Maart 2021
Als ik dit schrijf zit ik al twee weken in quarantaine vanwege een corona-besmetting. Ik ben er dus ook niet op uit geweest om te fotograferen. Gelukkig gaat het nu weer wat beter en hoop ik komende week er weer op uit te kunnen trekken. Als ik dit schrijf zit ik al twee weken in quarantaine vanwege een corona-besmetting. Ik ben er dus ook niet op uit geweest om te fotograferen. Gelukkig gaat het nu weer wat beter en hoop ik komende week er weer op uit te kunnen trekken.
Voor mijn besmetting ben ik nog naar een fotohut geweest, dus ik kan toch een foto van de maand uitkiezen. Het is deze foto geworden.
Het zijn twee ringmussen die wat onenigheid hebben bij de voerplek. Dat komt in de beste families voor.
Ik hoop dat het voorjaar nu echt gaat losbarsten en ik er weer kan gaan fotograferen. Stay safe en tot een volgende keer.
Februari 2021
Voor de foto van de maand komt natuurlijk maar één onderwerp in aanmerking: de winter. Eindelijk hebben we weer eens een echte winterweek gehad. Gelijk het hele land van slag, maar dat kan me niets schelen. Ik vind het heerlijk!
Ik kon er twee keer op uit en omdat ik vlak bij de Oostvaardersplassen woon had ik geen last van de gladheid. Dus gewoon vanuit huis op pad met de camera. Het is altijd een heerlijke sfeer als de wereld onder een witte deken van sneeuw ligt. Hoewel deze keer de striemende harde wind de sfeer wel wat geweld aan deed. Maar een echte natuurfotograaf laat zich niet tegenhouden. En dus heb ik zwemmende herten, schuilende paarden en mooie witte landschappen kunnen fotograferen.
Als foto van de maand kies ik voor een zwart-wit foto. En door de camera expres te bewegen ontstaat er een wat artistieker beeld.
Je moet er van houden en ik doe het ook niet heel vaak. Maar deze foto vind ik wel goed de sfeer weergeven van die koude winterdag met die snijdende wind.
Van mij mag nu de lente wel aanbreken en dan gaan we zo langzamerhand weer bezig met de bloemetjes en de bijtjes.
Januari 2021
En zo is de eerste maand van het nieuwe jaar al weer voorbij. Een jaar waarin iedereen hoopt dat we weer terug kunnen naar ons ‘normale’ leven. Hoewel ik persoonlijk wel wat dingen in het verleden wil achterlaten om bij de nieuwe start beter te beginnen.
In elk geval ben ik voortvarend van start gegaan met dit nieuwe fotojaar. Al een aantal leuke natuurmomenten meegemaakt. Helaas is het nog net echt winter geweest, op een paar speldenprikjes na. En laat nu net één van de speldenprikjes de foto van de maand januari opleveren!
Een koude ochtend met rijp en een fotomaat die bruine winterjuffers weet te zitten. Dus erop uit met de macrolens. En het werd een prachtige ochtend. Bijna niet te zien, die bruine juffertjes op de bruine stengels. Maar gelukkig toch een paar gevonden. Bizar dat ze overleven, terwijl ze onder de rijp zitten.
De bruine winterjuffer is samen met de noordse winterjuffer de enige soort in Europa die overwintert als juffer. De noordse winterjuffer komt trouwens ook voor in Nederland. Zoals je ziet zijn ze goed tegen de kou bestand. Nooit geweten. Dat is één van de leuke kanten van natuurfotografie. Je leert zoveel over de natuur en de kleine verhalen die zich daarin afspelen. En dat allemaal gewoon in ons eigen land!
Jaaroverzicht 2020
Een bijzonder jaar is weer voorbij. Gelukkig zou je bijna zeggen. Toch heeft ook dit jaar weer een aantal mooie natuurmomenten opgeleverd. In mijn maandelijkse berichten heb ik natuurlijk al de foto van de maand laten zien. Gelukkig heb ik dan dit jaaroverzicht nog om de foto’s die net buiten de boot vielen in het zonnetje te zetten.
Het is geen maandelijks overzicht geworden, maar een negental foto’s van bijzondere momenten.
Wolvenreis Polen
Het jaar begon goed met mijn eerste fotoreis. Een trip naar Polen om daar wilde wolven te fotograferen. We hebben ze goed gehoord, maar de grote groep hebben we helaas niet gezien. Op de laatste dag kwam er dan toch nog even een einzelgänger in beeld. Wel veraf, maar het was een mooi moment.
Hulshorsterzand
Na een lange grijze periode de eerste ochtend met wat zonlicht op mijn fotouitje. Het Hulshorsterzand vormde een mooi decor daarvoor.
IJsvogelproject
Tijdens de eerste lockdown heb ik een ijsvogelprojectje gedaan. Een rustig plekje zonder andere fotografen. De ijsvogels vormden het vertier! Helaas geen paring gezien, maar wie weet komt dat in 2021.
Fotohut
Elk jaar zit ik wel 1of 2 keer in een gehuurde fotohut. Deze keer in de hut van Arjan Troost in Lichtenberg. Een verrassende gast was deze haas. Ik kon hem mooi pakken tussen de bloemetjes met de spiegeling in de vijver.
Dubbele belichting
Afgelopen jaar heb ik wat vaker geëxperimenteerd met dubbele belichting in de camera. Een leuke optie, maar best lastig om er aansprekende beelden mee te maken. Deze Zwarte Heidelibel was een dankbaar model om mee te oefenen. Het zijn dus twee aparte opnames (libel en spinnenweb), die door de camera over elkaar heen gelegd zijn.
Bloeiende heide
De heide bloeide mooi dit jaar! Ik ben een aantal keren in het Gooi naar de heide geweest en een aantal mooie foto’s kunnen maken. De ochtend op de Tafelbergheide bij Blaricum bleef niet droog, maar dat leverde dan wel weer een mooie regenboog op.
