Delta Schuitenbeek
26 januari 2014
Een nieuwe dag, nieuwe kansen en een nieuw gebied waar ik foto’s ga nemen. Delta Schuitenbeek heet het en het is de kuststrook van de Putterpolder. In die polder ben ik wel eens vaker geweest, maar eigenlijk alleen in de auto. Op jacht naar vogeltjes op paaltjes. Nu parkeer ik de auto bij de dijk en ga te voet verder. Er zijn een aantal strekdammen aangelegd en tussen die dammen en de dijk is een mooi gebied ontstaan voor de vele watervogels die hier overwinteren.
De soort die hier met z’n honderden tegelijk aanwezig zijn is de brandgans. Nu het ochtend wordt verlaten ze het water om te gaan ontbijten in de weilanden. Kleine en grote groepen vliegen over me heen. Een prachtig gezicht en vooral het geluid erbij maakt het tot een heerlijke natuurbelevenis.
Brandganzen
Ik heb de mazzel dat de zon net tussen de wolken door piept.
Even verderop zie ik de soort waarvoor ik eigenlijk deze kant opgekomen ben: de kleine zwaan. Die lijkt veel op zijn grotere neef de wilde zwaan, maar is (hoe kan het ook anders) een stuk kleiner. Verder heeft hij minder geel op zijn snavel. Na een aantal foto’s vanaf de dijk ben ik nog niet tevreden. Foto’s die je van boven neemt leveren vaak geen mooie achtergronden op. Ik loop dus de dijk af naar de waterkant. Het valt niet mee om daar een plekje te vinden waar geen riet voor staat en waar ik mijn statief neer kan zetten tussen de basaltblokken. Uiteindelijk lukt het me, maar erg comfortabel lig ik er niet bij. Het resultaat zie je hier onder.
Kleine zwanen
Ook nu vind ik het licht weer erg mooi. Om de andere twee zwanen van deze groep ook in de foto te krijgen heb ik er nog ééntje in een panorama-uitsnede gemaakt.
Zwanenpanorama
Ook een mooi beeld toch? Ik maak nog een aantal foto’s, maar veel variatie zit er niet in. Ik hou het dus maar bij deze twee.
Helemaal aan het eind, bij Strand Nulde ligt een kijkhut. Al met al een hele wandeling. Als ik later op google earth kijkt hoever het is kom ik op 4km. En dan moet ik ook nog weer terug lopen!
In de kijkhut zelf zie ik ook weer een groep kleine zwanen, maar op grotere afstand. Ook de andere watervogels wagen zich niet dicht bij de hut. Een grote zilverreiger staat vlak naast de zwanen zijn veren te poetsen. Op een gegeven ogenblik irriteert hij zich ergens aan en begint hij te schreeuwen. Op de foto lijkt het net of hij aan het lachen is.
De lachende reiger
Om je een beeld te geven van het uitzicht vanuit de hut hier even een overzichtsfoto.
Delta Schuitenbeek
Op de achtergrond zie je de oude zeedijk van de Putterpolder. Via die route ben ik komen lopen. Er zijn slechtere plekken te bedenken toch?
Dan komt er een vogel wat dichter bij de hut: een vrouwtje van de grote zaagbek. Ze land vlak voor de hut, maar zwemt er gelijk weer vandoor. Ik kan toch nog deze foto maken.
Grote zaagbek
Gelukkig kijkt ze net nog even om.
Dan is het ook voor mij tijd om te vertrekken. Ik moet nog een uur teruglopen naar de auto! Dus statief op de nek en een flinke pas erin. Als ik zo langs een slootje loop zie ik opeens een blauwe schicht voorbij schieten: een ijsvogeltje! Als een volleerd coureur scheurt ie over het water en verdwijnt uit het zicht. Toch altijd weer gaaf om er één te zien, ook al is het maar in een flits. Even later loop ik weer op de dijk en kijk of ik nog wat leuks in het water zie. En deze pijlstaart is zeker leuk!
Pijlstaart
Een prachtige eend en ik zie ze niet al te vaak. Daarom ben ik best blij met deze foto, ook al is het fotografisch nou niet echt een hoogstandje. Ik vervolg mijn weg en als ik vlak bij de auto ben zie ik nog een eendje zitten. Niet in het water deze keer, maar op een basaltblok onder aan de dijk. Het is even zoeken naar een opening tussen het riet, maar uiteindelijk kan ik deze foto maken.
