Paddenstoelen
18 november 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De droogte tijdens de afgelopen zomer en het begin van de herfst zorgde er voor dat het tot nu toe goed zoeken is naar paddenstoelen in het bos. Toch heb ik een paar leuke exemplaren kunnen vinden de afgelopen weken. In dit blog wil ik die laten zien.
Waterloopbos Kraggenburg
Een bekende paddenstoelen hotspot is het Waterloopbos bij Kraggenburg in de Noordoostpolder. Eigenlijk ga ik er elk jaar wel een keertje naar toe. De oogst viel dit jaar wat tegen door de droogte, maar toch wat leuke plaatjes kunnen schieten.
Berkenboleet
Oostvaardersbos
Het mooist is natuurlijk om vlak bij je huis rond te struinen. Nu vind ik in het Oostvaardersbos altijd al erg weinig paddenstoelen, maar dit jaar is het helemaal zoeken naar een speld in een hooiberg. Alleen in een klein stukje met beukenboompjes stond er nog wat.
Geschubde inktzwam
Glimmerinktzwam
Omdat ik onderstaande foto vlak voor Halloween maakt heb ik die bewerkt om een Halloweensfeertje te krijgen.
Spechtinktzwam
Ik kreeg een tip waar ik de prachtige spechtinktzwam kon vinden. Deze prachtige paddenstoel stond hoog op mijn lijstje en ze waren niet al te ver bij mijn woonplek vandaan. Dus toen ik tijd had gelijk er naar toe gegaan. Ik heb me een ochtendje heerlijk vermaakt.
Spanderswoud
Afgelopen tijd ben ik een paar keer naar het Spanderswoud bij Hilversum geweest. Een mooi, oud bos waar veel verschillende paddenstoelen kunnen staan. Omdat het wat natter was dan aan het begin van de herfst waren er ook meer paddenstoelen te vinden. Hieronder een klein overzicht.
Grote stinkzwam
Beukentaailing
Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd
Langsteelfranjehoed
Jonge porseleinzwammen
Gewone boomwrat
De laatste zijn eigenlijk geen paddenstoelen, maar slijmzwammen. Een aparte groep van organismen dus.
Vliegenzwam
Een apart plekje verdient de vliegenzwam. Voor mij de koningin onder de paddenstoelen. In het Spanderswoud waren ze na een beetje zoeken voldoende te vinden.
Al met al toch nog een behoorlijke opbrengst in een slecht paddenstoelenjaar. Mijn persoonlijke favoriet? Ik twijfel tussen de eerste spechtinktzwam en de amethiszwam. Laat ik ze maar ex aequo op de eerste plek zetten.
Buikschuiven in het bos
27 oktober 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Het is al weer meer dan drie weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Dat heeft verschillende oorzaken. Geen tijd om er veel op uit te trekken en ik bemerk ook een zekere blogmoeheid. Maar geen reden tot paniek hoor. In het leven gaat niets altijd op maximaal vermogen. Dus rustpauzes horen erbij, ook wat betreft fotografie. En ik heb niet helemaal stilgezeten de afgelopen weken. Twee keer ben ik er op uit getrokken om paddenstoelen te fotograferen. In dit blog wil ik jullie de resultaten laten zien.
Mijn eerste tochtje ging naar het prachtige Speulderbos. Het is de tweede week van oktober en de bomen zitten nog volop in het groene blad. Omdat het licht niet uitnodigde tot het fotograferen van de bomen en het bos concentreer ik me op de paddenstoelen. De eerste interessante soort die ik tegenkom is gelijk één van mijn favorieten: de porseleinzwam.
De foto geeft mooi de sfeer weer in de ochtendschemering tussen nacht en dag.
Hierna duurt het een tijd voordat ik iets zie wat ik de moeite van het fotograferen waard van. Ik verval in een oude fout: ik loop te veel en kijk niet goed genoeg. Maar uiteindelijk blijf ik staan bij een groepje al wat oudere paddenstoelen. Geen idee welke soort het is, maar ik vind een mooi detail in de omgekrulde hoed.
