Een dagje in de hut
25 april 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Vandaag staat het jaarlijkse uitje met Dick op het programma. Elk jaar plannen we een uitje naar een fotohut. Dit jaar viel de keus op hut 5 van Han Bouwmeester. De weersvoorspellingen waren op het zachts gezegd rampzalig: koud, grijs, wind en regen! Maar we hadden al betaald en als echte Nederlander ga je dan gewoon. En ik moet zeggen dat op de (lange) reis naar het oosten het niet tegenvalt. Er schijnt zelfs een zonnetje tussen de stapelwolken door! Op de plek van bestemming is het even zoeken naar het juiste bospad, maar al snel zitten we in een comfortabele hut. Hoewel een kacheltje geen overbodige luxe zou zijn. Op onze wandeling naar de hut horen we de lachende roep van de groene specht ons al tegemoet komen. En dat klinkt ons als muziek in de oren.
Het uitzicht van vandaag is een ruime vijver, met allerlei stronkjes en andere fotogenieke plekjes er om heen. We hopen vandaag een havik of sperwer voor de lens te krijgen. De groene- en zwarte specht staan hoog op ons verlanglijstje. En ook een kuifmeesje mag van ons best even komen buurten. Maar de natuur laat zich niet dwingen, dus zullen we moeten afwachten. De eerste soort die langskomt is iets minder spectaculair. Maar daarom niet minder leuk. Het is een koolmees.
Het wordt al snel drukker bij de vijver. Allerlei, min of meer gewone, tuinsoorten komen langs. Waaronder de bij boshutten altijd aanwezige grote bonte specht. Ik blijf het een prachtige soort vinden. Een hele mooie tekening heeft ie en dat rood steekt prachtig af tegen het zwart,wit van de rest van zijn verenpak.
Ook een vogeltje dat ik nog niet heb gezien laat zich goed horen en zien: de glanskopjes. Hier in de Flevopolder zitten ze niet. Daar komt alleen zijn neef de matkop voor. Ze laten zich dan wel goed zien, maar dat wil nog niet zeggen dat ze makkelijk te fotograferen zijn. Wat een druktemakertjes zeg! Geen seconde zitten ze stil. De hele dag door is het een uitdaging om er eentje scherp op te krijgen. Gelukkig kijkt dit exemplaar even of er iets mis is met zijn poot en kan ik hem daarom fotograferen.
De eerste primeur van de dag is dus binnen. Laat die anderen nu maar komen dan. De groene specht is nog steeds regelmatig te horen en we horen ook het roepen van een andere vogel. We kunnen het niet thuisbrengen, maar we denken dat het wel eens een sperwer zou kunnen zijn.
Een andere soort die af en toe de vijver bezoekt is de vink. Man en vrouw komen zo af en toe even wat te eten halen.
Nog steeds is het weer redelijk, hoewel het een beetje meer licht welkom zou zijn voor wat snellere sluitertijden.
Het aanwezige pimpelmeesje laat zich niet zo vaak zien als de koolmezen. Toch kan ik ook hem vastleggen. Omdat op dit moment net de zon vol op zijn koppie staat wordt de rest van de foto donker. Ik vind dat het wel een mooi effect oplevert.
En zo verstrijkt de tijd zonder dat we er echt erg in hebben. Er is eigenlijk de hele tijd wel wat te beleven. Alleen aan de koude voeten merken we dat we er al een tijd zitten. Wie ook nog regelmatig langskomt is de boomklever. Ook een vaak geziene gast bij fotohutten.
Hij zit hier in een houding die je vaak tegenkomt op foto’s van boomklevers. Natuurlijk maken we veel te veel foto’s van hetzelfde vogeltje op hetzelfde stronkje. Leve de digitale fotografie, waardoor je makkelijk foto’s kan weggooien. Om al mijn foto’s in het groot te laten zien is misschien wat te veel van het goede. Daarom maar even een galerij met een paar foto’s van de soorten die we tot nu toe gezien hebben. Door ze aan te klikken kun je ze groot bekijken.
Na al die uren in de hut gezeten te hebben is het natuurlijk ook eens tijd voor een plaspauze. Ik verlaat dus de hut en zoek een plekje om mijn ding te doen. Dan vliegt er luid schreeuwend opeens een grote zwarte vogel op. Ik denk aan een merel, maar deze is toch wel wat groter. Een zwarte specht! Zit dus al die tijd achter de hut! En de roep waarvan wij dachten dat het een sperwer zou kunnen zijn, is van hem. Zo dichtbij, maar tegelijkertijd ook zo ver weg. Maar wie weet. Misschien komt ie ’s middags nog even langs. Maar dan wel vóór de hut!
In de bosrand achter de vijver landt een klein vogeltje. Door mijn telelens kan ik zien dat het een bonte vliegenvanger is. De afstand is veel te groot om er een topfoto van te maken, maar omdat ook dit een primeur is voor mij, mag ie toch meedoen in dit blog.
