Op een mooie pinksterdag……
27 mei 2012
Deze eerste pinksterdag beloofde een zonovergoten dag te worden. Nadeel is dat het licht dan keihard wordt, waardoor je foto’s vaak minder mooi worden. Ik ging er dus weer vroeg op uit, om zoveel mogelijk van het zachtere ochtendlicht te profiteren.
Doel van vandaag het lepelaarpad tussen de Noorder- en Lepelaarplassen in Almere. Een gebied met veel vogels en als je geluk hebt kun je er bevers tegen komen. Ook veel afwisseling in landschap: waterplassen, wilgenbossen, rietvelden en natte graslanden. En niet een gebied dat erg druk is, vooral niet ’s ochtends vroeg. De volgende foto geeft een detail weer van het gebied. Heeft zo wel een beetje weg van een tropisch oerwoud. De lichte vlekjes zijn de vele dansmuggen die er rondzwerven. Echt irritante beestjes als je ergens zit of ligt te wachten op een fotomoment.
Almeers oerwoud
Het eerste vogeltje dat ik mooi voor de camera krijg is een fitis. Gezien de insecten in zijn snavel heeft hij of zij jongen in de buurt. Ondanks het vroege uur zie je toch al dat het licht vrij hard is.
Fitis
De achtergrond is niet de blauwe lucht, maar het water wat achter de rietkraag ligt. In dat water zwemt een koppeltje futen. En ja hoor, als ik goed kijk zie ik kleintjes op de rug van de ene. Ik denk dan altijd automatisch dat dit dan het vrouwtje moet zijn, maar eigenlijk weet ik helemaal niet of dat zo is. Helaas zijn ze net te ver weg om goede foto’s te maken. In mijn hoofd moedig ik ze aan om dichterbij te komen, maar mijn telepathie werkt helaas niet.
Na een half uurtje loop ik verder en intussen hoor ik de bekende roep van een koekoek. Een erg lastige vogel om te fotograferen. Je hoort hem vaak, maar zien is een ander verhaal. En zien binnen het bereik van je camera komt al helemaal weinig voor. Ik ben dan ook erg blij als ik hem zie zitten. Wel ver weg, maar toch beter dan ik hem ooit in beeld heb gehad. Na een serie foto’s komt er plotseling een tweede exemplaar aangevlogen. Wat volgt is een luchtgevecht tussen de twee. Het gaat er best heftig aan toe en ik ben al weer getuige van een prachtig natuurmoment. Later blijkt ook nog dat de foto’s best redelijk gelukt te zijn.
Luchtgevecht
Ik ga ervan uit dat het een territoriumgevecht is. Na het gevecht gaan beide kemphanen uit elkaar. Daarna hoor ik nog van twee kanten het bekende “koekoek” klinken.
Na deze spannende gebeurtenis vervolg ik mijn weg. Ondertussen zie ik in de verte een bruine kiekendief jagen boven het riet en hoog in de lucht cirkelt een buizerd, loerend naar een prooi op de grond. Je moet toch wel een exceptioneel gezichtsvermogen hebben om van die hoogte (ik schat zo’n 200 meter) iets eetbaars op de grond te kunnen waarnemen. Dit zijn toch wel de momenten dat ik erg kan genieten van het in de natuur zijn, ondanks dat ik dan geen foto’s kan maken.
Dan blijkt dat mijn telepathie met de futen toch, met enige vertraging en met een ander paartje, heeft gewerkt. Rustig komt een futengezin mijn kant op zwemmen. Twee kleintjes zitten lekker veilig op de rug. Ik laat me op de hurken zakken en kan na een aantal minuten leuke foto’s maken.
futengezinnetje
In dit gebied heb ik ook in maart de futenbalts mogen meemaken (balts van de futen). Geen idee natuurlijk of dit hetzelfde paartje is, maar dit is wel een mooi vervolg op die gebeurtenis. Helemaal leuk wordt het als de kleintjes een waterslakje krijgen gevoerd.
Kleutervoer
Deze ochtend dreigt toch wel weer een memorabele te worden :-D!
Ik ben ondertussen begonnen aan de terugweg. Via hetzelfde pad loop ik weer richting auto. Ik kom langs een grote bramenstruik, waar ik op de heenweg een staartmeesje in zag duiken. Ik besluit even te wachten om te kijken of hij nog steeds aanwezig is. Al na een minuut of vijf komt er inderdaad ééntje aangevlogen. Met zijn snavel vol spinnen en insecten duikt hij weer de struik in. Ongetwijfeld heeft hij daar een nest met jongen. Een minuutje later volgt de andere ouder. Opvallend genoeg heeft deze staartmees zijn staart verloren! Een gek gezicht. Het valt me op dat ze steeds via dezelfde route aan komen vliegen en op dezelfde takjes gaan zitten voordat ze naar het nest gaan. Dat geeft mij de mogelijkheid om me goed en verdekt op te stellen. Ik hou één takje in beeld en als ouder 1 terugkomt kan ik dan ook onderstaande foto maken.
Staartmeesje
Om de paar minuten komt één van de ouders langs met zo’n portie krachtvoer. Ik denk dat deze jonkies het wel gaan redden zo. Al die tijd hou ik mijn camera gefocust op het takje. Dan opeens landt er een ander vogeltje. Snel kan ik een paar foto’s maken en ook deze duikt de struik in.
Braamsluiper
Deze braamsluiper doet zijn naam eer aan, door als buren van het staartmezenstel, ook in de braamstruik een nest met jongen te hebben. De eerlijkheid gebied me wel te vertellen dat ik pas thuis, na enig zoekwerk, de naam van dit vogeltje heb gevonden.
Een ochtend dus vol prachtige momenten, snelle reacties en mooie ontmoetingen. Om even tot rust te komen laat ik de vogeltjes voor wat ze zijn en concentreer mee meer op het kleine om me heen. Overal zie ik bloeiend gras en ik geef mezelf de opdracht daar een interessante foto van te maken. Dus veel kijken, composities bedenken en rekening houden met het felle zonlicht, of er juist gebruik van maken. Een heerlijke rustige tak van fotografie, die welkom is na al het vogelgeweld, waarbij je vaak snel moet reageren en het adrenalinegehalte soms oploopt. Ideaal dus om een foto-ochtendje mee af te sluiten.
Trekkracht
Als laatste van dit, toch wel weer lange blog (excuses daarvoor), nog een plaatje van het alom aanwezige fluitenkruid. Het miertje geeft deze foto net dat beetje extra vind ik zelf. Voor mijzelf weer een topochtend en ik hoop dat jullie door dit verhaal een beetje met me mee hebben kunnen genieten.
Fluitenkruid met mier
René Vos natuurfotografie 