Weekendje Twente
25 februari 2012
Terug van een weekendje Twente. Veel gezelligheid en ook nog even tijd om wat foto’s te maken. Het weer wilde niet echt meewerken (heb ik vaker last van), maar toch een paar mooie opnames kunnen maken.
Omdat het licht te slecht was, het regende zelfs even, heb ik geen goede foto’s van vogels kunnen maken. Wel heb ik kunnen genieten van de zangkunst van de geelgors. Bovenin een jeneverbes had hij, ik ga er van uit dat het een hij was, het voorjaar in de kop. Als ik een geelgorsvrouwtje was wist ik het wel. Wat een mooi concert! Maar helaas geen goede foto dus.
Wel boden de boslanen een mooie gelegenheid om wat platen met dieptewerking te maken.
Boslaan
Het weer werd er niet beter op en de zachte miezerregen veranderde in een serieus buitje. Dan zit er niets anders op om een vulniszak om mijn camera te doen en onder een boom te gaan schuilen. Toch heeft het ook wel weer een bepaalde sfeer. Daarom toch maar even het risico genomen en onderstaande foto genomen. Om de sfeer te benadrukken heb ik hem omgezet naar zwart/wit. Iets wat ik niet vaak doe, maar ik vond het nu wel passend.
Berken op de hei
Na de bui kon ik weer verder lopen en viel het mij op dat er nog veel oude zwammen in het bos te zien waren. Veelal verdroogd en verkleurd, of al aan het uiteen vallen. Maar ook oude zwammen kunnen zo hun charme en schoonheid hebben. Tot die laatste categorie behoren zeker deze zwammen. Volgens mij bedekt met mos of algen, maar dat geeft ze juist een heel mooi uiterlijk.
Oude zwammen
Maar er zijn niet alleen oude, maar ook nog jonge zwammen te zien. Zoals deze trilzwam, die ondanks zijn oranje kleur, de gele trilzwam heet. Daarom heb ik ooit besloten mij niet te veel te gaan verdiepen in de naamgeving van paddenstoelen en zwammen.
Gele trilzwam
En met deze kleurrijke uitsmijter op een verder toch wel grijzige dag sluit ik deze blog weer af. Ook bij minder fotogeniek weer is er dus nog genoeg te zien en te fotograferen in de natuur. Een goede les om je niet te snel door het weer te laten weerhouden om er toch op uit te trekken. En je komt eens met andere foto’s thuis dan een vogeltje op een tak. En dat maakt dat natuurfotografie interessant blijft.
Winterse sferen
4 februari 2012
Het is natuurlijk al weer veel te lang geleden dat ik hier een bericht heb geplaatst. Je weet hoe dat gaat: druk met andere dingen dan fotograferen! Maar vandaag weer eens een ochtendje gepland en met dit mooie winterweer moet dat wel mooie plaatjes opleveren.
’s Ochtends vroeg vertrokken bij een gevoelstemperatuur van -18° C, maar dat mag de pret niet drukken. Ik weet nu dat ik ook met handschoenen aan kan fotograferen! Als eerste naar de westkant van de Oostvaardersplassen om de zonsopkomst vast te kunnen leggen. Het was best nog wel bewolkt, maar die wolken kleurden prachtig roze/rood.
winterse zonsopkomst
Ook dichter bij het riet heb ik wat leuke plaatjes kunnen schieten met de opkomende zon op de achtergrond. Bijvoorbeeld deze:
Rietpluimen
Daarna door gereden naar het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer. Het was er al redelijk druk: de eerste schaatsers waren al op het ijs. Maar ik liet het ijs links liggen en vertrok richting kijkhut de Schollevaar. Die zou nu open zijn, omdat het pad naar de Zeearend afgesloten is tot half april. In het bos zijn er al veel vogeltjes aktief. De winterkoninkjes, mezen en roodborstjes scharrelen door het struikgewas en het riet. Het is alleen nu nog te donker voor goede foto’s. Dus loop ik verder de open vlakte op.
Daar kom ik een paar verkleumde spreeuwen tegen, die troost en warmte zoeken bij elkaar.
Koude Spreeuwen
Dan gebeurd er waar ik al een tijdje op zat te wachten: mijn eerste ontmoeting met een klapekster. Een prachtig vogeltje, die kleine diertjes en vogeltjes vangt. Geen roofvogel, maar wel een agressief jagertje. Vanaf een hoge plek houdt ie de omgeving in de gaten voor prooi. Deze zat dan ook in de top van een boompje.
Klapekster
Ik ben erg blij met deze foto. Een prachtige soort en vastgelegd op een plek die kenmerkend is voor dit vogeltje. Omdat het pad langs de boom loopt, ga ik voorzichtig verder, maar de klapekster vliegt toch weg. Na een paar honderd meter zie ik een roodborstje scharrelen tussen de vergeelde grashalmen. Plotseling duikt er een vogel bovenop! Het is een klapekster! Alles gaat in zo’n razend tempo, dat ik geen tijd heb om er een foto van te maken. De klapekster vliegt snel weer weg met zijn prooi, mij in verbazing en verwondering achterlatend. Wat weer een moment om mee te maken! Ook dit staat vanaf nu in mijn geheugen gegrift. Wat als ik wel een foto had kunnen maken. Het was de foto van het jaar geworden. Maar helaas…….. Wel (een beetje) balen, maar het moment neemt niemand me weer af!
Inmiddels ben ik bij de kijkhut de Schollevaar, maar tot mijn verbazing is die wegens een verbouwing of renovatie afgesloten. Dit in tegenstelling tot wat er op de site van staatsbosbeheer staat. Ik heb nog wel even over de plas daar gekeken , maar er was niet veel te zien. De zon is er nu ook lekker doorgekomen en dat is wel weer lekker om mooie landschapsfoto’s te maken. Doet het net even een tikkeltje beter, dan als het bewolkt is.
Winter in de OVP
De sporen die je op het ijs ziet zijn van edelherten en paarden. Een klein groepje herten is nog in de buurt en houdt mij in de gaten. Andersom doe ik dat natuurlijk ook en kan ik een aantal foto’s van ze maken.
Edelherten
Andere mensen zijn minder subtiel en lopen, iets later, met grote stappen op ze af om een foto te maken. De herten gaan er dan natuurlijk vandoor. Niet iedereen houdt rekening met de dieren, die het op dit moment al zwaar genoeg hebben.
Omdat ik weer terug ben in het bos, ga ik maar eens proberen de kleine vogeltjes op de plaat te krijgen. De eerste kandidaat is een winterkoninkje. Op een gegeven moment verdwijnt dit kleine beestje in een gat in de boom. Wachtend op het moment dat ie weer naar buitenkomt sta ik met mijn fototoestel in de aanslag. En ja hoor daar is ie!
Winterkoning
Op zijn kop hangend komt ie het gat uitgekropen. Leuke momentje weer.
De tweede kandidaat is een matkopje. Een klein vogeltje die, zoals zoveel van dat kleine grut, onrustig heen en weer wipt. Zoekend naar iets eetbaars tussen het hout en de boombast. Ook het binnenste van een rietstengel schijnt eetbaar te zijn. Ik heb al een aantal vogeltjes gezien, die de rietstengel open pikte en van de inhoud gingen eten.
Matkop
Ben erg tevreden over de laatste foto. Goede scherpte en leuk in de winterse omgeving.
Al met al een heel verhaal, met veel foto’s deze keer. Het was ook prachtig, met dit weer en de ontmoeting met de klapekster. Bedankt voor je interesse en tot een volgende keer.
René Vos natuurfotografie 