Gewoon thuis
25 februari 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Als eerste moet ik even mijn excuses aanbieden aan al mijn collega-bloggers. De laatste tijd heb ik nauwelijks gereageerd op hun verhalen en foto’s. Ik kom er gewoon niet meer aan toe. Geen tijd, geen zin, geen inspiratie.
Dit komt trouwens goed overeen met mijn eigen fotografie. Slecht weer en griepjes houden me thuis. Dus er is weinig te melden op fotografie-gebied. Het enige dat ik gedaan heb is wat vogels in de tuin vastleggen. Gewoon vanuit de woonkamer. Dus bij deze toch maar even wat beelden vanuit onze eigen achtertuin. De gebruikelijke tuinsoorten laten zich dagelijks wel een paar keer zien. Geen grote aantallen, maar toch leuk om zo af en toe een half uurtje te gaan zitten.
Al jaren komt er een koppeltje Tukse tortels bij ons. Altijd waren ze met z’n tweeën. Helaas komt er de laatste weken nog maar één. Ik ben bang dat de ander ten prooi is gevallen aan een kat of een sperwer. Hopelijk vindt de overgebleven duif een nieuwe partner.
De koolmees is ook een vaste bezoeker. Volgens mij is dit het mannetje, te herkennen de brede zwarte baan over de borst en buik. Bij het vrouwtje is die veel smaller en loopt minder ver door. Ze broeden regelmatig in het nestkastje dat aan ons huis hangt.
De baas van het spul is dit roodborstje. Een fel beestje, die duidelijk laat weten wie zijn tuin dit is. Het is mijn favoriete model.
Een blog over tuinvogels is natuurlijk niet compleet zonder meneer en mevrouw merel. Gelukkig zijn die ook de hele winter aanwezig. Zo te zien had mevrouw het een beetje koud toen ik deze foto maakte.
Meneer ziet er wat frisser uit. Op dit moment klinkt ’s ochtends als ik om zes uur naar mijn werk ga hun heerlijke gezang weer. Voor het betere lentegevoel!
Zoals je ziet ligt er een klein beetje sneeuw. Eén van de weinige keren deze winter in Almere. Op een andere winterse dag kon ik dit vinkje fotograferen met wat sneeuw.
En zo is de maand februari voorbij gegaan zonder veel hoogtepunten wat fotografie betreft. Ik hoop dat maart zich van zijn meest zonnige kant gaat laten zien en dat ik er veel op uit kan trekken. Ik heb echt zin in het voorjaar! Hopelijk kom ik er dan ook weer toe om te reageren op andermans/vrouws blog.
Groet, René
Op de voederplaats
2 november 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik met mijn telelens op vogeljacht ben geweest. De laatste vogels die ik fotografeerde waren de grauwe klauwieren in de Amsterdamse Waterleidingduinen. En dat was in juli! Er is ook zoveel moois in de natuur waar je mee bezig kan zijn, maar nu is het echt tijd om mijn gevleugelde vrienden op te zoeken. Of liever gezegd: ik laat ze naar mij toekomen!
Een weekendje in Drenthe geeft mij de mogelijkheid om in de tuin van mijn moeder te fotograferen. Ze woont naast het bos en heeft een verscheidenheid aan vogels in de tuin. En als ik geluk heb komt er misschien wel één van de eekhoorntjes langs. Ze is nog niet echt bezig geweest met voeren. Ik moet eerst de voederplek nog inrichten. Het zal dus even afwachten worden of de vogels snel de plek vinden. Ik maak een mooi arrangement met herfstbladeren, kronkeltakjes, kleine kalebasjes en mos. Een bloemenarrangeur zou er trots op zijn 😉
Na verloop van tijd zie ik in de struiken en bomen verschillende meesjes en vinken rondscharrelen. Maar toch heeft een andere soort de eer om de nieuwe voederplaats te openen.
Boomklever
Hij of zij land op de paal waar een pot vogelpindakaas aan hangt. Die hing er al wel een tijdje, dus deze is waarschijnlijk al een geregelde gast. Hij laat zich de pindakaas in ieder geval goed smaken.
Dan zie ik opeens in één van de struiken achter in de tuin een vogel met een felrode borst landen. Nee, geen roodborst, maar een man van de goudvink. Helaas zit ie net achter een takje en na een minuutje wordt hij door een merel verjaagd. Ik zie hem hierna helaas niet meer terug. Maar wel een leuke waarneming. Zo vaak zie ik een goudvink nou ook weer niet. Dat andere roodborstige vogeltje laat trouwens niet lang op zich wachten. Hij laat zich duidelijk horen en komt dan eens kijken wat er te halen valt.
