Herfst
7 december 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Nu de winter haar eerste speldenprikken heeft uitgedeeld is het tijd om de herfstperiode af te sluiten. Hoewel ik minder dan gepland de bossen in ben geweest, heb ik toch een aantal keren kunnen genieten van de kleuren en geuren van de herfstbossen. In dit blog de foto’s die dat opleverde.
Door een lange droge periode kwam het paddenstoelenseizoen laat en langzaam op gang. De eerste poging in het Oostervaardersbos leverde dan ook maar één foto op: Deze inktzwam.
Op de één na laatste dag van oktober, tijdens familiebezoek in Drenthe, had ik meer succes. In het Kyllotsbos in Smilde kwam ik een aantal mooie exemplaren tegen. Ik ben niet zo goed in het geven van de juiste soortnaam, maar ik denk dat dit een oorzwammetje is. Als het een andere soort is hoor ik het graag.
De volgende meen ik wel zeker te weten: een witte kluifzwam. Het was een behoorlijk groot exemplaar. Ziet er een beetje uit als een modern beeldhouwwerk. De natuur maakt zijn eigen kunst!
Zoals ik in een eerder blog (Spelen met licht) al vertelde mag tegenwoordig ook de lensbaby mee op pad. En als je hem dan toch mee hebt, kun je hem net zo goed ook gebruiken. Dus heb ik nog even gespeeld met dit creatieve lensje. Voor mij is de moeilijkheid om het effect van de lens subtiel toe te passen in de foto. Je mag zelf beoordelen of dat gelukt is bij onderstaande foto’s.
Al met al een veel grotere oogst dan de eerste keer. En op het eind kwam ik ook nog twee piepkleine amethistzwammetjes tegen. Dat blijft toch een heel fotogeniek paddenstoeltje!
Twee weken later had ik tijd om er nog eens op uit te trekken. Dit keer naar een plek waar ik nog nooit geweest was: de bossen bij Lage Vuursche. Als ik door zo’n laan met beuken loop doet het me altijd denken aan een kathedraal.
Als ik het grote pad verlaat en de kleine paadjes opzoek, vind ik al snel een groepje paddenstoelen. Om een beetje variatie in mijn paddo-foto’s te houden ga ik vandaag eens beginnen met de telelens in plaats van de macrolens. Bij dit groepje levert dat een beeld op van een klein kabouterdorpje in het bos.
Een beetje omgeving er bij geeft gelijk een heel andere foto. Bij de volgende foto heb ik dat nog wat extremer gedaan. De zwammetjes vallen bijna helemaal weg, maar het geeft wel weer hoe klein ze eigenlijk zijn in het grote bos.
Had ik al gezegd dat het de hele tijd motregende? Soms gaat het zelfs wat harder. Nee hè? Bij deze dan! Niet echt weer om lekker buiten te zijn. Helemaal niet met deze lage temperaturen. Maar ik moest en zou er op uit. Al te vaak gingen mijn foto-ochtenden niet door de laatste maanden. En regenachtig weer geeft ook weer andere mogelijkheden. Zoals onderstaande foto van regendruppels op een herfstblad.
Natuurlijk heb ik niet de hele tijd met mijn ogen de bosgrond afgespeurd. Ook de bomen zijn nu op hun mooist met hun herfstkleuren. Ik waag me nog maar eens aan het fenomeen van beweging tijdens het fotograferen. Sommige fotografen hebben zich er echt in gespecialiseerd. Ik vind de resultaten meestal tegenvallen. Kwestie van smaak denk ik. Zo heel af en toe probeer ik het zelf wel eens. En meestal verdwijnen dan alle foto’s in de digitale prullenbak. Maar vandaag komt er eentje, zij het op het nippertje, door de keuring.
Ik weet niet eens of ik hem nou echt mooi vind, maar het heeft iets waardoor het mij toch aanspreekt.
De mooiste foto van de dag maakte ik aan het eind van de ochtend. Een piepklein zwammetje stond in een holte van een omgevallen boom. Door de donkere achtergrond lijkt het net een schemerlampje.
Hierna ben ik nog één keer op pad geweest voor de paddenstoelen. Maar een nachtvorstje had het aantal behoorlijk gedecimeerd. Toch kwam ik tevreden thuis met één mooie foto.
