Gewoon thuis
25 februari 2017
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Als eerste moet ik even mijn excuses aanbieden aan al mijn collega-bloggers. De laatste tijd heb ik nauwelijks gereageerd op hun verhalen en foto’s. Ik kom er gewoon niet meer aan toe. Geen tijd, geen zin, geen inspiratie.
Dit komt trouwens goed overeen met mijn eigen fotografie. Slecht weer en griepjes houden me thuis. Dus er is weinig te melden op fotografie-gebied. Het enige dat ik gedaan heb is wat vogels in de tuin vastleggen. Gewoon vanuit de woonkamer. Dus bij deze toch maar even wat beelden vanuit onze eigen achtertuin. De gebruikelijke tuinsoorten laten zich dagelijks wel een paar keer zien. Geen grote aantallen, maar toch leuk om zo af en toe een half uurtje te gaan zitten.
Al jaren komt er een koppeltje Tukse tortels bij ons. Altijd waren ze met z’n tweeën. Helaas komt er de laatste weken nog maar één. Ik ben bang dat de ander ten prooi is gevallen aan een kat of een sperwer. Hopelijk vindt de overgebleven duif een nieuwe partner.
De koolmees is ook een vaste bezoeker. Volgens mij is dit het mannetje, te herkennen de brede zwarte baan over de borst en buik. Bij het vrouwtje is die veel smaller en loopt minder ver door. Ze broeden regelmatig in het nestkastje dat aan ons huis hangt.
De baas van het spul is dit roodborstje. Een fel beestje, die duidelijk laat weten wie zijn tuin dit is. Het is mijn favoriete model.
Een blog over tuinvogels is natuurlijk niet compleet zonder meneer en mevrouw merel. Gelukkig zijn die ook de hele winter aanwezig. Zo te zien had mevrouw het een beetje koud toen ik deze foto maakte.
Meneer ziet er wat frisser uit. Op dit moment klinkt ’s ochtends als ik om zes uur naar mijn werk ga hun heerlijke gezang weer. Voor het betere lentegevoel!
Zoals je ziet ligt er een klein beetje sneeuw. Eén van de weinige keren deze winter in Almere. Op een andere winterse dag kon ik dit vinkje fotograferen met wat sneeuw.
En zo is de maand februari voorbij gegaan zonder veel hoogtepunten wat fotografie betreft. Ik hoop dat maart zich van zijn meest zonnige kant gaat laten zien en dat ik er veel op uit kan trekken. Ik heb echt zin in het voorjaar! Hopelijk kom ik er dan ook weer toe om te reageren op andermans/vrouws blog.
Groet, René
Van de plank
10 april 2016
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken***
Ik schrijf meestal over één bepaald onderwerp. Dat heeft alleen wel een nadeel: losse foto’s die niet in het verhaal passen vallen buiten de boot. Of eigenlijk: buiten de blog. Dus zo af en toe gooi ik er een blogje tussendoor met foto’s die op de plank zijn blijven liggen.
Tuinvogels
Ook afgelopen winter heb ik weer een voederplek ingericht voor de vogeltjes in onze tuin. En hoewel ik niet vaak heb gezeten om te fotograferen, heb ik toch een aantal aardige opnames kunnen maken. Zoals elk jaar hadden we ook nu een roodborstje in de tuin.
En als dan op de achtergrond de zon schijnt krijg je een sprankelend geheel.
De meest voorkomende vogel in ons nieuwbouwtuintje is de vink. Vaak zagen we één man met een aantal vrouwtjes. Een echte charmeur kennelijk. En ik moet zeggen: hij ziet er goed uit!
Een andere veel geziene gast is de koolmees. Altijd lastig om te fotograferen op de voederplek. Meestal zitten ze in de boom. Ze storten zich dan op de tafel, pikken een zonnebloempit mee en voor je het weet zijn ze weer verdwenen. Maar er is altijd wel een uitzondering op deze regel. En als dank mag hij meedoen in dit blog.
