Reeën 2017
24 september 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De afgelopen maanden ben ik opvallend vaak reeën tegengekomen op mijn foto-uitjes. Soms was ik speciaal voor ze op pad, maar vaker nog waren het toevallige ontmoetingen, terwijl ik op pad was voor iets anders. In dit blog wil ik jullie een aantal foto’s van die momenten laten zien.
In mei was ik op de Westerheide bij Hilversum om vlindertjes te fotograferen. Maar deze plek is ook erg bekend door de reeën. Ze zijn er niet erg schuw en vroeg op de ochtend zie je er altijd wel een paar. Zo ook deze keer. De zon was nog maar amper boven de horizon verschenen toen ik dit bokje tegen kwam.
De vroege ochtendzon geeft een mooi sfeertje. Ietsjes later is er iets meer licht.
Het is altijd genieten zo vroeg. Alleen jij, de natuur en de stilte! GENIETEN!!!!
Het bokje trok zich verder niet zoveel van me aan en wandelde rustig verder. Ik liet hem verder met rust en ging op zoek naar vlindertjes.
In juni had ik libellen gefotografeerd bij het Naardermeer. Ik besloot daarna nog even langs een kijkscherm te gaan. Ik kwam aangelopen en keek door één van de gaten. En stond plots oog-in-oog met een prachtige reegeit die vlak achter het scherm zat.
We bleven elkaar zo een paar minuten aanstaren. Toen had ze er genoeg van en ging er vandoor. Ik had het geluk dat ik van die sprint een aantal foto’s kon maken voordat ze in het struikgewas verdween. Een drietal van die foto’s heb ik in Photoshop aan elkaar geplakt tot één foto. Je krijgt dan een mooi beeld van een ree op volle snelheid.
Die onverwachte momenten zijn toch vaak het mooist!
Met de reeënstand in de Flevopolder is volgens mij niet veel mis. Je hoeft maar door de polder te rijden en vaak zie je wel een paar in de velden staan. Ook in de bossen kom ik ze regelmatig tegen. Vaak zien ze jou eerder dan jij hen en gaan ze er op volle snelheid vandoor. Zo ook dit bokje in het Horsterwold bij Zeewolde.
Soms heb je geluk en zie jij ze eerder. Dan kun je wat langer genieten van deze prachtige ranke dieren. Het volgende exemplaar kwam ik tegen in het Larserbos bij Lelystad.
In juli ging ik nog eens terug naar de Westerheide. Nu speciaal voor de reeën in het boekweitveldje. Elk jaar wordt een veldje ingezaaid met mooie witte bloemetjes. De reeën zijn er dol op en het levert leuke foto’s op. Het beste kun je ’s avonds gaan, maar dat is voor mij lastig. Dus ga ik maar weer ’s ochtends vroeg op pad. En het is gelijk bingo: een bokje staat tussen de bloemen. Het is nog vrij donker, maar toch kan ik een redelijke foto maken.
Hij heeft me in de gaten, maar gaat rustig door met waar ie mee bezig was. Langzaam loopt hij wat meer naar de zijkant, waardoor er wat meer van het dier te zien is.
Niet veel later verdwijnt hij rustig tussen de bomen. Ik blijf nog een tijd rondhangen, maar helaas komt ie niet meer terug. Wel komt er nog een verlegen dame even kijken. Ik had haar eerst niet eens in de gaten, zo gefocust was ik op het bloemenveld. Toen ik even opzij keek zag ik deze mooie meid vlak bij me staan.
Voor mijn doen dus veel reeën voor de lens gehad dit jaar. Helaas had ik geen mogelijkheid om me bezig te houden met de reeënbronst, maar dan heb ik nog wat te doen de komende jaren.
Bij het Naardermeer
20 oktober 2013
Vandaag ga ik eens bij het Naardermeer kijken. Ik ben er al tijden niet geweest en meen me te herinneren dat ik er eens die rode paddenstoelen met witte stippen heb gezien. Mijn wandeling begint bij molen ‘De Onrust’. In bezit van Natuurmonumenten die, zoals bekend, het Naardermeer gered heeft toen men van plan was er een vuilstort voor Amsterdam van te maken. Het was het eerste gebied wat ze aankochten en er zouden nog vele volgen. Het is nog schemerig als ik de auto parkeer.
