Oktober 2021
November is al weer bijna halverwege en ik heb nog steeds geen foto van de maand oktober uitgekozen. Schandalig natuurlijk!!!
Niet dat ik niet gefotografeerd heb in oktober. Het is namelijk een heerlijke maand om de natuur in te trekken. Herfstkleuren en paddenstoelen zijn een prachtige onderwerpen om mee bezig te zijn. De foto van de maand oktober is dan ook een typische herfstfoto: een paddenstoel.
En nog wel de beroemdste paddenstoel van ons land: de vliegenzwam.
De foto is genomen in het Flevolandse Reve-Abbertbos. Een prachtig bos en rijk aan paddenstoelen. Het vliegje op de rand geeft net dat beetje extra aan deze foto. Ook de achtergrond werkt lekker mee. Al met al was het heerlijk om zo een ochtend bezig te zijn met paddenstoelen. Het geeft mij altijd een heel rustgevend gevoel. Heerlijk!!
Jaaroverzicht 2020
Een bijzonder jaar is weer voorbij. Gelukkig zou je bijna zeggen. Toch heeft ook dit jaar weer een aantal mooie natuurmomenten opgeleverd. In mijn maandelijkse berichten heb ik natuurlijk al de foto van de maand laten zien. Gelukkig heb ik dan dit jaaroverzicht nog om de foto’s die net buiten de boot vielen in het zonnetje te zetten.
Het is geen maandelijks overzicht geworden, maar een negental foto’s van bijzondere momenten.
Wolvenreis Polen
Het jaar begon goed met mijn eerste fotoreis. Een trip naar Polen om daar wilde wolven te fotograferen. We hebben ze goed gehoord, maar de grote groep hebben we helaas niet gezien. Op de laatste dag kwam er dan toch nog even een einzelgänger in beeld. Wel veraf, maar het was een mooi moment.
Hulshorsterzand
Na een lange grijze periode de eerste ochtend met wat zonlicht op mijn fotouitje. Het Hulshorsterzand vormde een mooi decor daarvoor.
IJsvogelproject
Tijdens de eerste lockdown heb ik een ijsvogelprojectje gedaan. Een rustig plekje zonder andere fotografen. De ijsvogels vormden het vertier! Helaas geen paring gezien, maar wie weet komt dat in 2021.
Fotohut
Elk jaar zit ik wel 1of 2 keer in een gehuurde fotohut. Deze keer in de hut van Arjan Troost in Lichtenberg. Een verrassende gast was deze haas. Ik kon hem mooi pakken tussen de bloemetjes met de spiegeling in de vijver.
Dubbele belichting
Afgelopen jaar heb ik wat vaker geëxperimenteerd met dubbele belichting in de camera. Een leuke optie, maar best lastig om er aansprekende beelden mee te maken. Deze Zwarte Heidelibel was een dankbaar model om mee te oefenen. Het zijn dus twee aparte opnames (libel en spinnenweb), die door de camera over elkaar heen gelegd zijn.
Bloeiende heide
De heide bloeide mooi dit jaar! Ik ben een aantal keren in het Gooi naar de heide geweest en een aantal mooie foto’s kunnen maken. De ochtend op de Tafelbergheide bij Blaricum bleef niet droog, maar dat leverde dan wel weer een mooie regenboog op.
Bandheidelibel
Al een aantal jaren ben ik op zoek geweest naar de bandheidelibel. Wel eens gevonden, maar nog nooit goed kunnen fotograferen. In 2020 heb ik een vinkje kunnen zetten bij dit vakje.
Paddenstoelen
Het paddenstoelenseizoen is voor mij altijd een fotografisch hoogtepunt in het jaar. Dit jaar was een goed paddojaar. Eén van mijn favorieten blijft toch wel de spechtinktzwam.
Bosuilen
Ik kwam regelmatig prachtige foto’s op internet tegen van bosuilen. Na wat online speurwerk kon ik de locatie achterhalen. Ik kon een herfstig plaatje maken van de bosuil in zijn hol.
Wat 2021 zal brengen ligt nog in de toekomst verborgen. Ik hoop dat we met zijn allen weer wat meer samen op pad kunnen gaan. En dan niet alleen op fotografiegebied. Ik wens iedereen al het goeds toe en dat je dromen maar uit mogen komen in het komende jaar.
Oktober 2020
Het onderwerp voor de foto van de maand is makkelijk gekozen: paddenstoelen. Ik heb deze maand namelijk alleen maar paddenstoelen gefotografeerd. Maar ja, welke kies je dan?
Ik ben verschillende keren op pad geweest. Alleen en met de fotoclub. Het is een goed paddenstoelenjaar en daarom heb ik genoeg keus. Of eigenlijk: te veel keus! Uiteindelijk is het de kleine stinkzwam geworden. Qua paddenstoel nou niet echt heel bijzonder om te zien, maar ik kon hem fotograferen in een mooie omgeving en met een leuke achtergrond. Zoals zo vaak geeft de sfeer de doorslag en niet het onderwerp.
De foto is gemaakt vlak bij kasteel Staverden op de Veluwe. Ik was daar samen met de fotoclub VNF-Nijkerk. Omdat de normale clubavonden nog steeds niet door kunnen gaan, was het leuk om elkaar weer eens te zien en te spreken. En zo buiten kun je makkelijk 1,5 meter afstand houden.
Bedankt voor je belangstelling en tot de volgende keer.
September 2020
September was eigenlijk een heel afwisselende maand voor wat betreft mijn fotografie. Dat komt natuurlijk omdat september een soort van overgangsmaand is tussen zomer en herfst. Zo hadden we dagen van bijna dertig graden en soms regende het de hele week. En dat zie je terug in mijn foto’s. Het blijkt maar weer dat ik als natuurfotograaf mee beweeg met de seizoenen en het weer.
Ik kon dus kiezen voor de foto van de maand tussen libellen, vlinders, vogels, bloeiende heide en paddenstoelen. Lastig, lastig, lastig ……
De keuze ging uiteindelijk tussen een foto van de bandheidelibel en één van mijn eerste paddenstoelenfoto’s van dit jaar. En de winnaar is:
Ik vind de sfeer erg goed geslaagd. Door een andere witbalans te kiezen krijg je dit blauw/groene effect, waardoor je een mysterieuze sfeer krijgt. Welke goed past bij de herfst. Vraag me niet naar de naam van deze paddenstoelen. Op de meer bekendere soorten na durf ik mij daaraan niet te wagen.
ik verwacht ook in oktober nog een mooi paddo-seizoen, dus wie weet ook volgende maand een paddenstoelenfoto als foto van de maand. Of komt er nog een verrassing tussendoor? Het zou zo maar kunnen. In de natuurfotografie weet je nooit wat je kunt verwachten. En dat maakt het ook zo leuk om te (blijven) doen.
Jaaroverzicht 2018
31 december 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
En weer is een jaar voorbij gevlogen. Een jaar waarin ik steeds minder blogberichten heb geplaatst en uiteindelijk de beslissing heb genomen om (voorlopig?) te stoppen met bloggen. Komende tijd ga ik nadenken waar en op welke manier ik mijn foto’s wil laten zien. Want helemaal verdwijnen wil ik ook niet. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die van mijn foto’s genieten.
Fotografisch is het in ieder geval een leuk jaar geweest, met in de eerste maanden nog de handicap van het medisch rijverbod. Wat een genot om dan op een gegeven moment je vrijheid terug te krijgen en weer naar al die mooie natuurgebieden te kunnen gaan. Wat een rijkdom is dat!
Ook dit jaar weer een aantal publicaties en wat foto’s kunnen verkopen. Maar eigenlijk doe ik het daar niet voor. Het gaat mij meer om het genieten in de natuur en die zo mooi mogelijk vast leggen. Op mijn eigen manier.
Genoeg geschreven, het is tijd voor mijn favorieten van afgelopen jaar. Elke maand 1 foto die mij het meest aanspreek, of waar ik de mooiste herinneringen aan heb. Ik hoop dat jullie met mij mee genieten van deze terugblik.
januari
Geen keuzestress in januari. Een torenvalkdame in de Eempolder leverde mij een wensfoto op. Geweldig om dit op een aantal meters voor je te zien.
februari
In februari ook een vogel. Afgelopen winter was er een behoorlijke invasie van barmsijsen. Deze kleine barmsijs kon ik fotograferen in Almere.
maart
In maart heb ik weinig gefotografeerd. Deze opname van de Baggelhuizer Plas bij Assen nam ik op een hele koude ochtend. Ik herinner me vooral de snijdende wind. Maar het was de ontbering waard.
april
Het begint bijna een traditie te worden: op jacht naar de oranjetipjes eind april. Deze macro met wat koelere kleuren vind ik één van de mooiste.
mei
In mei was de jaarlijkse fotohutdag met Dick. Deze keer gingen we naar de tuinhut van Arjan Troost. Helaas had de ijsvogel de winter niet overleeft, maar er was nog genoeg te zien. Waaronder deze drinkende eekhoorn. Precies op het juiste plekje besloot hij (of zij) een slokje te nemen.
juni
In juni is het macroseizoen volop bezig en het zal je dan ook niet verbazen dat een macrofoto deze maand mag vertegenwoordigen in dit overzicht. Voor mij was het een primeur om deze bosparelmoervlinder te zien. Alle soorten parelmoervlinders zijn prachtige vlinders om te zien en deze bosparelmoer was daarop geen uitzondering.
juli
En ook juli levert een vlinder op. Dit landkaartje van de zomergeneratie was één van de vele, vele vlinders die rondfladderden in het Oostvaardersbos en zich tegoed deden aan de nectar van de zwarte mosterd. De Oostvaardersplassen en de omringende velden kleurden dit jaar geel door deze plant.
augustus
In augustus blijven we nog even in de Oostvaardersplassen. Door de droogte dit jaar vielen vele stukken water droog of bijna droog. Dit leverde een eldorado op voor de waadvogels en steltlopers. Van mij mogen ze het waterpeil elk jaar wel zo verlagen. Hoogtepunt waren ongetwijfeld de steltkluten die ik kon fotograferen. Deze jonge vogel liep recht op mij af en doordat het windstil was kon ik hem vastleggen met een mooi spiegelbeeld.
september
Ik had het net al even over de droogte. Die had een grote invloed op de natuur dit jaar. Zo waren er maar weinig bloeiende heidevelden. Ook de heide in het Gooi stond er maar verdroogd en bruin bij. Een klein stukje paars kon ik echter nog vinden en dat was net genoeg voor deze foto.
oktober
Ik werd heel blij van deze foto van de zeldzame spechtinktzwam. Na een tip vond ik deze prachtige soort ergens in het Gooi.
november
Ook in november een paddenstoelenfoto. Het paddo-seizoen kwam heel langzaam op gang en pas tegen eind november kwamen er wat meer tevoorschijn. Deze amethistzwam vond ik in het Spanderswoud bij Hilversum.
december
Op de enige dag met sneeuw in december ben ik naar natuurpark Lelystad geweest. Deze wisenten keken mij indringend aan. Een prachtige ontmoeting op een koude ochtend.
En daarmee is dit overzicht ten einde. En voor nu ook mijn schrijverijtjes. Ik wil iedereen bedanken voor de likes en commentaren op mijn blogs de afgelopen jaren. Het werd door mij altijd erg op prijs gesteld dat mensen de moeite namen om te reageren. Maar nu is het tijd om dit af te sluiten. Ik merk dat veel blogs een herhaling zijn van wat ik al eerder geschreven heb. Alleen met andere foto’s. Dan voegt de tekst niet zo veel meer toe. Dus ga ik op zoek naar een andere manier. Wie weet komen we elkaar op een andere plek op het World Wide Web tegen en voor de bloggers onder ons: ik blijf jullie blogs gewoon volgen. Je kunt me in elk geval blijven volgen via mijn facebook en instagram.
Ik wens iedereen een heel goed 2019 toe. Met liefde, een goede gezondheid en veel mooie (natuur)momenten!
Groet, René
Paddenstoelen
18 november 2018
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
De droogte tijdens de afgelopen zomer en het begin van de herfst zorgde er voor dat het tot nu toe goed zoeken is naar paddenstoelen in het bos. Toch heb ik een paar leuke exemplaren kunnen vinden de afgelopen weken. In dit blog wil ik die laten zien.
Waterloopbos Kraggenburg
Een bekende paddenstoelen hotspot is het Waterloopbos bij Kraggenburg in de Noordoostpolder. Eigenlijk ga ik er elk jaar wel een keertje naar toe. De oogst viel dit jaar wat tegen door de droogte, maar toch wat leuke plaatjes kunnen schieten.
Berkenboleet
Oostvaardersbos
Het mooist is natuurlijk om vlak bij je huis rond te struinen. Nu vind ik in het Oostvaardersbos altijd al erg weinig paddenstoelen, maar dit jaar is het helemaal zoeken naar een speld in een hooiberg. Alleen in een klein stukje met beukenboompjes stond er nog wat.
Geschubde inktzwam
Glimmerinktzwam
Omdat ik onderstaande foto vlak voor Halloween maakt heb ik die bewerkt om een Halloweensfeertje te krijgen.