Bandheidelibel
Al een aantal jaren ben ik op zoek geweest naar de bandheidelibel. Wel eens gevonden, maar nog nooit goed kunnen fotograferen. In 2020 heb ik een vinkje kunnen zetten bij dit vakje.
Paddenstoelen
Het paddenstoelenseizoen is voor mij altijd een fotografisch hoogtepunt in het jaar. Dit jaar was een goed paddojaar. Eén van mijn favorieten blijft toch wel de spechtinktzwam.
Bosuilen
Ik kwam regelmatig prachtige foto’s op internet tegen van bosuilen. Na wat online speurwerk kon ik de locatie achterhalen. Ik kon een herfstig plaatje maken van de bosuil in zijn hol.
Wat 2021 zal brengen ligt nog in de toekomst verborgen. Ik hoop dat we met zijn allen weer wat meer samen op pad kunnen gaan. En dan niet alleen op fotografiegebied. Ik wens iedereen al het goeds toe en dat je dromen maar uit mogen komen in het komende jaar.
November 2020
Zo is voor dat je het in de gaten hebt december al begonnen. En heb ik nog helemaal geen foto van de maand november uitgezocht! Nu was de keuze deze keer niet erg lastig, omdat ik niet heel veel op pad ben geweest. Maar toch heb ik een fraaie foto van de maand voor jullie.
Ik ben al even op zoek naar een plek waar ik bosuilen kan fotograferen. Als ik paddenstoelen fotografeer loop ik niet alleen naar de grond te kijken, maar kijk ook veel naar boven om eventuele plekken voor uilen te zoeken. Verder zoek ik online naar aanwijzingen. En via die weg meende ik een plek te hebben gevonden. Dus ik op een ochtend die kant op. Maar dan sta je op de plek in het bos en zie dan maar eens de juiste boom te vinden. Gelukkig voor mij zag ik een eindje verderop iemand staan met een fotocamera. Bingo! Zonder haar zou het nog een hele toer zijn geweest het te vinden.
Eerst was er één exemplaar zichtbaar, maar na een tijdje kwam heel even haar vriendje vanuit het binnenste van de boom naast haar zitten.
Ik heb behoorlijk onderbelicht en dat later op de computer nog verder uitgewerkt. Ben erg blij met deze foto. Na een paar minuten verdween de tweede uil weer en deze heb ik ook niet weer teruggezien. Een mazzeltje dus dat hij precies even op dat moment zich liet zien.
Oktober 2020
Het onderwerp voor de foto van de maand is makkelijk gekozen: paddenstoelen. Ik heb deze maand namelijk alleen maar paddenstoelen gefotografeerd. Maar ja, welke kies je dan?
Ik ben verschillende keren op pad geweest. Alleen en met de fotoclub. Het is een goed paddenstoelenjaar en daarom heb ik genoeg keus. Of eigenlijk: te veel keus! Uiteindelijk is het de kleine stinkzwam geworden. Qua paddenstoel nou niet echt heel bijzonder om te zien, maar ik kon hem fotograferen in een mooie omgeving en met een leuke achtergrond. Zoals zo vaak geeft de sfeer de doorslag en niet het onderwerp.
De foto is gemaakt vlak bij kasteel Staverden op de Veluwe. Ik was daar samen met de fotoclub VNF-Nijkerk. Omdat de normale clubavonden nog steeds niet door kunnen gaan, was het leuk om elkaar weer eens te zien en te spreken. En zo buiten kun je makkelijk 1,5 meter afstand houden.
Bedankt voor je belangstelling en tot de volgende keer.
September 2020
September was eigenlijk een heel afwisselende maand voor wat betreft mijn fotografie. Dat komt natuurlijk omdat september een soort van overgangsmaand is tussen zomer en herfst. Zo hadden we dagen van bijna dertig graden en soms regende het de hele week. En dat zie je terug in mijn foto’s. Het blijkt maar weer dat ik als natuurfotograaf mee beweeg met de seizoenen en het weer.
Ik kon dus kiezen voor de foto van de maand tussen libellen, vlinders, vogels, bloeiende heide en paddenstoelen. Lastig, lastig, lastig ……
De keuze ging uiteindelijk tussen een foto van de bandheidelibel en één van mijn eerste paddenstoelenfoto’s van dit jaar. En de winnaar is:
Ik vind de sfeer erg goed geslaagd. Door een andere witbalans te kiezen krijg je dit blauw/groene effect, waardoor je een mysterieuze sfeer krijgt. Welke goed past bij de herfst. Vraag me niet naar de naam van deze paddenstoelen. Op de meer bekendere soorten na durf ik mij daaraan niet te wagen.
ik verwacht ook in oktober nog een mooi paddo-seizoen, dus wie weet ook volgende maand een paddenstoelenfoto als foto van de maand. Of komt er nog een verrassing tussendoor? Het zou zo maar kunnen. In de natuurfotografie weet je nooit wat je kunt verwachten. En dat maakt het ook zo leuk om te (blijven) doen.
Augustus 2020
Augustus is de maand van de bloeiende heidevelden. Nu hebben we hier in de Flevopolder weinig heidevelden. De kleine stukjes die er zijn kun je moeilijk een veld noemen. Het zijn meer perkjes. Dus voor mijn heidebeleving moet ik de polder uit naar de Veluwe of het Gooi.
Afgelopen weken ben ik twee keer de Stichtse Brug over gestoken naar de Gooische heidevelden. Eén keer bij Lage Vuursche en een keer naar de Tafelbergheide bij Blaricum. Helaas geen mooie zonsopkomsten met een laagje nevel. Maar wel fraaie wolkenluchten, stortbuien en regenbogen.
Voor de foto van de maand twijfelde ik tussen een foto van een regenboog boven de hei en onderstaande foto. Uiteindelijk is deze het geworden, omdat de lucht mij aanspreekt en de compositie sterker is dan de foto met de regenboog.
De foto is gemaakt op de Tafelbergheide. Het waren twee prachtige ochtenden op de hei. Waar ik erg van genoten heb. Helemaal omdat door de hitte van de weken ervoor het al weer even geleden was dat ik met mijn camera op pad was geweest. Ik kreeg denk ik last van ontwenningsverschijnselen.