De laatste vaste bewoners die ik wil laten zien zijn een koppeltje Turkse tortels. Al jaren komen ze met z’n tweeën langs. Ze horen er intussen gewoon bij!
Het is altijd leuk hoe ze achter de mosheuvel naar zaadjes zoeken. Zo af en toe komt dan even dat koppie tevoorschijn.
Maar als onze kat thuiskomt is al het spul snel verdwenen.
Tot zo ver de tuinvogels. Andere soorten die we afgelopen winter zagen: pimpelmees, ekster, winterkoninkje, merel, huismus en houtduif. Geen bijzondere soorten, maar evengoed heerlijk om naar te kijken.
Rondje Almere
Zo af en toe fiets ik wel eens een rondje als het mooi weer is. De camera gaat dan meestal mee. En soms kom je hele leuke dingen tegen. Of je zit met een bepaald doel ergens te fotograferen en dan komt er iets heel anders langs. Nu is een mooie gelegenheid om die foto’s te laten zien.
De Oostvaardersplassen zijn vlak bij, dus kom ik er regelmatig. Hieronder een aantal foto’s uit dat gebied of daar vlak bij. Een zilverreiger blijft een prachtige vogel om te zien. Ook al zie je ze tegenwoordig regelmatig. De gele snavel is in de broedperiode verdwenen.
In de winter zitten er veel edelherten in het Oostvaardersbos. En hoewel het bos is afgesloten in deze periode kun je vanaf het fietspad soms leuke foto’s maken. Dit hert stond mooi op het pad tussen de hoge bomen.
Meestal vliegen de grauwe ganzen van je af als ze opvliegen. Deze keer had ik de mazzel dat ze recht op me aan kwamen vliegen. Het leverde mij een leuke actieplaat op.
Ik ben een aantal keren naar de ijsvogels geweest (foto’s volgen later). Blijkbaar hadden ze een winterkoninkje als buurman. Een enkele keer koos ook hij de stok uit als landingsplaats en kon ik hem dus mooi fotograferen.
Het staartje vibreerde zo snel dat het onscherp werd. Een andere keer was hij iets rustiger. Een ander takje en de achtergrond is het water.
Het allermooiste moment was echter toen hij helemaal los ging. Uit volle borst zong hij zijn liefdeslied. Ondertussen wapperend met zijn vleugels en zijn staartje wijd uit. Een prachtig moment om mee te maken.
Dit lijkt me een mooie afsluiting van al dit losse spul. Ik hoop dat je genoten hebt van mijn natuurmomenten. Ik in ieder geval wel!
Kort rondje OVP
1 februari 2015
***Voor een scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Vandaag ga ik op pad voor de groep pestvogels die zich al meer dan een week in een woonwijk in Lelystad laat zien. Meestal melden ze zich om een uur of tien. Ik besluit daarom eerst nog even een kort rondje door de Oostvaardersplassen te maken.
In tegenstelling tot de laatste keer zie ik veel zangvogeltjes: merels, een zanglijster, koolmezen, pimpelmezen en ook weer eens een matkopje. Toch wel weer genieten al dat kleine spul. En een uitdaging om te fotograferen. Op een voederplek gaat het nog wel, maar hier in de vrije natuur is een stuk lastiger. Als eerste probeer ik een koolmees vast te leggen die aan het foerageren is in het riet. Meestal zitten er allerlei takjes en stengels voor, maar uiteindelijk lukt het me om hem vrij op de foto te krijgen.
Koolmees
Even verder langs het pad hipt een roodborstje in het rond. Hij of zij is totaal niet bang en vliegt pas op als ik minder dan twee meter bij hem vandaan ben. Ook hij gaat even op een rietstengel zitten.
Roodborstje
Maar al snel huppelt ie weer voor me uit over het pad.