De inspiratie is terug en een paar meter verder zie ik twee kleine zwammetjes tussen het mos staan. Nu neem ik juist wat meer afstand om de fragiliteit te benadrukken.
Je kan hier ook goed zien hoe groen alles nog is. De herfstkleuren moeten nog komen. Maar voor paddenstoelen maakt dat niets uit. Nu ik wat meer tijd neem om om me heen te kijken zie ik er steeds meer. Maar voor het volgende groepje hoef ik niet erg mijn best te doen. Die zijn zo groot dat ze moeilijk over het hoofd gezien kunnen worden.
Het zijn Sombere honingzwammen. Waarom ze somber zijn heb ik niet kunnen ontdekken. Ik wordt er in ieder geval vrolijk van. Wat een leuk groepje en ze staan ook nog eens op een mooie plek. Een halve meter verder staat nog een stelletje van deze soort. En die zijn net zo fotogeniek.
Het doet me denken aan een ouder met een stelletje kinderen onder zijn hoede.
Intussen is het tijd geworden om me weer richting huis te begeven. Dus met stevige tred loop ik richting restaurant ‘Boshuis Drie’, waar de auto geparkeerd staat. Maar als ik een dikke tak vol met porseleinzwammen zie liggen, moet ik daar nog even mee aan de slag. Voordat ik vanmorgen vertrok had ik al een foto in gedachten en dit is de mogelijkheid om dat plannetje ten uitvoer te brengen. Na wat proberen, met de instellingen spelen en het zoeken van een goede compositie kom ik uiteindelijk tot dit resultaat.
De mooiste foto van vandaag vind ik zelf. Een goede afsluiter dus en dan is het tijd voor een bakkie koffie!
Het tweede paddo-uitje was in de Drentse bossen bij Grolloo. Samen met mijn zus een ochtendje buikschuiven tussen de bladeren. Ik wil vandaag wat andere foto’s maken dan de vorige keer. Meer sfeer en minder registrerend. Al snel zien we genoeg paddenstoelen om mee aan de gang te gaan. Ik richt me vooral op de wat kleinere exemplaren. De ervaring leert dat je daar wat meer me kunt dan met die grote joekels. Ik zoek bewust naar een onscherpe omgeving rondom het zwammetje. En dat lukt.
Dit is dus wat ik zo’n beetje in mijn hoofd had. Natuurlijk leent niet elke paddenstoel tot deze benadering. De geweizwammetjes groeien op een afgebroken tak en kun je mooi fotograferen met het bladerdak op de achtergrond. De zon en de lichte plekken zorgen voor de bekende bokehcirkels.
De volgende paddenstoel waar ik mijn aandacht op richt is wat groter. Het zou heel goed één van de russula soorten kunnen zijn. Als het zou moeten zou ik gokken op een braakrussula. Maar mocht je het weten dan hoor ik het graag. De bovenkant was in ieder geval roze-rood van kleur.
Een soort die ik wel herken is de amethistzwam. En die staan hier in veelvoud. Lastig is het dan om het goede exemplaar te vinden. De vorm van deze spreekt me wel aan.
Ik keer weer terug naar het allereerste zwammetje van vandaag. Er staat namelijk nog een broertje bij en ik wil eens kijken of ik die in de compositie kan betrekken. Door de camera iets scheef te houden komt het kleintje uit de hoek. Ik vind dat een wat spannender beeld opleveren dan als hij gewoon recht staat.
Zo zijn we allebei lekker bezig. En natuurlijk helpen we elkaar met het aanwijzen van leuke exemplaren en de instellingen van de camera. Twee weten meer dan één tenslotte. We besluiten even een klein stukje verder te lopen, waar de zon wat meer de bosbodem bereikt. En dat zie je gelijk terug in de foto’s. Het bruin/oranje verandert in rood/geel. Deze zwammetjes groeien bovenop een omgevallen boomstam, waardoor ik ze een beetje van onderen kan fotograferen.
