Libellen
29 augustus 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Jullie hebben er even op moeten wachten, maar hier is dan eindelijk een nieuw blog. Er is veel gebeurd de laatste tijd, ook op het gebied van mijn gezondheid. Dus de mediastilte was gedeeltelijk gedwongen en aan de andere kant was ik ook even toe aan een pauze. Het fotograferen staat nog steeds op een laag pitje, maar ik heb nog wel wat op de plank liggen van de afgelopen tijd.
Zo ben ik in juni druk geweest met libellen bij de Laakse Slenk. Jullie hebben er al iets van gezien in mijn blog over de uitsluiper. Maar naast die ene libel, heb ik natuurlijk nog veel meer gezien. In dit blog een impressie hiervan. Mijn eerste bezoek begon tijdens zonsopkomst. In het vroege zonlicht kwam ik de eerste libel tegen.
Kijk, dat is nog eens een goede start van de dag. Een paar minuten later kon ik ook de koperen ploert mee nemen in de foto.
Het is altijd fijn werken met tegenlicht. Het levert vaak sfeervolle foto’s op. Vergelijk bovenstaande foto maar eens met de volgende. Dezelfde libel, op dezelfde plek, drie minuten later, maar dan vanaf de andere kant. Mooi gedetailleerd, maar een stuk minder sfeer. Een andere manier van in beeld brengen van hetzelfde onderwerp. Ook mooi toch?
Het stikt hier van de libellen. Een waar Eldorado voor de macrofotograaf. Al speurend loop ik langs de waterkant. Het mooie van zo’n groot aanbod is dat je kritisch kunt zijn en de exemplaren die net op een iets minder fotogeniek plekje zitten gewoon kunt negeren. Maar deze oeverlibel zat op een mooie plek en, net zo belangrijk, voor een mooie, pastelkleurige achtergrond.
Bij de volgende libel pak ik nog snel even het mooie ochtendlicht mee. Volgens mij is een nog een vers exemplaar en nog bezig op te drogen na het uitsluipen. Het is niet te geloven, maar ik ben nog geen half uur bezig en heb al zoveel mooie foto’s kunnen maken!
Al lopend door dit voor mij nieuwe gebied blijf ik genieten van mijn omgeving. Het is geweldig om zo’n nieuw plekje te ontdekken.
Bij de volgende foto heb ik wat meer gedaan in de nabewerking. Ik heb geprobeerd er een zachtere uitstraling aan mee te geven. Dit is wederom een oeverlibel.
Veel oeverlibellen dus en ook de verschillende heidelibellen zijn goed vertegenwoordigd. Een soort die ik minder vaak zie is de platbuik. Maar ook die vliegen hier rond. En gelukkig voor mij blijken ze ook wel eens uit te rusten. En dus kan ik onderstaande foto maken.
Het is niet moeilijk te bedenken waar de naam vandaan komt.
Naast al die libellen zie ik héél veel juffers. Deze keer besteed ik er niet zoveel aandacht aan. Dat moet ik een andere keer nog maar eens goedmaken. Want ze zijn net zo mooi als de libellen. Als afsluiting van dit blog toch nog één foto van een waterjuffer. Het is niet te zien, maar jullie moeten maar van me aannemen dat het een lantaarntje is.
Uitsluiper
29 juni 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Al een aantal jaren hoop ik een uitsluipende libel te kunnen fotograferen. De overgang van larve naar vliegend insect is fascinerend. Vele malen ging ik op ’s ochtends vroeg op pad en speurde rietranden en slootkanten af. Maar tot nu toe zonder resultaat. Kort geleden ontdekte ik een nieuw gebied: De Laakse slenk in het Hulkensteijnse Bos. De eerste keer zag ik gelijk al vele lege hulsen van libellenlarven hangen in de begroeiing. Alleen helaas geen enkele libel die nog bezig was te ontsnappen uit zijn oude ik. Maar het gebeurde hier dus wel! En omdat de aanhouder wint ga ik vandaag een tweede keer naar het uiterste zuidelijke puntje van Flevoland.