Juli 2020
Bij de maandfoto van juni schreef ik dat ik hoopte in juli wat vaker met de macrolens op stap zou kunnen. En gelukkig is dat ook gebeurd. Onder andere een dagje naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen geweest en een ochtend naar de Weerribben. Beide dagen veel foto’s gemaakt van libellen en van vlinders. Daar zaten wat mooie soorten tussen, zoals vuurlibel, Kempense heidelibel, keizersmantel en zilveren maan. Toch heb ik een wat gewonere soort uitgekozen als foto van de maand.
Het is een zwarte heidelibel. De opname is een double exposure in de camera. Voor de niet fotografen onder ons: double exposure (dubbele belichting) wil zeggen dat je twee foto’s na elkaar neemt die door de camera over elkaar worden gelegd. Dus niet achteraf in een fotobewerkingsprogramma op een computer. In dit geval heb ik eerst de libel gefotografeerd en daarna het spinnenweb, die daar in de buurt hing. Het is altijd afwachten wat het eindresultaat gaat zijn, maar in dit geval pakte het prima uit.
Juni 2020
Het jaar is al weer half voorbij. En het rare is dat ik pas deze maand voor het eerst met mijn macrolens op pad ben geweest. En dan ook nog maar één keer. Normaal gesproken begint het macroseizoen zo’n beetje in april en eindigt in november als de herfst met zijn paddenstoelen is afgelopen. Maar dit jaar is alles anders en dit dus ook. Hoog tijd dus om een macrofoto te kiezen als foto van de maand.
Het diertje op de foto is een tangpantserjuffer. Eén van de zeldzamere soorten pantserjuffers. De foto is gemaakt in het Hulkensteinse bos in het zuidelijkste puntje van Flevoland. Een mooi gebied voor macrofotografie en met een roepende wielewaal op de achtergrond is het goed toeven daar.
Hopelijk kan ik in juli vaker op pad met de macrolens. Maar we zullen zien. Ongetwijfeld komen er weer nieuwe natuurbelevenissen. Jullie kunnen die ook volgen via social media zoals Facebook facebook.com/rene.vos.71 en twitter twitter.com/Nitro_66. Ik heb ook nog een instagramaccount www.instagram.com/renevos4, maar ben daar wat minder actief op.
Bedank voor je bezoek en tot volgende maand.
Mei 2020
En zo is mei ook al weer voorbij. Niet zoveel gefotografeerd, maar wel een hele leuke dag gehad in een fotohut. Redelijk wat soorten gezien, waarvan de middelste bonte specht erg leuk was en voor het eerst een tuinfluiter kunnen fotograferen. Maar dé verrassing van de dag was het reebokje dat even langskwam. Hij liep rustig om de vijver heen. Ging even wat drinken en knabbelde daarna wat aan de bloemen die achter de vijver stonden. Een prachtig moment om dat van zo dichtbij te kunnen bekijken.
De foto is gemaakt toen hij net aan kwam en achter de vijver langs liep. Ik vind die onverwachte momenten altijd het leukst. En als het dan ook nog een mooie foto oplevert is mijn dag weer goed.
April 2020
Een rare maand. Voor iedereen. En dat is een understatement. Ik ben zelf in een soort van fotoproject gerold. Ik werk in het ziekenhuis. En hoewel ik op het laboratorium niet direct met patiënten in contact kom, is er toch een heel andere sfeer. Daarom zocht ik een rustig plekje om in mijn eentje te kunnen gaan fotograferen en me even op te laden. Ik koos ervoor om naar een afgelegen ijsvogelplek te gaan. Een aantal jaren geleden heb ik daar al eens gefotografeerd, maar de laatste jaren ben ik er niet meer geweest.
Door de gunstige winter zijn er veel ijsvogels, dus grote kans dat ze er weer zijn. De eerste bezoekjes bestonden voornamelijk uit het observeren en het geschikt maken van de plek, zodat ik zonder verstoring de vogels kon bekijken en fotograferen. Tijdens die periode waren de ijsvogels al aanwezig. Ik zag twee mannetjes en één vrouwtje. De afgelopen weken ben ik 1 keer per week er naar toe geweest. Al veel mooie foto’s kunnen maken.
Tot nu toe vind ik dit de mooiste.
Tijdens het maken van deze foto was er nog een mannetje aanwezig. Dit exemplaar had een visje en nam een dreighouding aan tegenover de ander. Een prachtig moment en gelukkig heb ik er een foto van.
Op het moment dat ik dit schrijf zit het paartje te broeden. Ik ga ze zeker verder volgen de komende weken. Wie weet wat dat nog oplevert.
Het is in elk geval een ideaal corona-project: lekker helemaal alleen even ontsnappen aan al het gedoe en weer nieuwe energie opdoen tijdens het genieten van wat de natuur je voorschotelt. Misschien dat ik er nog een uitgebreid blog over ga schrijven als ik het afgesloten heb.
Blijf gezond iedereen!
Maart 2020
Zit er nu iemand te wachten op een foto van mij? Alles lijkt onbelangrijk nu de hele wereld stil staat door het coronavirus. Toch zal ik een foto plaatsen. Ook al is er maar één iemand die zich een beetje beter voelt bij het zien van een mooie natuurfoto, dan heeft het al zin gehad.
Ik heb het relatief makkelijk. Mijn werk gaat gewoon door, dus ik leef grotendeels het leven wat ik normaal ook doe. Voor verreweg de meeste mensen is het een stuk zwaarder. Met de camera er-op-uit gaan naar gebieden waar verder haast nooit iemand komt, is nog steeds mogelijk. HET voordeel van natuurfotografie: je weet de rustige, stille plekjes die de gemiddelde Nederlander niet weet.
Ik hoop dat we deze periode snel achter ons kunnen laten en dat we weer kunnen gaan en staan waar we willen. De foto van de maand maart is van voor de crisis. Een ochtendje op het Hulshorsterzand tijdens zonsopkomst leverde deze foto op.
