurstelling is dat wel. Om twee uur te rijden voor soorten waarvan je het overgrote deel ook in je eigen tuin kunt zien is niet echt leuk,. Maar je doet er niets aan en dus probeer ik nog wat mooie foto’s te maken van de vogels die er wel zijn.
En zo vaak ben ik ook niet in de gelegenheid om een grote bonte specht te fotograferen. Je moet tevreden zijn met wat je voorgeschoteld krijgt. En de rest komt vast een andere keer nog eens.
Op het eind komt er ook nog een gaai dicht voor de hut. Ze zaten al een hele tijd wat verder in de bomen. Maar nu komt hij dichtbij genoeg voor een portretje.
Ik vergeet helemaal dat er ook de hele dag al een roodborstje voor de hut rondhangt. Omdat ik al heel veel foto’s van een roodborstje heb is het zoeken naar een origineel beeld. Onderstaande foto vind ik mooi, omdat hij over zijn schouder kijkt en er een mooie achtergrond is.
Inmiddels vallen de eerste regendruppels. En neemt het licht snel nog verder af. We besluiten halverwege de middag op te breken. En de groene specht? Die doet ons lachend uitgeleide!
Vlaamse vogels
15 juni 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Dit is deel twee van mijn uitstapje naar de boshut van Glenn Vermeersch. In deel 1 heb ik het eekhoorntje laten zien. Nu is het tijd voor de vogels. Natuurlijk hoop je op allerlei spectaculaire soorten, maar je bent afhankelijk van wat er toevallig die dag voorbij komt.
Wie de hele dag rond de hut hingen waren de grote bonte spechten. Twee ouders met volgens mij drie jongen.
Dit is het volwassen mannetje. Ook de jongen lieten zich de hele dag zien. Zij hebben een rode kruin, die de volwassen exemplaren niet hebben.
Uiteraard worden de vogels naar de hut gelokt met voer, maar ik probeer dat altijd buiten beeld te houden. Een vogel met de snavel vol pindakaas vind ik nou niet echt een mooi beeld opleveren. Doordat de spechten de hele tijd af en aan vlogen heb ik massa’s foto’s van ze gemaakt. Te veel om hier allemaal groot te laten zien. Dus heb ik maar een kleine slideshow gemaakt.
Bij een boshut hoort natuurlijk ook een vijver. Bij warm weer levert dat leuke badscenes op. Helaas was het de afgelopen dagen niet echt warm geweest waardoor de behoefte aan een verfrissend bad niet aanwezig was. Gelukkig werd er wel zo af en toe een slok genomen.
Altijd leuk zo’n spiegeling. Wat ook leuk is om te zien is dat de jongen nog gevoerd werden. Terwijl het eten voor hun snavel ligt is het toch makkelijk als pa en ma het in je snavel stoppen. Waarom zou je zelf iets doen als het je het ook aangereikt kan worden? Ze hadden er een handje van om dit steeds aan de achterkant van de palen en de stronken te doen. Lekker fotograafje pesten! Maar toch kon ik het een keer vastleggen.
Later op de dag werd het licht erg hard. Door flink onder te belichten kon ik onderstaande foto maken. Ik vind het zelf wel mooi. Weer eens een heel ander beeld dan normaal gesproken.
Tot zover de spechten. Het blijven hele mooie vogels om te zien en te fotograferen.
Andere regelmatige bezoekers waren de gaaien. Of zoals ik vandaag mag zeggen “Vlaamse gaaien”. Vroeger heetten ze in Nederland ook gewoon Vlaamse gaai, maar een aantal jaar geleden is de naam veranderd in Gaai. Geen idee waarom.
Op een gegeven moment zag ik er drie tegelijk. Ik kan van deze vogel niet zeggen of het jongen of oudere vogels zijn. Ze zijn wat onrustiger dan de spechten. Snel halen ze even wat eten om er dan gelijk weer vandoor te gaan. Altijd leuk om het verschillende gedrag van de soorten te kunnen bekijken.
Ik vind Vlaamse Gaaien altijd heel pienter uit hun oogjes kijken. Nu ik erover nadenk heb ik dat met alle kraai-achtigen. Het zijn ook hele slimme vogels. Eén exemplaar kon ik nog op de foto vastleggen aan de rand van de vijver, met spiegeling.
Naast deze twee soorten viel het aanbod vandaag wat tegen: veel meer dan wat merels, kauwen, holenduif, houtduif, kool- en pimpelmees en een boomkruiper was het niet. De foto’s van deze soorten vielen mij ook tegen, dus komen niet in dit blog. Maar ondanks dat was het een hele leuke dag. Ik heb mijn spechtenportfolio behoorlijk kunnen vullen en het is altijd leuk om een dagje samen met Dick op stap te zijn. Volgend jaar doen we het gewoon weer en misschien komen dan die havik, sperwer, groene specht en andere wenssoorten in grote getale voor de lens.
Om te bewijzen dat er niet alleen maar gaaien en spechten waren toch nog maar een foto van een merelvrouw. Tot de volgende blog!