De zelfde achtergrond zie je terug bij dit duo. Ik heb hierbij wat geëxperimenteerd met het bijschijnen met een zaklampje en het gebruik van de interne flitser van mijn camera. Door de lichte achtergrond worden de paddenstoeltjes snel wat te donker naar mijn smaak. Onderstaande foto is gemaakt met de flitser met daarover een papieren zakdoekje om het licht wat te dempen. Vergelijkbaar met een diffuser. Een techniek die ik al eerder heb gebruikt.
Dan trekken we nog even verder en concentreren ons nog even op het kleine grut tussen de bomen. Wederom een Amethistzwam, maar nu wat vager in beeld gebracht.
Maar het allerkleinste heb ik voor het laatst bewaard. Ik wist van het bestaan, maar heb ze nog nooit bewust gezien, laat staan gefotografeerd. Ik heb het over de Tengere Beukentaailing. Een speldeknopje dat groeit op half vergane beukenbladeren. Zo’n 10 mm hoog en heel erg dun. Letterlijk een speld! De eerste uitdaging is om er één te vinden die een beetje vrij staat. De meesten staan diep tussen de vers afgevallen bladeren. Een beetje bladharken helpt.
Mooi, maar dat moet nog abstracter kunnen. Dus weer zoeken naar het juiste diafragma en positie. Het blijft leuk om te doen en naar een foto toe te werken die je in gedachten hebt. En dit is het geworden, een ielig zwammetje in een zee van bladeren.
Al met al is het een blog geworden met best veel foto’s. Dat is het nadeel als je twee foto-uitjes in één blog stopt. Hopelijk hoeven jullie nu niet zo lang te wachten op het volgende blog als deze keer. Ik doe mijn best.
Samen op paddo jacht
26 oktober 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag wordt een bijzonder fototochtje. Waarom? Ik heb een “cursist” die met me mee gaat. Mijn zus heeft net een nieuwe camera met een macrolens gekocht en ze wil graag wat tips. Nu heeft ze de eerste fout eigenlijk al gemaakt door een Canon te kopen, maar ja het blijft toch je familie hè? Dus gaan we samen op pad. Wat is er dan mooier om het bos in te gaan op jacht naar paddenstoelen. We hebben afgesproken bij restaurant “Boshuis Drie” in het Speulderbos. Dat ligt mooi in het midden van onze woonplaatsen en het is natuurlijk een prachtig bos. Als ik op de locatie arriveer zie ik een grote groep fotografen staan. Ze zal toch niet al haar collega’s en vrienden meegenomen hebben? Dat blijkt gelukkig niet het geval. Deze groep gaat waarschijnlijk een workshop volgen en ik wandel samen met mijn zus, die er al was, het bos in.
We hoeven niet ver te lopen om de eerste mooie paddenstoelen te vinden. Ik laat haar eerst lekker haar gang gaan en aan de hand van de gemaakte foto’s probeer ik wat mee te geven over diafragma, sluitertijd, ISO en witbalans. Leuk om te zien hoe duidelijk de verschillen soms zijn. Voordeel voor mij is dat ik gedwongen ben om langer op één plek te blijven. Meestal loop ik veel te veel, maak wat foto’s en wandel dan weer verder. Maar als je op dezelfde plek blijft zie je dat er op een paar vierkante meter vaak al genoeg te vinden is. Zoals deze geweizwammetjes.
