De tuinhut 3
19 juni 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Hier is dan de laatste in de serie van drie over ons (Dick en ik) bezoek aan de tuinhut van Arjan Troost. Na de meest voorkomende vogels en de eekhoorns laat ik nu de incidentele (gevleugelde) bezoekers zien.
Eén van die bezoekers was een gaai. In de volksmond ook wel Vlaamse gaai genoemd. Ooit is het Vlaamse verdwenen en werd deze prachtige vogel een gaai. Geen idee waarom, maar velen zeggen nog gewoon Vlaamse gaai. Dus dit is dan een Overijsselse Vlaamse gaai.
Je ziet ze ook vaak in woonwijken en tuinen, maar het blijven toch schuwe bosvogels. Bij het minste of geringste geluid of beweging zijn ze verdwenen. Ze zijn dus moeilijk te fotograferen in het veld, maar vanuit zo’n hut gaat het prima.
Een andere vogel die ik ook thuis wel eens in de tuin zie is de heggenmus. Meestal scharrelend over de grond tussen de struikjes en de bladeren. Het was dus een meevaller dat dit exemplaar even wat hoger ging zitten.
Ik vind vooral de achtergrond erg mooi in deze foto.
Een graag en vaak geziene gast bij fotohutten is de grote bonte specht.
Ik heb best wel wat foto’s van deze specht, maar op één of andere manier spreken ze me niet echt aan. Waarschijnlijk omdat ze teveel lijken op eerder foto’s die ik gemaakt heb. Bovenstaande foto springt er echter uit, door de donkere achtergrond.
Ik heb als laatste foto degene bewaard die ik zelf de mooiste vogelfoto van deze dag vind. Dit winterkoninkje ging precies op het juiste plekje zitten.
Een prachtig beestje! En voor mij dus de topper van de dag, samen met de drinkende eekhoorn in mijn vorige blog.
De dag is weer omgevlogen. En ondanks te lichte teleurstelling over het ontbreken van de ijsvogel en de afwezigheid van roofvogels, was het weer een leuke dag. Nu is het al weer nadenken over waar en wanneer we volgend jaar naar toe gaan.
Bos-Vogelhut Hoenderloo
1 april 2014
Op 1 april, en dat is geen grap, was ik door mijn oudcollega en mede fotoblogger Dick uitgenodigd om een dagje in Bos-Vogelhut Hoenderloo te fotograferen. Het zou voor ons beide de eerste keer in een fotohut worden. We hadden natuurlijk een hele lijst met droomsoorten opgesteld: sperwer, groene specht, eekhoorn, kuifmees en zo ging het nog wel even door. Vol verwachting klopte ons hart!
We hadden een mooie dag uitgekozen: vrij zonnig en een lekkere temperatuur. Om half tien zaten we in de comfortabele hut en kon de show beginnen. Soms was het doodstil en op andere momenten was het een komen en gaan van verschillende soorten. Dan ratelden de Nikon en Canon gebroederlijk naast elkaar.
Ik heb lang nagedacht hoe ik al die foto’s in een blogje moet persen. Ik denk dat ik eerst maar even een overzicht ga geven van de soorten die we gezien hebben. In latere blogs zal ik nog eens wat nader ingaan op een bepaalde soort of leuke momenten.
De eerste die ons kwam begroeten was een boomklever. Een soort die ik nog nooit had kunnen fotograferen.
Boomklever
Deze is een aantal keren langs gekomen, maar hierna heb ik hem niet meer zo mooi kunnen vastleggen. Een andere regelmatige bezoeker was de Grote Bonte Specht. Deze kwam zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen!
Grote Bonte Specht
Het roodborstje mag natuurlijk niet ontbreken. Deze was ook de hele dag aanwezig.
Roodborstje
Vinkjes hebben we ook gezien. Vaak wat verder naar achteren, maar deze kwam even wat dichterbij. Ik had mijn vaste 300mm lens mee. Een prachtige lens, maar het nadeel is dat je niet kunt uitzoomen. Soms zaten de vogels te dichtbij om een mooie compositie te maken.
Mannetjes vink
De mussen huisden in de haag aan de zijkant. Hun gekwetter kon je de hele tijd horen. Ook deze “gewone” vogel mag natuurlijk niet ontbreken in dit overzicht. Onderstaand het vrouwtje, dat er even mooi voor ging zitten.
Huismus dame
Kwamen de vorige soorten min of meer regelmatig even langs, deze tjiftjaf hebben we één keer langs zien komen. Maar hij had dan wel weer een lekker hapje bij zich!
Tjiftjaf met bromvlieg
Hij zat wel ver naar achteren, dus moest wel even flink croppen.
Deze heggenmus scharrelde zo af en toe over de bodem. Dat levert meestal niet de spannendste foto’s op. Ik was dus blij dat ie even op het mos ging zitten.
Heggenmus
De grootste vogel die we zagen was de houtduif. Vanwege de afstand was een portretje de enig mogelijke optie.
Houtduif
Ook kwam er een paartje groenlingen langs. Een mooi vogeltje, waarvan hieronder het vrouwtje is gefotografeerd.
Groenling
Eén van de leukste tuinvogels is natuurlijk de pimpelmees. Erg beweeglijk, dus lastig vast te leggen. Deze ging net even goed zitten, zodat ik een mooi lenteplaatje met de katjes kon maken.
Pimpelmees in lentestemming
De appelvink stond natuurlijk hoog op ons lijstje met wenssoorten. En we werden niet teleurgesteld. Regelmatig kwamen ze langs. Prachtig om te zien hoe ze de zonnebloempitten kraken met hun grote snavel. Toch heb ik geprobeerd om het voer zo veel mogelijk buiten beeld te houden. Wat bij deze soort wel eens lastig was omdat ze continue aan het smikkelen waren. Vaak zag je op de foto’s een stukje voer in de snavel.
Appelvink
De gaai is een schuwe vogel. Je ziet ze bijna dagelijks, maar ze zijn zo moeilijk benaderbaar dat het maken van een foto, normaal gesproken, lastig is. Vanuit deze hut was het geen probleem!
Gaai
Later op de dag kwam er nog een meer verrassender gast langs: een zanglijster. Een prachtige slanke zangvogel, die zich mooi liet zien.
Zanglijster
Ook zijn neefje de merel komt regelmatig even langs. Meestal zie je het mannetje op de foto’s voorbijkomen, vandaar dat ik voor deze serie gekozen heb voor het vrouwtje.
Merelvrouw
Als laatste nog een typische tuinvogel: de koolmees. En dan kan ik gelijk een tipje van de sluier oplichten van een volgend blog over deze dag. De vijver speelt natuurlijk een belangrijke rol bij de vogelhut en zorgde voor veel mooie momenten.
Spiegeling in de vijver
Al met al een hele leuke dag met een berg aan foto’s.
Wordt vervolgd . . . . .
Oops, vergeet ik bijna het lieve veldmuisje dat in de houtstapel woont. Ik kan je zeggen: die zijn snel! Rits, rats even iets te eten pakken en weg zijn ze weer. Ik heb hem een keer te pakken, maar je moet even bij Dick kijken voor een echt mooie foto.
Veldmuisje
René Vos natuurfotografie 