Ik wens iedereen een goede gezondheid toe en doe voorzichtig!
Februari 2020
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: februari was heel erg mager wat fotografie betreft. De weekenden werden gedomineerd door storm en regen. En verder ook weinig tijd om er op uit te trekken.
Toch kan ik nog een foto van de maand laten zien. Op donderdag, als ik tijd heb, wandel ik altijd een rondje vanaf mijn huis naar de Oostvaardersplassen. De nadruk ligt dan echt op het wandelen en niet op het fotograferen. De wandeling is meestal zo’n 8 km, afhankelijk van de route die ik neem. Maar mijn camera gaat wel altijd mee, want je weet nooit wat je tegenkomt.
En zo zag ik in de struiken langs het pad een groepje staartmezen. Daartussen zaten ook een stelletje goudhaantjes! Nu zijn dat echte ADHD vogeltjes, die geen moment stilzitten. Daarom ben ik blij dat ik er toch een goede foto van heb kunnen maken. Fotografisch misschien niet heel bijzonder, maar toch een hele leuke foto. En daarom foto van de maand februari 2020.
Hopelijk levert maart meer mogelijkheden op om te fotograferen. Tot de volgende keer!
Januari 2020
Januari stond in het teken van mijn eerste fotoreis. Het doel waren de wilde wolven in Polen. Van te voren werd al gezegd dat er geen garanties bestonden dat we ze ook echt voor de lens zouden krijgen. En dat bleek dan ook. Vijf dagen hebben we in een hut gezeten en in het allerlaatste uur kwam er op afstand één wolf voorbij. Net toen die richting de hut liep schrok hij ergens van en ging er vandoor.
De reden waarom hij schrok: een bruine beer! Door de te warme winter was die niet in winterslaap en had zijn domicilie gekozen in het bos tegenover de hut. Zodoende alle wolven op een afstand houdend. Wolven waren er genoeg in de omgeving. We hebben ze een aantal keren horen huilen. Zelfs een keer op een afstand van een paar honderd meter. Dat was een prachtige natuurbeleving.
Geen foto van een wolf dus als foto van de maand, maar ééntje van de stoorzender. Niet dat ik daar heel rouwig om ben hoor.
Een prachtig moment toen deze jongen het bos uit kwam. Het hoogtepunt van deze reis en een prachtig moment.
November 2019
In november heb ik gewoon teveel kandidaten om foto van de maand te worden. Paddenstoelen, herfstbossen en mistige ochtend landschappen. Wat was het een prachtige herfstmaand! Daarnaast ben ik ook nog bezig geweest met dubbele belichting, wat ook een mooi resultaat heeft opgeleverd. Keuzestress dus!
Uiteindelijk gekozen voor onderstaande foto. Voornamelijk omdat hij anders is dan de foto’s die ik normaal maak.
Het zijn twee foto’s van het blad van een koningsvaren, die ik in de camera over elkaar heen heb gelegd. Beeld op beeld heet dat bij Nikon. Het eindresultaat kan mij wel bekoren. Misschien wordt ik toch nog eens creatief!
Oktober 2019
Voor oktober ligt het voor de hand om een paddenstoelenfoto te kiezen als foto van de maand. En ik moet zeggen dat het een prachtig paddo-jaar is. En ik heb zeker een aantal kandidaten die foto van de maand zouden kunnen worden.
Toch kies ik voor een foto uit natuurpark Lelystad. Deze wisent in half tegenlicht spreekt mijzelf namelijk erg aan, ook door de omzetting naar zwart-wit. Voor die omzetting maakte ik gebruik van NIK-filters in Photoshop.
Alvast bedankt voor jullie commentaren en opmerkingen. Ik zal zelf ook weer proberen te reageren op andermans/vrouws blogs.
Augustus 2019
Augustus is traditioneel dé vakantiemaand en bij ons is dat niet anders. De reis ging naar Luxemburg dit jaar. En hoewel de focus zeker niet op de fotografie ligt ben ik toch een ochtendje vroeg op pad gegaan. Ik wilde namelijk een mooi watervalletje fotograferen zonder allerlei dagjesmensen die in de weg lopen.
Het was het vroege opstaan zeker waard!
Deze waterval ligt in het Müllerthal. Een gedeelte van Luxemburg dat ook wel bekend staat als Klein Zwitserland. Veel rotspartijen en een prachtig wandelgebied.
Foto van de maand: mei 2019
Een nieuw begin. Ik heb besloten toch weer af en toe een berichtje te plaatsen op mijn blog. Het idee is om elke maand een foto van de maand te kiezen en die een ereplaatsje te geven op mijn blog.
Ik begin gewoon midden in het jaar, maar dat vind ik niet erg. De foto van de maand mei is de steenmarter geworden. Foto even aanklikken voor een groter en scherper beeld.
Deze schoonheid kwam ik tegen toen ik op weg naar een ijsvogelstek door het bos struinde. Plotseling vloog voor mij een beestje de boom in. Op een hoogte van ca. 5 meter blijf hij zitten om nieuwsgierig te kijken wie hem gestoord had.
Een fantastische ontmoeting voor mij en een natuurmoment die ik niet snel zal vergeten.
Jaaroverzicht 2018
31 december 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
En weer is een jaar voorbij gevlogen. Een jaar waarin ik steeds minder blogberichten heb geplaatst en uiteindelijk de beslissing heb genomen om (voorlopig?) te stoppen met bloggen. Komende tijd ga ik nadenken waar en op welke manier ik mijn foto’s wil laten zien. Want helemaal verdwijnen wil ik ook niet. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die van mijn foto’s genieten.
Fotografisch is het in ieder geval een leuk jaar geweest, met in de eerste maanden nog de handicap van het medisch rijverbod. Wat een genot om dan op een gegeven moment je vrijheid terug te krijgen en weer naar al die mooie natuurgebieden te kunnen gaan. Wat een rijkdom is dat!