Spechtinktzwam
Ik kreeg een tip waar ik de prachtige spechtinktzwam kon vinden. Deze prachtige paddenstoel stond hoog op mijn lijstje en ze waren niet al te ver bij mijn woonplek vandaan. Dus toen ik tijd had gelijk er naar toe gegaan. Ik heb me een ochtendje heerlijk vermaakt.
Spanderswoud
Afgelopen tijd ben ik een paar keer naar het Spanderswoud bij Hilversum geweest. Een mooi, oud bos waar veel verschillende paddenstoelen kunnen staan. Omdat het wat natter was dan aan het begin van de herfst waren er ook meer paddenstoelen te vinden. Hieronder een klein overzicht.
Grote stinkzwam
Beukentaailing
Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd
Langsteelfranjehoed
Jonge porseleinzwammen
Gewone boomwrat
De laatste zijn eigenlijk geen paddenstoelen, maar slijmzwammen. Een aparte groep van organismen dus.
Vliegenzwam
Een apart plekje verdient de vliegenzwam. Voor mij de koningin onder de paddenstoelen. In het Spanderswoud waren ze na een beetje zoeken voldoende te vinden.
Al met al toch nog een behoorlijke opbrengst in een slecht paddenstoelenjaar. Mijn persoonlijke favoriet? Ik twijfel tussen de eerste spechtinktzwam en de amethiszwam. Laat ik ze maar ex aequo op de eerste plek zetten.
Jaaroverzicht 2017
31 december 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Voor mij persoonlijk was 2017 een jaar van weinig hoogtepunten en veel dieptepunten. Vooral op het gebied van de gezondheid zat het, voor mij en degenen die mij lief zijn, niet mee. Dat heeft ook zijn weerslag gehad op mijn fotografie. Vooral het feit dat ik vanaf september om gezondheidsredenen niet meer mocht autorijden beperkte mij in ernstige mate. Ook het bloggen en reageren op andermans blog is er veelal bij ingeschoten. Al met al een jaar om snel te vergeten. Was het dan allemaal kommer en kwel? Gelukkig niet. Zo heb ik weer een aantal foto’s mogen verkopen en stonden foto’s van mij op de cover van twee boeken. Vooral dat mijn foto gebruikt is voor het boek “Zo fotografeer je de natuur” van Roots Magazine vind ik een grote eer.
En om het jaar positief af te sluiten komt hier mijn jaaroverzicht. Van elke maand de mooiste, meest bijzondere of dierbaarste foto. Veel plezier met deze terugblik.
januari
De maand januari breng ik traditiegetrouw door in de Oostvaardersplassen. Hoogtepunt dit jaar was een winterse dag waarop volop geschaatst werd. Ik had meer belangstelling voor een groepje baardmannetjes. Dit vrouwtje ging er even mooi voor zitten.
februari
Deze high-key foto van een ooievaar maakte ik in natuurpark Lelystad. Eén van mijn vaste fotografieplekjes. Deze foto is nog niet eerder op mijn blog verschenen.
maart
Net als zo veel andere natuurfotografen ben ik in maart bezig geweest met de bosanemoontjes. Deze sfeeropname bij Amelisweerd vind ik zelf de mooiste.
april
Het hoogtepunt van april was ongetwijfeld de vondst van deze parende oranjetipjes. Het duurde meer dan een uur voordat ik überhaupt ééntje gevonden had in het grote veld pinksterbloemen, maar de beloning was er dan ook naar.
mei
Voor mei is het een moeilijke keus geweest. Zoveel mooie foto’s kunnen maken: steenuiltje, Laakse slenk of Groentjes (vlinder). Toch is het deze opname geworden van een boom op de Westerheide bij Hilversum. Een beetje Afrika in Nederland.
juni
Erg blij ben ik met bovenstaande panorama. Samengesteld uit drie afzonderlijke opnames van dezelfde reegeit. Verbazingwekkend hoe makkelijk en goed je die met de huidige software naadloos aan elkaar kunt plakken. Dit was trouwens bij het Naardermeer.
juli
Van juli wil ik jullie deze foto laten zien. Nog niet op mijn blog verschenen tot nu toe, maar wel één van mijn favoriete foto’s van het jaar. Gemaakt in de “Stille Kern” in het Horsterwold.
augustus
De zomervakantie naar vlinderparadijs de Eifel leverde naast vlinders ook deze vliegende blauwe glazenmaker op. Voor mij de mooiste van de maand.
september
Weinig keuze in september. Ik had welgeteld de keuze uit twee foto’s. Het werd deze van een druppende inktzwam, die ik maakte in het bos vlak bij mijn huis.
oktober
Ook oktober levert een paddenstoelenfoto. Experimenteren met een lampje resulteerde in bovenstaande foto.
november
Eén van de hoogtepunten van mijn jaar: voor het eerst een bosuil gezien en kunnen fotograferen. De herfstsetting geeft nog wat extra’s aan deze foto.
december
Twee dagen sneeuw was genoeg voor de foto van de maand. De Oostvaardersplassen waren magisch gehuld in een witte deken. Lang leve code rood!
Als ik de foto’s zo op een rijtje zie kan ik toch tevreden terugkijken op 2017. In ieder geval voor wat de fotografie betreft. Hoewel ik de tweede helft van het jaar weinig gefotografeerd heb, is het toch een mooie, afwisselende serie geworden. Een mooie afspiegeling van mijn fotografie-interesse. Met andere woorden: ik vind gewoon alles leuk om te doen binnen de natuurfotografie. En dat wil ik graag zo houden.
Ik wens iedereen al het goede voor 2018, maar bovenal een gezond jaar!
Herfst 2017
2 december 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Nu de meteorologische winter is begonnen is het tijd om terug te kijken op de herfst. Een paar keer kon ik er op uit om bij voorbeeld op zoek te gaan naar paddenstoelen. In dit blog een klein overzicht.
Aan het begin van de herfst trof ik deze inktzwam aan vlak bij huis. Een detailopname laat zien waar die naam vandaan komt.
Zoals je ziet nog geen herfstkleuren in de achtergrond, maar fris groen gras. Toch waren er wel al wat oranje tinten te vinden. Hoewel het geen bladeren waren, maar kleine paddo’s.
Een aantal weken later kon ik weer even op pad. In hetzelfde bos kwam ik weer een inktzwam tegen. Nu eens geen detailopname, maar mooi in het bosdecor geplaatst.
De zwam heb ik belicht met een externe lamp, waarvan ik de lichtsterkte en de kleur van het licht (kleurtemperatuur) kan aanpassen. Dat biedt weer nieuwe mogelijkheden voor me. Zo heb ik bij de volgende foto de paddenstoelen van onderen belicht aan de achterkant. Het geeft weer een heel ander beeld.
Maar lang niet alles lukt, dus ik moet er nog flink mee oefenen. Maar dat is dan ook wel weer leuk. Meestal probeer ik zelf alles uit te vogelen en niet te veel dingen op te zoeken op youtube of iets dergelijks. Dan doe je hetzelfde als anderen doen. Zelf uitvinden wat voor jou werkt is toch het leukste.
Gewoon recht-toe-recht-aan fotografie blijft natuurlijk ook leuk. Deze ieniemini babypaddenstoelen lenen zich daar goed voor. Welke het zijn? Het zouden zomaar streepsteel of de melksteel mycena’s kunnen zijn. Of één van de andere tig soorten myena’s natuurlijk 😉 .
Tot zover even de paddo’s. Ik ben niet echt in de gelegenheid geweest in de bossen de herfstkleuren vast te leggen, maar een klein larikstakje brengt toch wat kleur in dit blog.
Ook met dit takje ben ik in de weer geweest met mijn nieuwe lampspeeltje. Met wisselend resultaat moet ik zeggen. Maar onderstaande foto kan mij wel bekoren.
De lariks fotografeerde toen ik samen met mijn zus een paar uurtjes op pad was met onze camera’s. Altijd leuk om samen aan de gang te gaan! De paddo’s wilden niet zo goed lukken, maar eentje mag toch in dit blog verschijnen. Een omgevallen exemplaar nog wel.
Hoewel ik net zei dat ik niet de herfsttinten heb kunnen fotograferen is er op het nippertje toch nog een foto van een herfstbos. Dit is het fietspad wat ik altijd rij als ik naar de Oostvaardersplassen ga. In de herfst ontstaat er een prachtige oranje-gele tunnel.
En hiermee sluit ik de herfst af. Ik hoop er volgend jaar fotografisch meer mee te kunnen doen. Maar voor nu is het over. Op naar de winter!
Jaaroverzicht 2016
31 december 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Het jaar is weer voorbij en eerlijk gezegd ben ik er blij om. Het was een jaar waarin niet alles gelopen is hoe je het van te voren zou bedenken. Vooral het feit dat mijn gezondheid vanuit het niets een gevoelige tik kreeg is van grote invloed geweest. Ook op fotografie gebied. Maar intussen heb ik dat achter me gelaten en kijk ik met een positieve blik naar 2017. Maar eerst kijken we nog even terug naar 2016.
Gelukkig was het niet alleen maar kommer en kwel. Zo zijn er weer een aantal foto’s van mij in verschillende bladen verschenen en staat er, voor het eerst, een foto van mij in de Roots agenda. Ook een paar kleine prijsjes mogen ontvangen bij fotowedstrijden en, als klap op de vuurpijl, verkozen tot “fotograaf van het jaar” bij de fotoclub VNF-Nijkerk. Verder heb ik ook weer een aantal foto’s via mijn webshop verkocht en mocht ik voor de eigenaren van een vakantiehuisje in België mijn eerste “rapportage” maken.
Maar nu heb ik wel genoeg schouderklopjes aan mezelf uitgedeeld. Tijd voor de foto’s!
januari
In januari een aantal keren naar de Oostvaardersplassen geweest. Dit duo-portret vind ik de mooiste van deze maand. Het feit dat het op vijf minuten fietsen vanaf mijn huis is, maakt het voor mij nog specialer.
februari
Ik heb lang getwijfeld of ik mijn eerste steenuiltje als foto van de maand zou uitkiezen of deze rietgors. Uiteindelijk gekozen voor de mooie achtergrond en het licht in deze foto. De foto is gemaakt in de polder Arkemheen bij Nijkerk.
maart
In maart ben ik begonnen aan mijn ijsvogelproject. Ik heb min of meer op twee nestplekken een paartje kunnen volgen. Hoewel de visoverdracht en de paring nog steeds op mijn wensenlijstje staan, was het een hele leuke ervaring om hier langere tijd mee bezig te zijn.
april
Kan een doodgewone meeuw foto van de maand worden? Ja zeker, in ieder geval bij mij wel! De foto is genomen tijdens een excursie van de fotoclub bij de zuidpier van IJmuiden.
mei
Met deze foto van een jonge zwaan bij ons in de wijk ben ik erg blij. Vanaf het moment dat het zwanenpaar ging broeden fietste ik op weg naar het station bijna dagelijks even langs om te kijken hoe het ging. Op moederdag kwamen er vijf kleintjes uit het ei.
juni
Geen moeite om deze maand mijn favoriet uit te zoeken. Een “once-in-a-liftime” moment met de uitsluipende libel en het lantaarntje dat op bezoek kwam.
juli
Ook in juli een foto van een libelachtige. En nog wel de mooiste juffer van Nederland: de weidebeekjuffer. Samen met mijn zus Heleen een ochtendje op pad bij de Kromme Vecht bij Bunnik.
augustus
Deze foto heeft nooit in een blog gestaan, maar is voor mij toch de mooiste van augustus. Op vakantie in Oostenrijk kwam ik een veld tegen met daarin Parnassia. Een prachtig onderwerp, vooral als de dauwdruppels op de achtergrond meewerken voor een mooie bokeh.
september
Ook de foto van september is gemaakt op een excursie van VNF-Nijkerk. In de tuin van Edo van Uchelen kon ik deze geelbuikvuurpad fotograferen onder water.
oktober
Mijn workshop bij Andrea Gulickx leverde naast nieuwe inzichten en inspiratie ook bovenstaande foto op. Voor mij de foto van de maand oktober.
november
Het paddenstoelenseizoen was laat dit jaar, dus waren er in november nog genoeg te vinden. Dit kleine exemplaar kon ik vastleggen in Lage Vuursche.
december
Op de valreep dan toch nog een landschapsfoto in het jaaroverzicht. En nog een winterlandschap ook. Begin december heb ik gebruik kunnen maken van een paar koude dagen en nachten.
Kijkend naar deze serie zie ik in het begin van het jaar veel vogels, die gaande weg worden vervangen door macrofoto’s. Ik denk dat mijn hart toch steeds meer bij de macrofotografie komt te liggen. Komend jaar zal macro weer een grote plek innemen bij mijn fotografische uitstapjes. En wil ik me verder ontwikkelen op het gebied van de landschapsfotografie. Vandaar dat het wel leuk is dat ik het jaaroverzicht afsluit met een landschap.
Ik wil iedereen bedanken die gereageerd heeft op mijn blogs. Het aantal blogs is een stuk minder geworden dan de afgelopen jaren en ook reageer ik zelf minder op andere blogs. Het kost me gewoon veel te veel tijd om alles bij te houden. Misschien ga ik mijn website wel omvormen naar soort van fotogalerij. Maar er zal altijd een plekje gereserveerd blijven voor mijn blogs. Bloggen is dus zeker geen aflopende zaak. Ik zal volgend jaar vast elke maand wel een blogje schrijven en verheug me al weer op alle leuke reacties die ik krijg.