Elke rietstengel, bramenstruik en graspol wordt onderworpen aan een nauwkeurige inspectie. Weer zie ik een aantal lege hulsen. Tot mijn oog valt op iets geligs tussen de stengels. Daar hangt ie dan: een libel die begonnen was aan zijn verandering van een lelijk bruin waterwezen naar een kleurrijke vliegende schoonheid.
Zo te zien is hij al even bezig en heb ik het allereerste begin gemist. Maar dat maakt mij niets uit. Vanaf dit moment blijf ik bij hem, om mee te maken hoe het veranderingsproces verloopt.
Een hele tijd hangt hij daar zo op de kop. Tot hij opeens voorover buigt, het kopje van zijn larvehuidje vastgrijpt en geheel uit zijn oude huid ontsnapt. Het voelt of ik aanwezig ben bij de geboorte van dit insect.
Je kunt hem nu nog niet echt een kleurrijke schoonheid noemen en vliegen gaat ook lastig worden. Eerst zal de nieuweling op moeten drogen en zijn vleugels moeten oppompen. Ondertussen komt een juffertje (lantaarntje) op kraambezoek.
Het is met het blote oog bijna niet te zien, zo langzaam gaat de verandering. Maar op de volgende foto zie je toch dat de de vleugels al behoorlijk groter zijn geworden. We zijn nu zo’n vijftig minuten onderweg vanaf het moment dat ik hem zag hangen.
Voor mij is het dus veel wachten en zo af en toe een foto maken. Om mij heen vliegen veel juffertjes rond en tussendoor maakt ik wat foto’s van hen. En dan gebeurt het: een lantaartje landt precies op de steeds groter wordende vleugels van de opdrogende libel. Wat een moment! Zoiets maak je maar één keer mee. Gelukkig staat mijn camera op het statief al helemaal ingesteld, dus ik kan snel een aantal foto’s maken. Het duurt maar even en dan is de juffer weer gevlogen. Mij achterlatend met wat misschien wel de foto van het jaar is.
Dit is nog eens een mooie bonus!
Mijn opwinding staat in schril contrast met de onverstoorbare libel. Heel langzaam zie ik hem veranderen in het prachtige vliegmachientje wat we boven de vennen en sloten heen en weer zien schieten. De vleugels worden doorzichtig en het achterlijfje staat nu recht.
Dan is het tijd om de oude huid achter te laten en langzaam klimt de libel omhoog om nog wat meer zon te pakken. We zijn nu 3 uur en 3 kwartier verder. Je ziet dat de libel steeds meer kleur krijgt.
In de volle zon gaat het nu snel. En vier uur nadat ik hem voor het eerst zag, ondersteboven hangend, half larve, half libel, ontvouwd hij zijn vleugels en is de gedaanteverwisseling compleet.
Ik vond het prachtig om mee te maken. En dan ook nog de mazzel dat ie op een mooi, vrij plekje zat. En als ik weer eens zo’n uitsluiper zie, ga ik er gewoon weer vier uur naast zitten!
Allemaal beestjes
30 juni 2013
Op facebook en fotoblogs vliegen de vlinders en libellen me om de oren. Maar zelf zie ik ze gewoon heel weinig. Tijd voor actie!! Ik ga vandaag op jacht naar onze gevleugelde insectenvrienden. Dus ik pak mijn spullen en ga vol enthousiasme op pad.
Op de één of andere manier kom ik heel weinig vlinders en libellen tegen. Het zal wel aan mij liggen, maar een plas met tientallen rondvliegend libellen ben ik nog niet tegen gekomen. En dat terwijl ze er wel zijn als ik mijn collega fotografen mag geloven. Ook nu is de start niet veelbelovend. Na een uurtje heb ik nog geen insect gezien! Niet dat ik me verveel hoor. Ik kom een kudde konikpaarden tegen en zie voor het eerst in mijn leven een zomertortel. Een vogel waar het erg slecht mee gaat. Onder andere door verlies van het juiste leefgebied en door jacht op de trek naar Afrika.
