Wat een gezwam!
28 oktober 2011
Het is nu volop herfst. Dat betekend voor een natuurfotograaf weer mooie mogelijkheden tot het maken van leuke foto’s. Naast de prachtige herfstkleuren zijn er nu ook volop paddenstoelen. Sommige zijn erg fotogeniek. De meest bekende is natuurlijk de vliegenzwam: rood met witte stippen. Hier in de flevopolder heb ik die echter nog nooit gezien. Dat betekent niet dat er geen mooie andere exemplaren zijn.
Mijn fototochtje van vandaag ging naar de Oostvaardersplassen bij Lelystad. Ook daar kwam ik veel paddenstoelen tegen. Onderstaande zwammetjes groeiden op een dode wilgenstam. Ongeveer twee centimeter hoog. Ze doen me denken aan kleine lampenkapjes. Helaas ben ik niet zo bekend met de namen van paddenstoelen, dus die moet ik jullie schuldig blijven. Mocht er iemand zijn die het weet, dan hoor ik het graag.
Lampenkapjes
Verder wandelend en ondertussen speurend naar vogeltjes, zoals de roodborst en het winterkoninkje, stuitte ik op twee edelherten. De hindes stonden rustig tussen het hoge gras te eten en trokken zich niet veel van mij aan. Om ze niet te storen, ben ik er met een grote boog omheen gelopen.
Edelherten
Dit gedeelte van de OVP is bezaaid met dode stronken van voornamelijk wilgen. Die vormen weer een goede voedingsbodem voor verschillende zwammen. Deze ronde schijf groeide op een met mos bedekte stam. Leuk contrast tussen het groene mos en de donkere zwam.
Zwam
Ondertussen zag ik veel vogels, maar door de weersomstandigheden (donker, grijs weer en een beetje heiig) was het moeilijk goede scherpe foto’s te maken. Geen foto’s van vogels dus vandaag. Soorten die veel aanwezig waren: verschillende mezensoorten. winterkoning, roodborst, een groep vinken, een grote bonte specht en een hele grote groep kramsvogels. Van de laatsten telde ik er minstens 50, die hoog in de bomen bleven zitten.
Even later stuitte ik op een mooie groep paddenstoelen, die onderaan een stam groeiden. Na een eerste foto, besloot ik dit groepje vanuit een ander standpunt nog eens vast te leggen. Toen ik een paar takjes, die hinderlijk in de weg lagen, weghaalde zag ik een grote kikker wegspringen en verdwijnen tussen de brandnetels. Jammer dacht ik nog: die zou ook een leuke foto op kunnen hebben geleverd. Thuis zag ik op de computer dat op de eerste foto’s van de paddenstoelen deze kikker prinsheerlijk er bovenop zat. Geen paddenstoelen dus, maar kikkerstoelen!
Kikkerstoelen
Het lijkt erop dat de paddenstoelen zijn aangevreten. Of kikkers paddenstoelen eten? Geen idee. Maar het leverde wel een prachtig plaatje op.
Al met al veel gezwam vandaag. Of te wel: en echte herfstdag!
Van exotisch tot doodgewoon
22 oktober 2011
Vandaag was mijn foto-ochtend één van de tegenstelling. Naast het meest exotische vogeltje van Nederland kon ik ook een aantal leuke foto’s maken van het meest gewone vogeltje. Maar beide soorten zijn op hun eigen manier prachtig om te zien.
Om met de meest exotische te beginnen: de ijsvogel! Weer had ik het voorrecht dit vogeltje te zien. Met zijn helder blauwe en oranje kleuren een tropische verschijning in ons lage landje. Deze keer niet op een stok, maar in een boom die naast de kijkhut stond. Best wel dichtbij. Ze leek zich ook weinig aan te trekken van de ratelende camera’s.
IJsvogelvrouwtje
Een beetje tussen de takken en de andere fotografen door. Eerst vanuit de hand, maar toen toch maar op statief. Dat geeft toch scherpere beelden. Ik denk dat dit mijn mooiste ijsvogelfoto is tot nu toe.
Hierna ging ze op een andere tak zitten, waar we beter zicht hadden. Ze ging alleen met haar rug naar de hut toe zitten, dus was het wachten op de momenten dat ze omkeek. Gelukkig deed ze dat regelmatig.