Tot slot wil ik al mijn volgers een fantastisch jaar wensen. Bedankt voor alle opmerkingen en reacties.
Spelen met licht
21 oktober 2016
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag is het zover: ik ga na jaren weer eens een workshop volgen. Een privé workshop nog wel! Wat een luxe! Om nieuwe inspiratie op te doen en eens af te wijken van mijn normale manier van fotograferen heb ik een workshop geboekt bij Andrea Gulickx. Een fotografe met een originele kijk op fotografie en uit haar foto’s spreekt een hoge mate van creativiteit. Haar foto’s zijn pastelachtig en sfeervol. Onscherpte speelt hierin een belangrijke rol. Als ik mijn foto’s bekijk zie ik vaak een scherp onderwerp en heldere kleuren. Het lijkt me leuk om een dagje het roer helemaal om te gooien en te kijken wat dat brengt. Daarnaast heb ik al lange tijd een setje lensbaby lenzen ongebruikt in de kast liggen. Ik denk er zelfs over om ze weer te verkopen. Laat Andrea nu net een expert zijn op het gebied van deze lensjes. Kan ik daar ook eens serieus mee aan de slag.
Dus op naar Amerongen. Aangekomen bij het prachtig in de bossen gelegen restaurant ’t Berghuis staat de ‘juf’ al te wachten. Onder het genot van een kop koffie en drie(!) plakken ietwat droge cake, laat Andrea voorbeelden zien van haar foto’s en hoe die tot stand zijn gekomen. Waar ze op let en hoe ze kijk. Ook de werking van de lensbaby wordt uitgelegd en wat voor effecten dat kan hebben in de foto.
Maar genoeg gepraat: we gaan het bos in! O ja, Andrea vertelt dat ze nooit een statief gebruikt bij macrofotografie. Slik ……, ik doe alles van statief! Maar ik heb me voorgenomen het vandaag op haar manier te doen, dus mijn statief blijft achter in de kofferbak van de auto. En zo kom ik er gelijk achter dat ik geen draagriem meer aan mijn camera heb. Het staat toch altijd op het statief. Toch maar eens kijken waar ik die gelaten heb. We beginnen met de lensbaby en kunnen dan later op de dag switchen naar de macro.
Het eerste onderwerp is een groepje paddenstoelen op een klein stammetje. Andrea wijst me op de plekken waar het licht vandaan komt. Een grote doorgang tussen de bomen of kleine gaten in het bladerdak. Hier kun je gebruik van maken voor de achtergrond in je foto. Ik ga gewoon lekker aan de gang.
Vooral aan de onderkant zie je het vervagende effect van de lensbaby. Grappig dat het groepje paddenstoelen in de achtergrond lijkt op een gigantische mier.
Ook op de volgende foto zie je het lensbaby-effect heel duidelijk terug.
Het is nog vrij donker in het bos en één van de creatieve technieken die Andrea gebruikt is het spelen met de witbalans. Mijn witbalans staat eigenlijk standaard op bewolkt. Dan krijg je mooie warme kleuren. Door de witbalans op kunstlicht te zetten krijg je een heel andere sfeer.
Na een tijd met de paddenstoelen bezig te zijn geweest gaan we naar ons volgende onderwerp: varens. In deze tijd van het jaar zijn de varens mooi verkleurd en hebben ze mooie vormen. En om die vormen draait het vandaag. Normaal gesproken weet ik nooit zo goed wat ik er mee aan moet en laat ze dan ook meestal links liggen. Nu duiken we er midden in en zoeken al kijkend door de camera naar vormen en licht. En al doende kom je vanzelf wel iets moois tegen. Zoals dit uiteinde van een varenblad.
Nog mooier vind ik de volgende foto, waarin de scherpte heel mooi wegloopt naar achteren. Zou ik dan toch nog fan worden van de lensbaby?
Na een tijdje wisselen we de lensbaby voor de ‘gewone’ macrolens. Gelijk valt het verschil op. Ik had al een foto genomen met de lensbaby en als ik ongeveer dezelfde foto nog eens maak met de macrolens wordt het verschil heel duidelijk.
Links dus de lensbaby en rechts de macrolens. Het heeft allebei zijn eigen charme, maar in de foto links zit meer spanning en sfeer.
Dan is het tijd om van onze meegebrachte lunch te genieten. Een omgevallen boomstam fungeert als bank. Van te voren had ik nog wat twijfels over het weer, maar nu dreigt zelfs de zon door te breken. Het is heerlijk in het bos! Gezellig kletsend over fotografie en andere dingen vliegt de tijd. Hoogste tijd dus om weer aan de slag te gaan.
Terwijl we bladeren aan het fotograferen zijn ziet Andrea met haar scherpe fotografenoog een klein springbeestje of luisje op een blaadje zitten. Dan begint de grote uitdaging: zonder statief en boven mijn hoofd een scherpe foto maken van dit diertje. En het is maar een paar millimeter groot! Tot mijn grote verbazing zit er tussen de foto’s één scherpe.
Nooit gedacht dat ik dit zonder statief voor elkaar zou krijgen.
De volgende halte is een plek met heel veel bekertjesmos. Een fotogeniek mosje die nog ontbreekt in mijn portfolio. Nu heb ik dus de kans om er eens wat tijd in te steken.
Ik speel weer met de witbalans. Het levert een onderwaterlandschapje op.
Ik sluit het mosjesgedeelte af met een foto zoals ik die normaal ook gemaakt zou kunnen hebben. Helder en scherp, maar wel zonder statief!
Hierna is er nog even tijd om creatief te zijn met blaadjes en lichtjes. Maar dat wil niet echt lukken. De gouden glans die Andrea weet te vangen in haar foto’s, zie ik niet terug in mijn eigen foto’s. Misschien heb ik mijn dosis creativiteit voor één dag opgebruikt. Maakt ook niet uit. Het is een heerlijke dag geweest.
Tijd om weer naar huis te gaan. Ik heb heel veel dingen anders gedaan dan normaal en dat was nou net de bedoeling. Veel tips en trucs gehoord, waar ik zeker verder mee ga. Zoals gezegd een mooie dag met een enthousiaste leermeester. Daarnaast weet Andrea heel veel en is ze gewoon een fijn mens om mee op stap te gaan. Een aanrader dus voor mensen die zich willen storten op vage foto’s en fraai licht!
En de lensbaby? Die blijft voorlopig! Niet in de kast, maar in mijn fototas.
Buikschuiven in het bos
27 oktober 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Het is al weer meer dan drie weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Dat heeft verschillende oorzaken. Geen tijd om er veel op uit te trekken en ik bemerk ook een zekere blogmoeheid. Maar geen reden tot paniek hoor. In het leven gaat niets altijd op maximaal vermogen. Dus rustpauzes horen erbij, ook wat betreft fotografie. En ik heb niet helemaal stilgezeten de afgelopen weken. Twee keer ben ik er op uit getrokken om paddenstoelen te fotograferen. In dit blog wil ik jullie de resultaten laten zien.
Mijn eerste tochtje ging naar het prachtige Speulderbos. Het is de tweede week van oktober en de bomen zitten nog volop in het groene blad. Omdat het licht niet uitnodigde tot het fotograferen van de bomen en het bos concentreer ik me op de paddenstoelen. De eerste interessante soort die ik tegenkom is gelijk één van mijn favorieten: de porseleinzwam.
De foto geeft mooi de sfeer weer in de ochtendschemering tussen nacht en dag.
Hierna duurt het een tijd voordat ik iets zie wat ik de moeite van het fotograferen waard van. Ik verval in een oude fout: ik loop te veel en kijk niet goed genoeg. Maar uiteindelijk blijf ik staan bij een groepje al wat oudere paddenstoelen. Geen idee welke soort het is, maar ik vind een mooi detail in de omgekrulde hoed.
De inspiratie is terug en een paar meter verder zie ik twee kleine zwammetjes tussen het mos staan. Nu neem ik juist wat meer afstand om de fragiliteit te benadrukken.
Je kan hier ook goed zien hoe groen alles nog is. De herfstkleuren moeten nog komen. Maar voor paddenstoelen maakt dat niets uit. Nu ik wat meer tijd neem om om me heen te kijken zie ik er steeds meer. Maar voor het volgende groepje hoef ik niet erg mijn best te doen. Die zijn zo groot dat ze moeilijk over het hoofd gezien kunnen worden.
Het zijn Sombere honingzwammen. Waarom ze somber zijn heb ik niet kunnen ontdekken. Ik wordt er in ieder geval vrolijk van. Wat een leuk groepje en ze staan ook nog eens op een mooie plek. Een halve meter verder staat nog een stelletje van deze soort. En die zijn net zo fotogeniek.
Het doet me denken aan een ouder met een stelletje kinderen onder zijn hoede.
Intussen is het tijd geworden om me weer richting huis te begeven. Dus met stevige tred loop ik richting restaurant ‘Boshuis Drie’, waar de auto geparkeerd staat. Maar als ik een dikke tak vol met porseleinzwammen zie liggen, moet ik daar nog even mee aan de slag. Voordat ik vanmorgen vertrok had ik al een foto in gedachten en dit is de mogelijkheid om dat plannetje ten uitvoer te brengen. Na wat proberen, met de instellingen spelen en het zoeken van een goede compositie kom ik uiteindelijk tot dit resultaat.
De mooiste foto van vandaag vind ik zelf. Een goede afsluiter dus en dan is het tijd voor een bakkie koffie!
Het tweede paddo-uitje was in de Drentse bossen bij Grolloo. Samen met mijn zus een ochtendje buikschuiven tussen de bladeren. Ik wil vandaag wat andere foto’s maken dan de vorige keer. Meer sfeer en minder registrerend. Al snel zien we genoeg paddenstoelen om mee aan de gang te gaan. Ik richt me vooral op de wat kleinere exemplaren. De ervaring leert dat je daar wat meer me kunt dan met die grote joekels. Ik zoek bewust naar een onscherpe omgeving rondom het zwammetje. En dat lukt.
Dit is dus wat ik zo’n beetje in mijn hoofd had. Natuurlijk leent niet elke paddenstoel tot deze benadering. De geweizwammetjes groeien op een afgebroken tak en kun je mooi fotograferen met het bladerdak op de achtergrond. De zon en de lichte plekken zorgen voor de bekende bokehcirkels.
De volgende paddenstoel waar ik mijn aandacht op richt is wat groter. Het zou heel goed één van de russula soorten kunnen zijn. Als het zou moeten zou ik gokken op een braakrussula. Maar mocht je het weten dan hoor ik het graag. De bovenkant was in ieder geval roze-rood van kleur.
Een soort die ik wel herken is de amethistzwam. En die staan hier in veelvoud. Lastig is het dan om het goede exemplaar te vinden. De vorm van deze spreekt me wel aan.
Ik keer weer terug naar het allereerste zwammetje van vandaag. Er staat namelijk nog een broertje bij en ik wil eens kijken of ik die in de compositie kan betrekken. Door de camera iets scheef te houden komt het kleintje uit de hoek. Ik vind dat een wat spannender beeld opleveren dan als hij gewoon recht staat.
Zo zijn we allebei lekker bezig. En natuurlijk helpen we elkaar met het aanwijzen van leuke exemplaren en de instellingen van de camera. Twee weten meer dan één tenslotte. We besluiten even een klein stukje verder te lopen, waar de zon wat meer de bosbodem bereikt. En dat zie je gelijk terug in de foto’s. Het bruin/oranje verandert in rood/geel. Deze zwammetjes groeien bovenop een omgevallen boomstam, waardoor ik ze een beetje van onderen kan fotograferen.
De zelfde achtergrond zie je terug bij dit duo. Ik heb hierbij wat geëxperimenteerd met het bijschijnen met een zaklampje en het gebruik van de interne flitser van mijn camera. Door de lichte achtergrond worden de paddenstoeltjes snel wat te donker naar mijn smaak. Onderstaande foto is gemaakt met de flitser met daarover een papieren zakdoekje om het licht wat te dempen. Vergelijkbaar met een diffuser. Een techniek die ik al eerder heb gebruikt.
Dan trekken we nog even verder en concentreren ons nog even op het kleine grut tussen de bomen. Wederom een Amethistzwam, maar nu wat vager in beeld gebracht.
Maar het allerkleinste heb ik voor het laatst bewaard. Ik wist van het bestaan, maar heb ze nog nooit bewust gezien, laat staan gefotografeerd. Ik heb het over de Tengere Beukentaailing. Een speldeknopje dat groeit op half vergane beukenbladeren. Zo’n 10 mm hoog en heel erg dun. Letterlijk een speld! De eerste uitdaging is om er één te vinden die een beetje vrij staat. De meesten staan diep tussen de vers afgevallen bladeren. Een beetje bladharken helpt.
Mooi, maar dat moet nog abstracter kunnen. Dus weer zoeken naar het juiste diafragma en positie. Het blijft leuk om te doen en naar een foto toe te werken die je in gedachten hebt. En dit is het geworden, een ielig zwammetje in een zee van bladeren.