Zo na het middaguur wordt het wat rustiger met de vogels. Geeft ons de tijd om ons te concentreren op iets anders. Iets wat al de hele tijd rondscharrelt tussen en onder de stronken die langs de vijver liggen. Ik heb het over een veldmuisje. Er zijn er in ieder geval 2. De glanskopjes zijn al snel, maar deze doen daar nog een schepje bovenop. Als opwindmuisjes schieten ze onder een stronk vandaan om twee tellen later ergens anders weer te verdwijnen. Het kost dan ook heel wat pogingen en bytes voordat het me lukt om hem redelijk scherp op de plaat te krijgen.
Even later komt ie wat verder tevoorschijn en is hij in zijn volle glorie te bewonderen. Het zijn eigenlijk best hele schattige diertjes.
Terug naar de vogels nu. De glanskoppen spelen nog steeds tikkertje in de struiken en gaan zo af en toe eventjes zitten. Met de nadruk op eventjes!
Door het koude weer is er bij de vogels geen animo om uit de vijver te drinken. Laat staan om te badderen. Het dichtst in de buurt komt nog een glanskop. Op de rand van de vijver gaat ie mooi in het zonlicht staan. Net als bij de pimpelmees levert dat een donkere achtergrond op.
Na dit moment merken we dat de bewolking steeds dikker wordt. De voorspelde regen komt nu toch wel in de buurt. Langzamerhand beseffen we dat we onze wenssoorten ook vandaag waarschijnlijk niet zullen zien. Een kleine teleurstelling is dat wel. Om twee uur te rijden voor soorten waarvan je het overgrote deel ook in je eigen tuin kunt zien is niet echt leuk,. Maar je doet er niets aan en dus probeer ik nog wat mooie foto’s te maken van de vogels die er wel zijn.
En zo vaak ben ik ook niet in de gelegenheid om een grote bonte specht te fotograferen. Je moet tevreden zijn met wat je voorgeschoteld krijgt. En de rest komt vast een andere keer nog eens.
Op het eind komt er ook nog een gaai dicht voor de hut. Ze zaten al een hele tijd wat verder in de bomen. Maar nu komt hij dichtbij genoeg voor een portretje.
Ik vergeet helemaal dat er ook de hele dag al een roodborstje voor de hut rondhangt. Omdat ik al heel veel foto’s van een roodborstje heb is het zoeken naar een origineel beeld. Onderstaande foto vind ik mooi, omdat hij over zijn schouder kijkt en er een mooie achtergrond is.
Inmiddels vallen de eerste regendruppels. En neemt het licht snel nog verder af. We besluiten halverwege de middag op te breken. En de groene specht? Die doet ons lachend uitgeleide!
Jaaroverzicht 2015
31 december 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
De laatste dag van het jaar. Het traditionele moment om terug te kijken wat er het afgelopen jaar gebeurt is en je verwachtingen uit te spreken over het komende jaar. En om van elke maand van dit jaar een foto te kiezen die ik de mooiste vind. Eigenlijk een onmogelijke taak, omdat je dan foto’s en belevenissen moet wegstrepen die je dierbaar zijn.
In 2015 heb ik weer een aantal foto’s kunnen verkopen via mijn webshop bij werkaandemuur. Ook aan websites heb ik een aantal foto’s kunnen leveren. Heel leuk was het om een aantal foto’s in het magazine van het Flevolandschap te zien staan, waaronder de coverfoto. En ook de publicatie van mijn foto in het blad Roots was een hoogtepuntje. Helaas heb ik dit jaar ook de andere kant van de medaille leren kennen: het ongevraagd gebruiken van je foto’s op websites. En niet bij één of andere vage site, maar gewoon bij grote Nederlandse bedrijven. De reactie is vaak: sorry, had niet mogen gebeuren, is niet de bedoeling en we zullen de foto verwijderen. Het kost even wat moeite en tijd, maar toch heb ik een aantal keren een (kleine) vergoeding gekregen.
Wat natuurlijk ook niet onvermeld mag blijven is dat ik lid ben geworden van een fotoclub: VNF-Nijkerk. Een natuurfotografenclub met leuke en enthousiaste fotografen van allerlei niveau’s en interesses. Inspirerend en ik hoop er nog veel te leren de komende jaren. Tijdens de jaarlijkse fotowedstrijd mocht ik twee prijsjes naar huis nemen.