Ook dit jaar weer een aantal publicaties en wat foto’s kunnen verkopen. Maar eigenlijk doe ik het daar niet voor. Het gaat mij meer om het genieten in de natuur en die zo mooi mogelijk vast leggen. Op mijn eigen manier.
Genoeg geschreven, het is tijd voor mijn favorieten van afgelopen jaar. Elke maand 1 foto die mij het meest aanspreek, of waar ik de mooiste herinneringen aan heb. Ik hoop dat jullie met mij mee genieten van deze terugblik.
januari
Geen keuzestress in januari. Een torenvalkdame in de Eempolder leverde mij een wensfoto op. Geweldig om dit op een aantal meters voor je te zien.
februari
In februari ook een vogel. Afgelopen winter was er een behoorlijke invasie van barmsijsen. Deze kleine barmsijs kon ik fotograferen in Almere.
maart
In maart heb ik weinig gefotografeerd. Deze opname van de Baggelhuizer Plas bij Assen nam ik op een hele koude ochtend. Ik herinner me vooral de snijdende wind. Maar het was de ontbering waard.
april
Het begint bijna een traditie te worden: op jacht naar de oranjetipjes eind april. Deze macro met wat koelere kleuren vind ik één van de mooiste.
mei
In mei was de jaarlijkse fotohutdag met Dick. Deze keer gingen we naar de tuinhut van Arjan Troost. Helaas had de ijsvogel de winter niet overleeft, maar er was nog genoeg te zien. Waaronder deze drinkende eekhoorn. Precies op het juiste plekje besloot hij (of zij) een slokje te nemen.
juni
In juni is het macroseizoen volop bezig en het zal je dan ook niet verbazen dat een macrofoto deze maand mag vertegenwoordigen in dit overzicht. Voor mij was het een primeur om deze bosparelmoervlinder te zien. Alle soorten parelmoervlinders zijn prachtige vlinders om te zien en deze bosparelmoer was daarop geen uitzondering.
juli
En ook juli levert een vlinder op. Dit landkaartje van de zomergeneratie was één van de vele, vele vlinders die rondfladderden in het Oostvaardersbos en zich tegoed deden aan de nectar van de zwarte mosterd. De Oostvaardersplassen en de omringende velden kleurden dit jaar geel door deze plant.
augustus
In augustus blijven we nog even in de Oostvaardersplassen. Door de droogte dit jaar vielen vele stukken water droog of bijna droog. Dit leverde een eldorado op voor de waadvogels en steltlopers. Van mij mogen ze het waterpeil elk jaar wel zo verlagen. Hoogtepunt waren ongetwijfeld de steltkluten die ik kon fotograferen. Deze jonge vogel liep recht op mij af en doordat het windstil was kon ik hem vastleggen met een mooi spiegelbeeld.
september
Ik had het net al even over de droogte. Die had een grote invloed op de natuur dit jaar. Zo waren er maar weinig bloeiende heidevelden. Ook de heide in het Gooi stond er maar verdroogd en bruin bij. Een klein stukje paars kon ik echter nog vinden en dat was net genoeg voor deze foto.
oktober
Ik werd heel blij van deze foto van de zeldzame spechtinktzwam. Na een tip vond ik deze prachtige soort ergens in het Gooi.
november
Ook in november een paddenstoelenfoto. Het paddo-seizoen kwam heel langzaam op gang en pas tegen eind november kwamen er wat meer tevoorschijn. Deze amethistzwam vond ik in het Spanderswoud bij Hilversum.
december
Op de enige dag met sneeuw in december ben ik naar natuurpark Lelystad geweest. Deze wisenten keken mij indringend aan. Een prachtige ontmoeting op een koude ochtend.
En daarmee is dit overzicht ten einde. En voor nu ook mijn schrijverijtjes. Ik wil iedereen bedanken voor de likes en commentaren op mijn blogs de afgelopen jaren. Het werd door mij altijd erg op prijs gesteld dat mensen de moeite namen om te reageren. Maar nu is het tijd om dit af te sluiten. Ik merk dat veel blogs een herhaling zijn van wat ik al eerder geschreven heb. Alleen met andere foto’s. Dan voegt de tekst niet zo veel meer toe. Dus ga ik op zoek naar een andere manier. Wie weet komen we elkaar op een andere plek op het World Wide Web tegen en voor de bloggers onder ons: ik blijf jullie blogs gewoon volgen. Je kunt me in elk geval blijven volgen via mijn facebook en instagram.
Ik wens iedereen een heel goed 2019 toe. Met liefde, een goede gezondheid en veel mooie (natuur)momenten!
Groet, René
Paddenstoelen
18 november 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De droogte tijdens de afgelopen zomer en het begin van de herfst zorgde er voor dat het tot nu toe goed zoeken is naar paddenstoelen in het bos. Toch heb ik een paar leuke exemplaren kunnen vinden de afgelopen weken. In dit blog wil ik die laten zien.
Waterloopbos Kraggenburg
Een bekende paddenstoelen hotspot is het Waterloopbos bij Kraggenburg in de Noordoostpolder. Eigenlijk ga ik er elk jaar wel een keertje naar toe. De oogst viel dit jaar wat tegen door de droogte, maar toch wat leuke plaatjes kunnen schieten.
Berkenboleet
Oostvaardersbos
Het mooist is natuurlijk om vlak bij je huis rond te struinen. Nu vind ik in het Oostvaardersbos altijd al erg weinig paddenstoelen, maar dit jaar is het helemaal zoeken naar een speld in een hooiberg. Alleen in een klein stukje met beukenboompjes stond er nog wat.
Geschubde inktzwam
Glimmerinktzwam
Omdat ik onderstaande foto vlak voor Halloween maakt heb ik die bewerkt om een Halloweensfeertje te krijgen.
Spechtinktzwam
Ik kreeg een tip waar ik de prachtige spechtinktzwam kon vinden. Deze prachtige paddenstoel stond hoog op mijn lijstje en ze waren niet al te ver bij mijn woonplek vandaan. Dus toen ik tijd had gelijk er naar toe gegaan. Ik heb me een ochtendje heerlijk vermaakt.