Roodborstje
Eigenlijk zou elke tuin zijn eigen roodborstje moeten hebben!
Dan verliezen eindelijk ook de meesjes hun verlegenheid en komen ze naar de voederplek. De koolmezen zijn erg snel. Ze pikken iets wat van hun gading is en vertrekken dan snel weer hoog de bomen in om het op te eten. Dat gedrag zie ik ook vaak in mijn eigen tuin. Je moet dus snel zijn om ze op de foto te kunnen zetten. Gelukkig is mij dat gelukt.
Koolmees
Een seconde en weg is ze weer.
Gelukkig is het kleinere neefje iets minder schuw. Een pimpelmeesje verkent de voederplek en gaat op verschillende plekjes even zitten kijken. Zo’n meewerkend model wil je als fotograaf natuurlijk graag voor je lens hebben. Ik heb een tak van de kronkelhazelaar zo neer gezet dat in de achtergrond de herfstkleuren van het bos zichtbaar zijn. En als de zon er dan op schijnt krijg je zo’n achtergrond.
Pimpelmees
Maar zoals ik al zei verkend dit pimpeltje de omgeving erg grondig. Tot op het uiteinde van het takje. Als een acrobaat aan de trapeze.
Acrobaat
Het geeft altijd weer veel voldoening als alle voorbereidingen het beeld opleveren wat je voor ogen hebt. In dit geval was het inrichten van de voederplek en de plaats ten opzichte van het bos en de zon bepalend voor de foto die ik uiteindelijk kan maken. Natuurlijk heb je niet altijd alles zo in de hand als op een voederplek in een tuin. Maar in de vier jaar dat ik nu fotografeer heb ik geleerd dat een goede voorbereiding net zo belangrijk is als het fotograferen zelf.
Het pimpeltje gaat ook nog even op het roodborsttakje zitten voordat hij afscheid neemt.
Op het takje
Hier geen herfstkleuren op de achtergrond, maar de groene klimop. Een mooi moment om mee te eindigen. Ik heb weer genoten van het fotograferen van de vogels. Het mogen dan wel geen bijzondere soorten zijn, maar dat geeft niets. Als ik tevreden ben met de foto maakt het niet zoveel uit of er nu een mus op staat of één of andere zeldzaamheid.
Tuinvogels
30 november 2013
De laatste tijd heb ik wat minder tijd om er op uit te trekken. Of het weer werkt niet mee. Om toch mijn wekelijkse hoeveelheid fotovitamines binnen te krijgen, heb ik een paar keer met mijn camera voor het raam gestaan. De vogels weten de tuin weer beter te vinden nu het buiten kouder wordt. Het feit dat we sinds een paar weken weer voeren zal ook een kleine rol spelen 😉 . Dus comfortabel vanuit mijn eigen huis op vogeltjesjacht.
Koolmees
De koolmees is de meest voorkomende soort in onze tuin. Vaak fladderen er een stuk of 5 rond. Leuk is om het gedrag te bestuderen. Koolmezen pikken snel een zaadje (liefst een zonnenbloempit) van de voedertafel om die even verder in de boom op te peuzelen. Je moet dus snel zijn om een foto te kunnen maken.
Een andere veel geziene gast in de tuin is de ekster. Echte schreeuwlelijkerds die de boel regelmatig op stelten zetten. Toch hebben ook zij een belangrijke functie. Als bewakers slaan ze regelmatig alarm als er een kat of, zoals al twee keer gebeurd is, een sperwer het heeft voorzien op al dat vogelgrut.
Ekster in herfstkleuren
De beuk, die op gemeentelijke grond staat, geeft een mooie herfstachtergrond.
Wie ook regelmatig langskomen zijn een koppeltje Turkse tortelduiven. Als je er één ziet, weet je dat de andere binnen no-time ook aan komt vliegen.
Turkse tortel
Zo af en toe komt er een derde langs, maar die wordt door het koppel eendrachtig de tuin uitgejaagd. Een triootje zit er niet in denk ik. Als één van de twee nog wat dichterbij komt kan ik een leuk portretje maken.
Tortelportret
Eén van de leukste tuinsoorten vind ik het pimpelmeesje. Die zie ik eigenlijk nooit in groepen, zoals de koolmezen, maar altijd alleen. Het favoriete voer van de pimpel is de vetbol. Maar als zijn neef de koolmees er aan komt is ie meestal snel weer verdwenen.