Aan het eind van het pad zie ik twee edelherten staan grazen. Het zijn hindes. Nu ik er over nadenk zie ik hier in de winter eigenlijk altijd alleen maar hindes. Zouden de mannen een eigen hangplek ergens hebben in de OVP?
Edelhert hinde
Ik vind een zwart-wit foto’s van grote dieren iets hebben wat ik niet vind in de kleurenversie.
Omdat ik dezelfde weg terug moet lopen om weer bij het begin uit te komen, kom ik wederom mijn kleine, roodgeborste tamme vriend tegen. Nog steeds midden op het pad. Ik bedenk me dat hij er gewoon om vraagt om vanuit een laag standpunt gefotografeerd te worden. Zo gedacht, zo gedaan. Plat op de buik dus en wachten tot het vogeltje een mooie pose aanneemt.
Laag standpunt
Ik ben erg blij met dit resultaat! Roodborstjes heb ik natuurlijk wel vaker voor de lens gehad, maar zo op de grond had ik hem nog niet. Een heel ander beeld dan op een tak. En dat is ook zo leuk aan natuurfotografie: er is zoveel mogelijk. De enige grens die er is zijn je eigen creatieve grenzen.
En dan snel naar de pestvogels! Maar helaas: ze laten zich niet zien. Even zijn ze er geweest, een half uur voordat ik er was. Na twee uur wachten is het tijd om naar huis te gaan. Een beetje teleurgesteld, maar het hoort er bij. Later hoor ik dat ze ’s middags weer langs zijn gekomen. Ze doen hun naam eer aan! Voor mij blijven ze nog even op de to-do lijst staan.
Op de voederplaats
2 november 2014
***Voor een grotere en scherpere weergave even de foto’s aanklikken!***
Het is alweer een hele tijd geleden dat ik met mijn telelens op vogeljacht ben geweest. De laatste vogels die ik fotografeerde waren de grauwe klauwieren in de Amsterdamse Waterleidingduinen. En dat was in juli! Er is ook zoveel moois in de natuur waar je mee bezig kan zijn, maar nu is het echt tijd om mijn gevleugelde vrienden op te zoeken. Of liever gezegd: ik laat ze naar mij toekomen!
Een weekendje in Drenthe geeft mij de mogelijkheid om in de tuin van mijn moeder te fotograferen. Ze woont naast het bos en heeft een verscheidenheid aan vogels in de tuin. En als ik geluk heb komt er misschien wel één van de eekhoorntjes langs. Ze is nog niet echt bezig geweest met voeren. Ik moet eerst de voederplek nog inrichten. Het zal dus even afwachten worden of de vogels snel de plek vinden. Ik maak een mooi arrangement met herfstbladeren, kronkeltakjes, kleine kalebasjes en mos. Een bloemenarrangeur zou er trots op zijn 😉
Na verloop van tijd zie ik in de struiken en bomen verschillende meesjes en vinken rondscharrelen. Maar toch heeft een andere soort de eer om de nieuwe voederplaats te openen.
Boomklever
Hij of zij land op de paal waar een pot vogelpindakaas aan hangt. Die hing er al wel een tijdje, dus deze is waarschijnlijk al een geregelde gast. Hij laat zich de pindakaas in ieder geval goed smaken.
Dan zie ik opeens in één van de struiken achter in de tuin een vogel met een felrode borst landen. Nee, geen roodborst, maar een man van de goudvink. Helaas zit ie net achter een takje en na een minuutje wordt hij door een merel verjaagd. Ik zie hem hierna helaas niet meer terug. Maar wel een leuke waarneming. Zo vaak zie ik een goudvink nou ook weer niet. Dat andere roodborstige vogeltje laat trouwens niet lang op zich wachten. Hij laat zich duidelijk horen en komt dan eens kijken wat er te halen valt.
Roodborstje
Eigenlijk zou elke tuin zijn eigen roodborstje moeten hebben!
