Balgzandpolder 3: de overige gasten
17 juni 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Hier is dan het derde en laatste deel over de dag in de hut bij de Balgzandpolder.
Naast de vaste gasten kwamen er natuurlijk ook nog wat toevallige voorbijgangers voor de hut. En nog een aantal soorten die meestal verder weg zaten. Eén van de eerste bezoekers ’s ochtends was dit witgatje. Hij gunde ons een paar foto’s en we hebben hem de rest van de dag niet weer gezien.
Hij wordt vaak verward met de oeverloper, maar bij de oeverloper loopt het wit aan de voorkant op de buik in een krul naar boven.
Op de plas zijn er ook verschillende eenden en ganzen aanwezig. Een aantal families van de wilde gans zwom gedurende de dag voor de hut langs. Ik heb daar geen interessante foto’s uit kunnen halen. Wel vond ik deze houding van de gans leuk toen hij even op het eilandje liep.
Nu ik toch bij de ganzen ben: ik had ook nog een primeur. Vandaag zag ik mijn eerste rotganzen. Een mooie soort, die één van de meest verkeerde namen heeft in de dierenwereld. Ver op de plas waren een aantal zich aan het wassen. Dat levert altijd leuke poses op.
Je moet toch met me eens zijn dat de naam rotgans totaal niet past bij deze mooie vogel.
Ook het visdiefje is maar een paar keer langs gekomen. Ik vind het een prachtige vogel. Ze waren steeds met z’n tweeën, dus ik neem aan man en vrouw. Eén keer had hij een soort van visje in zijn snavel. Google leerde mij dat het een zeenaald is. Verwant aan het zeepaardje. Al heel snel waren ze weer vertrokken om de rest van de dag ook niet meer terug te keren helaas.
Wie wel wat vaker terugkwamen waren de wintertalingen. Meestal lekker slobberend in de modder.
En dat is natuurlijk veel gezelliger als je het met zijn tweeën doet.
Zoals je ziet hebben we het erg getroffen met al die vogels voor de hut. Maar ook op het land kon je wel eens wat zien. Doordat er geen glas voor de opening van de hut zit kun je je lens naar buiten steken en ook naar de zijkant fotograferen. Zodoende kon ik deze bergeend in het gras vastleggen. Dit was op het eind van de middag toen het zonnetje er even door kwam.
Dit blog wordt een beetje een opsomming van de vogels die voorbij kwamen. Er valt ook niet veel te vertellen. Zo’n dag in een hut is vooral stilzitten, wachten en gezellig kletsen. En zo af en toe actie als er vogels vlak voor de hut verschijnen. En dat laatste gebeurde ook toen deze groenpootruiter zich liet zien.
Ook weer een prachtige soort om voor de lens te krijgen. Herkenbaar aan zijn iets omhoog gebogen snavel en, uiteraard, zijn groenige poten.
Steenlopers heb ik al vaker gezien, maar nog nooit in het zomerkleed. Het was dan ook leuk dat dit exemplaar ons even liet zien hoe mooi hij in de zomer is.
En zo liep de dag weer op zin eind. Het was een goed gevuld fotodagje met mooie resultaten. Heel anders dan de boshutten die Dick en ik tot nu toe bezochten, maar minstens zo leuk. Het feit dat ik drie blogjes nodig had om alles te laten zien zegt genoeg denk ik.
Laat ik nu bijna een heel belangrijk hoofdpersoon van de dag vergeten! De enige vogel die van mij een naam gekregen heeft. De hele dag zwom er een krakeend voor de hut op en neer. Kwam ie weer aanzwemmen en om de vijf seconden: kwek. Niet verrassend dat dit eendje Kwek genoemd werd. Dus als afsluiter van deze prachtige dag: KWEK!
Een maand in de Oostvaardersplassen
27 januari 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Januari loopt op zijn eind en het is tijd om jullie te laten weten wat ik allemaal heb uitgespookt die eerste weken van het nieuwe jaar. Eigenlijk kan ik er heel kort over zijn: ben alleen maar naar de Oostvaardersplassen geweest. Het wordt langzamerhand een traditie voor mij om in januari door de OVP te struinen. Het is natuurlijk ook praktisch als het pas laat licht is en er niet zoveel tijd is op een zondagochtend om in buurt te blijven.
Het weer wisselde sterk, van mist en regen tot vrieskou met een beetje sneeuw en veel rijp. Genoeg mooie omstandigheden om een afwisselende serie foto’s te maken.
Laten we beginnen op een mistige ochtend. Het is stil in de Oostvaardersplassen en ik voel me alleen op de wereld.
Ik hou van deze sfeer. De mist maakt de wereld kleiner en intiem. De stilte slechts verstoord door overvliegende ganzen, wiens gegak de stilte slechts benadrukken.