Bos-Vogelhut Hoenderloo
1 april 2014
Op 1 april, en dat is geen grap, was ik door mijn oudcollega en mede fotoblogger Dick uitgenodigd om een dagje in Bos-Vogelhut Hoenderloo te fotograferen. Het zou voor ons beide de eerste keer in een fotohut worden. We hadden natuurlijk een hele lijst met droomsoorten opgesteld: sperwer, groene specht, eekhoorn, kuifmees en zo ging het nog wel even door. Vol verwachting klopte ons hart!
We hadden een mooie dag uitgekozen: vrij zonnig en een lekkere temperatuur. Om half tien zaten we in de comfortabele hut en kon de show beginnen. Soms was het doodstil en op andere momenten was het een komen en gaan van verschillende soorten. Dan ratelden de Nikon en Canon gebroederlijk naast elkaar.
Ik heb lang nagedacht hoe ik al die foto’s in een blogje moet persen. Ik denk dat ik eerst maar even een overzicht ga geven van de soorten die we gezien hebben. In latere blogs zal ik nog eens wat nader ingaan op een bepaalde soort of leuke momenten.
De eerste die ons kwam begroeten was een boomklever. Een soort die ik nog nooit had kunnen fotograferen.
Boomklever
Deze is een aantal keren langs gekomen, maar hierna heb ik hem niet meer zo mooi kunnen vastleggen. Een andere regelmatige bezoeker was de Grote Bonte Specht. Deze kwam zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen!
Grote Bonte Specht
Het roodborstje mag natuurlijk niet ontbreken. Deze was ook de hele dag aanwezig.
Roodborstje
Vinkjes hebben we ook gezien. Vaak wat verder naar achteren, maar deze kwam even wat dichterbij. Ik had mijn vaste 300mm lens mee. Een prachtige lens, maar het nadeel is dat je niet kunt uitzoomen. Soms zaten de vogels te dichtbij om een mooie compositie te maken.
Mannetjes vink
De mussen huisden in de haag aan de zijkant. Hun gekwetter kon je de hele tijd horen. Ook deze “gewone” vogel mag natuurlijk niet ontbreken in dit overzicht. Onderstaand het vrouwtje, dat er even mooi voor ging zitten.
Huismus dame
Kwamen de vorige soorten min of meer regelmatig even langs, deze tjiftjaf hebben we één keer langs zien komen. Maar hij had dan wel weer een lekker hapje bij zich!
Tjiftjaf met bromvlieg
Hij zat wel ver naar achteren, dus moest wel even flink croppen.
Deze heggenmus scharrelde zo af en toe over de bodem. Dat levert meestal niet de spannendste foto’s op. Ik was dus blij dat ie even op het mos ging zitten.
Heggenmus
De grootste vogel die we zagen was de houtduif. Vanwege de afstand was een portretje de enig mogelijke optie.
Houtduif
Ook kwam er een paartje groenlingen langs. Een mooi vogeltje, waarvan hieronder het vrouwtje is gefotografeerd.
Groenling
Eén van de leukste tuinvogels is natuurlijk de pimpelmees. Erg beweeglijk, dus lastig vast te leggen. Deze ging net even goed zitten, zodat ik een mooi lenteplaatje met de katjes kon maken.
Pimpelmees in lentestemming
De appelvink stond natuurlijk hoog op ons lijstje met wenssoorten. En we werden niet teleurgesteld. Regelmatig kwamen ze langs. Prachtig om te zien hoe ze de zonnebloempitten kraken met hun grote snavel. Toch heb ik geprobeerd om het voer zo veel mogelijk buiten beeld te houden. Wat bij deze soort wel eens lastig was omdat ze continue aan het smikkelen waren. Vaak zag je op de foto’s een stukje voer in de snavel.
Appelvink
De gaai is een schuwe vogel. Je ziet ze bijna dagelijks, maar ze zijn zo moeilijk benaderbaar dat het maken van een foto, normaal gesproken, lastig is. Vanuit deze hut was het geen probleem!
Gaai
Later op de dag kwam er nog een meer verrassender gast langs: een zanglijster. Een prachtige slanke zangvogel, die zich mooi liet zien.
Zanglijster
Ook zijn neefje de merel komt regelmatig even langs. Meestal zie je het mannetje op de foto’s voorbijkomen, vandaar dat ik voor deze serie gekozen heb voor het vrouwtje.
Merelvrouw
Als laatste nog een typische tuinvogel: de koolmees. En dan kan ik gelijk een tipje van de sluier oplichten van een volgend blog over deze dag. De vijver speelt natuurlijk een belangrijke rol bij de vogelhut en zorgde voor veel mooie momenten.
Spiegeling in de vijver
Al met al een hele leuke dag met een berg aan foto’s.
Wordt vervolgd . . . . .
Oops, vergeet ik bijna het lieve veldmuisje dat in de houtstapel woont. Ik kan je zeggen: die zijn snel! Rits, rats even iets te eten pakken en weg zijn ze weer. Ik heb hem een keer te pakken, maar je moet even bij Dick kijken voor een echt mooie foto.
Veldmuisje
René Vos natuurfotografie 