De reiger en de haas
25 mei 2012
Vandaag maakte ik weer mee dat de natuur soms erg wreed kan lijken. Kan lijken zeg ik, want het is natuurlijk gewoon de drang tot overleven en heeft niets met onze menselijke gevoelens te maken.
Wat is het geval? Ik maakte na afloop van een fototochtje nog even een omweg door de Eempolder. Het is altijd leuk om naar de weidevogels te kijken. Wat ik daar meemaakte is volgens mij wel vrij uniek. Een blauwe reiger trok mijn aandacht, omdat hij werd belaagd door kieviten. Ik dacht: misschien kan ik zo’n aanval op de foto krijgen. Toen ik mij, met de auto, goed gepositioneerd had, zag ik waar deze reiger mee bezig was: hij had een haas te pakken!
Ik weet niet of de reiger het beestje zelf te pakken had genomen of hem dood had gevonden. In ieder geval was hij nu dood. Ik heb wel eens foto’s gezien van een reiger die een levend jong konijn had gevangen en daarna verdronk in de sloot. Of dat hier ook was gebeurt weet ik dus niet. Maar nu kwam het volgende probleem voor de reiger: hoe krijg ik deze prooi naar binnen?
Na even ermee in de weer te zijn geweest, wist de reiger de haas in de goede positie te krijgen om hem door te slikken. Of tenminste een poging daartoe te doen. Maar zo’n haas blijkt toch andere koek dan een stekelbaasje.
Deze eerste poging mislukte dan ook en de haas werd weer even in het water gelegd. Ik denk om hem nat te houden. Nat glijdt zo’n groot ding toch iets makkelijker naar binnen.
Na een tijdje volgt een tweede poging. De haas werd met kracht uit het water gezwiept en de kop verdwijnt in de keel van de reiger. Dan stopt het en de reiger blijft versuft even zo staan. Ik geloof niet dat het gaat lukken.
Weer laat hij zijn prooi in het water vallen. De reiger lijkt het voor nu op te geven. Zijn ogen zijn groter gebleken dan zijn maag, of in dit geval zijn keel.
Het lijken zulke suffe beesten, maar als ze een haasje te pakken kunnen nemen zijn het toch geduchte rovers. Misschien zal de reiger later nog een poging gaan wagen. Voor nu is het genoeg en schudt hij nog even zijn veren los om bij te komen.
Zonder prooi veranderd de reiger weer in de suffe verschijning zoals we hem kennen. Maar ik weet nu: schijn bedriegt!