Smient vrouwtje
Ze houdt me goed in de gaten, maar blijft gelukkig rustig staan.
En zo kom ik weer bij de auto. Een fikse wandeling, maar het was het zeker waard. En een beetje beweging is voor niemand verkeerd!
Rondje Almere
23 maart 2013
Meestal vertel ik een heel verhaal over mijn fototochtjes. Maar natuurlijk is het niet elke keer raak. Soms zie je gewoon niets, of zijn de foto’s niet goed genoeg. En een blog schrijven over één foto vind ik ook een beetje mager. Maar die ene foto blijft dan wel, onterecht, op de plank liggen. Vandaar dit blog met een aantal foto’s die ik nog in mijn archief heb liggen. En om er toch nog een lijn in te krijgen: allemaal gemaakt in het mooie Almere.
Als eerste wil ik de meerkoet eens in het zonnetje zetten. Een vogel die vaak genegeerd wordt door fotografen omdat ie zo veel voorkomt, er niet echt spannend uitziet en eigenlijk ook gewoon niet erg aardig is. Maar om er een goede foto van te maken is eigenlijk best moeilijk met dat felle witte stuk boven de snavel en het zwarte verenkleed. Op één van mijn wandelingen langs de Noorderplassen is het mij dan toch gelukt.
Meerkoet
Ook is deze soort geschikt voor abstracte natuurfoto’s. Onderstaande foto heb ik omgezet in zwart/wit en het contrast flink verhoogd. Ik vind zelf vooral de kringen in het water deze foto iets extra’s geven.
In een kringetje
Op dezelfde ochtend kwam ik ook nog dit kuifeendje tegen. Meestal zitten ze in groepen een beetje te dobberen op het water. Maar deze houdt blijkbaar van wat meer rust of heeft last van een ochtendhumeur en is door de anderen uit de groep gegooid. Het levert mij een mooi plaatje op.
Spiegelkuifje
Op een andere ochtend zag ik, in de Lepelaarsplassen, een groepje pijlstaarten naar eten zoeken. De pijlstaart is een slanke eend, waarbij de mannetjes verlengde staartveren hebben. Hieraan heeft de vogel zijn naam te danken. De vogels broeden in het hoge noorden van Europa, hoewel er ook wel een aantal in Nederland blijven om te broeden. Je kunt ze dus het meest in de winter zien als wintergast of als doortrekker. De volgende foto is kwalitatief misschien wat minder, maar je kunt wel goed zien waaraan ze hun naam te danken hebben.
Pijlstaarten
Helaas zitten ze te ver weg voor mooie foto’s. Want vooral het mannetje ziet er prachtig uit op dit moment. Maar ooit zal ik die nog wel eens onder betere omstandigheden voor mijn lens krijgen.
Een andere mooie eendensoort is het nonnetje. Ook die kun je in Almere tegenkomen. Het is een klein eendje, die snel op de vleugels gaan als ze je zien. Moeilijk te benaderen dus. Ook nu gingen ze er vandaar voordat ik een beetje in de buurt ben. Gelukkig voor mij vlogen ze langs me heen, zodat ik een paar vluchtopnames kon maken.
Vliegende nonnen
Je ziet hier twee mannetjes en een vrouwtje.
Ook als je weer naar huis gaat moet je goed opletten. Soms kom je nog wat leuke momenten tegen. Zoals deze buizerd, die een beetje verstoord keek toen ik stopte voor deze foto. Gelukkig bleef ie wel gewoon zitten. En dat is op zich al bijzonder.
Buizerd
Op de foto zag ik later dat hij op één pootje zit. Hij heeft er trouwens wel gewoon twee.
Nu lijkt het uit dit overzicht dat ik alleen maar vogels tegenkom in Almere, maar niets is minder waar. Om dat te bewijzen sluit ik af met deze foto.
Edelhert
En dit is dus op 5 minuten fietsen van mijn huis 😀 .
Ik ben weer thuis en zo eindigt mijn rondje door Almere . Ik hoop dat je hebt genoten van de rondleiding.
René Vos natuurfotografie 