Geweizwammetjes
We merken gelijk dat je soms op een foto meer ziet dan met je eigen ogen. Zoals een piepklein slakje dat op een omgevallen paddenstoel zit. Ook blijkt het lastig om zonder statief te werken. Ik ben zelf iemand die 99% van zijn foto’s met statief maakt. Of anders op zijn minst toch een rijstzak of een ander stabiel oppervlak. Omdat ze nog geen statief heeft leen ik de mijne even uit en laat mijn zus ervaren hoe het is om met statief te werken. Want het kan soms ook wel eens lastig zijn. Wel weer een mooi moment om uit te leggen dat je met statief langer sluitertijden kan gebruiken en dus een lagere ISO (minder ruis) of kleiner diafragma (groter scherptegebied). Ik lijk wel een docent! 😉 Maar ze pikt het snel op en na een uur(!) op hetzelfde plekje lopen we verder.
We zijn nog geen tien meter op weg als mijn oog valt op een aardappelbovist. Er liggen er veel in dit bos en ik laat ze eigenlijk altijd met rust. Ik vind ze namelijk niet erg fotogeniek. Maar deze valt op omdat hij is opengebarsten en een mooi “kratermondje” heeft. Dus gaan we weer plat op de grond. De foto’s worden wat druk door het vele blad en daarom zet ik een fototas erachter. Dat ziet er beter uit.
Aardappelbovist
Ik heb nog steeds een foto in mijn hoofd, waarbij je de sporen eruit ziet komen. Heb al een ideetje hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Maar dan moeten de omstandigheden precies goed zijn. Misschien dat het ooit gaat lukken. Wel een leuk project lijkt me.
Gezellig keuvelend lopen we door het bos. Ondertussen uitkijkend naar mooie paddo’s. Het voordeel van twee paar ogen is dat je meer ziet. Zoals deze kleine paddenstoel, die parmantig rechtop stond tussen de gevallen bladeren. Kon ik weer de schoolmeester uit hangen om te vertellen dat je ook met een macrolens de omgeving mee kan nemen in de foto. In dit geval de bomen in de achtergrond. En zo weer een heel ander beeld krijgt.
Parmantig
Even later komen we op een plekje waar heel veel verschillende paddenstoelen staan. Mijn zus heeft de smaakt te pakken en gaat helemaal los! Ikzelf doe het wat rustiger aan en geef af en toe wat aanwijzingen. Bijvoorbeeld over dat ene takje dat stoort of dat blaadje dat een vervelende schittering geeft. Paddenstoelen fotograferen is toch ook een beetje tuinieren. En soms de werkelijkheid wat mooier maken dan ze is. Een goed voorbeeld is de volgende foto. We vinden een omgevallen of omgetrapt rodekoolzwammetje. Ik zet hem op een boomstam tussen het mos en maak mijn foto. Niet zoals we hem aantroffen, maar wel een mooi beeld.
Rodekoolzwam
Ik moet er wel bij vermelden dat ik nooit een paddenstoel hiervoor expres zou plukken of afbreken! Maar als ik één zie liggen, maak ik er zeker gebruik van. Zo heb ik ook wel eens mooi de onderkant van een paddenstoel kunnen fotograferen.
Gelukkig was dit niet het enige exemplaar van deze soort die we vonden. Sterker nog: er stonden er heel veel! En ik vind ze erg mooi om te fotograferen. Omdat er genoeg stonden konden we mooi tegelijkertijd aan de gang. Het is altijd weer uitproberen met wat je scherp wilt en wat onscherp. Hier heb ik wat blaadjes op de voorgrond gebruikt om daar extra onscherpte te krijgen.
Dichtgevouwen
Een ander optie is om meerdere exemplaren in beeld te nemen. En zo een herhaling op de achtergrond te krijgen. Dat werkt meestal erg goed. Hieronder een voorbeeld van dit “trucje”.
Herhaling
Als ik bij een ander inzoom op het randje zie ik een hinderlijk takje. Ik haal het weg en zie dan ineens dat het takje beweegt! Het blijkt een klein rupsje te zijn. Snel zet ik hem terug waar ik hij zat. Uiteraard is hij nu wat verstoord en hij kijkt wat onrustig om zich heen. Sorry kleintje, ik had echt niet gezien dat je een rupsje was!
