De moedervos en haar welpje

De afgelopen weken had ik het voorrecht om de belevenissen van een vos en haar welp van dichtbij te mogen volgen. Dat heeft mij er toe gebracht om na jaren weer eens een blog te schrijven. Het hol, of eigenlijk de burcht lag in de Oostvaardersplassen zo’n 5 minuten van mijn huis. Ik kon er dus vaak heen. Het was goed zichtbaar vanaf het pad, maar, door het water wat er tussen lag, niet echt dicht te benaderen. Wat een voordeel is, want iedereen bleef daardoor op zo’n afstand dat de vos niet gestoord werd. Dit kon ik zien in haar gedrag. Zo ging ze op ganzenjacht en zoogde haar jong voor onze ogen. De afstand tussen mij en de burcht was denk ik een meter of 30. De foto’s zijn gemaakt met een 500mm lens en daarna nog bjigesneden om de vossen nog wat groter in beeld te krijgen.

De burcht lag in een steile oever, die tijdens deze periode nog steiler werd doordat een stuk er van afgeslagen werd door een combinatie van hoog water en harde wind. Dit leverde nog wel eens hachelijke momenten op voor de kleine vos. Er waren vier ingangen, twee hoog in de oever en twee wat lager. Ik weet niet of die ondergronds met elkaar verbonden zijn.

De eerst paar keer dat ik ging kijken zag ik het jong nog niet. Alleen mams was bovengronds en ging dan op jacht en bleef soms uren weg. Maar de volhouder wint en uiteindelijk mocht ik ook de welp aanschouwen. Deze moeder had maar één jong, wat weinig is voor een vos. Ik hoorde later dat er eerst twee waren, maar dat één het niet gered had.

Is het geen lieverdje? Zoals ik al zei had hij (of zij) het soms moeilijk met de steile helling. Het was aandoenlijk en soms een beetje zielig om hem te zien ploeteren om weer in het hol te komen. Dit filmpje laat dat goed zien.

In de Oostvaardersplassen zijn rond deze tijd duizenden ganzen en velen daarvan hebben jongen. Deze pullen zijn een makkelijke prooi voor de vos. Wat uiteraard goed van pas komt als je een jong moet grootbrengen. De ganzen lopen soms gewoon over de oever naast de burcht, een lopend buffet voor de vos! Tijdens één van mijn bezoekjes ging moeder op ganzenjacht. Dat leverde rauwe, maar fascinerende foto’s op. Sommigen vinden het zielig, maar ik vind het puur natuur. En het is maar goed dat niet al die kleine gansjes volwassen worden. Dan worden het er wel erg veel! Zo zorgt de vos voor balans. Hieronder een serie foto’s van de jacht.

Dit was natuurlijk machtig om mee te maken en te fotograferen. Maar natuurlijk had ik nog meer wensen. Een natuurfotograaf is niet snel tevreden. Ik had op dit moment nog geen foto’s kunnen maken van moeder en kind samen. Omdat het zo dicht bij huis was kon ik vaak langs en hoe vaker je er bent, hoe grote natuurlijk de kans op mooie momenten. En op een avond met prachtig licht viel ik met de neus in de boter. Het welpje was bovengronds en moeders was ook thuis. Dat leverde hele mooie beelden op van de interactie tussen moeder en kind.

Ze voelden zich zelfs zo op hun gemak, ondanks dat er een stuk of acht fotografen stonden te kijken, dat ze gingen stoeien en uiteindelijk werd het jong voor onze ogen gezoogd. Een beter bewijs dat ze zich veilig voelden is er volgens mij niet.

Deze avond was ook de laatste keer dat ik de vossen gezien heb. Uiteindelijk is het jong verplaatst. Dat is niet ongewoon bij vossen. Ze zitten nu 500 meter verder het veld in, onbereikbaar en uit het zicht. Maar het is goed zo. Het was geweldig om dit een paar weken te volgen. En het stond hoog op mijn fotografisch wensenlijstje. Ik sluit dit blog af met nog een aantal mooie foto’s.