Ik wandel nog eens een half uurtje en dan vind ik het genoeg. Als de mooie modellen niet zo makkelijk naar je toekomen moet je er voor werken. Ik spreek me zelf dus streng toe: “Aan de slag man! Fotografeer gewoon het eerste beestje wat je ziet!” En dat eerste beestje is een grasmot. Lekker dan. Ze zitten altijd laag in het gras, dat wordt dus plat op mijn buik.
Grasmotje
Kijk het begin is er! Ik vind het eigenlijk best leuke beestjes. Ze hebben zo’n grappig oogje.
Nu de kop eraf is, is de spirit weer terug. Ik loop nu door een veld met veel distels. Op de bloemen zitten vooral hommels. Ook die moeten er dus aan geloven. Best nog lastig op ze te fotograferen, want ze zijn continue in beweging. op zoek naar nectar. Deze kwam net vanaf de achterkant de bloem opgeklommen.
Hommel
Een hommel doet me altijd een beetje denken aan zo’n iets te dikke, gezellige oom, die altijd alles goed vind.
Ondertussen heb ik al een eind gelopen als ik op een soort van open plek kom. En ineens wemelt het van juffers. Bizar! In het afgelopen anderhalf uur heb ik er geen één gezien en nu zie ik ze overal. Ik moet zelfs even nadenken welke ik zal vastleggen. Mijn keuze valt op deze prachtige metaalgroene juffer.
Zwervende pantserjuffer
Ik vind dit een hele mooie soort, vooral als het zonlicht er op valt. Dan glanzen ze echt.
Het volgende slachtoffer is een nog niet uitgekleurde juffer. Uiteindelijk zal die blauw worden. Zoals zoveel waterjuffers.
Watersnuffel
Een beetje vreemde naam vind ik, maar zo heet ie nu eenmaal. Ik loop nu door het hoge gras en er vliegen continue juffers voor mijn voeten op. Het rare is dat alle blauwe juffers steeds net op de verkeerde plekken gaan zitten, zodat ik ze niet mooi kan fotograferen. De jufferjeugd werkt gelukkig wel mee, want ik kan nog een jonkie vastleggen.
Jong lantaarntje
Het achterlijf van een volwassen mannetje is zwart, op het één na laatste segment na. Die is felblauw. En zo fel gekleurd dat het wel licht lijkt te geven, vandaar zijn naam. De juffers zijn leuk natuurlijk, maar nu wil ook ook een ‘echte’ libel. Dus ik zoek nog even verder.
Dan valt mijn oog op een ander mooi insect. Een vlieg deze keer. Om precies te zijn: een schorpioenvlieg. Dat klinkt gevaarlijker dan het is hoor. Giftig is ie niet, maar de uiteinde van zijn lijfje lijkt op de staart van een schorpioen. Vandaar zijn naam.
Schorpioenvlieg
Toch wel één van de mooiste vliegen die ik ken.
Een eindje verder zie ik weer een schorpioenvlieg. Net als ik wil gaan kijken of ik er een foto van kan maken valt mijn oog op iets anderswat tussen de brandnetels hangt: een grote keizerlibel! Een van de grootste libellen van Nederland. De schorpioenvlieg laat ik natuurlijk voor wat ie is en ik richt me op de libel. Hij zit een beetje lastig, maar een profielfoto kan ik wel maken.
En profil
Wat is de natuur prachtig hè, dat ze zo’n levende machine kan voortbrengen? Daar kunnen de menselijke ingenieurs nog heel wat van leren. Vanuit een andere hoek zie je weer heel andere details.
Rugzijde
Meestal zie je deze soort alleen maar onvermoeibaar heen en weer vliegen. Jagend op vlinders en andere libellen en juffers. Deze is blijkbaar nog niet goed opgewarmd. Toch kiest ook hij het luchtruim, maar tot mijn geluk gaat ie een eindje verder weer zitten. En nu op een veel vrijere plek. Dit buitenkansje laat ik mij niet ontgaan.
Grote keizerlibel
En zo sluit ik deze ochtend heel tevreden af. Na een trage en moeizame start is het toch nog goed gekomen. En eigenlijk is dat altijd wel zo. Want er is genoeg moois te zien als je je ogen goed de kost geeft.