Spanderswoud
Afgelopen tijd ben ik een paar keer naar het Spanderswoud bij Hilversum geweest. Een mooi, oud bos waar veel verschillende paddenstoelen kunnen staan. Omdat het wat natter was dan aan het begin van de herfst waren er ook meer paddenstoelen te vinden. Hieronder een klein overzicht.
Grote stinkzwam
Beukentaailing
Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd
Langsteelfranjehoed
Jonge porseleinzwammen
Gewone boomwrat
De laatste zijn eigenlijk geen paddenstoelen, maar slijmzwammen. Een aparte groep van organismen dus.
Vliegenzwam
Een apart plekje verdient de vliegenzwam. Voor mij de koningin onder de paddenstoelen. In het Spanderswoud waren ze na een beetje zoeken voldoende te vinden.
Al met al toch nog een behoorlijke opbrengst in een slecht paddenstoelenjaar. Mijn persoonlijke favoriet? Ik twijfel tussen de eerste spechtinktzwam en de amethiszwam. Laat ik ze maar ex aequo op de eerste plek zetten.
Vogelparadijs
22 september 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Ik vertel niets nieuws als ik zeg dat afgelopen zomer een bijzondere was. Ik heb het natuurlijk over de warmte en de droogte. De natuur had het moeilijk en overal zag je de gevolgen van het gebrek aan water. In de Oostvaardersplassen was er echter ook een voordeel te zien van de lage waterstand. Hele stukken vielen bijna droog en zo ontstonden er grote slikvlakten waar watervogels en steltlopers massaal kwamen foerageren. En dus plande ik een ochtendje vogelhut. En ik kan niets anders zeggen dat het een prachtige ochtend was.
Voor de hut was een moddervlakte ontstaan en daarachter een stuk met een paar centimeter water erop. Omdat het windstil was fungeerde het water als een perfecte spiegel. Dat moest wel een paar leuke plaatjes op kunnen leveren. Er zaten honderden vogels voor de hut. De meesten op (te) grote afstand, maar zo af en toe kwamen er wat groepjes dichterbij. Ik zag o.a. kieviten, lepelaars, kluten, kemphanen, meeuwen, ganzen, casarca’s en nog een aantal andere steltkopers die ik niet gelijk kon benoemen.
Deze kemphaan kwam dicht bij de hut tijdens het zoeken naar eten. Leuk om zijn modderige snavel te zien.
Als het groepje waar hij deel van uitmaakte later wegvloog kon ik onderstaande foto maken. Een mooie kemphaan in vlucht, samen met zijn spiegelbeeld.
Eén van de vogels waar ik niet gelijk de naam van wist was de zwarte ruiter. Ook die was in het mooie ochtendlicht bezig met zijn ontbijt.
De vlekjes op de foto is geen vervuiling op de lens of in de camera, maar vliegjes en andere insecten boven en op het water. Ideaal voor een smakelijk vogelontbijt.
Deze kievit strekte even zijn vleugels, alsof hij zich uitrekte na een heerlijk nacht slaap.
Tegenover de hut, aan de andere kant van de plas staat een dode boom met daarin een kleine aalscholver kolonie. Een opvallende verschijning in het rietlandschap.
Ik vind het een heel apart gezicht zo’n kale witte boom in het landschap, met al die zwarte vogels erop.
Vlak naast de hut scharrelt een koppeltje oeverlopers hun eten bij elkaar. Wat een zenuwpezen zijn het toch. Ze doen me altijd denken aan kwikstaartjes.
En toen zag ik opeens de vogel waarvan ik stiekem gehoopt had hem te zien. Een elegantste steltloper die we in Nederland tegen kunnen komen, een miniatuur ooievaartje en voor mij een wenssoort: de steltkluut!
Wow, wat een prachtige verschijning!
Mijn hartslag ging wel even omhoog bij het zien van zoveel schoonheid. En het is er niet één, maar ik telde er al snel vijf. Het meest van de tijd bleven ze op afstand, maar zo heel soms kwamen ze wat dichterbij. Dit paartje kon ik in één beeld vangen.
Zoals je kan zien waren er genoeg insecten om te eten.
Toen ik beter keek zag ik dat er ook jonge steltkluten in het groepje zaten. Volgens mij betekent dat dat ze in de Oostvaardersplassen gebroed hebben! Dat is goed nieuws voor deze zeldzame vogel.
Je kunt het jong herkennen aan de niet geheel witte kop en de minder fel gekleurde poten.
Ik kon zelfs nog een foto maken van een landende steltkluut. Wat meer kon ik wensen?
Ik sluit af met een foto van de jonge steltkluut die recht op mij af kwam lopen. Ik vind vooral de stand van de poten prachtig. Je zou kunnen zeggen dat ie last heeft van X-benen.
Ik zou zo nog tien foto’s kunnen plaatsten, maar zo is het wel genoeg denk ik. Het was een prachtige ochtend en ik heb genoten! Ze zouden eigenlijk elk jaar dit stuk half droog moeten laten vallen, maar ik weet niet of ze dat kunnen regelen. Volgens mij is het waterniveau in de OVP niet in te stellen. Alleen bij te veel water wordt het afgevoerd als het boven een bepaald peil komt. Maar voor de vogels zou het ideaal zijn en voor fotografen natuurlijk ook.
Bedankt voor je belangstelling en tot een volgend blog.
Zomervlinders
08 september 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Nu de zomer zo’n beetje op zijn eind loopt en we langzaam, maar onontkoombaar richting de herfst gaan, is het tijd om wat foto’s van de afgelopen maanden te laten zien. En dan met name foto’s van vlinders. Door de warmte was het een goed vlinderjaar. Vele soorten hadden een extra generatie dit jaar en ook een meer exotische soort zoals de koninginnenpage werd regelmatig waargenomen in ons kikkerlandje. Helaas niet door mij, maar dat mag de pret niet drukken.