Al met al is het een blog geworden met best veel foto’s. Dat is het nadeel als je twee foto-uitjes in één blog stopt. Hopelijk hoeven jullie nu niet zo lang te wachten op het volgende blog als deze keer. Ik doe mijn best.
Paddo tijd
26 september 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Na een rustige periode wat fotografie betreft heb ik eindelijk weer wat tijd om in deze mooie hobby te steken. En net als een paar weken geleden ga ik op pad met leden van de natuurfotografenclub VNF-Nijkerk. Deze keer gaan we op zoek naar paddenstoelen in het Waterloopbos bij Kraggenburg in de Noordoostpolder. Volgens de kenners een mekka voor de paddenstoel.
Als ik als laatste aankom duiken we gelijk het bos in. En al snel struikelen we over de vele soorten paddenstoelen. Iedereen gaat lekker aan de gang met zijn eigen modellen. Ik richt me eerst op het kleine spul
Ik ben geen paddo-expert, maar denk te weten dat dit dwergwieltjes zijn. En er zijn er heel veel van. Allemaal groeiend op een blaadje. Kun je voorstellen hoe klein ze zijn. Maar prachtige modelletjes om mee te werken. En dus steek ik nog even tijd in dit groepje. Goed lettend op de bokehcirkels in de achtergrond probeer ik een mooie compositie te maken. Uiteindelijk levert dat deze foto op.
De rest van de groep is inmiddels verder het bos ingetrokken. Ik ga ze achterna en vind ze terug op een plek met grote vliegenzwammen. Voor mij toch wel de Koning de Zwammen.
De achtergrond is de weerspiegeling van het bos in de vijver. En er staan er nog veel meer! Ik zoek een mooie eenling uit en probeer ook nu weer een mooie achtergrond te creëren. Iedereen mag zelf beoordelen of dat gelukt is.
Wat een prachtige juweeltjes zijn het toch. Ik kan er geen genoeg van krijgen en blijf foto’s maken. Er zijn ook zo veel mogelijkheden om ze in beeld te brengen. Hier nogmaals een groepje.
En om het af te leren nog een eenling die aan de voet van een boom staat, met weer de vijver als achtergrond.
Omdat overmaat schaadt laat ik het hierbij. Met tegenzin loop ik verder. Maar wie weet wat we verder nog tegenkomen in dit prachtige paddenstoelenbos. Het is leuk om te zien hoe iedereen om zijn/haar eigen manier bezig is. De één wordt helemaal enthousiast als hij een zeldzame soort ziet en de ander maakt de soort niet uit, als er maar een mooie foto van te maken is. En dan zijn er ook nog mensen die gewoon lekker aan het fotograferen zijn en genieten van de natuur. En genieten doe ik zeker. En ondertussen probeer ik die perfecte foto te maken. Niet dat dat gaat lukken, maar het streven is er altijd.
Er is zoveel te zien in het bos dat het soms moeilijk is om een exemplaar uit te kiezen. Maar als ik een klein rodekoolzwammetje zie staan is de keus snel gemaakt. Dat vind ik ook van die leuke, fotogenieke zwammetjes.
Zoals gezegd: er staan er genoeg, maar het is de kunst net dat zwammetje te vinden die op een mooi plekje staat. Dus veel getuur naar de grond, afgebroken takken en omgevallen stammen. En dan vind je soms van die kleine diamantjes zoals deze.
Dan struikel ik weer over een stukje met allemaal dwergwieltjes. Die had ik natuurlijk al, maar ik zie een leuk groepje op een blad staan. Voor de foto leg ik het blad even op de brugleuning. Zo krijg ik een mooiere achtergrond. En ik hoef niet op mijn buik op de grond te liggen.
De ochtend loopt al bijna ten einde en het is tijd langzamerhand weer richting de parkeerplaats te gaan. Maar ondertussen let ik natuurlijk goed op of ik nog iets leuks zie staan. Een onbekende paddenstoel staat een beetje in een donker hoekje. Zo krijg je gelijk een heel andere sfeer in je foto. Het heeft wel iets.
Ik heb hierbij de flitser van mijn camera gebruikt. Om minder hard licht te krijgen doe ik er één velletje van een papieren zakdoekje voor.
Als ik weer langs de vliegenzwammen loop zie ik een exemplaar met een omhoog gekrulde rand. Ik zie er een mogelijkheid tot een wat meer abstracte benadering van een paddenstoel in.
Het lijkt me een mooie afsluiter van deze ochtend. Ik heb weer genoten en ben benieuwd wat de anderen voor resultaten hebben. Dat zullen we vast nog wel zien op de volgende clubavond.
Samen op paddo jacht
26 oktober 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag wordt een bijzonder fototochtje. Waarom? Ik heb een “cursist” die met me mee gaat. Mijn zus heeft net een nieuwe camera met een macrolens gekocht en ze wil graag wat tips. Nu heeft ze de eerste fout eigenlijk al gemaakt door een Canon te kopen, maar ja het blijft toch je familie hè? Dus gaan we samen op pad. Wat is er dan mooier om het bos in te gaan op jacht naar paddenstoelen. We hebben afgesproken bij restaurant “Boshuis Drie” in het Speulderbos. Dat ligt mooi in het midden van onze woonplaatsen en het is natuurlijk een prachtig bos. Als ik op de locatie arriveer zie ik een grote groep fotografen staan. Ze zal toch niet al haar collega’s en vrienden meegenomen hebben? Dat blijkt gelukkig niet het geval. Deze groep gaat waarschijnlijk een workshop volgen en ik wandel samen met mijn zus, die er al was, het bos in.
We hoeven niet ver te lopen om de eerste mooie paddenstoelen te vinden. Ik laat haar eerst lekker haar gang gaan en aan de hand van de gemaakte foto’s probeer ik wat mee te geven over diafragma, sluitertijd, ISO en witbalans. Leuk om te zien hoe duidelijk de verschillen soms zijn. Voordeel voor mij is dat ik gedwongen ben om langer op één plek te blijven. Meestal loop ik veel te veel, maak wat foto’s en wandel dan weer verder. Maar als je op dezelfde plek blijft zie je dat er op een paar vierkante meter vaak al genoeg te vinden is. Zoals deze geweizwammetjes.
Geweizwammetjes
We merken gelijk dat je soms op een foto meer ziet dan met je eigen ogen. Zoals een piepklein slakje dat op een omgevallen paddenstoel zit. Ook blijkt het lastig om zonder statief te werken. Ik ben zelf iemand die 99% van zijn foto’s met statief maakt. Of anders op zijn minst toch een rijstzak of een ander stabiel oppervlak. Omdat ze nog geen statief heeft leen ik de mijne even uit en laat mijn zus ervaren hoe het is om met statief te werken. Want het kan soms ook wel eens lastig zijn. Wel weer een mooi moment om uit te leggen dat je met statief langer sluitertijden kan gebruiken en dus een lagere ISO (minder ruis) of kleiner diafragma (groter scherptegebied). Ik lijk wel een docent! 😉 Maar ze pikt het snel op en na een uur(!) op hetzelfde plekje lopen we verder.
We zijn nog geen tien meter op weg als mijn oog valt op een aardappelbovist. Er liggen er veel in dit bos en ik laat ze eigenlijk altijd met rust. Ik vind ze namelijk niet erg fotogeniek. Maar deze valt op omdat hij is opengebarsten en een mooi “kratermondje” heeft. Dus gaan we weer plat op de grond. De foto’s worden wat druk door het vele blad en daarom zet ik een fototas erachter. Dat ziet er beter uit.
Aardappelbovist
Ik heb nog steeds een foto in mijn hoofd, waarbij je de sporen eruit ziet komen. Heb al een ideetje hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Maar dan moeten de omstandigheden precies goed zijn. Misschien dat het ooit gaat lukken. Wel een leuk project lijkt me.
Gezellig keuvelend lopen we door het bos. Ondertussen uitkijkend naar mooie paddo’s. Het voordeel van twee paar ogen is dat je meer ziet. Zoals deze kleine paddenstoel, die parmantig rechtop stond tussen de gevallen bladeren. Kon ik weer de schoolmeester uit hangen om te vertellen dat je ook met een macrolens de omgeving mee kan nemen in de foto. In dit geval de bomen in de achtergrond. En zo weer een heel ander beeld krijgt.
Parmantig
Even later komen we op een plekje waar heel veel verschillende paddenstoelen staan. Mijn zus heeft de smaakt te pakken en gaat helemaal los! Ikzelf doe het wat rustiger aan en geef af en toe wat aanwijzingen. Bijvoorbeeld over dat ene takje dat stoort of dat blaadje dat een vervelende schittering geeft. Paddenstoelen fotograferen is toch ook een beetje tuinieren. En soms de werkelijkheid wat mooier maken dan ze is. Een goed voorbeeld is de volgende foto. We vinden een omgevallen of omgetrapt rodekoolzwammetje. Ik zet hem op een boomstam tussen het mos en maak mijn foto. Niet zoals we hem aantroffen, maar wel een mooi beeld.
Rodekoolzwam
Ik moet er wel bij vermelden dat ik nooit een paddenstoel hiervoor expres zou plukken of afbreken! Maar als ik één zie liggen, maak ik er zeker gebruik van. Zo heb ik ook wel eens mooi de onderkant van een paddenstoel kunnen fotograferen.
Gelukkig was dit niet het enige exemplaar van deze soort die we vonden. Sterker nog: er stonden er heel veel! En ik vind ze erg mooi om te fotograferen. Omdat er genoeg stonden konden we mooi tegelijkertijd aan de gang. Het is altijd weer uitproberen met wat je scherp wilt en wat onscherp. Hier heb ik wat blaadjes op de voorgrond gebruikt om daar extra onscherpte te krijgen.
Dichtgevouwen
Een ander optie is om meerdere exemplaren in beeld te nemen. En zo een herhaling op de achtergrond te krijgen. Dat werkt meestal erg goed. Hieronder een voorbeeld van dit “trucje”.
Herhaling
Als ik bij een ander inzoom op het randje zie ik een hinderlijk takje. Ik haal het weg en zie dan ineens dat het takje beweegt! Het blijkt een klein rupsje te zijn. Snel zet ik hem terug waar ik hij zat. Uiteraard is hij nu wat verstoord en hij kijkt wat onrustig om zich heen. Sorry kleintje, ik had echt niet gezien dat je een rupsje was!
Rupsje
Ik heb nagevraagd op het forum van waarneming.nl wat het is en het blijkt de rups van de gele oogspanner te zijn. Nooit van gehoord. Zo leer je elke keer weer. En mijn zus heeft zeker wat geleerd vandaag. Nu maar hopen dat het blijft hangen 😉
Na een bakkie koffie in het restaurant is deze “masterclass” voorbij. Het was gezellig en wie weet doen we het nog eens. Diegene die benieuwd zijn naar de foto’s van mijn zus kunnen even op deze link klikken: https://www.facebook.com/heleen.vos.58/posts/525461567589218
Mistige herfstochtend
12 oktober 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Mist….., zover het oog reikt. Maar dat is niet zo ver natuurlijk met deze omstandigheden! Maar ik hou van mist. Het geeft en geweldige sfeer aan je foto’s. Alleen is dan altijd de vraag: waar heen te gaan? De laatste tijd merk ik dat ik toe ben aan wat nieuwe gebieden. Beetje uitgekeken op de voor mij bekende plekken. Soms kijk ik dan op Google Maps om nieuwe stukjes natuur te ontdekken en ook de wat minder bekende plekken een keer met een bezoek te vereren. Mijn oog valt nu op een stukje heide in de buurt van Nijkerk. Een aantal vennen zou kunnen zorgen voor mooie plaatjes in de mist. Natuurlijk weet je vanaf een computerscherm niet hoe het er ter plekke uit ziet. Mag je überhaupt het gebied wel in en zijn er wel paden? Waar kan ik de auto kwijt? Allemaal dingen die je pas goed kunt zien als je er bent. Het is dus altijd een beetje een gok, maar het kan verrassend goed uitpakken.
Als ik arriveer is het net zo’n beetje tijd dat de zon op komt. Ik stap uit de auto en loop het enige pad op dat er is. De maan schijnt nog vaag door de mist heen.
Laan met maan
Op de GPS van mijn telefoon zie ik dat de vennen rechts van het pad liggen. Helaas staan daar ook bordjes: kwetsbaar natuurgebied. Verboden toegang! Ja, dat zie je dus niet op Google Maps. Er zit dus niets anders op dan gewoon het pad te volgen. Geen straf hoor, want de sfeer is heerlijk. Dan zie ik links van het pad een veldje met hoog gras en een klein ven. Hier geen bordjes! Het eerste dat opvalt zijn de enorme hoeveelheid spinnenwebben die in het gras hangen. Voor mij een leuke uitdaging die in beeld te brengen.
Hangmat
Gemaakt met mijn groothoek lens voor het totaalplaatje.
Tot nu toe heb ik in mijn fotografie carrière nog niet veel gedaan met bedauwde spinnenwebben. Op de één of andere manier ligt het mij niet en heb ik niet het juiste gevoel er voor. Ik ben in ieder geval nooit tevreden over de foto’s die ik er tot nu toe van gemaakt heb. Maar misschien geeft ik het ook wel te snel op, dus hupsakee aan de slag ermee! De macrolens komt uit de rugzak en ik zoom in op de druppels. Eerst nog niet te veel.