Pimpelmees
Naast deze soorten hebben we nog een heggenmusje in de tuin, wat huismusssen, zo af en toe een verdwaalde spreeuw en enkele merels. Het roodborstje heb ik dit seizoen nog niet gezien. Wel één keer een grote bonte specht en sporadisch een winterkoning. Hopelijk kan ik die ook allemaal nog eens vastleggen.
Uiteindelijk komen we weer terug bij de koolmees. En zo is de cirkel van dit blog weer rond.
Parus Major
Tuinvogels
30 januari 2013
Nu de winter zich heeft terug getrokken in Scandinavië en Rusland is het tijd om de foto’s die ik de afgelopen weken heb gemaakt bij ons in de tuin te laten zien. Dus deze keer geen spannende verhalen over mijn wandelingen in de natuur. Ik zat namelijk gewoon lekker warm in huis achter het glas of in een hoekje van de tuin.
Wel had ik de voedertafel iets opgeleukt met een paar stukken hout en had ik de dode bloemen die achter de tafel stonden afgeknipt. Een beetje voorbereiding is dus ook hier van groot belang.
Laten we nu gewoon lekker genieten van de foto’s, net zoals ik altijd doe van al dat gefladder in de tuin.
Koolmees
Vinkie
Andere pose van vinkie
Merelman
Alle voorgaande foto’s zijn op dezelfde dag gemaakt. Op een andere dag lag er wat meer sneeuw en heb ik ook wat vogels op grotere afstand gefotografeerd.
In het middagzonnetje
Koolmees in de kou
Merel in de sneeuw
Naast al deze “gewone” soorten kwamen er ook een paar bijzondere gasten langs. Voor onze tuin bijzonder in ieder geval, want dit jaar voor het eerst. Zo kwam er een groepje staartmezen langs. Helaas heb ik daar geen mooie foto’s van. Verrassend was de komst van een appelvink. Hiervan heb ik wel een foto. Geen topfoto, maar wel leuk om even te laten zien.
Appelvink
Dan heb ik nog één foto die eigenlijk niet in dit verhaal thuishoort. Deze prachtige vogel zat namelijk niet in onze tuin, maar aan het eind van de straat . Maar omdat het zo’n prachtig beestje is mag tie van mij toch meedoen.
Kramsvogel
Ik heb natuurlijk niet alle vogels die in onze tuin komen hier laten zien. Tijdens de tuinvogeltelling van de vogelbescherming op 19/20 januari telde mijn dochter de volgende vogels:
- Vink (4)
- Roodborst (1)
- Ekster (1)
- Merel (2)
- Koolmees (2)
- Turkse tortel (2)
- Pimpelmees (2)
- Staartmees (3)
- Heggenmus (1)
- Spreeuw (1)
Een leuk rijtje en geen slechte oogst denk ik voor een nieuwbouwtuintje van 6 x 12 meter.
Sperwer
14 juli 2012
Deze keer even een kort blogje over een natuurmoment achter mijn eigen huis.
Tussen de buien door ben ik even aan het werk in de tuin als ik opeens vanachter onze tuin een hoop lawaai hoor. Eksters en gaaien gaan te keer. Dat betekent meestal dat er een kat rondloopt, maar deze keer klink het toch anders. Ik loop dus even achterom en zie een roofvogel in het gras zitten. Nadat ik dat gezien heb loop ik snel naar binnen om mijn camera te halen. Die ligt meestal wel klaar om gebruikt te worden.
Voorzichtig kijk ik weer om het hoekje: de roofvogel zit er nog. Als ik scherpstel zie ik dat het een sperwer is. En ze heeft een prooi!
Sperwer met prooi
Ik zeg ze omdat het een vrouwtje is. Die zijn trouwens een stuk groter dan het mannetje en kunnen dus ook grotere prooien aan. In dit geval heeft ze een jonge grote bonte specht verschalkt.
De eksters een gaaien gaan intussen nog steeds te keer en doen zelfs schijnaanvallen. De sperwer kijkt daardoor onrustig om zicht heen. Eén gaai is zelfs zo brutaal om vlak voor haar te landen.