In de verte doemen de silhouetten van de kale bomen op. Het geeft een surrealistisch tintje aan het landschap.
Op de ganzen na blijft het de hele ochtend stil. Een verademing in deze tijd van drukte en lawaai. Van mij mag deze mistdeken wel vaker over het landschap liggen.
Maar niet altijd tref je zulke mooie omstandigheden. Tijdens een ander weekend wisselden zon er regen elkaar in recordtempo af. Geen weer om rond te lopen, dus ga ik maar een ochtend in een kijkhut zitten. Op het Oostvaardersveld wordt regelmatig een roerdomp gezien bij een hut en dat is dan ook het doel van vandaag. De roerdomp laat zich nog niet zien, dus vermaak ik me met een ‘doodgewone’ fuut.
Even later was ie wat minder gelukkig, toen een plensbui op zijn koppie neerstriemde.
Ondertussen liet de roerdomp zich ook zien. Tussen het riet loerde hij naar het water. Helaas voor mij bleef hij de hele ochtend tussen het riet staan en kwam hij niet uit de dekking. Geen foto van de roerdomp dus. Wel nog één van een aalscholver die dacht een dikke, vette vis gevangen te hebben. Groot was zijn teleurstelling toen het een oud rietblad bleek te zijn.
Dan mag je wel beteuterd kijken.
Op een ander dag was het wat beter weer en kon ik een mooie wandeling maken. Al snel kwam ik twee edelhert hindes tegen met een jong van vorig jaar. En waar de ene moeder gelijk wegliep nadat ze mij had gespot, bleef de ander rustig door gaan met grazen. Ook haar jong bleef rustig staan. Voetje voor voetje schuifelde ik dichterbij. Zo af en toe keek het dier op, maar reageerde verder niet op mijn aanwezigheid. Na een half uur stond ik zo oog in oog met deze prachtige hinde en haar jong.
Het andere koppel herten kijkt ondertussen vanuit het riet toe en blijft op veilige afstand.
Mijn dag is nu al geslaagd! Als ik dan ook nog een slechtvalk in een boom zie zitten en een klein groepje baardmannetjes tegenkom kan de dag helemaal niet meer stuk. De baardmannetjes zitten wel ver in het rietveld en het is een beetje donker weer, maar toch vind ik deze foto wel wat hebben.
Dan komt koning winter aan in Nederland en ook de Oostvaardersplassen kleuren wit. Nog niet eens zozeer vanwege de sneeuw, maar meer door de rijp. Gelukkig kan ik tussendoor even een uurtje vrijmaken om wat foto’s te maken.
De konikpaarden staan met een kudde aan de rand van het water.
Maar wat vooral opvalt is de rijp. Stekelige pinnen ijs hebben zich afgezet op alles wat buiten staat. Een simpel hek veranderd daardoor in een abstract kunstobject.
Maar ook de bomen en struiken zitten onder de rijp. Het levert een witte wereld op.
Om dit nog eens te benadrukken heb ik volgende foto in high-key gemaakt. Je moet er van houden.
Op mijn laatste foto-uitje van deze maand heb ik een gericht doel: baardmannetjes! Het is prachtig weer vandaag met weinig wind. Ideaal om baardmannetjes te fotograferen. Maar eerst maak ik de zonsopkomst mee.
Dan snel door naar de baardmannetjes. Het blijkt een drukte van belang te zijn bij het infocentrum van Staatsbosbeheer. Half schaatsend Nederland is afgekomen op de dichtgevroren plassen van de OVP. Het krassen van schaatsen en het geluid van krakend ijs vult de lucht. Het heeft iets nostalgisch.
Ik geniet er even van voordat ik verder ga op zoek naar de baardmannetjes. Een groep fotografen die een stuk verder staan bij de rietkraag verraden waar ze zitten. Ik sluit me bij ze aan en geniet van het typische geping dat de vogels laten horen. Het mannetje heeft een kenmerkende zwarte snor. Eigenlijk zouden ze snorremannetjes moeten heten in plaats van baardmannetjes.
Ik maak vele foto’s die ik niet allemaal hier kan laten zien. Hieronder een kleine selectie.
Als laatste nog een grote foto van het vrouwtje. Dit vind ik persoonlijk de mooiste van al mijn baardmanfoto’s.
Al met al is het een heel verhaal geworden. Het was een prachtige afwisselende maand met veel mooie ontmoetingen en prachtige omstandigheden. Er zijn momenten dat ik niets moet hebben van de Oostvaardersplassen en ik het maar een naargeestige omgeving vind. Maar als het weer meewerkt is het een prachtig gebied waar je als natuurliefhebber je hart op kunt halen.
René Vos natuurfotografie 