Netwerk
Ik heb de foto omgezet naar zwart-wit. Ik vond namelijk de bruinige achtergrondkleur niet mooi. Ik ben er niet ontevreden over. Maar zo gauw ik nog verder op de druppels kruip wordt het lastiger. Ik worstel vooral met het maken van een goede compositie. Aarch!!! Soms is fotograferen zo frustrerend! Te druk of te saai. Te weinig scherp of een te drukke achtergrond. Ook vandaag lijkt het me niet te gaan lukken. Alleen onderstaande foto komt (net) door de keuring.
parelsnoeren
Door te spelen met de witbalans krijg ik deze blauwe kleur. Nog niet helemaal hoe ik het hebben wil, maar goed genoeg voor in dit blog.
Ik laat het veldje achter me. Het aanwezige vennetje levert mij geen blogwaardige foto’s op. Helaas zie ik even verderop dat ook hier het natuurbeheer heeft toegeslagen. Grote stukken worden rigoureus ontdaan van alle bomen. Het lijkt op een slagveld uit de Eerste Wereldoorlog. Weg is de sfeer en het natuurgevoel. Niemand heeft mij nog goed kunnen uitleggen waarom dit soort onderhoud altijd op giga schaal uitgevoerd moet worden. Het lijkt ook wel of ik het steeds vaker zie. 😦
Als ik dan ook een zijpaadje het bos in zie gaan, sla ik snel af en even later stuit ik opnieuw op een ven. Deze keer is de omgeving gunstiger dan bij het eerste ven. Een aantal bomen weerspiegelt mooi in het water.
Mistig ven
Ik vraag mezelf af of er hier in het voorjaar heidekikkers zouden zitten. Misschien dan nog eens terug gaan?
Als ik het smalle bospaadje afloop kom ik weer uit op de weg waar ik de auto heb geparkeerd. Al met al een klein rondje omdat het meest interessante gebied niet toegankelijk is. Maar ik heb nog een tweede troef in handen. Even verderop en aan de andere kant van de weg ligt een wat groter natuurgebied. Dus nu daar maar eens kijken wat dat te bieden heeft. Het blijkt dat, net als het eerste stuk, ook dit in particuliere handen is en dus grotendeels afgesloten. Toch bied het wat meer mogelijkheden. Via een smal paadje (dierenwissel?) kom ik tot aan de rand van een ven. Aan de overkant staan een paar dennen op de oever. Een prachtig plekje. Helemaal met de mist, die nog steeds volop aanwezig is.
Spiegelven
Ik ben blij dat ik laarzen aan heb. Ik sta tot halverwege mijn knieën in het water. Daarbij moet ik oppassen dat ik niet wordt vastgezogen in de modder en straks op mijn sokken verder moet. Maar het is de moeite waard. Ik blijf nog even genieten van de rust en de stilte.
Als ik verder wandel leidt het pad me een heideveldje op. Ook hier heel veel spinnenwebben tussen de begroeiing. Dan valt mijn oog op iets roods in de verte. Midden op het pad. Ik denk eerst dat het afval is, maar als ik dichterbij kom zie ik dat het een vliegenzwam is. Wat een leuke verrassing! Ik zie ze bijna nooit en helemaal niet op zo’n mooi plekje. Ik besluit deze keer geen close-up te maken, maar ook de omgeving mee te nemen in de foto. Dat levert deze foto op.
Vliegenzwam
Zoals je ziet is hij niet helemaal gaaf meer. Aan de bovenkant is er een hapje uit genomen. Maar ik ben al lang blij dat ie overeind staat. Zo midden in het pad is de verleiding voor veel mensen, met name kinderen, groot om er een trap tegen aan te geven. Gelukkig is dat hier nog niet gebeurt en kunnen we nog genieten van deze prachtige zwam.
Nu ik toch weer met de paddenstoelen bezig ben ga ik op zoek naar nog wat meer exemplaren. En die zijn er genoeg. Maar toch ontbreekt me de inspiratie om er echt mee aan de slag te gaan. Nou eentje dan om aan te geven dat ze overal weer in het bos staan.
Zwamrandje
Deze paddenstoel stond voor de bruinverkleurde varens. Dat kleurde mooi bij de kleur van de zwam.
Maar al snel richt ik mijn aandacht weer op het landschap. Inmiddels ben ik weer op de weg terg naar de auto. Ik kom weer langs de vennen en op een ander plekje langs de oever maak ik nog wat mistige beelden.
Een kleine wereld
Het was een heerlijke herfstwandeling zo op de vroege zondagochtend. En een nieuw gebied ontdekt, waar ik ongetwijfeld nog wel eens terug ga komen.
Het bos in
28 september 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Nu de zomer op haar einde loopt wordt het weer tijd om me te focussen op het volgende seizoen. De herfst komt eraan! Veel fotografen gaan dan heerlijk naar de Hoge Veluwe om met zijn allen de edelhert-bronst te fotograferen. Het massale houdt me tot nu toe tegen om er naar toe te gaan. Maar wie weet sta ik ook nog wel eens tussen de meute. Zeg nooit nooit!
Maar veel liever zoek ik de rust op en die vind je ’s ochtends vroeg in het bos. En omdat dit jaar de paddenstoelen er al vroeg bij waren, ga ik op 14 september naar het Speulderbos. Eens kijken hoe het er bij staat en misschien nog wat foto’s maken. Na de auto geparkeerd te hebben bij restaurant “Boshuis Drie” te Drie, loop ik het bos in. Het is heerlijk in het bos. Alleen geen nevel helaas, dus geen sfeervolle bosfoto’s. Wel hoor ik ineens gesnuif en geknor en met veel geraas zie ik twee wilde zwijnen door het bos rennen. Echt zo’n mooi vroege-ochtend-moment.
Ik zie inderdaad al redelijk veel paddenstoelen. Nu is het zoeken naar een mooi exemplaar. Ik stoei wat met een groepje zwammen en de achtergrond, maar het wil nog niet lukken. Ik moet er echt even inkomen. Maar als ik porseleinzwammen ontdek gaat het eigenlijk als vanzelf.
Porseleinzwammen
Toch één van de meest fotogenieke paddenstoelen die je in het bos kan vinden.
Als de eerste goede foto eenmaal gemaakt is volgen er al snel meer. Ik zie vanaf nu sneller de mogelijkheden die de verschillende paddenstoelen hebben. Deze twee bosjes groeien op een omgevallen boomstam. Dat maakt het wat makkelijker om het bladerdak als achtergrond te nemen. Inclusief de bokeh-rondjes.
Twee struikjes
Ik blijf nog even rondhangen bij de omgevallen stammen, Er zitten veel verschillende soorten op. Mijn oog valt op een kleine vlieg die op een paddenstoel zit. Ik denk dat het een strontvliegje is. Het is altijd leuk om een diertje op een paddenstoel te fotograferen. Na even wat experimenteren met het diafragma maak ik uiteindelijk deze foto. Een zwam met vlieg, maar toch geen vliegenzwam.
Zwam met vlieg
Ik ben lekker op gang nu. Ook een zwam op het uiteinde van een afgebroken tak probeer ik op een mooie manier vast te leggen. Ik fotografeer iets van onderen waardoor ik weer de lichtcirkels op de achtergrond krijg. Als je eenmaal door hebt hoe dat moet is het niet zo moeilijk om dit effect te krijgen. Alleen moet je oppassen dat je niet elke foto die je maakt er hetzelfde uit gaat zien. Met alleen een andere paddenstoel als onderwerp. Maar zo af en toe moet kunnen toch?
Bokeh cirkels
Je ziet ook hoe sterk zo’n zwam eigenlijk is. Door de kracht is het hout gewoon omhoog gedrukt.
De ochtend loopt al weer op zijn einde en ik loop richting auto en restaurant. Een kopje cappuccino zal er wel in gaan. Maar eerst stop ik nog even als ik een grote zwavelzwam zie groeien. De zwam is bedekt met kleine druppels. Dit verschijnsel zag ik al eerder en het heet guttatie. Vooral houtzwammen hebben er last van: ze zweten bij actieve groei en een hoge luchtvochtigheid druppels uit. Deze druppels worden ook wel guttatiedruppels genoemd.
Guttatiedruppels
Het levert mij een beeld op van een paddenstoel waarbij de paddenstoel niet meer te herkennen is. Ik vind het zelf een apart, surrealistisch beeld. Dan is het tijd voor koffie. Ik kan de zelfgebakken appeltaart in Boshuis Drie zeker aanbevelen.
Twee weken later heb ik weer tijd om nog eens het bos in te duiken. Deze keer is het Spanderswoud bij Hilversum de bestemming. De afgelopen twee weken is er geen regen van betekenis gevallen en ik verwacht eigenlijk niet om weer zo veel paddenstoelen aan te treffen. Maar het is een gebied waar ik nog nooit geweest ben, dus toch een mooie gelegenheid om er eens rond te struinen. Mijn gevoel klopte: er zijn een stuk minder paddenstoelen dan twee weken geleden op de Veluwe. Maar het is wel een mooi bos en ik geniet van mooie beukenlanen, waterpartijen en dichte dennebossen.
Na een tijdje kom ik dan toch een aantal paddenstoelen met mogelijkheden tegen. Ze groeien om een afgeknapte boomstronk. Ik kies er eerst voor om ze eens met wat meer van de omgeving te fotograferen. Dat levert dit beeld op.
Op een boomstronk
Maar natuurlijk kan ik ze ook close in beeld nemen met mijn macrolens. Dat geeft een heel andere kijk op dezelfde paddenstoelen. En dat is het leuke van fotograferen. De verschillende mogelijkheden en perspectieven die allemaal een eigen kijk geven op hetzelfde onderwerp. Ik raak er nooit mee uitgespeeld.
Detail
Ik ben dus weer lekker aan het spelen in het bos. Een rustgevende bezigheid en heerlijk om alle dagelijkse beslommeringen even te vergeten. Ik wandel verder en zie een leuk stelletje staan. Een kleine zwam staat samen met een nog kleiner zwammetje op een tak. Alsof de kleine bescherming zoekt bij de ander. Nooit geweten dat paddenstoelen vertederend kunnen zijn.
Onder moeders paraplu
Wat me verder opvalt is dat heel veel paddenstoelen zijn aangetast door een witte schimmel. Misschien veroorzaakt door de hoge temperaturen van de laatste dagen? Ook de hondendrollen zitten trouwens onder het witte goedje. Nu zie je pas goed hoeveel stront er in zo’n bos ligt. Niet echt een leuk gezicht! Toch kan ik me niet bedwingen om even met de macrolens er dicht op te kruipen.
Beschimmelde schimmel
Het onderschrift van deze foto is natuurlijk omdat een paddenstoel ook een schimmel is.
Ik denk dat meer dan de helft van alle paddenstoelen in dit bos is aangetast. Maar als het straks weer vochtiger en kouder wordt zal dit verschijnsel wel weer verdwijnen. Dan zal ik nog eens een keer door dit bos wandelen om te kijken of die theorie waar is. Ik sluit voor nu toch af met nog een beschimmeld exemplaar. Een echte foto uit de natuur, waar de één zijn dood de ander zijn brood is.
Overwoekerd
Hier kun je goed de schimmeldraden zien die deze kleine zwam in zijn greep houden.
Best een lang blog geworden geloof ik. En met dit blog verklaar ik de herfst voor geopend! Dat oktober ons maar mag verblijden met heerlijke herfstkleuren en -geuren.
Klein rondje
15 november 2013
Zondagochtend is dé tijd voor mijn foto-avonturen. Vaste prik, bijna elke week. Even een moment voor mezelf en de tijd om tot rust te komen in de natuur. Alleen heb je soms toch afspraken, verjaardagen, slecht weer en andere obstakels. Altijd weer een beetje balen als ik er niet op uit kan. Ook vandaag staat er wat anders op het programma. Maar misschien heb ik nog net genoeg tijd voor een klein rondje in het bos om de hoek. Met niets anders dan mijn statief en camera, uitgerust met een macrolens, ga ik op pad voor twee uurtjes fotografie. Normaal sjouw ik mijn hele hebben en houden mee. Je weet tenslotte nooit wat je tegenkomt 😉 Maar vandaag dus een andere aanpak.
Ik loop door het Oostvaardersbos, wat grenst aan de Oostvaardersplassen. Een relatief nieuw bos met veel populieren. En die hebben het zwaar te verduren gehad in de storm van een paar weken terug. Overal zie je omgevallen bomen. En hoewel er ook ouder dood hout ligt zijn er weinig paddenstoelen te zien. Gelukkig kom ik even later dan toch wat interressants tegen: geweizwammetjes. Een mooi soort, maar lastig om een foto van te maken. Uiteraard doe ik wel een poging.
Gelukkig voor mij kleuren de bladeren van een beuk de achtergrond mooi herfstig. Hier ben ik toch wel even mee bezig geweest. Ik heb de neiging om, als ik minder tijd heb, te snel tevreden te zijn en hup weer naar het volgende onderwerp te gaan zoeken. Ik moet me er echt toe dwingen om de tijd te nemen. Dan maar minder foto’s, maar dan wel een paar die echt goed zijn!
