Macro in de “Stille Kern”
22 juli 2012
Op deze vroege zondagochtend gaat de reis naar een gebied in het Horsterwold bij Zeewolde: De Stille Kern. Een prachtig gebied met water, bos en velden. Heel afwisselend dus en je mag overal rondstruinen. Ik heb afgesproken met een collega fotograaf die het gebied goed kent. Via internet kennen we elkaar, maar persoonlijk hebben we elkaar nog niet ontmoet. Ben benieuwd hoe mij dat bevalt, want ik ga er tot nu toe altijd alleen op uit.
Ik kies er vandaag bewust voor macrofoto’s te gaan maken. Ik hoop dan ook op veel libellen en vlinders, het liefst nog nat van de dauw. Als we het gebied in gaan is het inderdaad nog een beetje mistig en zijn de planten bedauwd. Nu op zoek naar de beestjes. Het eerste model die zich beschikbaar stelt is een rups van de sint-jacobsvlinder.
Rups sint-jacobsvlinder
En inderdaad nog onder de dauwdruppels zoals gehoopt.
Vlak bij zien we dan een langpootmug hangen. Toch makkelijk als je met z’n tweeën bent. Vier ogen zien meer dan twee. Dit diertje zit nog meer onder de dauw en lijkt wel te kunnen verdrinken in al dat water.
Langpootmug
Al met al een mooi resultaat zo in het begin. Het bevalt me nu al om een keer niet alleen op pad te zijn. Je ziet samen meer en het is ook nog gezellig. En je kunt nog wat van elkaar opsteken. Ondanks dat hebben we nog geen libelle of vlinder gezien. Maar ook andere beestjes zijn leuk hoor. Deze twee soldaatjes trekken zich weinig aan van al dat water en gaan rustig verder met waar ze goed in zijn. Een goede manier om de dag te beginnen toch ;-).
Ochtendrituelen
We lopen nu langs het water te speuren naar libellen: nog steeds niet te zien! Wel zien we familie zwaan wakker worden. Boven het water hangt nog steeds een nevel en dat geeft een mooie sfeer. Ik vervang dus toch maar even mijn macrolens voor de tele om dit tafereeltje vast te kunnen leggen. Ook met een telelens kun je mooie overzichtsfoto’s maken. Je trekt alles wat in elkaar zodat je meer details in een foto kunt laten zien. De truc is om er toch nog wat diepte in te behouden.
Zwanenmeer
Heerlijk toch om ’s morgens vroeg je nest uit te komen en zulke momenten mee te mogen maken?
Maar we zijn hier om macrofoto’s te maken, dus verdwijnt de telelens weer in de tas en wordt het macro-objectief weer gemonteerd. De zon wint nu snel aan kracht en de dauw verdwijnt net zo snel. Steeds meer horen we gezoem van insecten om ons heen. Dit kleine vliegje zat nog wel even stil.
Strontvliegje
Hij wast nog even zijn handjes voor het eten.
Helaas is nu de kans op bedauwde libellen wel verkeken. Ik heb er nog niet één gezien. We lopen door naar een andere plek. Daar is weide met een klein meertje en misschien hebben we daar meer geluk. Als we op de bloemenweide aan komen zijn we gelijk omringt door talloze vliegende juffers. Het is ongelofelijk. Zo zie je er geen één en een paar honderd meter verder stikt het er van. Maar omdat ze nu allemaal opgedroogd zijn is het wel lastig om ze te fotograferen. Ze moeten maar net goed gaan zitten en niet opvliegen als je ze benaderd. Deze zwervende pantserjuffer snapt in ieder geval wat de bedoeling is.
Zwervende pantserjuffer
Naast de juffers vliegen er ook nog een paar libellen rond. De begroeiing is jammer genoeg erg laag, waardoor het moeilijk is om ze mooi vast te leggen. Zo tussen het gras krijg je vaak hele drukke foto’s, waarbij het beestje een beetje in het niet valt. Toch lukt het me om een juffertje zo te fotograferen dat er een mooi beeld ontstaat. Genomen met tegenlicht en met mijn fototas als statief om een laag standpunt te krijgen.
Juffertje in het groen
Nu eens niet heel close in beeld, maar dit heeft ook wel wat vind ik.
Behalve de juffers en libellen laten zich nu ook de vlinders zien. Vooral van de bruine zandoogjes zijn er veel. Deze soort gaat alleen vaak op de grond zitten en niet op een leuk bloemetje. Gelukkig is er vaak wel een exemplaar die zich niet houdt aan deze ‘regel’ en de uitzondering daarop is.
Bruin zandoogje
Deze foto is trouwens weer genomen met de telelens. Vooral bij vlinders gebruik ik die vaak, omdat je er dan niet zo dicht op hoeft. En vlinders zijn, is mijn ervaring, erg schrikachtig en moeilijk te benaderen met een macrolens.
Hebben we op de valreep toch nog een vlinder te pakken. De ochtend loopt nu teneinde en het is tijd om weer op huis aan te gaan. Het is prachtig macro-ochtend geworden en een leuke kennismaking met een collega fotograaf. Het is dan ook zeker voor herhaling vatbaar om niet alleen op pad te gaan, maar samen met anderen.
René Vos natuurfotografie 