Terug naar de ijsvogels

22 maart 2015

***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***

Het was in juni vorig jaar dat ik voor het laatst bij de ijsvogels was. Hoog tijd dus om weer eens langs te gaan! Best wel spannend: zouden ze er nog zijn? Als ik op de plek kom zie ik dat er al een collega fotograaf aanwezig is. Ik kende hem al via Facebook. Leuk om nu persoonlijk kennis te maken. Gelukkig kunnen we beide een plekje vinden. Dan is het wachten op de vogels. Na ongeveer drie kwartier komt het mannetje op de tak zitten.

Ik weet natuurlijk niet of dit hetzelfde mannetje is als vorig jaar, maar zijn gedrag doet me daar wel aan denken. Relaxed blijft hij op de tak zitten. Dat geeft genoeg mogelijkheden om foto’s te maken.

Dan duikt ie opeens naar beneden en komt met een stekelbaarsje in de snavel weer terug. De eerste keer dat ik hem vanaf deze plek zie vissen. Het visje zet zijn stekels op, maar dat mag niet baten. Een paar ferme tikken op de stok zijn genoeg om hem knock-out te slaan en voor mijn ogen verdwijnt hij in de keel van de ijsvogel.

Hierna verdwijnt ie en begint het grote wachten. Ik vermaak me ondertussen met de vogeltjes die om me heen in de bomen en struiken aan het zingen en kwetteren zijn. Twee staartmeesjes komen zelfs even op de tak naast me zitten. Prachtig om mee te maken.

De zon is intussen zo gedraaid dat ik direct tegenlicht heb. Eerst was het nog bewolkt, maar nu schijnt hij volop vanuit de helder blauwe hemel. Ik verhuis naar een ander plekje. Nog steeds wat tegenlicht, maar niet zo direct als op de eerste plek. En ik zit hier wat verder weg, dus dat levert weer andere foto’s op. Een beetje afwisseling is nooit verkeerd!

Zo af en toe hoor en zie ik een ijsvogel langs schieten. En zo nu en dan ook het nest in. Al met al duurt het twee uur voordat het mannetje weer mooi in beeld verschijnt.

Het harde zonlicht maakt het lastig om goede foto’s te maken. Maar ideale omstandigheden bestaan niet en je moet er maar het beste van maken. Het vogeltje maakt het allemaal niet uit en begint aan een uitgebreide poetsbeurt. Dat is altijd leuk om mee te maken. Onderstaande foto vind ik wel een leuke. Niet helemaal scherp, maar vond hem mooi genoeg voor dit blog.

Na de poetsen verdwijnt hij weer. Gelukkig duurt het nu minder lang voordat ie terugkomt. Het blijft mooie momentjes opleveren. Ook al zie je dat niet altijd direct. Zo zag ik pas op de computer dat er een insect op zijn snavel zit.

Wel een heel apart gezicht vind ik.

Het water wordt natuurlijk goed in de gaten gehouden. Misschien zwemt er wel een lekker hapje onder je door.

En zo is mijn eerste bezoek dit jaar aan de ijsvogels een succes geworden. Hopelijk kan ik de volgende keer ook het vrouwtje vastleggen. Ik weet namelijk dat ze er wel is. Ze is alleen een beetje cameraschuw. Het mannetje heeft daar geen last van en zit heerlijk te genieten in het lentezonnetje.

En dat is wat ik ook gedaan heb: genieten!