Bos-Vogelhut Hoenderloo
1 april 2014
Op 1 april, en dat is geen grap, was ik door mijn oudcollega en mede fotoblogger Dick uitgenodigd om een dagje in Bos-Vogelhut Hoenderloo te fotograferen. Het zou voor ons beide de eerste keer in een fotohut worden. We hadden natuurlijk een hele lijst met droomsoorten opgesteld: sperwer, groene specht, eekhoorn, kuifmees en zo ging het nog wel even door. Vol verwachting klopte ons hart!
We hadden een mooie dag uitgekozen: vrij zonnig en een lekkere temperatuur. Om half tien zaten we in de comfortabele hut en kon de show beginnen. Soms was het doodstil en op andere momenten was het een komen en gaan van verschillende soorten. Dan ratelden de Nikon en Canon gebroederlijk naast elkaar.
Ik heb lang nagedacht hoe ik al die foto’s in een blogje moet persen. Ik denk dat ik eerst maar even een overzicht ga geven van de soorten die we gezien hebben. In latere blogs zal ik nog eens wat nader ingaan op een bepaalde soort of leuke momenten.
De eerste die ons kwam begroeten was een boomklever. Een soort die ik nog nooit had kunnen fotograferen.
Boomklever
Deze is een aantal keren langs gekomen, maar hierna heb ik hem niet meer zo mooi kunnen vastleggen. Een andere regelmatige bezoeker was de Grote Bonte Specht. Deze kwam zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen!
Grote Bonte Specht
Het roodborstje mag natuurlijk niet ontbreken. Deze was ook de hele dag aanwezig.
Roodborstje
Vinkjes hebben we ook gezien. Vaak wat verder naar achteren, maar deze kwam even wat dichterbij. Ik had mijn vaste 300mm lens mee. Een prachtige lens, maar het nadeel is dat je niet kunt uitzoomen. Soms zaten de vogels te dichtbij om een mooie compositie te maken.
Mannetjes vink
De mussen huisden in de haag aan de zijkant. Hun gekwetter kon je de hele tijd horen. Ook deze “gewone” vogel mag natuurlijk niet ontbreken in dit overzicht. Onderstaand het vrouwtje, dat er even mooi voor ging zitten.
Huismus dame
Kwamen de vorige soorten min of meer regelmatig even langs, deze tjiftjaf hebben we één keer langs zien komen. Maar hij had dan wel weer een lekker hapje bij zich!
Tjiftjaf met bromvlieg
Hij zat wel ver naar achteren, dus moest wel even flink croppen.
Deze heggenmus scharrelde zo af en toe over de bodem. Dat levert meestal niet de spannendste foto’s op. Ik was dus blij dat ie even op het mos ging zitten.
Heggenmus
De grootste vogel die we zagen was de houtduif. Vanwege de afstand was een portretje de enig mogelijke optie.
Houtduif
Ook kwam er een paartje groenlingen langs. Een mooi vogeltje, waarvan hieronder het vrouwtje is gefotografeerd.
Groenling
Eén van de leukste tuinvogels is natuurlijk de pimpelmees. Erg beweeglijk, dus lastig vast te leggen. Deze ging net even goed zitten, zodat ik een mooi lenteplaatje met de katjes kon maken.
Pimpelmees in lentestemming
De appelvink stond natuurlijk hoog op ons lijstje met wenssoorten. En we werden niet teleurgesteld. Regelmatig kwamen ze langs. Prachtig om te zien hoe ze de zonnebloempitten kraken met hun grote snavel. Toch heb ik geprobeerd om het voer zo veel mogelijk buiten beeld te houden. Wat bij deze soort wel eens lastig was omdat ze continue aan het smikkelen waren. Vaak zag je op de foto’s een stukje voer in de snavel.
Appelvink
De gaai is een schuwe vogel. Je ziet ze bijna dagelijks, maar ze zijn zo moeilijk benaderbaar dat het maken van een foto, normaal gesproken, lastig is. Vanuit deze hut was het geen probleem!