Macro in de “Stille Kern”
22 juli 2012
Op deze vroege zondagochtend gaat de reis naar een gebied in het Horsterwold bij Zeewolde: De Stille Kern. Een prachtig gebied met water, bos en velden. Heel afwisselend dus en je mag overal rondstruinen. Ik heb afgesproken met een collega fotograaf die het gebied goed kent. Via internet kennen we elkaar, maar persoonlijk hebben we elkaar nog niet ontmoet. Ben benieuwd hoe mij dat bevalt, want ik ga er tot nu toe altijd alleen op uit.
Ik kies er vandaag bewust voor macrofoto’s te gaan maken. Ik hoop dan ook op veel libellen en vlinders, het liefst nog nat van de dauw. Als we het gebied in gaan is het inderdaad nog een beetje mistig en zijn de planten bedauwd. Nu op zoek naar de beestjes. Het eerste model die zich beschikbaar stelt is een rups van de sint-jacobsvlinder.
Rups sint-jacobsvlinder
En inderdaad nog onder de dauwdruppels zoals gehoopt.
Vlak bij zien we dan een langpootmug hangen. Toch makkelijk als je met z’n tweeën bent. Vier ogen zien meer dan twee. Dit diertje zit nog meer onder de dauw en lijkt wel te kunnen verdrinken in al dat water.
Langpootmug
Al met al een mooi resultaat zo in het begin. Het bevalt me nu al om een keer niet alleen op pad te zijn. Je ziet samen meer en het is ook nog gezellig. En je kunt nog wat van elkaar opsteken. Ondanks dat hebben we nog geen libelle of vlinder gezien. Maar ook andere beestjes zijn leuk hoor. Deze twee soldaatjes trekken zich weinig aan van al dat water en gaan rustig verder met waar ze goed in zijn. Een goede manier om de dag te beginnen toch ;-).
Ochtendrituelen
We lopen nu langs het water te speuren naar libellen: nog steeds niet te zien! Wel zien we familie zwaan wakker worden. Boven het water hangt nog steeds een nevel en dat geeft een mooie sfeer. Ik vervang dus toch maar even mijn macrolens voor de tele om dit tafereeltje vast te kunnen leggen. Ook met een telelens kun je mooie overzichtsfoto’s maken. Je trekt alles wat in elkaar zodat je meer details in een foto kunt laten zien. De truc is om er toch nog wat diepte in te behouden.
Zwanenmeer
Heerlijk toch om ’s morgens vroeg je nest uit te komen en zulke momenten mee te mogen maken?
Maar we zijn hier om macrofoto’s te maken, dus verdwijnt de telelens weer in de tas en wordt het macro-objectief weer gemonteerd. De zon wint nu snel aan kracht en de dauw verdwijnt net zo snel. Steeds meer horen we gezoem van insecten om ons heen. Dit kleine vliegje zat nog wel even stil.
Strontvliegje
Hij wast nog even zijn handjes voor het eten.
Helaas is nu de kans op bedauwde libellen wel verkeken. Ik heb er nog niet één gezien. We lopen door naar een andere plek. Daar is weide met een klein meertje en misschien hebben we daar meer geluk. Als we op de bloemenweide aan komen zijn we gelijk omringt door talloze vliegende juffers. Het is ongelofelijk. Zo zie je er geen één en een paar honderd meter verder stikt het er van. Maar omdat ze nu allemaal opgedroogd zijn is het wel lastig om ze te fotograferen. Ze moeten maar net goed gaan zitten en niet opvliegen als je ze benaderd. Deze zwervende pantserjuffer snapt in ieder geval wat de bedoeling is.
Zwervende pantserjuffer
Naast de juffers vliegen er ook nog een paar libellen rond. De begroeiing is jammer genoeg erg laag, waardoor het moeilijk is om ze mooi vast te leggen. Zo tussen het gras krijg je vaak hele drukke foto’s, waarbij het beestje een beetje in het niet valt. Toch lukt het me om een juffertje zo te fotograferen dat er een mooi beeld ontstaat. Genomen met tegenlicht en met mijn fototas als statief om een laag standpunt te krijgen.
Juffertje in het groen
Nu eens niet heel close in beeld, maar dit heeft ook wel wat vind ik.