Rupsje
Ik heb nagevraagd op het forum van waarneming.nl wat het is en het blijkt de rups van de gele oogspanner te zijn. Nooit van gehoord. Zo leer je elke keer weer. En mijn zus heeft zeker wat geleerd vandaag. Nu maar hopen dat het blijft hangen 😉
Na een bakkie koffie in het restaurant is deze “masterclass” voorbij. Het was gezellig en wie weet doen we het nog eens. Diegene die benieuwd zijn naar de foto’s van mijn zus kunnen even op deze link klikken: https://www.facebook.com/heleen.vos.58/posts/525461567589218
Klein rondje
15 november 2013
Zondagochtend is dé tijd voor mijn foto-avonturen. Vaste prik, bijna elke week. Even een moment voor mezelf en de tijd om tot rust te komen in de natuur. Alleen heb je soms toch afspraken, verjaardagen, slecht weer en andere obstakels. Altijd weer een beetje balen als ik er niet op uit kan. Ook vandaag staat er wat anders op het programma. Maar misschien heb ik nog net genoeg tijd voor een klein rondje in het bos om de hoek. Met niets anders dan mijn statief en camera, uitgerust met een macrolens, ga ik op pad voor twee uurtjes fotografie. Normaal sjouw ik mijn hele hebben en houden mee. Je weet tenslotte nooit wat je tegenkomt 😉 Maar vandaag dus een andere aanpak.
Ik loop door het Oostvaardersbos, wat grenst aan de Oostvaardersplassen. Een relatief nieuw bos met veel populieren. En die hebben het zwaar te verduren gehad in de storm van een paar weken terug. Overal zie je omgevallen bomen. En hoewel er ook ouder dood hout ligt zijn er weinig paddenstoelen te zien. Gelukkig kom ik even later dan toch wat interressants tegen: geweizwammetjes. Een mooi soort, maar lastig om een foto van te maken. Uiteraard doe ik wel een poging.
Gelukkig voor mij kleuren de bladeren van een beuk de achtergrond mooi herfstig. Hier ben ik toch wel even mee bezig geweest. Ik heb de neiging om, als ik minder tijd heb, te snel tevreden te zijn en hup weer naar het volgende onderwerp te gaan zoeken. Ik moet me er echt toe dwingen om de tijd te nemen. Dan maar minder foto’s, maar dan wel een paar die echt goed zijn!
Geweizwammetjes
Ik wandel verder en nog steeds zie ik weinig paddenstoelen. Tot ik een exemplaar op een dode stok zie groeien. Daar kan ik wel iets mee! Als eerste ga ik op zoek naar een goede achtergrond. Opnieuw biedt een klein stukje bos met beuken de mogelijkheid om een mooie achtergrond te creëren.
Solo
Geen idee van de soortnaam, maar mooi is ie wel!
Time flies when your having fun! En dus is het al weer tijd om terug te gaan. Nog maar twee foto’s! Dat wordt een kort blogje deze keer! Maar zoals gezegd: alleen kwaliteit geldt, kwantiteit niet!
Toch ben ik blij als ik nog een klein, dapper zwammetje onder op een boom zie. Daar kan ik nog wel wat mee. Dus ik duik weer met mijn buik plat op de grond en probeer scherp te stellen op het paddenstoeltje.
Klein maar dapper
De associatie met een schemerlampje is snel gemaakt. Maar deze lijkt echt een beetje licht te geven!
En zo eindigt dit kleine rondje. Toch lekker om er even uit geweest te zijn.
‘s-Gravelandse herfstbossen
27 oktober 2012
Omdat ik dit weekend dienst heb, kan ik niet al te ver weg gaan. Moet snel in Amsterdam kunnen zijn als ik wordt opgeroepen. Natuurlijk wil ik wel even er-op-uit met het mooie weer wat voorspeld is. Op advies van een collega fotoblogger (http://incantoimages.blogspot.nl/) ga ik naar ‘s-Graveland. Om precies te zijn naar landgoed Hilverbeek.