Ik zag een tak op de grond liggen met wat vaalbruine zwammen er op. Niet echt fotogeniek. Maar toen ik de tak omdraaide bleken ze een prachtige onderkant te hebben. Het heet een plooivlieswaaiertje. Mij vertelt door iemand die er veel meer van af weet dan ik. En ze schijnen redelijk tegen de vorst te kunnen.
Hiermee sluit ik de herfst af. Op naar een strenge winter, met veel vorst en sneeuw!
Voorbodes van de herfst
23 september 2012
Vandaag ben ik van plan om op zoek te gaan naar een mooie plek om herfstfoto’s te maken. Het is nog een beetje vroeg, maar een goede voorbereiding is het halve werk. Bij herfst denk je natuurlijk aan mooie herfsttinten en paddenstoelen. De mooiste kleuren, vind ik, geven de beukenbomen. Dus op zoek naar een beukenbos, met lange lanen en het liefst met wat water. Een beekje of zo.
Ik heb een plek in gedachten, dus deze zondagochtend was dat mijn doel. Nee, ik verklap nog niet waar ik naar toe ga. De zon komt op met mooie kleuren, maar doordat ik in het bos loop, heb ik daar geen foto’s van kunnen maken. Wel zie ik al heel wat boodschappers die vertellen dat de herfst er aan komt: paddenstoelen dus.
Van boven af
Ik weet niet wat het is, maar ik vind paddenstoelen erg fotogeniek, meer nog dan bloemen. Ze hebben ook iets mysterieus. Een hele tijd zie je zie niet en leven ze verborgen, maar dan opeens komen ze overal tevoorschijn.
Helaas weet ik nog niet zo veel soorten te benoemen, dus als je me daarbij kan helpen: graag!
Het bos waar ik loop is nog erg groen, maar zeker een kandidaat om in de herfst nog eens terug te komen. Fraaie lanen met beuken aan weerskanten. Een aantal foto’s heb ik in gedachten al gemaakt. Voor nu moet ik het doen met paddenstoelen, maar dat is heus geen straf. Een klein groepje groeit op een omgevallen boomstam. Omdat het in een vrij donker hoekje is, krijg ik ze er niet mooi op. Flitsen geeft een heel fel beeld, met een compleet zwarte omgeving. En dat terwijl ik de boomstam er ook nog een beetje herkenbaar op wil hebben. Dan bedenkt ik iets wat misschien wel kan werken. Gewoon proberen dus! Ik zet het lampje van mijn mobieltje aan en belicht daarmee de paddenstoelen. Vanuit verschillende kanten probeer ik dit uit en hier onder staat het resultaat.
Externe belichting
Misschien zou het nog mooier worden als ik indirect, via een reflectieschermpje zou belichten, maar voor nu ben ik wel tevreden met het eindresultaat.
Het leuke van paddenstoelen is ook dat ze van alle kanten mooi zijn. De eerste foto is van bovenaf, maar ook de onderkant is prachtig. De truc is dan om het lijnenspel in een mooie compositie vast te leggen. Dit heb ik er van gemaakt.
De onderkant
Opgetogen door al dit moois vervolg ik mijn wandeling. En dan kom ik ook nog het door mij gewenste beekje tegen. Niet helemaal toevallig, want ik heb natuurlijk wel wat voorwerk gedaan op mijn computer: Leve Google Earth!
Ik zie mij hier op het hoogtepunt van de herfst wel een aantal mooi foto’s maken. En ik denk dat ik maar een paar goede laarzen ga aanschaffen. Ik zal een tipje van de sluier oplichten. Dit is toch een mooi stekkie voor herfstfoto’s?
Beekje
Stel je eens voor dat al het groen straks bruin, geel en goud is. En dan met het zonnetje erop. Ik kan niet wachten!
Met een voldaan gevoel loop ik naar de parkeerplaats waar mijn auto staat. En daar tref ik nog een prachtig exemplaar van een paddenstoel aan: een geschubde inktzwam. Ook hier probeer ik niet de meest voor de hand liggende foto te maken, maar er iets origineels van te maken.
Geschubde inktzwam
Door alleen het randje te fotograferen ontstaat er een beeld dat niet direct herkenbaar is. Dat vind ik zo op zijn tijd wel mooi. Het roept de vraag op bij de toeschouwer: waar kijk ik eigenlijk naar?
Een vruchtbaar ochtendje dus voor mij en voor jullie het vooruitzicht dat er ongetwijfeld herfstfoto’s met heerlijke kleuren aan gaan komen uit dit gebied.
René Vos natuurfotografie 