In juni ben ik op zoek geweest naar een andere zeldzaamheid: de bosparelmoervlinder. Deze komt o.a. voor op de Veluwe en is, zoals alle parelmoervlinders, prachtig om te zien. Dus vroeg op pad en zoeken langs de bosrand op een heideveldje in het midden van de Veluwe. Het duurde even, maar toen zag ik deze schoonheid.
Is ze niet prachtig!?
Daarna heb ik gewacht tot ze genoeg opgewarmd was en de vleugels open gingen. Ook vanuit die hoek ziet ze er geweldig uit.
Altijd leuk om weer een nieuwe soort voor je lens te krijgen, helemaal zo’n mooie als deze. Het was sowieso een prachtige ochtend, want ik zag ook nog voor het eerst de grootste kever van ons land: een vliegend hert. Helaas geen mooie foto daarvan, maar wel een prachtige natuurbelevenis!
Geen spijt dus van mijn reisje naar de Veluwe, maar meestal zoek ik het toch dichter bij huis. Zo is het Oostvaardersbos vijf minuten fietsen en deze zomer stond het vol met distels, kamille en zwarte mosterd. En die hadden een grote aantrekkingskracht op allerlei vlinders. Honderden zag ik rondfladderen! Geen bijzondere, zeldzame soorten, maar het genieten was er niet minder om. De meest voorkomende soorten waren de koolwitjes: klein geaderd witje, groot koolwitje en klein koolwitje. Soms lastig uit elkaar te houden, vooral als ze rondvliegen. Onderstaande is volgens mij een kleine geaderd witje.
Ook meer kleurrijke soorten lieten zich veelvuldig zien. Eén van de mooiste is dan ongetwijfeld de dagpauwoog. Bijna zo gewoon, dat je soms de schoonheid van deze vlinder vergeet.
Deze was al een beetje gehavend, maar nog steeds prachtig om te zien.
Een lastige vlinder om mooi op de foto te krijgen is het bont zandoogje. Heel vaak gaan ze ergens op het pad zitten of tussen het gras. Ik was dan ook heel blij dat deze bleef zitten op de zwarte mosterd.
Deze foto heb ik gemaakt met de telelens, omdat je met de macrolens niet dichtbij kunt komen. Ze zijn zo weer vertrokken als je te dicht bij komt. Maar soms kom je iets tegen wat niet zo lastig is.
Het slakje bleef rustig zitten 😉
Ik zei al dat er in het Oostvaardersbos geen zeldzame vlinders voorkomen, maar er zitten wel veel verschillende soorten. Een ander soort is het landkaartje. Ik vind het een bijzondere vlinder, omdat de lentegeneratie er heel anders uitziet dan de zomergeneratie. Fascinerend hoe dat werkt. Ik heb nog niet uitgezocht wat de reden daarvoor is. Moet ik zeker nog eens doen. Dit exemplaar van de zomergeneratie verloor zichzelf in een gele wereld.
Mooi hoe de donkere vlinder afsteekt tegen het geel van de zwarte mosterd.
En tot slot van het overzicht van de Oostvaardersbosvlinders de distelvlinder. De foto heb ik omgezet in zwart-wit, omdat ik dan de vlinder zo mooi uit vind komen ten opzichte van de begroeiing. Ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Al met al een leuke oogst tijdens de zomer van 2018.
Eigenlijk moet ik dan ook nog de bijzondere vlinders uit de Weerribben laten zien. Ze hebben al in mijn vorige blog gestaan die over de libellen uit de Weerribben ging. Maar alleen als voetnoot en in het klein. Dus vooruit dan maar. Bij deze nog een keer, maar dan groter.
Het zijn allemaal zeldzame soorten en laten zien hoe bijzonder de Weerribben zijn als natuurgebied. De eerste is de zilveren maan. Een prachtige naam voor een prachtige vlinder.
Genomen door het gras heen. Ze zat verscholen achter deze koekoeksbloem.
Een andere vlinder was de grote weerschijnvlinder. Deze vloog rond de boom en vaak hoog. Zo af en toe kwam ze op de stam zitten en leek daar wat van af te likken. Niet een bijzondere foto, maar wel een bijzondere soort.
De meest bijzondere soort was ongetwijfeld de grote vuurvlinder. Deze ondersoort komt alleen in de Weerribben voor. Het is dus de enige plek in de wereld waar je hem kan treffen! En tijdens de excursie van VNF-Nijkerk kwamen we er één tegen. Het was midden op de dag en het waaide behoorlijk, dus was ik allang blij dat ik deze foto kon maken.
Gelukkig heeft ook deze vlinder het goed gedaan dit jaar. Met een extra generatie en verdere uitbreiding van het leefgebied. Het is goed om eens te horen dat er ook wel eens successen worden gehaald in de bescherming van onze natuur.
Bedankt voor het lezen/kijken en hopelijk hebben jullie genoten van alle foto’s. Tot een volgend blog!
De Weerribben
10 juli 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
In de afgelopen maanden ben ik twee keer naar de Weerribben geweest. Dat was voor mij de eerste keer en het heeft me zeker niet teleurgesteld. Ik heb er een berg foto’s aan overgehouden waarvan ik er in dit blog een aantal aan jullie wil laten zien.
De eerste keer ging ik speciaal voor de libellen. In de Weerribben vliegen een aantal bijzondere soorten rond en dus vertrok ik heel vroeg in de ochtend richting Noord-West Overijssel. De zon kwam net op toen ik arriveerde en dan begint het zoeken naar die mooie vliegende diamantjes. Die, als het goed is, op dit tijdstip nog zitten op te drogen tussen de begroeiing.
Het duurt niet lang voor ik de eerst gevonden heb. En als je dan langer op één plek blijft zie je de één na de ander. Mijn eerste ‘slachtoffer’ is de mooie viervleklibel. Een veel voorkomende soort, maar erg mooi.
Wat zijn ze mooi hè als ze onder de dauw zitten.