Dan verliezen eindelijk ook de meesjes hun verlegenheid en komen ze naar de voederplek. De koolmezen zijn erg snel. Ze pikken iets wat van hun gading is en vertrekken dan snel weer hoog de bomen in om het op te eten. Dat gedrag zie ik ook vaak in mijn eigen tuin. Je moet dus snel zijn om ze op de foto te kunnen zetten. Gelukkig is mij dat gelukt.
Koolmees
Een seconde en weg is ze weer.
Gelukkig is het kleinere neefje iets minder schuw. Een pimpelmeesje verkent de voederplek en gaat op verschillende plekjes even zitten kijken. Zo’n meewerkend model wil je als fotograaf natuurlijk graag voor je lens hebben. Ik heb een tak van de kronkelhazelaar zo neer gezet dat in de achtergrond de herfstkleuren van het bos zichtbaar zijn. En als de zon er dan op schijnt krijg je zo’n achtergrond.
Pimpelmees
Maar zoals ik al zei verkend dit pimpeltje de omgeving erg grondig. Tot op het uiteinde van het takje. Als een acrobaat aan de trapeze.
Acrobaat
Het geeft altijd weer veel voldoening als alle voorbereidingen het beeld opleveren wat je voor ogen hebt. In dit geval was het inrichten van de voederplek en de plaats ten opzichte van het bos en de zon bepalend voor de foto die ik uiteindelijk kan maken. Natuurlijk heb je niet altijd alles zo in de hand als op een voederplek in een tuin. Maar in de vier jaar dat ik nu fotografeer heb ik geleerd dat een goede voorbereiding net zo belangrijk is als het fotograferen zelf.
Het pimpeltje gaat ook nog even op het roodborsttakje zitten voordat hij afscheid neemt.
Op het takje
Hier geen herfstkleuren op de achtergrond, maar de groene klimop. Een mooi moment om mee te eindigen. Ik heb weer genoten van het fotograferen van de vogels. Het mogen dan wel geen bijzondere soorten zijn, maar dat geeft niets. Als ik tevreden ben met de foto maakt het niet zoveel uit of er nu een mus op staat of één of andere zeldzaamheid.
Bij de vijver
1 april 2014
Zoals ik al in een vorig blog heb verteld ben ik een dagje met Dick naar de Bos-vogelhut Hoenderloo geweest. We hebben veel soorten gezien en ons erg vermaakt met alle vogels. Eén van de attracties is natuurlijk de vijver. Vogels komen drinken en badderen in het ondiepe water. In dit blog een aantal van die momenten.
Deze merel was de eerste die een bad nam.
Merelman
Gedurende de dag kwam er een paar keer een merel even in de vijver zitten. Geen idee of dat steeds dezelfde was. Het gaat er hard aan toe als ze zich wassen. De spetters vliegen in het rond en op de foto’s zie je meestal een vage bewegende vlek, wat dan de vogel is. Eén keer lukte het mij om een scherpere foto te maken.
Gespetter
Na het razend snelle gespetter volgt er meestal even een rustpauze. Daarna begint het weer van voren af aan.
Nat pak
Naast badderen kun je het water ook gewoon opdrinken. En dan wil je als fotograaf natuurlijk een mooie spiegeling in het water. Bij deze appelvink is dat goed gelukt.
Appelvink
Het bleek toch nog lastig om de volledige spiegeling in beeld te krijgen met mijn 300mm lens. De vogels zaten vaak gewoon te dicht bij!
Net hadden we een merel in bad, maar we hebben ook nog een andere lijstersoort langs zien komen in de vijver: de zanglijster. Wat een prachtige vogel is dat zeg! Ook hij (of zij) dook het koele water in.
Zanglijster
Deze keer kon ik het gespetter niet goed vastleggen, maar wel het moment daarna. Wat kijken de meeste vogels sullig als ze een nat verenpak hebben! Deze lijster was daarop geen uitzondering.