Ochtendschemering
Omdat mijn camera is opgestuurd voor reparatie moet ik het vandaag doen met mijn oude Nikon D40. Wel even een verschil met de D7000. Geen draadontspanner, minder pixels en wat me vooral opvalt is dat het dynamisch bereik een stuk minder is. Dus snel overbelichte en/of zwarte delen. Maar ik moet niet zeuren, want ik zeg altijd dat de fotograaf de foto maakt en niet de apparatuur, Dat moet ik vandaag dan maar eens laten zien!
Als ik langs het kanaal loop zie ik ineens wat schitteren in het riet. Er zitten gewoon nog twee juffers, die onder de dauw zitten! Dit verwacht ik eind oktober niet meer, maar dat blijkt een gebrek aan kennis mijnerzijds. De houtpantserjuffer, want die is het, kan nog tot november gezien worden.
Houtpantserjuffer
Nu blijkt er nog een ander nadeel van mijn oude body: geen liveview. Dus kijken door de zoeker en dan handmatig scherpstellen. Hier nog een foto vanuit een andere hoek.
En profil
Tevreden met het resultaat loop ik verder. Ik kom nu bij de plek waar ik vroeger de vliegenzwammen heb gezien. En ja……. ze staan er weer/nog! Maar nu nog uitvogelen hoe ik ze mooi kan vastleggen. Ze staan een beetje tussen de struiken of in het (hoge) gras. Eerst maar eens tuinieren: grasjes, bladeren en takjes weghalen. Als ik dan redelijk vrij zicht heb kan ik de eerste foto maken.
Vliegenzwam
Ondanks de drukke omgeving toch een aardig beeld denk ik. Maar het blijft natuurlijk niet bij één foto. Een ander exemplaar staat voor een varen en dat levert dan een mooie achtergrond op
Tussen de varens
Opvallend is dat dit exemplaar een stuk meer oranje lijkt, of zou dat de lichtval zijn? Ik maak nog een laatste foto van een leuk herfstarrangement met de vliegenzwam als onderwerp. De lijsterbessen kleuren mooi bij de paddenstoel.
Herfstplaatje
Ik laat de vliegenzwammen achter en trek verder het bos in. Er zijn best veel zwammen en paddenstoelen te zien. Het is een kwestie van goed zoeken naar een fotografisch interessant exemplaar of groepje. Op het uiteinde van een stam zie ik dit stelletje.
Groepje op stam
Geen idee welke soort het is, maar dat maakt me niet zo veel uit. Ik struin nog een beetje verder het bos in en op een omgevallen stam zie ik heel veel paddenstoelen. Als ik daarmee bezig ben, zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Het is een sprinkhaan die op een paddenstoel zit. Zeker een toerist die de beroemde Nederlandse paddo’s wil proberen 😉
Aan de paddo’s
De scherptediepte had iets groter gemogen, maar het was best donker in het bos en ik moest het diafragma open zetten om nog een beetje sluitertijd over te houden. Bij ISO 400 en diafragma F7.1 heb ik hier een sluitertijd van 1/20 seconde.
Omdat het tijds wordt om weer naar huis te gaan loop ik via het pad langs het kanaal terug. De houtpantserjuffers zitten nog steeds op dezelfde plek. Toch nog even een foto maken. Nu van het andere exemplaar.
Nummer 2
Zo kom ik uiteindelijk weer uit bij de molen. Ook deze moet natuurlijk nog even worden vastgelegd. De omstandigheden zijn nu natuurlijk heel anders dan een paar uur geleden.
Molen ‘De Onrust’
Het was weer een leuke wandeling met mooie fotomomenten. Door de oude camera was het soms hard werken om tot goede foto’s te komen. Maar het is me aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Toch zal ik blij zijn als ik mijn vertrouwde D7000 weer in mijn handen heb! Nog een laatste foto en dan vertrek ik naar huis en de warme koffie.
Hollands plaatje
René Vos natuurfotografie 