Behalve de juffers en libellen laten zich nu ook de vlinders zien. Vooral van de bruine zandoogjes zijn er veel. Deze soort gaat alleen vaak op de grond zitten en niet op een leuk bloemetje. Gelukkig is er vaak wel een exemplaar die zich niet houdt aan deze ‘regel’ en de uitzondering daarop is.
Bruin zandoogje
Deze foto is trouwens weer genomen met de telelens. Vooral bij vlinders gebruik ik die vaak, omdat je er dan niet zo dicht op hoeft. En vlinders zijn, is mijn ervaring, erg schrikachtig en moeilijk te benaderen met een macrolens.
Hebben we op de valreep toch nog een vlinder te pakken. De ochtend loopt nu teneinde en het is tijd om weer op huis aan te gaan. Het is prachtig macro-ochtend geworden en een leuke kennismaking met een collega fotograaf. Het is dan ook zeker voor herhaling vatbaar om niet alleen op pad te gaan, maar samen met anderen.
Jan van den Boschpad
1 juli 2012
Het Jan van den Boschpad is een fietspad langs de Oostvaardersplassen aan de Almeerse kant. Dit vier kilometer lange pad is bekend onder de vogelaars als een prachtige vogelkijk-boulevard. Vooral in de winter is er veel te zien, ook edelherten komen dan mooi in het zicht. Omdat het vlak bij mijn huis is kom ik er regelmatig. Nu had ik dit weekend bereikbaarheidsdienst, en dus kon ik niet ver weg. Dus maar even twee keer kort naar dit pad gegaan om te kijken wat er te beleven viel.
Het is weer een afwisselend verhaal geworden, met macro, vogels en een bijzondere ontmoeting.
Ik heb dit jaar nog heel weinig libellen en vlinders gezien. Heeft het misschien te maken met het koude, natte voorjaar? Of de late vorstperiode in de winter? Ik zou het niet weten, maar feit is dat er weinig vlinders en libellen te zien zijn. Erg jammer, want ze zijn zo’n mooi onderwerp in de macrofotografie. Dit weekend heb ik heb ik bij één van de kleine plasjes langs het wandelpad voor het eerst parende juffers gezien.
Parende juffers
Het gaat in dit geval om de meest voorkomende juffer in Nederland: het lantaarntje. Het blauwe mannetje zit boven en houdt het vrouwtje vast in haar nek met twee tangen aan zijn achterlijf. Het vrouwtje buigt haar achterlijf naar voren en maakt contact net achter het borststuk van het mannetje. Hier vind de overdracht plaats van de zaadpakketjes. Zo ontstaat het zogenaamde “paringswiel”. Ik kon dit paartje ook nog op een andere plek vastleggen.
Paringswiel
Naast dit stelletje vlogen er ook nog een paar “losse” mannetjes rond. Eén daarvan zat op een plek, waardoor ik eens een andere hoek kon uitproberen. Ik vind het zelf wel heel leuk uitpakken.
Close-up
Het heeft lang geduurd dit jaar, maar nu heb ik toch wel een paar hele leuke foto’s van juffers. Omdat ik nu de smaak te pakken heb, duik ik nog verder het gras in. Geen libellen meer gevonden, maar wel deze roofvlieg met prooi.
Roofvlieg met prooi
Ik vind het leuk hoe die net over het grassprietje heen kijkt.
De tweede keer dat ik dit weekend bij de Oostvaardersplassen ben, zijn er helemaal geen libellen te bekennen. Dus blijft mijn macrolens in de tas en komt de tele tevoorschijn. Als ik zo aan het wandelen ben, sta ik plotseling oog in oog met een vos. Vossen zie je hier regelmatig, maar dan zitten ze eigenlijk altijd aan de andere kant van het water. Ik weet niet wie het ergste schrikt, maar een paar tellen kijken we elkaar aan. Dan kiest hij of zij het hazenpad. Gelukkig kon ik nog net een paar foto’s nemen. Geen topfoto’s, mede omdat het felle zonlicht direct op hem valt en een beetje van achteren komt. En in zo’n geval is het klikken en achteraf kijken hoe het eruit komt.