In de wilg
Wat is het toch een prachtige verschijning. Je voelde het ook in de hut. Een vreemde opwinding maakte zich meester van iedereen en je voelt je gelijk met elkaar verbonden als je met anderen dit vogeltje hebt kunnen zien. Over de andere mensen in de hut is ook nog wel wat te vertellen. Ik moet altijd een beetje lachen als ik iemand in volledige camouflage uitrusting zie zitten. In een hut, dus niet te zien van buiten. Wat zou de functie van die outfit dan toch zijn?
Toen het tijd was om naar huis te gaan, heb ik nog even een klein rondje gelopen door het bos. Wel een paar vogels gezien (roodborstjes, grote bonte specht) maar geen leuke foto’s kunnen maken.
Aangekomen bij de auto zag ik twee huismusjes in de bramenstruik ernaast zitten. Ze lieten zich het goed smaken zo te zien.
Huismusje in de bramen
Weer zo’n moment wat je eigenlijk niet meer verwacht. Dat maak ik bijna altijd wel een keer mee op mijn fototochtjes. Naast mevrouw mus, was ook meneer lekker aan het smullen.
Meneer Huismus
Een doodgewone soort, maar zo’n momentje is heerlijk. Dan maakt het niet uit of het een ijsvogel is of een mus. Twee soorten dus vandaag, die erg van elkaar verschillen. Maar allebei prachtig op hun eigen manier!
Workshop wildfotografie
16 oktober 2011
Vandaag had ik een workshop wildfotografie, gegeven door Loulou Beavers. De workshop werd gegeven in Kootwijk en begon om kwart over negen. Daardoor had ik nog even tijd om een uurtje van te voren de hei op gaan. Met de voorspelling van een heldere nacht met vorst aan de grond leek mij dit een leuke mogelijkheid om wat leuke plaatjes te schieten. Ook kon ik gaan oefenen met mijn nieuwe statief met balhoofd.Ik kwam niet bedrogen uit: voor vertrek moest ik mijn autoruiten krabben en de lucht kleurde al een beetje oranje.
De hei vlak bij kootwijk was inderdaad voorzien van een laagje rijp. Heerlijk om zo in de frisse natuur rond te lopen en de zonsopkomst mee te maken. De combinatie van zon en vorst aan de grond levert dan ook fraaie beelden op.
Vorst aan de grond
Ook leerde ik een nadeel van mijn nieuwe (aluminium) statief kennen: het wordt verdomde koud! Mijn vingers werden bijna gevoelloos. Dat wordt nog wat met de voorspelde strenge winter.
Daarna naar de cursuslocatie gereden en daar werd de ochtend gevuld met theorie over focustechnieken, belichtingsinstellingen, witbalans en histogrammen. Het meeste is wel min of meer bekend, maar toch wel weer wat opgestoken. Daar hoop ik vanaf nu mijn voordeel mee te doen.
Na een smakelijke lunch was het tijd voor de praktijk. Die werd gegeven in wildpark Het Aardhuis bij Apeldoorn. Niet echt in het wild, maar wel de garantie dat je dieren voor de lens krijgt. Nadeel van het mooie weer: het was er stervens druk. Eerst naar de edelherten. Die waren net gevoerd en kwamen naar een minuut of tien uit het bos tevoorschijn. Gelukkig kwam er al snel ruimte in de kijkhut, zodat we goed zicht hadden. Het bleek best lastig te zijn om een interessante foto te maken van een stilstaand hert. Eigenlijk zijn ze best wel een beetje saai! Natuurlijk wel veel foto’s gemaakt en, voor het eerst, goed gelet op het histogram om de belichting te controleren. Deze foto vond ik het meest geslaagd.
Edelhert
Na de herten was het de beurt aan de everzwijnen. Donkere beesten in een donker bos. Dus lastig te belichten. Verder liepen ze in een kleinere, omheind, gebied. Dat maakte het weer moeilijker om een natuurlijke foto te maken, zonder hekwerk. Ook nu weer: hoe maak je de foto een beetje interessant. Door goed te letten op de lichtval heb ik deze foto gemaakt, die daardoor wel wat sfeer heeft. En omdat het dier op een heuveltje stond, heb ik ook nog eens een laag standpunt.