Al met al een heel leuk jaar met veel mooie fotomomenten die ik, zoals gezegd, niet allemaal in dit overzicht kwijt kan. Maar ik ben er toch in geslaagd om voor elke maand een winnende foto te kiezen. Hier komen ze:
januari
Eén van de weinige dagen met sneeuw. In het natuurpark Lelystad kon ik dit portret van een wisent maken. Het kleine beetje sneeuw op zijn kop en de wat afwijkende uitsnede maken voor mij dit een favoriete foto.
februari
Voordat ik naar de pestvogels in Lelystad ging, liep ik eerst nog even een rondje door de Oostvaardersplassen. Dit roodborstje huppelde steeds voor me uit. Plat op de grond liggend kon ik bovenstaande foto maken. Een mooi voorbeeld hoe een “gewone” soort een prachtige foto kan opleveren. En de pestvogels? Die waren gevlogen en lieten zich niet meer zien.
maart
Maar een maand later was het wel raak. In Zandvoort was een groep pestvogels erg honkvast en ik zal mijn eerste ontmoeting met deze prachtige vogels niet snel vergeten. Het was even wennen om midden in een woonwijk te fotograferen, maar de resultaten waren prachtig.
april
Mijn eerste uitje met de fotoclub ging naar de kievitsbloemen. We waren er al vroeg en ik kon gebruik maken van de dauw en het vroege ochtendlicht om een aantal mooie sfeerbeelden te maken.
mei
Natuurlijk ben ik ook dit jaar een paar keer naar de ijsvogels geweest. Het plan om een landende ijsvogel te fotograferen lukte wonderwel en leverde onder andere bovenstaande foto op. Misschien wel mijn mooiste ijsvogelfoto tot nu toe. Ik ben er in ieder geval erg blij mee.
juni
In juni stond het jaarlijkse foto-uitje met Dick op het programma. Deze keer gingen we naar één van de hutten van Glenn Vermeersch. Het aantal vogelsoorten viel wat tegen, maar het eekhoorntje maakte veel goed.
juli
Hij stond al een tijd op mijn verlanglijstje: de boomkikker. In juli kwam ik dit exemplaar tegen in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het was een jonkie en lekker actief. Ik vind het mooi dat ie niet op een bramentak zit, maar aan een grasstengel hangt.
augustus
Augustus is de vakantiemaand. Dit jaar waren we op Ameland. Een aantal keren ben ik vroeg opgestaan om de zonsopkomst vanaf het strand mee te maken. Elke keer was weer compleet anders. De mooiste foto vind ik deze. Minimalistisch en met mooie pasteltinten.
september
Deze foto heeft nog niet op mijn blog gestaan. Ik was met mijn dochter op bronstsafari in de Oostvaardersplassen. Eigenlijk viel het erg tegen: geen bronst nog en de herten bleven op grote afstand. Alleen de ontmoeting met de koniks leverden wat foto’s op. Maar daarvoor hoef je niet met een excursie mee. Dus geen blogje hierover gemaakt, maar deze foto verdient zeker een plek bij de mooiste foto’s van 2015.
oktober
Oktober was voor mij, zoals elk jaar eigenlijk, paddenstoelenmaand. Ik heb veel foto’s van allerlei soorten gemaakt. Maar degene die er voor mij bovenuit steekt is deze detailopname van een porseleinzwam.
november
In november was de herfst op zijn hoogtepunt. Helaas had ik niet veel tijd en ben ik maar één keer op pad geweest met de camera. Maar dat was wel een prachtige ochtend in een mistig Leuvenumse Bos.
december
Traditioneel is ook december een rustige maand voor wat betreft fotografie. Hoogtepunt was zeker mijn bezoek aan de velduilen bij Zevenbergen. Samen trouwens met de rest van de natuurfotografen in Nederland. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ondanks het ontbreken van vliegbeelden heb ik genoten van deze ochtend.
Als ik deze serie zo bekijk zie ik veel heldere, kleurrijke beelden. Mijn eigen stijl? Ik ben er niet zo mee bezig tijdens het fotograferen, maar het valt me nu op. En dat het lekker divers is: landschap, vogels, zoogdieren en macro. En dat is ook wat ik zo leuk vind. Die afwisseling zal zeker blijven. Al met al ben ik erg tevreden over het afgelopen jaar. Ik heb een aantal dingen/soorten voor het eerst mogen zien en fotograferen en, dat is het belangrijkste, heb genoten van het in de natuur zijn.
Vooruitkijkend naar 2016 ben ik van plan het iets anders aan te pakken. Ik ga proberen per maand een onderwerp of gebied te kiezen om daar een aantal keren naar toe te gaan. Tot nu toe waren het steeds korte uitjes en je moet dan maar net het moment tegenkomen. En het geeft een zekere rust om niet elke week iets nieuws te moeten bedenken. Gevolg is wel dat ik wat minder blogs zal schrijven. Maar de speciale uitjes zullen niet helemaal verdwijnen. De fotoclub zal weer een aantal excursies plannen, het uitje met Dick staat al weer in de agenda en tijdens de vakantie zal er ongetwijfeld ook gefotografeerd worden.
Tot slot wil ik iedereen bedanken voor de belangstelling voor mijn blog en de reacties, kritieken en tips. Dat wordt zeer gewaardeerd!