Gaai
Later op de dag kwam er nog een meer verrassender gast langs: een zanglijster. Een prachtige slanke zangvogel, die zich mooi liet zien.
Zanglijster
Ook zijn neefje de merel komt regelmatig even langs. Meestal zie je het mannetje op de foto’s voorbijkomen, vandaar dat ik voor deze serie gekozen heb voor het vrouwtje.
Merelvrouw
Als laatste nog een typische tuinvogel: de koolmees. En dan kan ik gelijk een tipje van de sluier oplichten van een volgend blog over deze dag. De vijver speelt natuurlijk een belangrijke rol bij de vogelhut en zorgde voor veel mooie momenten.
Spiegeling in de vijver
Al met al een hele leuke dag met een berg aan foto’s.
Wordt vervolgd . . . . .
Oops, vergeet ik bijna het lieve veldmuisje dat in de houtstapel woont. Ik kan je zeggen: die zijn snel! Rits, rats even iets te eten pakken en weg zijn ze weer. Ik heb hem een keer te pakken, maar je moet even bij Dick kijken voor een echt mooie foto.
Veldmuisje
Goede vrijdag
6 april 2012
Goede Vrijdag. Voor mij elk jaar een extra vrije dag. Dus tijd om er weer op uit te trekken. Omdat ik bereikbaarheidsdienst heb, kan ik niet te ver weg. Moet dan altijd binnen een half uur in Amsterdam kunnen zijn. Dus koos ik ervoor om een gebiedje te verkennen die vlak bij mijn huis ligt. Het is een strook rietland met wilgenbosjes tussen de Oostvaardersplassen en de Lepelaarplassen. Bekend onder de naam: Verbindingszone.
Ook nu was ik vlak na zonsopkomst op pad. Zoals de vaste volgers van dit blog inmiddels wel weten is dat mijn favoriete tijdstip. En weer werd ik niet teleur gesteld.
Slapende kuifeenden
Ik weet niet wat het is, maar de sfeer van de vroege ochtend pakt mij elke keer weer. Zelfs een in principe saai plaatje van slapende eenden heeft dan een mooie uitstraling. Ook de stilte die heerst, zo vroeg op de dag, is erg mooi. Langzaam beginnen dan de geluiden te komen, als de natuur ontwaakt. Zo werden de grauwe ganzen al wakker, terwijl de kuifeendjes nog even lekker doorsliepen.
Wakker worden
De hele natuur komt nu tot leven: de bloemen gaan open, de ganzen vliegen over en overal hoor je gefluit en getjilp. Het geluid wat op dit moment het meeste opvalt is de zang van de tjitjaf. Met een beetje fantasie hoor je hem zijn eigen naam roepen: tjif tjaf tjaf tjif tjif. Meestal zitten ze hoog in de boom en, omdat het een vrij onopvallend vogeltje is, hoor je hem vaker dan dat je hem ziet. Ik had het geluk om er eentje te spotten die iets lager zat.
Tjiftjaf
Ik heb geen idee wat hij in zijn snavel heeft. Lijkt op één of ander zaadje.
Niet alleen de vogeltjes zijn nu wakker, maar ook de flora is ontwaakt. Zo profiteert deze bloesem van het ochtendzonnetje en lokt het de broodnodige insecten, die voor de bestuiving moeten zorgen.
Bloesem met insect
Niet alleen de bloesemdragende bomen en struiken zijn fotogeniek, ook degene met katjes kunnen leuke foto’s opleveren. Zo is op onderstaande foto de katjes van de schietwilg te zien. Heel anders dan de ‘gewone’ wilgenkatjes, maar minstens zo mooi.