Geweizwammetjes
Ik wandel verder en nog steeds zie ik weinig paddenstoelen. Tot ik een exemplaar op een dode stok zie groeien. Daar kan ik wel iets mee! Als eerste ga ik op zoek naar een goede achtergrond. Opnieuw biedt een klein stukje bos met beuken de mogelijkheid om een mooie achtergrond te creëren.
Solo
Geen idee van de soortnaam, maar mooi is ie wel!
Time flies when your having fun! En dus is het al weer tijd om terug te gaan. Nog maar twee foto’s! Dat wordt een kort blogje deze keer! Maar zoals gezegd: alleen kwaliteit geldt, kwantiteit niet!
Toch ben ik blij als ik nog een klein, dapper zwammetje onder op een boom zie. Daar kan ik nog wel wat mee. Dus ik duik weer met mijn buik plat op de grond en probeer scherp te stellen op het paddenstoeltje.
Klein maar dapper
De associatie met een schemerlampje is snel gemaakt. Maar deze lijkt echt een beetje licht te geven!
En zo eindigt dit kleine rondje. Toch lekker om er even uit geweest te zijn.
herfstvakantie
23 oktober 2013
Het weer in de herfstvakantie doet dit jaar zijn best om op de zomer te lijken: Een temperatuurtje van 20° en zonnig. Een echte Indian Summer in Nederland. En ik zit, samen met m’n gezin, in een huisje op de Veluwe. Een prachtige plek natuurlijk en gelukkig vond ik nog een paar uurtjes om er even op uit te trekken met de camera. Nog steeds met mijn oude D40 body, maar dat mag de pret niet drukken.
Het is volop paddenstoelenseizoen, dus richt ik me daar vandaag op. Dit groepje zijn de eersten die ik vastleg.
Schubbige bundelzwam?
Een standaard plaatje van een leuk groepje. Zoals altijd kom ik er niet uit om wat voor soort het nu precies gaat. Ik heb het maar opgegeven om paddenstoelen te identificeren.
Van standaard naar experimenteel. Dat is het leuke van fotografie: je kunt zoveel afwisseling toepassen als je zelf wilt. Min of meer toevallig kwam dit beeld tot stand. Een mislukte opname bracht me op het idee om deze paddenstoel eens anders in beeld te brengen. Weet eigenlijk zelf niet of ik het wel mooi vind, maar soms moet je gewoon eens iets anders proberen.
Experimentje
Ik hoor wel wat jullie er van vinden.
Paddenstoelen zijn er in allerlei maten en vormen. De schotelvormige zwammen die vaak op boomstammen groeien zijn lastig om mooi te fotograferen. Vaak wordt het toch een wat saai plaatje van zwam aan boom. Om het eens anders te benaderen heb ik onderstaande foto van boven af genomen.
Cirkels
Leuk detail vind ik het druppeltje.
Het is heerlijk in het bos. De zon is er bij en de temperatuur aangenaam. Vooral de Amerikaanse Eik geeft het bos z’n herfstkleur. Tussen het paddenstoelengeweld dus even een andere foto.
Herfstblad
Maar al snel richt ik mijn aandacht weer op de grond en de dode boomstammen. Genoeg keuze, maar toch is het nog lastig om net die ene paddenstoel te vinden die op het juiste plekje staat. Dan zie ik een aantal grote paddenstoelen in het mos staan. Van deze weet ik dat het boleten zijn, maar dan is de vraag: welke? Dit exemplaar was trouwens nog één van de kleinere.
Boleet
Als ik moet gokken zou ik zeggen: kastanjeboleet. Die zou dan eetbaar moeten zijn, maar ik laat hem lekker staan.
Anderen hebben minder respect voor de natuur. Her en der zie ik langs het pad omgeschopte paddenstoelen. Een triest gezicht 😦 Het geeft mij wel de gelegenheid om makkelijk de onderkant te fotograferen.
Onderkantje
Je kunt aan het water tussen de lamellen zien dat ie al even op z’n kop ligt.
Als ik hierna aan de gang ga met een ander zwammetje en enkele blaadjes aan de kant leg, zie ik opeens iets heel moois. Een piepklein paddenstoeltje staat fier overeind op de steel van een blaadje. Letterlijk zo groot als een speldenknop. Wat een verbazingwekkend gezicht. Een kleine microwereld, waar je normaal gesproken geen deel van uitmaakt.
Speldenknop
Het blaadje is al half vergaan, maar dient nog als voedsel voor dit zwammetje. Later blijkt het te gaan om het dwergwieltje. En nee, dat heb ik niet zelf uitgevogeld. Het kleinste paddenstoeltje dat ik ooit gezien heb, maar met alles erop en eraan. Elke keer als ik naar deze foto kijk verwonder ik mee weer over hoe mooi de natuur kan zijn. En dat is precies waarvoor ik ooit ben begonnen met fotograferen. Laten zien hoe mooi de natuur is!
Met dit hoogtepunt neem ik afscheid van het bos en ga terug naar ons huisje. Het zwembad wacht!
Bij het Naardermeer
20 oktober 2013
Vandaag ga ik eens bij het Naardermeer kijken. Ik ben er al tijden niet geweest en meen me te herinneren dat ik er eens die rode paddenstoelen met witte stippen heb gezien. Mijn wandeling begint bij molen ‘De Onrust’. In bezit van Natuurmonumenten die, zoals bekend, het Naardermeer gered heeft toen men van plan was er een vuilstort voor Amsterdam van te maken. Het was het eerste gebied wat ze aankochten en er zouden nog vele volgen. Het is nog schemerig als ik de auto parkeer.
Ochtendschemering
Omdat mijn camera is opgestuurd voor reparatie moet ik het vandaag doen met mijn oude Nikon D40. Wel even een verschil met de D7000. Geen draadontspanner, minder pixels en wat me vooral opvalt is dat het dynamisch bereik een stuk minder is. Dus snel overbelichte en/of zwarte delen. Maar ik moet niet zeuren, want ik zeg altijd dat de fotograaf de foto maakt en niet de apparatuur, Dat moet ik vandaag dan maar eens laten zien!
Als ik langs het kanaal loop zie ik ineens wat schitteren in het riet. Er zitten gewoon nog twee juffers, die onder de dauw zitten! Dit verwacht ik eind oktober niet meer, maar dat blijkt een gebrek aan kennis mijnerzijds. De houtpantserjuffer, want die is het, kan nog tot november gezien worden.
Houtpantserjuffer
Nu blijkt er nog een ander nadeel van mijn oude body: geen liveview. Dus kijken door de zoeker en dan handmatig scherpstellen. Hier nog een foto vanuit een andere hoek.
En profil
Tevreden met het resultaat loop ik verder. Ik kom nu bij de plek waar ik vroeger de vliegenzwammen heb gezien. En ja……. ze staan er weer/nog! Maar nu nog uitvogelen hoe ik ze mooi kan vastleggen. Ze staan een beetje tussen de struiken of in het (hoge) gras. Eerst maar eens tuinieren: grasjes, bladeren en takjes weghalen. Als ik dan redelijk vrij zicht heb kan ik de eerste foto maken.
Vliegenzwam
Ondanks de drukke omgeving toch een aardig beeld denk ik. Maar het blijft natuurlijk niet bij één foto. Een ander exemplaar staat voor een varen en dat levert dan een mooie achtergrond op
Tussen de varens
Opvallend is dat dit exemplaar een stuk meer oranje lijkt, of zou dat de lichtval zijn? Ik maak nog een laatste foto van een leuk herfstarrangement met de vliegenzwam als onderwerp. De lijsterbessen kleuren mooi bij de paddenstoel.
Herfstplaatje
Ik laat de vliegenzwammen achter en trek verder het bos in. Er zijn best veel zwammen en paddenstoelen te zien. Het is een kwestie van goed zoeken naar een fotografisch interessant exemplaar of groepje. Op het uiteinde van een stam zie ik dit stelletje.
Groepje op stam
Geen idee welke soort het is, maar dat maakt me niet zo veel uit. Ik struin nog een beetje verder het bos in en op een omgevallen stam zie ik heel veel paddenstoelen. Als ik daarmee bezig ben, zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Het is een sprinkhaan die op een paddenstoel zit. Zeker een toerist die de beroemde Nederlandse paddo’s wil proberen 😉
Aan de paddo’s
De scherptediepte had iets groter gemogen, maar het was best donker in het bos en ik moest het diafragma open zetten om nog een beetje sluitertijd over te houden. Bij ISO 400 en diafragma F7.1 heb ik hier een sluitertijd van 1/20 seconde.
Omdat het tijds wordt om weer naar huis te gaan loop ik via het pad langs het kanaal terug. De houtpantserjuffers zitten nog steeds op dezelfde plek. Toch nog even een foto maken. Nu van het andere exemplaar.
Nummer 2
Zo kom ik uiteindelijk weer uit bij de molen. Ook deze moet natuurlijk nog even worden vastgelegd. De omstandigheden zijn nu natuurlijk heel anders dan een paar uur geleden.
Molen ‘De Onrust’
Het was weer een leuke wandeling met mooie fotomomenten. Door de oude camera was het soms hard werken om tot goede foto’s te komen. Maar het is me aardig gelukt, al zeg ik het zelf. Toch zal ik blij zijn als ik mijn vertrouwde D7000 weer in mijn handen heb! Nog een laatste foto en dan vertrek ik naar huis en de warme koffie.
Hollands plaatje
Speulderbos
6 oktober 2013
Al een tijd heb ik in mijn hoofd om eens naar het Speulderbos te gaan. Eén van de oudste bossen van Nederland en ook wel bekend als het ‘bos van de dansende bomen’. Het dankt zijn naam aan de kromgegroeide stammen die onder nevelige omstandigheden lijken te bewegen. Vroeger kapte men de rechte stammen om boerderijen, schuren en gereedschap mee te bouwen en lieten de kromme staan. En dat leverde in de loop der eeuwen een bos op met grillig gevormde eiken en beuken.
Helaas is er vanmorgen, ondanks de voorspellingen, geen mist of nevel in het bos. Maar ook dan is het een prachtig gebied. Naast de bomen heb ik nog een andere opdracht voor mijzelf bedacht: paddenstoelen fotograferen met mooie bokehcirkels op de achtergrond. Die zie ik wel eens bij anderen en ik vind ze vaak erg sfeervol.
Onderstaande zwammetjes zijn mijn eerste modellen om dit te proberen. Door iets van onderen te fotograferen vormen de lichtpunten in het bladerdak de kenmerkende cirkels
Oranje zwammetjes
Nog niet helemaal tot mijn tevredenheid, maar het begin is er! En het oranje past wel mooi bij het blauwe van de achtergrond.
Ik wandel verder, voortdurend om me heen kijkend naar leuke paddenstoelen en andere fotogenieke dingen. Dan zie ik vlak langs het pad een groepje paddenstoelen.
zwavelkopjes
Kijk dit is ongeveer wat ik bedoel! Het duurt wel even voordat ik deze achtergrond heb. Van alle hoeken bekijk ik het groepje op zoek naar de cirkels. Uiteindelijk lukt het me door tegen de zon in deze foto te maken.
Al met al ben ik al een tijdje bezig, maar een mooie foto van de dansende bomen heb ik nog niet. De zon is er nu goed bijgekomen en dat zorgt gelijk voor een ander sfeertje. Als je tenminste tegen het licht in kijkt. Het levert mij onderstaande foto op.
Dansende bomen
Er was dus geen nevel, maar gelukkig genoeg vocht in de lucht om deze lichtstralen te krijgen. Thuis krijg ik in de nabewerking het idee om deze foto om te zetten in zwart/wit. Na ook nog even spelen met het contrast krijg je dit resultaat.
Zwart/wit bos
Een heel andere sfeer. Voor mij is de eerste foto meer mystiek en de zwart/wit-versie meer onheilspellend. Ik hoor graag wat jullie er van vinden!
Het moet geweldig zijn om hier te zijn als de herfstkleuren op zijn mooist zijn. Moet ik helaas toch nog een keer terugkomen 😉 Echt geen straf!
Ik richt me weer op de paddenstoelen en tref een dode beuk, die langzaam wordt verteerd door groepjes porseleinzwammen. Laat dat nu één van mijn favoriete paddenstoelen zijn! Deze zaten vrij hoog op de stam en daardoor heb ik, net als bij de koraalzwammetjes, het bladerdak als achtergrond.
Porseleinzwammen
Ik probeer ook nog andere groepjes porseleinzwammen op de gevoelige sensor vast te leggen, maar helaas zijn die resultaten niet tevredenstellend. Ook dat gebeurt wel eens. Ben je tijden bezig met een onderwerp, maar is het uiteindelijk allemaal net niet wat je voor ogen hebt.
Gelukkig zijn er hier onderwerpen genoeg, dus al snel stort ik mij weer op de bomen. Nu een detail wat me opviel in het toch nog donkere bos. Omdat er nog veel bladeren aan de bomen zitten is het in het bos redelijk donker. Alleen op plekken waar de zonnestralen door het bladerdak heen vallen zie je plekken oplichten. Eén van die stralen viel precies op een lage beukentak.