Een landgoed is in bezit van natuurmonumenten en vrij toegankelijk. Er zijn veel watertjes en beuken, wat voor mooie herfsttaferelen moet zorgen. Het is nog schemerig als ik aankom en dus ga ik eerst maar eens op verkenning uit. Al snel zie ik een aantal mooie plekjes. Het wachten is nu op de zon, die al voorzichtig over over de horizon uitkomt. In een bos blijft het altijd wat langer donker, ook al omdat er nog veel blad aan de bomen zit. Maar na een tijdje kan ik beginnen met het maken van foto’s.
Herfstkleuren
Een beetje een drukke foto, maar het geeft goed weer hoe het er op dit moment uitziet. Veel bruine, gele en ook nog groene kleuren. Stond trouwens op een bruggetje bij het maken van deze foto.
De laatste tijd probeer ik in mijn foto’s niet alleen te registreren wat ik zie, maar soms ook alleen de sfeer of het gevoel vast te leggen. Dat kan door de manier van fotograferen of door een bewerking van de foto. Onderstaande foto heb ik in photoshop bewerkt. Het geeft een, volgens mij, dynamisch beeld van de herfst. Denkend aan herfstkleuren en wind.
Autumn moods
Ik ben eigenlijk van plan om vandaag niet de hele tijd op mijn buik te liggen bij paddenstoelen. Maar dit exemplaar neem ik toch even mee.
Doolhofzwam
Een doolhofzwam dus. De onderkant laat zien waarom deze zo genoemd wordt. Het gerucht gaat dat deze zwam erg polulair is bij kabouterkinderfeestjes. Uren kunnen ze zich vermaken met het ronddwalen in het doolhof. Lijkt me nog een hele toer voor de papa en mama kabouters om zo’n zwam met de onderkant omhoog te leggen.
Na dit intermezzo loop ik verder door het bos, genietend van de herfstkleuren en geuren. De route voert mij nu uit het bos en naar een meer open gebied met lanen en weilanden.
Bomenrij
Het liedje: De paden op, de lanen in vooruit met flinke pas….. schiet door mijn hoofd. Met die flinke pas valt het trouwens wel mee. Doe altijd uren over een paar kilometer als ik aan het fotograferen ben. Als ik met mijn gezin aan het wandelen ben is het dan ook geen doen om foto’s te maken. Na 1 minuut wordt er al geroepen: “Papa kom je nog!!!!!” Gelukkig kan ik nu alle tijd nemen, want anders had ik dit roodborstje gemist. Vol in het tegenlicht, maar toch wel een aardig beeld dacht ik.
Roodborstje
Ik loop nu weer het bos in en kom bij een vijver. Een prachtige plek! De kleuren zijn hier op en top herfstig en doordat het een open plek is valt er ook nog mooi licht op.
Herfstvijver
Ik blijf hier een tijdje rondhangen en geniet gewoon van de omgeving. Voor mij geldt dat het lekker buiten zijn in de natuur net zo belangrijk is als het maken van foto’s. En door mijn fotohobby sla ik die twee vliegen in één klap.
Jammer genoeg is het weer tijd om op huis te gaan. Terug lopend naar de auto zie ik nog een mooie herfsttak, Ik zie er een mooie omslagfoto voor mijn facebook in. https://www.facebook.com/rene.vos.71
Herfsttak
Het was een heerlijke wandeling met prachtige herfstkleuren.
Tot slot wil ik nog twee paddenstoelenfoto’s laten zien die ik op een andere wandeling heb gemaakt waar ik geen blog van geschreven heb. Maar ik vind de foto’s toch de moeite waar om hier nog even te laten zien.
Inktzwammetjes
Vooral op onderstaande foto ben ik erg trots.
Geweizwam
Bedankt dat je even met mij mee bent gelopen. En ik hoop dat je genoten hebt van mijn foto’s.
René Vos natuurfotografie 