Polderhazen
8 maart 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
De afgelopen weken heb ik een aantal ochtenden doorgebracht in mijn favoriete polder. De Arkemheen (uitspaak: Arke-mheen) bij Nijkerk. Doel was om het rammelen van de hazen te fotograferen. Dat zijn de gevechten die vroeg in de lente plaatsvinden en er spectaculair uitzien. Ik heb dan wel wat geluk nodig. De polder is weids en alleen toegankelijk via een paar wegen. Veel speelt zich dan ook af buiten het bereik van de camera. Maar niet geschoten is altijd mis, dus trek ik een aantal dagen op de vroege ochtend de polder in.
Als je er vroeg bent maakt je natuurlijk ook de zonsopkomst mee. En deze laat ik niet zomaar voorbij gaan. Dat moet natuurlijk worden vastgelegd.
Mijn auto staat hier rechts, aan de andere kant van de sloot. Ik wilde eerst proberen om via de plank de sloot over te steken. Maar je ziet waarschijnlijk wel dat de plank onder de rijp zit en daarom spekglad is. Ik zag me al liggen in het water met mijn camera. Dus toch maar even een stuk omgelopen om via een makkelijker weg het perceel te betreden.
Ook op een andere ochtend was ik weer vroeg ter plaatse. En altijd is de zonsopkomst weer anders, maar steeds een prachtig moment om mee te maken.
Alle dagen zie ik al snel hazen lopen, maar het wachten is op wat meer licht. Ondertussen is het genieten van de sfeer en de vogels. Als het dan licht genoeg is zijn de hazen natuurlijk weer verdwenen. Maar als je goed kijkt zie je het en der in het veld wat bruine hoopjes. Goede kans dat het een haas is. Soms proberen ze zich te verstoppen, maar daar houden ze deze fotograaf niet mee voor de gek!
Dan is het tijd voor de groepsfoto. Ik roep alle haasjes bij elkaar en zet ze op de juiste plek. het duurt even voordat ze door hebben wat de bedoeling is. Maar als eindelijk iedereen goed staat, levert dat een leuke foto op.
Deze eerste keer was het bewolkt weer. Op een andere dag was het ’s ochtends zonnig en dat zie je gelijk terug in de foto’s. Het heerlijke ochtendlicht verlichtte dit haasje, terwijl hij met zijn ochtendtoilet bezig was.
Hij zat vlak langs de weg deze keer. Meestal heb je niet zoveel geluk en zitten ze ver weg. En blijven dan op een afstandje staan kijken of je niets raars van plan bent. En ja hoor, ik raak weer eens verzeild in een staarwedstrijd. Op afstand deze keer.
Ik win deze wedstrijd en hij gaat er van door. Tot hij bij een brede sloot aan komt. Daar ontmoet hij zijn familie. Maar blijkbaar botert het niet helemaal tussen ze, want na een tijdje besluit hij de sprong te nemen en belandt hij veilig aan de overkant.
Ik had hem graag nog wat scherper gehad. Maar voor nu ben ik tevreden met deze foto. Het moment is natuurlijk prachtig!
Maar nog steeds geen rammelende hazen. Het gaat er allemaal gezapig aan toe bij de polderhazen. Eén keer dreigt het wat te worden, maar meer dan even achter elkaar aan rennen wordt het niet.
Zo sluit ik deze missie af zonder de door mij gedroomde foto. Maar ik heb desondanks genoten van het hazenspul. En de sprong over de sloot is natuurlijk een heerlijk moment om vast te leggen. Volgend jaar doe ik weer een nieuwe poging. Voor nu sluit ik dit hazenverhaal af en wens ze allemaal een rustig Pasen toe!
René Vos natuurfotografie 