Sullig
Ook de houtduif had een beetje dorst vandaag. De houtduif drinkt anders dan de meeste vogels. Waar die een beetje water in de snavel nemen en dan de kop omhoog gooien om het door te slikken, kan de houtduif net als wij het water gewoon opzuigen.
Dorstige duif
Wel makkelijker focussen als de kop zo stil boven het water hangt 😉 .
Dit roodborstje wilde zich ook even wassen. Voorzichtig stap hij de vijver in.
Pootje baden
Na wat gespetter zag ook dit vogeltje er opeens heel anders uit.
Badderaar
Blijkbaar was hij nog niet schoon genoeg, want hij ging nog even door. Misschien werd ie er wel schoner van, maar mooier in elk geval niet.
Nat bolletje
En zo bleef hij nog even zitten in het water. Blijkbaar is badderen een vermoeiende gebeurtenis. Het leverde mij nog een leuke foto op.
Even bijkomen
En zo was het de hele tijd een komen en gaan van vogels, met ook wel een aantal stille momenten. en dat was dan weer goed om even een broodje te eten of wat te drinken. Ik denk dat ik nog wel eens in zo’n hut ga zitten. Het was een prachtige dag!
Als laatste wil ik nog even deze drinkende koolmees laten zien.
Koolmeesje
Na dit tweede blog over de hut heb ik nog steeds een aantal foto’s op de plank liggen. Misschien nog eens een derde blogje over deze dag. Het geeft in ieder geval aan dat we ons niet verveeld hebben!
Bos-Vogelhut Hoenderloo
1 april 2014
Op 1 april, en dat is geen grap, was ik door mijn oudcollega en mede fotoblogger Dick uitgenodigd om een dagje in Bos-Vogelhut Hoenderloo te fotograferen. Het zou voor ons beide de eerste keer in een fotohut worden. We hadden natuurlijk een hele lijst met droomsoorten opgesteld: sperwer, groene specht, eekhoorn, kuifmees en zo ging het nog wel even door. Vol verwachting klopte ons hart!
We hadden een mooie dag uitgekozen: vrij zonnig en een lekkere temperatuur. Om half tien zaten we in de comfortabele hut en kon de show beginnen. Soms was het doodstil en op andere momenten was het een komen en gaan van verschillende soorten. Dan ratelden de Nikon en Canon gebroederlijk naast elkaar.
Ik heb lang nagedacht hoe ik al die foto’s in een blogje moet persen. Ik denk dat ik eerst maar even een overzicht ga geven van de soorten die we gezien hebben. In latere blogs zal ik nog eens wat nader ingaan op een bepaalde soort of leuke momenten.
De eerste die ons kwam begroeten was een boomklever. Een soort die ik nog nooit had kunnen fotograferen.
Boomklever
Deze is een aantal keren langs gekomen, maar hierna heb ik hem niet meer zo mooi kunnen vastleggen. Een andere regelmatige bezoeker was de Grote Bonte Specht. Deze kwam zelfs zo dichtbij dat ik niet meer kon scherpstellen!
Grote Bonte Specht
Het roodborstje mag natuurlijk niet ontbreken. Deze was ook de hele dag aanwezig.
Roodborstje
Vinkjes hebben we ook gezien. Vaak wat verder naar achteren, maar deze kwam even wat dichterbij. Ik had mijn vaste 300mm lens mee. Een prachtige lens, maar het nadeel is dat je niet kunt uitzoomen. Soms zaten de vogels te dichtbij om een mooie compositie te maken.
Mannetjes vink
De mussen huisden in de haag aan de zijkant. Hun gekwetter kon je de hele tijd horen. Ook deze “gewone” vogel mag natuurlijk niet ontbreken in dit overzicht. Onderstaand het vrouwtje, dat er even mooi voor ging zitten.
Huismus dame
Kwamen de vorige soorten min of meer regelmatig even langs, deze tjiftjaf hebben we één keer langs zien komen. Maar hij had dan wel weer een lekker hapje bij zich!