Everzwijn
Zo liep een leerzame dag langzaam naar het einde toe. Ik kan het iedereen aanraden om eens een workshop te volgen. Al weet je het meeste eigenlijk wel, er zijn altijd dingetjes die je niet wist en het is goed om eens te horen hoe anderen dingen aanpakken. En het is natuurlijk wel eens leuk om niet alleen op pad te gaan.
Beukenlaan
Natuur in de achtertuin
2 oktober 2011
Vandaag geen verhaal over mijn avonturen in de wildernis, maar gewoon het leven in onze eigen achtertuin. Hoewel die ook wel eens op een wildernis lijkt. Het is verbazingwekkend wat je op die ca. 75 vierkante meter allemaal tegen kunt komen. Omdat het natuurlijk prachtig weer was dit weekend, ben ik veel in de tuin bezig geweest. Lekker aan het opruimen geweest en ondertussen genieten van het leven om me heen.
Ik had het plan om bij de vogel voederplaats een soort van schuilhut te maken, zodat ik van dichtbij mooie foto’s kon maken. Eerst dacht ik aan een soort van wandje van planken waarachter ik mij kon verschuilen, maar dat zou best veel werk zijn. Uiteindelijk kwam ik op het idee om met een paar latten en een oud laken en soort van tent over een tuinstoel te maken. Door een scheur in het laken stak dan mijn lens naar buiten. Aan 1 ding had ik niet gedacht: ik had totaal geen overzicht meer. Dus nog een scheur gemaakt, waardoor ik naar buiten kon gluren. Het zag er niet uit, maar was wel effectief.
Koolmees
Ik had ook nog speciaal een tak geplaatst zodat ik de vogels mooi vrij kreeg. Deze koolmees wist precies wat de bedoeling was. De gele achtergrond wordt veroorzaakt door de verkleurde bladeren van de druif.
Naast vogels zitten er natuurlijk nog tal van kruipende en krioelende beestjes in de tuin. Vliegje, vlinders, keldermotten en torrentjes kun je vinden, hoewel je soms even moet zoeken. Bij het opruimen van de zandbak kwam ik deze vriendelijke jongen (of meid) tegen.
Spin
Deze heeft behoorlijke kaken, waarmee de prooi wordt gevangen en gedood. De giftanden zijn duidelijk te zien. Voor de mens is de spin echter compleet ongevaarlijk. Ze kunnen niet door de huid heen bijten. Mocht dat toch lukken zul je er maar heel weinig last van hebben. Misschien alleen een bult op de huid die naar een paar dagen verdwenen is.
Beestjes die ik ook nog tegenkwam, maar geen foto van gemaakt heb, waren o.a. een sprinkhaan, een wants, een lieveheersbeestje en een kleine pad. Genoeg “wildlife” dus in de jungle achter ons huis.
Later op de dag nog even met de vogeltjes bezig geweest. Een merel deed zich tegoed aan de rijpe druiven. Net zo als trouwens spreeuwen en eksters. Van die laatsten zijn er erg veel dit jaar vind ik. Helaas is het moeilijk om de vogels goed voor de lens te krijgen tussen al die takken, maar de merel liet zich toch even zien.
Merel tussen de druiven
Als laatste nog een foto van de voederplaats. Ik kwam er achter dat al mijn bouwkundige inspanningen om een schuilplaats te maken niet echt nodig waren. Als ik stil op een tuinstoel in een hoekje ging zitten, kwamen de vogeltjes ook wel op het voer af. Daar sta je dan met je ingenieus gefabriceerde schuiltent: nergens voor nodig om voor gek te zitten achter cq. onder een laken. Zonder camouflage heb ik onderstaande foto kunnen maken.
Pimpelmees
Al met al een weekend met de natuur dicht bij huis, maar daardoor niet minder interessant of minder leuk. Ik moet nog wel aan het werk om een mooie plek te maken om de vogels te fotograferen. De voederplaats ligt nu namelijk bijna de hele dag in de schaduw. Misschien is hier nog wel eens het resultaat te zien van een zonniger fotoplekje in de tuin.
René Vos natuurfotografie 