Balgzandpolder 3: de overige gasten
17 juni 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Hier is dan het derde en laatste deel over de dag in de hut bij de Balgzandpolder.
Naast de vaste gasten kwamen er natuurlijk ook nog wat toevallige voorbijgangers voor de hut. En nog een aantal soorten die meestal verder weg zaten. Eén van de eerste bezoekers ’s ochtends was dit witgatje. Hij gunde ons een paar foto’s en we hebben hem de rest van de dag niet weer gezien.
Hij wordt vaak verward met de oeverloper, maar bij de oeverloper loopt het wit aan de voorkant op de buik in een krul naar boven.
Op de plas zijn er ook verschillende eenden en ganzen aanwezig. Een aantal families van de wilde gans zwom gedurende de dag voor de hut langs. Ik heb daar geen interessante foto’s uit kunnen halen. Wel vond ik deze houding van de gans leuk toen hij even op het eilandje liep.
Nu ik toch bij de ganzen ben: ik had ook nog een primeur. Vandaag zag ik mijn eerste rotganzen. Een mooie soort, die één van de meest verkeerde namen heeft in de dierenwereld. Ver op de plas waren een aantal zich aan het wassen. Dat levert altijd leuke poses op.
Je moet toch met me eens zijn dat de naam rotgans totaal niet past bij deze mooie vogel.
Ook het visdiefje is maar een paar keer langs gekomen. Ik vind het een prachtige vogel. Ze waren steeds met z’n tweeën, dus ik neem aan man en vrouw. Eén keer had hij een soort van visje in zijn snavel. Google leerde mij dat het een zeenaald is. Verwant aan het zeepaardje. Al heel snel waren ze weer vertrokken om de rest van de dag ook niet meer terug te keren helaas.
Wie wel wat vaker terugkwamen waren de wintertalingen. Meestal lekker slobberend in de modder.
En dat is natuurlijk veel gezelliger als je het met zijn tweeën doet.
Zoals je ziet hebben we het erg getroffen met al die vogels voor de hut. Maar ook op het land kon je wel eens wat zien. Doordat er geen glas voor de opening van de hut zit kun je je lens naar buiten steken en ook naar de zijkant fotograferen. Zodoende kon ik deze bergeend in het gras vastleggen. Dit was op het eind van de middag toen het zonnetje er even door kwam.
Dit blog wordt een beetje een opsomming van de vogels die voorbij kwamen. Er valt ook niet veel te vertellen. Zo’n dag in een hut is vooral stilzitten, wachten en gezellig kletsen. En zo af en toe actie als er vogels vlak voor de hut verschijnen. En dat laatste gebeurde ook toen deze groenpootruiter zich liet zien.
Ook weer een prachtige soort om voor de lens te krijgen. Herkenbaar aan zijn iets omhoog gebogen snavel en, uiteraard, zijn groenige poten.
Steenlopers heb ik al vaker gezien, maar nog nooit in het zomerkleed. Het was dan ook leuk dat dit exemplaar ons even liet zien hoe mooi hij in de zomer is.
En zo liep de dag weer op zin eind. Het was een goed gevuld fotodagje met mooie resultaten. Heel anders dan de boshutten die Dick en ik tot nu toe bezochten, maar minstens zo leuk. Het feit dat ik drie blogjes nodig had om alles te laten zien zegt genoeg denk ik.
Laat ik nu bijna een heel belangrijk hoofdpersoon van de dag vergeten! De enige vogel die van mij een naam gekregen heeft. De hele dag zwom er een krakeend voor de hut op en neer. Kwam ie weer aanzwemmen en om de vijf seconden: kwek. Niet verrassend dat dit eendje Kwek genoemd werd. Dus als afsluiter van deze prachtige dag: KWEK!
René Vos natuurfotografie 