Spotlight
Ik eindig dit blog toch weer met een paddo-foto. Hazenpootjes deze keer (hoewel ik eerst inktzwammetjes had geschreven). Ook nu ga ik weer plat op mijn buik voor de mooiste achtergrond. Misschien moet mijn volgende camera toch maar een kantelbaar scherm hebben. Of ik moet een hoekzoeker kopen. Maar eigenlijk heeft zo’n jonge, lenige god als ik dat nog niet nodig. Dus lig ik weer eens met mijn neus tussen de bladeren te turen naar een groepje paddenstoelen. Wat een leuke hobby heb ik toch!
Hazenpootjes
Eigenlijk valt de opbrengst aan bomenfoto’s mij een beetje tegen. Het blijft lastig om in een bos overzichtsfoto’s te maken. Misschien lukt het beter als er meer nevel is en de beroemde dansende bomen echt in beweging komen. Het is in ieder geval zeker dat ik hier vaker terugkom! Maar mijn opdracht met de paddenstoelen is wel geslaagd. Erg leuk om zo gericht met fotografie bezig te zijn.
Afscheid van de zomer
22 september 2013
Het is eind september. Dagen worden korter, temperaturen worden lager en buien trekken over het land. Het is onmiskenbaar: de zomer is voorbij en de natuur ondergaat de subtiele transformatie naar de herfst. Alleen was ik er nog niet klaar voor! Tot nu toe verzet ik mij tegen deze overgang en weiger ik het onvermijdelijke onder ogen te zien. Nog geen paddenstoelen voor mijn lens!
Tot nu toe zeg ik, want vandaag heb ik me overgegeven. Ik ben om en heb besloten mijn ogen niet meer sluiten voor de toch altijd fotogenieke paddenstoelen en andere herfsttaferelen. En natuurlijk is de herfst een prachtig seizoen om te fotograferen.
Ik ben weer eens bij het infocentrum van de Oostvaardersplassen in Lelystad en dan kijk ik altijd eerst even of er wat te zien is vanuit de vogelkijkhut. Vandaag zijn het groepjes grauwe ganzen.
Grauwe ganzen
In het grijze ochtendlicht staan ze toilet te maken.
Dan loop ik het gebied in en zie al snel de eerste paddenstoelen. Een zwavelzwam in dit geval. Onder aan de grote plakken hangen allemaal druppels. Dat vraagt natuurlijk om een close-up!
Zwavelzwam
Ik denk eerst dat het dauw is, maar verder zie ik helemaal geen dauwdruppel. Alleen aan de onderkant van deze zwam. Als ik later op de pc dit ga uitzoeken blijkt het om zogenaamde guttatiedruppels te gaan. Dit verschijnsel ontstaat als een paddenstoel in de groei grote hoeveelheden vocht opzuigt en het overschot aan water kwijt moet. Het resultaat zijn dan grote druppels vocht aan de rand van de groeiende zwam. Weer wat geleerd! En zo is de eerste paddenstoelenfoto van deze herfst gelijk een heel bijzondere.
Ik loop verder tussen de bomen, maar echt veel interessants zie ik niet. Het is een beetje net niet allemaal. De paddenstoelen zijn nog niet echt talrijk en de bloemetjes zijn over de top van hun schoonheid heen. Een goed voorbeeld daarvan zijn deze bloemetjes van de kamille.
Op zijn retour
Ik besluit weer richting auto te gaan en wil nog even langs het koppeltje zwanen gaan. Die zitten er altijd in de kleine plas naast het wandelpad. Zolang ik mij herinner woont er een stel. Ik weet niet of het altijd dezelfde zijn, maar ik denk maar dat het zo is. Is wel een soort van geruststellende gedachte.
Omdat ze gewend zijn aan mensen zijn ze niet schuw. Dat brengt mij op de gedachte om eens de groothoeklens te gebruiken. Dat geeft dan gelijk een heel ander beeld.
Groothoekzwaan
Jammer dat de lucht zo grijs is, maar ik vind het wel wat hebben. Om deze foto te maken hou ik mijn camera vlak boven het water en druk blind af. Ik heb geen kantelbaar scherm en heb ook geen zin om op mijn buik in de modder te gaan liggen.
Niet snel hierna komt ook zwaan nummer twee in beeld en samen gaan ze lekker snorkelen.
Synchroonzwemmen
Het blijven prachtige sierlijke vogels.
Maar de tijd tikt door en ik moet weer verder. Net had ik het over bloemen die niet zo mooi meer zijn, maar toch is er nog een soort in dit gebied die nog volop in bloei staat: haagwinde. Onkruid als je het in je tuin hebt, maar hier mogen ze lekker woekeren.
Haagwinde
Toch nog een vleugje zomer!
Maar ik eindig dit blog toch met een herfstfoto. Deze kleine zwammetjes groeiden op een boomstam. Door vanaf een laag standpunt te fotograferen kreeg ik het bladerdak als achtergrond, waardoor het licht naar beneden valt.
Kleine stoeltjes
Ik let er dan goed op dat het zwammetje mooi in de lichte plek op de achtergrond valt.
En zo is de overgang van zomer naar herfst voltooid. Ik ben er nu klaar voor! Laat de kleurenpracht, de mist en de paddenstoelen maar komen. Dus vanaf nu kunnen jullie veel herfsttaferelen verwachten op mijn blog. Hopelijk wordt het een prachtige tijd met veel fotomogelijkheden.
Bedankt voor de interesse en tot een volgend blog!
Maart roert zijn staart
10 maart 2013
Na twee dagen lente is het al weer voorbij. We zijn weer terug bij af. In dit geval weer terug in de winter. Brrrrr…….., wat is het koud zeg! Een snijdende noordooster doet me nog een keer omdraaien als ik wakker wordt. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Hup eruit en de natuur in! Ook onder deze omstandigheden zijn er mooie foto’s te maken. En ik wil een gebied verkennen waar ik de komende tijd vaker wil kijken. Verder verklap ik nog niets. Het wordt een soort van project voor mij. Hopelijk levert het wat op.
Tijdens de verkenning maak ik natuurlijk ook gewoon mijn foto’s. Het is duidelijk te zien dat de pas begonnen lente door het teruggekeerde winterweer overvallen is. Onderstaande foto symboliseert dat.
Overvallen
De ijsdruppels houden de wilgenkatjes in bedwang. De lente moet nog even wachten.
Niet alleen de ijzel laat zien dat het weer winter is, maar er is ook een dun laagje sneeuw gevallen. Zo boven op een oude rietpluim levert dat een mooi plaatje op. Ik vind zelf de kleur in deze foto erg mooi.
Rietpluim
Ik heb er een klassieke uitsnede van gemaakt met de stengel vanuit de hoek.
Verder lopend valt het mij op dat er heel weinig leven is rondom me. Geen vogel te zien, behalve wat verkleumde kuifeendjes op de plas. Met hun snavel tussen de veren dobberen ze rustig rond en sparen verder hun energie. Die hebben ze hard nodig om warm te blijven.
Wat ik tot mijn verrassing wel zie zijn paddenstoelen. Die hebben de laatste warme dagen gebruikt om nog eens de kopjes omhoog te steken. Ik zie echter ook een exemplaar dat duidelijk al wat ouder is en niet lang meer te gaan heeft. Maar juist het verval levert een mooie vorm op. En hij staat ook nog eens om een mooie bemoste boomstronk. Voordat ik mijn foto’s kan maken heb ik een minuut of tien nodig om de plek te ontdoen van takjes, blaadjes en onkruid dat hinderlijk in de weg staat. Ik weet niet of anderen dat ook doen, maar soms ben ik langer bezig met een plek voor te bereiden, dan met het maken van de foto’s. Maar gelukkig ben ik wel tevreden met het resultaat.
Verval
Het blaadje in de zwam laat ik bewust liggen. Die zit zo vastgeplakt dat ik bang ben dat alles in elkaar stort als ik hem verwijder. Net als de rietpluim is ook de paddenstoel bedenkt met sneeuw- kristallen. Net een laagje suiker. Ik kruip er dus, met mijn macrolens, nog een stukje dichter op.
Suikerlaagje
Naast de kristalletjes vallen mij ook de mosjes op. Door de vochtige omgeving hebben veel sporen een druppel aan de top hangen. Ik vind het altijd moeilijk om druppels scherp op de foto te krijgen. Ik ben er nog niet achter hoe dat komt. Maar dit is een mooie gelegenheid om nog eens te oefenen. Eerst maar een van wat meer afstand een groepje vastleggen.
Snotneuzen
Toch niet slecht deze keer, al zeg ik het zelf. De volgende uitdaging: er nog dichter op gaan zitten. Meestal stel ik handmatig scherp en draai net zo lang aan de ring tot ik een scherp beeld zie. Door de onhandige houding waarin ik lig/zit is dat lastig. Terwijl mijn camera op de boomstam rust schuif ik hem iets naar voren of naar achteren om scherp te stellen. En dat werkt ook!
Waterdrager
Mijn beste druppelfoto tot nu toe! Ik ben er blij mee.
Dit mosje heeft in ieder geval een zware last te dragen. Net zoals het volgende stel. Maar omdat deze op een kouder plekje staan is het ijs nog niet gesmolten.
Tweeling
Net als ik kunnen deze twee wel wat warmte gebruiken. Helaas voor ze kunnen ze de kou niet ontvluchten, zoals ik nu wel ga doen. Met koude vingers zoek ik de behaaglijke warmte van mijn huis weer op. Om daar bij te komen met een dampende kop koffie. Heerlijk! En het is ook heerlijk om weer bezig te zijn geweest met macrofotografie. Dat was al weer veel te lang geleden.
En NU wil ik lente!!!!!!
Een sombere dag
28 december 2012
Er was wat zon voorspeld deze ochtend, maar zoals zo vaak de laatste weken blijkt het een grijze dag te zijn. Alleen bij zonsopkomst kan ik nog 5 minuten van de zon genieten. Ze komt hier op boven de Oostvaardersplassen.
Zonsopkomst
Daarna heb ik de zon niet meer terug gezien helaas. Omdat ik mijn nieuwe groothoeklens (Tokina 12 – 24mm) wil uittesten baal ik er wel van. Voor mooie landschapsfoto’s is een egaal grijze lucht nou niet echt ideaal. Eigenlijk moet je dan gewoon naar huis gaan en zeggen: “Helaas, vandaag niet. Volgende keer meer succes”. Maar ja, nu ik eenmaal toch op pad ben, is het moeilijk om te beslissen om dan maar te stoppen.
Dus rij ik door naar Lelystad en parkeer mijn auto bij het infocentrum van Staatsbosbeheer. Er staat een plakkaat aangeplakt met de tekst: “Als gevolg van de overvloedige regenval zijn de paden erg modderig. Wij raden u aan laarzen te dragen”. En omdat ik een volgzaam type ben verwissel ik mijn wandelschoenen voor laarzen. Nou ze hadden gelijk hoor! Wat een blubber. Maar ik kan gelukkig overal doorheen banjeren.
Het hele gebied lijkt één groot moeras. Maar nu ik er toch ben ga ik wat oefenen met groothoek. Ik had altijd 18mm als groothoek, maar wat een verschil maakt dat met 12mm zeg! Alles lijkt heel klein op de foto’s en de voorgrond neemt veel van de ruimte in beslag. Dat vergt toch wel even een aanpassing in kijken en afstand tot je onderwerp. Bij onderstaande foto sta ik er echt bovenop. Je ziet als het ware nog net niet mijn voeten in beeld.
OVP moeras
Hoewel ik mijn groothoek veel wil gebruiken vandaag, kan ik het toch niet laten om mijn tele er even op te zetten als ik een kraai mooi in de top van de boom zie zitten. Helaas krijg je als je een donkere vogel tegen een grijze lucht fotografeert al snel een silhouet. Om er een mooi plaatje van te maken heb ik hem even door photoshop gehaald. En dan is dit het resultaat.
Silhouet
Geen foto meer, maar wel een leuk plaatje toch?
Ik sop verder door het water en de blubber. In dit gebied staan heel veel dode en omgevallen bomen. Samen met het sombere weer krijg je een beetje een onheilspellende sfeer. Om dat nog eens te benadrukken heb ik volgende omgezet in zwart/wit en een vignetering toegevoegd.
Onheilspellend
Ik moet zelfs uitkijken dat ik zelf niet somber wordt. Gelukkig ben ik al snel tevreden, en als ik een klein paddenstoeltje zie ga ik weer vrolijk aan de slag. Deze keer geen macro-opname, maar gebruik ik mijn groothoek. Dat heb ik nog nooit gedaan met een paddenstoel, dus ik ben benieuwd wat er uit komt. Omdat het één grote waterplas is, gaat het me toch te ver om plat op de buik te gaan liggen. Er zijn grenzen niet waar? Dus maar vanuit de hand: camera laag houden en op goed geluk afdrukken. Ik kan natuurlijk zo niet door de zoeker kijken en ook live-view op het schermpje is niet te zien als je de camera zo laag houdt. Het resultaat valt mij alleszins mee. Alleen later een beetje rechtzetten en that’s it.