Katjes van de schietwilg
Verder lopend valt mijn oog ineens op iets wits, wat tussen de struiken ligt. Het blijkt een kapot ei te zijn. Het doet mij denken aan een ganzenei, maar een expert ben ik natuurlijk niet. Wel een vreemde plek om zoiets te vinden: tussen de struiken en niet echt dicht bij het water. Dan ga ik denken hoe het daar gekomen is. Geroofd uit het nest en de inhoud opgegeten? Zou best kunnen. De veel voorkomende vos lust bijvoorbeeld wel een eitje. Heel toepasselijk eigenlijk zo vlak voor pasen. Dat vraagt natuurlijk wel om een foto:
Paasei?
Moet wel zeggen dat de setting door mij geregisseerd is. Zo tussen het gras kon ik er geen mooie foto van maken. Dus ei op de leuning van een bruggetje gelegd, met als achtergrond een rietkraag.
Na een wandeling tussen het struikgewas kom ik weer bij het water uit. Ook hier weer veel activiteit van de watervogels. Op de leuning van de brug (andere dan die van het ei) stond deze eend. Half wakker en half slapen. Toch knap om met dat lompe lijf in balans te blijven op één poot.
In balans
Zoals je ziet, houdt hij mij, ondanks dat hij zijn snavel tussen de veren steekt, goed in de gaten.
Ook in het water is genoeg te zien. Zo dobbert deze fuut rustig rond, maar ook nu doet het ochtendlicht zijn werk. In combinatie met het riet levert dat een prachtig kleurenpalet op. Daarom heb ik de fuut zelf wat kleiner gehouden, zodat je meer van de kleurrijke omgeving ziet.
Fuut in ochtendlicht
Dan komt er ineens familie grauwe gans vanuit een zijslootje gezwommen. De eerste kuikentjes die ik zie dit jaar. Het paasgevoel kan nu natuurlijk helemaal niet meer stuk. Een paasei en paaskuikentjes. Het plaatje is compleet.
Familie gans
Wel een beetje jammer dat de kleintjes net teveel van de camera afzwemmen, maar voor nu moet ik het er mee doen.
Ik moet dan dezelfde route teruglopen en kom terug op de plek waar ik 3 uur eerder mijn wandeling ben begonnen. Naast de weg steken allemaal kleine stengels uit de grond met een knopje op het eind. Geen idee wat het is, maar het lijk mij erg leuk voor op de foto. Ik wissel dan ook mijn telelens voor de macrolens en duik met mijn hoofd tussen het gras. Languit liggend, met de cameratas als ondergrond, probeer ik een leuk groepje te fotograferen. Ik dwing mijzelf om goed na te denken over de compositie en neem de tijd. Onderstaande foto is het eindresultaat.
Heermoes
Na navraag op het forum van vroege vogels bleek de naam van dit plantje Heermoes te zijn. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het schijn een ramp te zijn al je dit in je tuin krijgt. Echt onkruid dat niet vergaat. Maar zo in de vrije natuur een dankbaar onderwerp om te fotograferen.
Ik loop dan nog snel even naar het water voor een laatste blik, als uit het niets twee baardmannetjes verschijnen. Een soort die ik nog niet eerder gezien heb, dus ik was blij verrast. Het duurde maar een paar seconden en toen vlogen ze door. Ik heb lang getwijfeld of ik onderstaande foto hier moest plaatsen. Ik vind de rietstengel die over het vogeltje valt erg storen. Maar omdat dit mijn eerste foto van een baardmannetje is mag hij hier toch staan in dit verhaal.
Baardmannetje
Wel een prachtige soort trouwens en dan is het mannetje nog een stukje mooier dan dit vrouwtje.
Een ochtend dus met veel ochtendsfeer, paasgevoelens en verrassingen. Omdat ik dit vaak doe zou je je kunnen voorstellen dat je er aan went, maar dat is niet het geval. Elke keer als ik er weer op uit trek geniet ik van de sfeer en de vele leuke dingen die je tegenkomt. En dat is wat ik vast wil houden: het genieten en verwonderen over de natuur om ons heen. En niet alleen verwonderen, maar ook bewonderen. En ik hoop dat jullie, door het lezen van deze blog, met mij mee kunnen genieten en je net als ik blijven verbazen.
René Vos natuurfotografie 