OVP-vos
Maar wel een prachtige ontmoeting! Hier kan ik wel weer even op teren.
Ik noemde eerder het fietspad hier een vogelkijk-boulevard, maar dat valt vandaag een beetje tegen. Veel meer dan de vele grauwe ganzen is er niet te zien. Wat je wel veel hoort zijn de rietzangers. Maar nu het riet groen en dicht is zijn die bijna niet te waar te nemen. ze blijven ook meestal onder in het riet. Onderstaande foto geeft een mooi overzicht van het gebied met de rietkragen.
OVP bij Jan van den Boschpad
Maar na de vos had ik nog een tweede mazzeltje vandaag: één rietzanger was wat meer exhibitionistisch ingesteld en liet zich mooi zien tijdens zijn zangpartijen.
Rietzanger
Ook op een ander plekje zat hij weer mooi vrij. Iets verder weg, maar met een geheel andere achtergrond. Leuk voorbeeld van hoe de achtergrond en niet het onderwerp, de sfeer van de foto bepaald.
Acrocephalus schoenobaenus
Best wel een ingewikkelde latijnse naam voor zo’n klein eenvoudig vogeltje 🙂 . De tweede foto heeft trouwens mijn persoonlijke voorkeur. Ben benieuwd wat jullie vinden.
Ik heb nu nog een primeur voor jullie: mijn eerste filmpje in een blog. Ik heb deze zanger dus ook met mijn fotocamera gefilmd. Vind het zelf wel een leuke afwisseling met de foto’s en ik denk dat ik vaker filmpjes hier zal laten zien. Geeft toch weer een heel ander beeld en ervaring dan een foto.
Met deze uitsmijter komt er weer een eind aan dit natuuravontuur. De parende juffers en de ontmoeting met mijn naamgenoot zijn voor mij deze keer de hoogtepunten. Ik dank jullie weer voor de aandacht.
Macro-dagje
26 juni 2011
Vandaag naar de ooievaar- en reigerplas geweest om foto’s te maken. Deze liggen vlak naast de A6 en zijn ooit ontstaan door zandwinning voor de snelweg. Op dit moment is het gebied in beheer door het Flevo Landschap en een mooi stukje natuur. Natuurlijk ging ik om mooie foto’s te maken van vogels, maar die wilden niet echt meewerken vandaag.
Daarom mijn telelens vervangen door de macrolens en een heerlijk ochtendje macro-fotografie beleefd. Juffers, vlinders en tientallen vliegensoorten waren in grote getale aanwezig.
lantaarntje
Het is toch wel een mooie tak van fotografie. De uitdaging zit hem in het benaderen van de insecten en het maken van een mooie compositie. Dat valt nog niet mee, want er zit altijd wel een gras-sprietje of takje in de weg.
Naast de juffers ben ik een hele tijd bezig geweest met lieveheersbeestjes, ook al zo’n geliefd insect, maar net als de juffer, een echte rover. Voor mijzelf is deze foto van het lieveheersbeestje die mooiste van de dag.
vanuit de diepte
Toch ben ik de vogels niet helemaal vergeten. Vlakbij het wegrestaurant aan de A6 was een groepje boerenzwaluwen bezig met het verzamelen van modder voor hun nesten. Een mooi gezicht en alweer een heerlijke natuurbeleving.
met je snavel vol modder
Zand schuurt de maag zullen ze wel gedacht hebben. Maar toch dacht ik: zij liever dan ik. Al met al toch weer een half uurtje bezig geweest met het observeren en fotograferen van dit moment.
Op weg naar de auto toch weer de macrolens gemonteerd en me nog even gericht op vlinders. De mooiste vond ik de gehakkelde aurelia. Die heb ik nog niet vaak gezien en, tot nu toe, nog nooit op de foto gezet.
gehakkelde aurelia
Toen liep de wekelijkse fototocht weer ten einde, maar ik kon met een voldaan gevoel weer op huis aan. Weer heerlijk in de natuur geweest en mooie foto’s kunnen maken. En lekker weer. Dan heeft een mens toch niets meer te wensen?
Zie voor meer foto’s de verschillende foto pagina’s
René Vos natuurfotografie 