Moeraspaddenstoel
Ik denk dat het een fluweelpootje is, maar als iemand denk dat het een andere soort is dan hoor ik dat graag. Geeft toch wel een mooi beeld zo met een groothoek. Heel anders dan met een macrolens. Ik ga dit zeker vaker doen.
Ik loop verder, maar veel is er niet te beleven. Ook een aantal andere wandelaars/vogelaars lopen wat doelloos rond te dolen door de modder. Zelfs één op witte gympen! Maar die houdt het al snel voor gezien. Een beetje voorbereiding is toch wel belangrijk. Ik loop ook terug richting parkeerplaats. Maar dan verschijnt er een groep spreeuwen. Een paar honderd zullen het toch wel zijn. Ze strijken neer in de bomen en ik haal mijn telelens weer te voorschijn. Zoals ze in de bomen zitten lijkt het wel een grote vergadering.
Werkoverleg
Het is een prachtig gezicht hoe de wolk vogels van boom naar boom vliegt. En kwetteren dat ze doen. Waarschijnlijk hebben ze elkaar veel te vertellen.
Verder op weg naar de auto kom ik over de vlonders. Voor iedereen die wel eens aan de Lelystadse kant van de Oostvaardersplassen is geweest een bekend punt. Deze vlonders geven een mooie dieptewerking in de foto.
Vlonder
Dan wil ik nog even mijn telelens gebruiken. Ik hoor in de struiken voor me een matkopje en dat zijn hele leuke, maar drukke vogeltjes. Maar dan ……
Verbazing! De autofocus doet het niet! Snel controleer ik of alle knopjes goed staan, maar dat is niet het probleem. Het zal toch niet zo zijn dat ie stuk is! Net deed ie het nog. Nog maar eens proberen: niks. Andere lens erop: alles werkt. Tele weer er op gezet: geen AF. Mijn reserve camera geeft ook geen oplossing. Nog steeds doet de autofocus van mijn telelens het niet. Balen is dan een te klein woord. En zo eindig ik deze ochtend chagrijnig.
Thuis heb ik nog geprobeerd de contactpunten schoon te maken, maar dat hielp ook niets. Advies van het Nikon Servicecentrum: opsturen voor reparatie. Dat zo’n fantastisch jaar zo in mineur moet eindigen. Ik hoop dat de reparatie niet te duur is. Anders moet ik héél hard nadenken hoe ik dit ga oplossen. Een nieuwe telelens is toch al snel 1000 euro en ik was net van plan een mooie filterset aan te schaffen. Natuurlijk is het niet het eind van de wereld, maar leuk is anders.
Tot ziens in 2013, hopelijk met een werkende telelens!
Workshop macrofotografie
11 november 2012
Vandaag is het eindelijk zo ver: ik ga een macroworkshop volgen van Loulou Beavers. Een fotografe die prachtige foto’s maakt en in het bijzonder erg sfeervolle macrofoto’s. Omdat ik in mijn foto’s toch vaak wat sfeer mis en het meer registraties zijn, lijkt me dit een erg zinvolle workshop. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon leuk om een dag op stap te zijn met een groep die dezelfde interesse heeft.
De dag begint met een ochtendje theorie en er worden ook foto’s van de deelnemers besproken. Die hebben we van te voeren op moeten sturen. Bij één foto van mij wordt o.a. gezegd dat ie een beetje te druk is en dat de achtergrond net niet goed geplaatst is. Het vlindertje zit voor een vage bloem uit de achtergrond en het zou beter zijn om achter het onderwerp een rustig vlak te hebben. Kijk, daar hebben we wat aan. Moet dus af van mijn diafragma van f11 en experimenteren met f4 of f5. De foto’s van de anderen vind ik heel mooi en geven mij toch een beetje het gevoel een beginneling te zijn.
Na de lunch vertrekken we per auto naar kasteel Staverden. Het is heerlijk zonnig weer en onderweg rijden we door het prachtige herfstlandschap. Alsof je door een oranje kathedraal rijdt. Ook op de locatie is het prachtig. Na nog wat laatste instructies worden we losgelaten.
Een hele lap tekst inmiddels, dus het wordt hoog tijd voor de foto’s! Ik stort mij eerst op het blad van een beukenboom. Voor mij toch de mooiste boom in de herfst. Met in mijn achterhoofd de adviezen van Loulou begin ik met fotograferen. Na een aantal mislukte shots ben ik wel tevreden over deze foto.
Oud en nieuw
De kop is er af. Het is toch anders dan als je in je eentje er op uit trekt. Het gevoel van het moeten presteren is er in het begin wel een beetje. Maar gelukkig is dat snel weer weg als ik eenmaal ben begonnen en al het moois om me heen zie. Ik richt me nu op de paddenstoelen en dan vooral de hele kleintjes. Goed zoeken of er één vrij staat en bij het maken van de foto extra goed op de achtergrond letten.
Rodekool zwammetje
De officiële naam is amethistzwam, maar ik vind het ook gebruikte rodekoolzwam veel leuker.
Niet alleen onder de bomen zijn nog paddenstoelen te vinden, maar ook op gras. Een groepje stinkzwammen staat verdekt opgesteld achter een paaltje. Ondanks het advies van Loulou de omgeving te betrekken bij je foto en zo sfeer in je foto te brengen, kan ik het niet laten om even een detailopname te maken. Ook mooi toch?
Stinkzwam
Hoewel iedereen zijn eigen weg gaat kijk je ondertussen bij elkaar welke foto’s je tot nu toe gemaakt hebt en vertel je waar de mooie plekjes zijn en leuke onderwerpen staan.
Ik ga weer verder met de “opdracht”: sfeervolle herfstfoto’s maken. Ik loop een beetje verder het bos in en zie een paar paddenstoeltjes tussen de varens staan. Dus weer plat op mijn buik om een mooie schiethoek te krijgen. Dan hoor ik opeens achter mij: ” Papa, wat doet die meneer?”. Papa legt uit dat die meneer foto’s maakt van paddenstoelen en het gezinnetje loopt weer door. Ik schiet even in de lach als ik bedenk hoe het eruit moet zien: een volwassen vent, liggend op de grond, die met zijn neus tussen de varens een foto probeert te maken van piepkleine paddenstoeltjes. Ach, je moet er wat voor over hebben. Gelukkig is het resultaat bevredigend.
Onder een gordijntje
Uiteindelijk is het een mooi doorkijkje geworden.
Ook aan de rand van het bos staan nog genoeg zwammetjes. Doordat de zonlicht hier vrij op de met bladeren bedekte grond kan vallen, krijg je een vlammende oranje achtergrond. Een mooi contrast met het wat bleke zwammetje.
Warme omgeving
De middag loop nu op zijn eind en ik loop weer richting de parkeerplaats waar we afgesproken hebben ons weer te verzamelen. In een langs het pad groeiende lariks zie ik nog een mogelijkheid voor het maken van een wat andere herfstfoto. De lariks is een naaldboom die, in tegenstelling tot dennen en sparren, zijn naalden verliest in de herfst. Dus daarom verkleuren de naalden net als bladeren. Ik maak een close-up, waardoor het uiteinde van een takje iets weg heeft van een bloem.
Lariksbloem
Helaas is het nu echt afgelopen en snel laten we elkaar onze mooiste foto’s zien op de display van onze camera’s. Het einde van een inspirerende en gezellige dag. Genoeg bagage om weer mee verder te gaan en nog mooiere foto’s te maken. Ik kan het zeker aanraden om eens een workshop te volgen. Je komt eens los van je vaste gewoontes en routine. En dat kan dan weer verrassende beelden opleveren. Een aanrader dus!
Koude start en kleurrijk bos
4 november 2012
De weersverwachting voorspelde een koude nacht met kans op nevel in de ochtend. Ideale omstandigheden om landschappen te fotograferen. Ik merk dat ik de laatste tijd steeds meer in de ban raak van landschapsfotografie. Ik vind het een moeilijke tak van fotografie, maar daardoor des te mooier als het lukt. Het vangen van een landschap in een foto is lastig. Je moet echt goed kijken naar de verschillende lijnen in het landschap en dingen die in het landschap staan om een pakkende foto te maken. En nog meer dan bij andere vormen van natuurfotografie speelt het (zon)licht een grote rol.
Vandaag ga ik naar het Hulshorsterzand en ben van plan om ook nog een stukje van Leuvenumse bos mee te nemen. De weersvoorspelling lijkt uit te komen, want ik moet eerst de voorruit van mijn auto ijsvrij maken als ik ’s ochtends vroeg vertrek. Net voor zonsopkomst kom ik aan op de plaats van bestemming en ook hier kun je goed zien dat het koud is.
Koude ochtend
Op de beschutte plekken is duidelijk de grondvorst te zien. Graag had ik nog wat meer nevel gezien, maar ook met dit resultaat ben ik wel tevreden hoor. Op dit tijdstip is het nog heerlijk rustig en ik geniet van de omgeving en de stilte.
Verder lopend door het gebied valt me de mooie kleur van het gras op. Vooral als het, inmiddels volop aanwezige, zonlicht er op valt.
Grasvlakte
Het lichte gras gecontrasteerd mooi met de donker dennen. Ik had de verzadiging misschien nog wel wat kunnen optrekken om nog meer kleur in de foto te krijgen, maar zo komt het gevoel van een koude herfstochtend beter over vind ik. Ik zie al snel dat dit een prachtig gebied is, met ook nog een stuk stuifzand. Omdat ik vandaag ook nog naar het naastgelegen Leuvenumse bos wil laat ik dat deze keer links liggen. Maar het is zeker dat ik hier vaker terug kom!
Ik loop nu richting bos en kom al snel in een stuk dennenbos. Niet echt mooi voor herfstfoto’s zou je denken, maar als je goed zoekt zie je ook hier herfsttafereeltjes. Zoals dit kleine zwammetje dat op een dennenkegel groeit. Met op de achtergrond de kleuren van afgevallen blad van een eenzame eik, geeft dit een kleurrijk geheel.
Dennenkegelzwam
Die naam heb ik niet zelf verzonnen hoor, die bestaat echt. Soms is het zo simpel om de juiste naam aan een paddenstoel te hangen 😉 .
Na niet al te lange tijd loop ik door een prachtig beukenbos. Dat is toch wel de boom die de mooiste kleuren laat zien in de herfst. Een prachtig palet van geel, bruin, oranje en groen vult het bos met de prachtigste kleuren. Omdat het zonlicht gefilterd door het bladerdak tussen de bomen door schijn en omdat het toch nog wat nevelig is zie ik mooie lichtbanen. Altijd een dankbaar verschijnsel om vast te leggen.
Spotlights
Zulke lichtbanen worden ook wel een zonneharp genoemd, hoewel je dan eigenlijk langere banen moet zien. Al met al geeft het een feeërieke sfeer in het bos, die zo kenmerkend is voor deze tijd van het jaar. De volgende foto geeft dat nog het beste weer vind ik zelf.
Feeënbos
Ik heb er voor gekozen om de zon nog net in beeld te brengen. Door de instelling van een klein diafragma krijg je de stervorm. Ben erg blij met dit resultaat!
Door het bos stroomt de Hierdense beek. In een vorig blog De herfst is begonnen! heb ik deze al eens vastgelegd, maar toen was het nog een stuk groener dan nu.
Herfstbeek
Een heerlijk stuk bos. Ik blijft foto’s maken. Daarom nog één van dit fotogenieke beekje.
Hierdense beek
Mijn laarzen komen nu goed van pas. Daardoor kan ik midden in het water gaan staan voor het beste standpunt. Ik zou nog wel tien foto’s hier neer kunnen zetten, maar dat wordt toch te veel van het goede. Jullie moeten het dus doen met deze twee.
Je merkt trouwens wel dat het wat paddenstoelen betreft wat minder is geworden ten opzichte van een paar weken geleden. Ik denk dat de nachtvorst zijn sporen heeft nagelaten. Ik zie veel boomstammen die onder een bruinzwarte smurrie zitten van wat ooit paddenstoelen zijn geweest. Toch zijn er nog wel wat exemplaren te vinden hoor.
Op het randje
Voor mezelf geldt dat ik na een maand paddenstoelen fotograferen er wel een beetje klaar mee ben. Het is wel een goed paddenstoelen jaar geweest en ik heb een aantal mooie platen kunnen maken. Meer dan vorig jaar in ieder geval. Om het af te leren stort ik me nog even op dit mooie groepje. Omdat ik de belichting niet goed krijg probeer ik het met een flits en belicht daarbij een paar stappen onder om uitgebeten wit te voorkomen.
Takkestoelen
Aan al het goede komt een eind en dus is het tijd om naar huis te gaan. Maar voordat ik dit blog afsluit wil ik jullie toch nog één foto voorleggen. De laatste tijd ben ik bezig geweest met photoshop om een aantal foto’s te bewerken en ze een meer artistieke waarde mee te geven. Ook een foto van vandaag heb ik op die manier bewerkt. Zelf vind ik het wel mooi en ik probeer de foto’s door de bewerking extra zeggingskracht en/of sfeer mee te geven. Ben benieuwd wat jullie er van vinden. En als je het afschuwelijk vind mag je dat ook gewoon zeggen natuurlijk!
Panorama Hulshorsterzand
Leuk dat je weer de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen en tot een volgende keer.
René Vos natuurfotografie 