Vanuit een andere hoek lijkt net of hij aan het fierljeppen is. Zou best kunnen. Friesland is hier maar een paar kilometer vandaan.
Zoals ik al zei: als je ergens stilstaat zie je vanzelf meer libellen. Of, in dit geval, een juffer. Het kleine neefje van de libel, maar net zo mooi. Dit is de grote roodoogjuffer. Ik hoef denk ik niet uit te leggen waar die zijn naam aan verdient heeft.
Ook nu maak ik weer foto’s vanuit verschillende hoeken. Het leuke, en vervelende, van juffers is dat ze altijd van je weg draaien en achter de stengel gaan zitten. Dus je bent wel haast gedwongen om steeds een andere hoek te kiezen.
Wat zie ik daar verschijnen in de achtergrond? Het is een andere soort libel: de bruine korenbout. Een niet heel veel voorkomende libel. Ik heb hem eerder kunnen fotograferen bij het Naardermeer. En ook hier neem ik even de tijd voor hem.
De dauwdruppeltjes glinsteren je tegemoet. Deze keer kruip ik er nog wat dichter op om de druppels nog beter te laten zien.
En zo ben je gewoon een uur bezig op een stukje van een paar vierkante meter. Wat een rijkdom om hier eventjes deel van uit te mogen maken.
Maar dan loop ik toch verder, benieuwd naar wat ik nog meer tegen ga komen na deze veelbelovende start. De zon is inmiddels volop aanwezig en ik voel de warmte toenemen. Dat heeft twee nadelen: de libellen drogen nu snel op en gaan zo vliegen en een ander insect wordt wakker. De knut! Een vervelend rotbeest, die met tientallen rond je hoofd vliegt en je van alle kanten aanvalt. Gek wordt ik er van! Het is bijna niet te doen om stil te staan. Misschien volgende keer toch maar even inspuiten met DEET! Maar zoals een goed natuurfotograaf betaamd ga ik stug door. Die jeukbulten deal ik later wel mee.
Het duurt nu wat langer voordat ik weer beet heb. Dan zie ik vlak langs het pad een libel hangen met een goeie schutkleur: de vroege glazenmaker.
Even verderop zie ik nog een libel Die heeft een wat kleurrijker plekje uitgekozen om op te warmen. Smaken verschillen nu eenmaal, ook in de libellenwereld. Het is een volgens mij een smaragdlibel.
Hoe warmer het wordt hoe meer libellen tevoorschijn komen. Op sommige plekken vliegen er tientallen rond. Een prachtig gezicht, maar niet meer te fotograferen. Zo heel af en toe zit er nog een uitslaper wakker te worden. Zoals deze Glassnijder.
Als iemand een verklaring heeft voor die naam, dan hoor ik het graag.
Uiteindelijk is het tijd geworden om weer te vertrekken. Weg van de knutten en de hitte, die het toch wel onaangenaam maken. Maar ik neem nog even de tijd om deze net uitgeslopen smaragdlibel te fotograferen.
Nu had ik aan het begin van dit blog over de heel bijzondere soorten die hier rondvliegen. En één daarvan zag ik dan toch op het laatste nippertje. Op een bankje, dus geen bijzondere foto, maar ik wil hem toch even laten zien. Hoe vaak zie je nou een gevlekte witsnuitlibel. Voor mij is het in elk geval de eerste keer.
Wat een beauty! Een prachtige afsluiting van mijn eerste bezoek aan de Weerribben.
Mijn volgende bezoekje was een paar weken later. Samen met een aantal andere leden van de natuurfotoclub VNF-Nijkerk hielden we excursie naar de Weerribben. Op een andere plek dan ik de eerste keer was. Ik was benieuwd of het weer zo’n succes zou worden als de eerste keer. We arriveerden wat later en er was geen dauw. Daarnaast waaide het ook nog eens stevig. Stilzittende libellen en juffers zaten er dus niet in deze keer. Maar ondanks dat was er genoeg te zien en te fotograferen.
Om deze grote roodoogjuffer te fotograferen moest ik mijn camera net boven het water houden. Er kwam zelfs een beetje water in mijn zonnekap te staan. Alles voor de foto!!!!
Later kwamen we langs een veld met zonnedauw. Daar zagen we een aantal gevangen insecten. Dit juffertje was reddeloos verloren. Ze zat helemaal vast met haar pootjes en vleugels. Ook dat is natuur.
Het is een breedscheenjuffer. Van voren gefotografeerd levert een een wat meer artistiek plaatje op, mede door de beperkte scherptediepte.
Je kunt niet helpen om medelijden te hebben met het beestje. Maar dit is een natuurlijke situatie en dan zal ik niet snel ingrijpen. Daarnaast is losmaken een bijna onmogelijke opgave. Overal zitten de kleverige druppels en de vleugels zijn al behoorlijk beschadigt.
Een ander slachtoffer van dit vleesetende plantje is nog groter: een oeverlibel. Ze mag dan een stuk groter zijn, maar ook zij komt niet meer weg zodra ze eenmaal vast zit in de kleverige massa. Toch indrukwekkend hoe de natuur te werk gaat en elke soort, plant of dier, zijn eigen specialiteit en eigenschappen heeft ontwikkeld.
Al met al een hele boel foto’s van twee tochtjes naar de Weerribben. En een veel langer blog dan jullie van me gewent zijn. Hopelijk ben ik jullie niet kwijt geraakt halverwege.
Dit blog is geheel gewijd aan de libellen, maar in de Weerribben fladderen ook heel wat bijzondere vlinders rond. Als toegift laat ik daar nog een aantal van zien. Niet de mooiste foto’s, maar wel heel leuk om tegen te komen in het veld.
Van links naar rechts: Grote vuurvlinder, grote weerschijnvlinder en zilveren maan.
Allemaal zeldzame vlinders in Nederland.
En hiermee sluit ik dit blog af. Ik denk dat de Weerribben op mijn lijstje komt van gebieden waar ik elk jaar naar toe moet. Dank voor het lezen en een reactie wordt erg op prijs gesteld. Tot blogs!