Onrustig
Ondanks alle afleiding houdt ze de jonge specht stevig vast. Dan zie ik dat het diertje nog leeft. Het probeert los te komen, maar heeft geen schijn van kans. Ook doet het nog een poging om te schreeuwen, maar er komt weinig geluid uit. Onderstaand beeld zegt wel alles over de doodsstrijd van deze jonge vogel, wiens leven maar zo kort zal mogen duren.
doodsstrijd
Het duurt niet lang of er is geen beweging meer te zien van de specht. Of het dood is of niet kan ik niet zeggen. Het lijkt wel of de sperwer op dit moment triomfantelijk om zich heen kijkt en uitstraalt: “Dit is mijn prooi en niemand pakt hem meer van mij af!”
Triomf
Dan heeft ze genoeg van de herrie om zich heen en vertrekt met de buit. Mij achterlatend in een mengelmoes van verbazing, opwinding en bewondering. Wat een prachtige vogel en wat een fantastische jager! Om zo’n specht tussen de bomen vandaan te plukken heb je wel exceptionele kwaliteiten nodig. RESPECT!
Natuur in de achtertuin
2 oktober 2011
Vandaag geen verhaal over mijn avonturen in de wildernis, maar gewoon het leven in onze eigen achtertuin. Hoewel die ook wel eens op een wildernis lijkt. Het is verbazingwekkend wat je op die ca. 75 vierkante meter allemaal tegen kunt komen. Omdat het natuurlijk prachtig weer was dit weekend, ben ik veel in de tuin bezig geweest. Lekker aan het opruimen geweest en ondertussen genieten van het leven om me heen.
Ik had het plan om bij de vogel voederplaats een soort van schuilhut te maken, zodat ik van dichtbij mooie foto’s kon maken. Eerst dacht ik aan een soort van wandje van planken waarachter ik mij kon verschuilen, maar dat zou best veel werk zijn. Uiteindelijk kwam ik op het idee om met een paar latten en een oud laken en soort van tent over een tuinstoel te maken. Door een scheur in het laken stak dan mijn lens naar buiten. Aan 1 ding had ik niet gedacht: ik had totaal geen overzicht meer. Dus nog een scheur gemaakt, waardoor ik naar buiten kon gluren. Het zag er niet uit, maar was wel effectief.
Koolmees
Ik had ook nog speciaal een tak geplaatst zodat ik de vogels mooi vrij kreeg. Deze koolmees wist precies wat de bedoeling was. De gele achtergrond wordt veroorzaakt door de verkleurde bladeren van de druif.
Naast vogels zitten er natuurlijk nog tal van kruipende en krioelende beestjes in de tuin. Vliegje, vlinders, keldermotten en torrentjes kun je vinden, hoewel je soms even moet zoeken. Bij het opruimen van de zandbak kwam ik deze vriendelijke jongen (of meid) tegen.
Spin
Deze heeft behoorlijke kaken, waarmee de prooi wordt gevangen en gedood. De giftanden zijn duidelijk te zien. Voor de mens is de spin echter compleet ongevaarlijk. Ze kunnen niet door de huid heen bijten. Mocht dat toch lukken zul je er maar heel weinig last van hebben. Misschien alleen een bult op de huid die naar een paar dagen verdwenen is.
Beestjes die ik ook nog tegenkwam, maar geen foto van gemaakt heb, waren o.a. een sprinkhaan, een wants, een lieveheersbeestje en een kleine pad. Genoeg “wildlife” dus in de jungle achter ons huis.
Later op de dag nog even met de vogeltjes bezig geweest. Een merel deed zich tegoed aan de rijpe druiven. Net zo als trouwens spreeuwen en eksters. Van die laatsten zijn er erg veel dit jaar vind ik. Helaas is het moeilijk om de vogels goed voor de lens te krijgen tussen al die takken, maar de merel liet zich toch even zien.
Merel tussen de druiven
Als laatste nog een foto van de voederplaats. Ik kwam er achter dat al mijn bouwkundige inspanningen om een schuilplaats te maken niet echt nodig waren. Als ik stil op een tuinstoel in een hoekje ging zitten, kwamen de vogeltjes ook wel op het voer af. Daar sta je dan met je ingenieus gefabriceerde schuiltent: nergens voor nodig om voor gek te zitten achter cq. onder een laken. Zonder camouflage heb ik onderstaande foto kunnen maken.
Pimpelmees
Al met al een weekend met de natuur dicht bij huis, maar daardoor niet minder interessant of minder leuk. Ik moet nog wel aan het werk om een mooie plek te maken om de vogels te fotograferen. De voederplaats ligt nu namelijk bijna de hele dag in de schaduw. Misschien is hier nog wel eens het resultaat te zien van een zonniger fotoplekje in de tuin.
René Vos natuurfotografie 