Tjiftjaf met bromvlieg
Hij zat wel ver naar achteren, dus moest wel even flink croppen.
Deze heggenmus scharrelde zo af en toe over de bodem. Dat levert meestal niet de spannendste foto’s op. Ik was dus blij dat ie even op het mos ging zitten.
Heggenmus
De grootste vogel die we zagen was de houtduif. Vanwege de afstand was een portretje de enig mogelijke optie.
Houtduif
Ook kwam er een paartje groenlingen langs. Een mooi vogeltje, waarvan hieronder het vrouwtje is gefotografeerd.
Groenling
Eén van de leukste tuinvogels is natuurlijk de pimpelmees. Erg beweeglijk, dus lastig vast te leggen. Deze ging net even goed zitten, zodat ik een mooi lenteplaatje met de katjes kon maken.
Pimpelmees in lentestemming
De appelvink stond natuurlijk hoog op ons lijstje met wenssoorten. En we werden niet teleurgesteld. Regelmatig kwamen ze langs. Prachtig om te zien hoe ze de zonnebloempitten kraken met hun grote snavel. Toch heb ik geprobeerd om het voer zo veel mogelijk buiten beeld te houden. Wat bij deze soort wel eens lastig was omdat ze continue aan het smikkelen waren. Vaak zag je op de foto’s een stukje voer in de snavel.
Appelvink
De gaai is een schuwe vogel. Je ziet ze bijna dagelijks, maar ze zijn zo moeilijk benaderbaar dat het maken van een foto, normaal gesproken, lastig is. Vanuit deze hut was het geen probleem!
Gaai
Later op de dag kwam er nog een meer verrassender gast langs: een zanglijster. Een prachtige slanke zangvogel, die zich mooi liet zien.
Zanglijster
Ook zijn neefje de merel komt regelmatig even langs. Meestal zie je het mannetje op de foto’s voorbijkomen, vandaar dat ik voor deze serie gekozen heb voor het vrouwtje.
Merelvrouw
Als laatste nog een typische tuinvogel: de koolmees. En dan kan ik gelijk een tipje van de sluier oplichten van een volgend blog over deze dag. De vijver speelt natuurlijk een belangrijke rol bij de vogelhut en zorgde voor veel mooie momenten.
Spiegeling in de vijver
Al met al een hele leuke dag met een berg aan foto’s.
Wordt vervolgd . . . . .
Oops, vergeet ik bijna het lieve veldmuisje dat in de houtstapel woont. Ik kan je zeggen: die zijn snel! Rits, rats even iets te eten pakken en weg zijn ze weer. Ik heb hem een keer te pakken, maar je moet even bij Dick kijken voor een echt mooie foto.
Veldmuisje
‘s-Gravelandse herfstbossen
27 oktober 2012
Omdat ik dit weekend dienst heb, kan ik niet al te ver weg gaan. Moet snel in Amsterdam kunnen zijn als ik wordt opgeroepen. Natuurlijk wil ik wel even er-op-uit met het mooie weer wat voorspeld is. Op advies van een collega fotoblogger (http://incantoimages.blogspot.nl/) ga ik naar ‘s-Graveland. Om precies te zijn naar landgoed Hilverbeek.
Een landgoed is in bezit van natuurmonumenten en vrij toegankelijk. Er zijn veel watertjes en beuken, wat voor mooie herfsttaferelen moet zorgen. Het is nog schemerig als ik aankom en dus ga ik eerst maar eens op verkenning uit. Al snel zie ik een aantal mooie plekjes. Het wachten is nu op de zon, die al voorzichtig over over de horizon uitkomt. In een bos blijft het altijd wat langer donker, ook al omdat er nog veel blad aan de bomen zit. Maar na een tijdje kan ik beginnen met het maken van foto’s.
Herfstkleuren
Een beetje een drukke foto, maar het geeft goed weer hoe het er op dit moment uitziet. Veel bruine, gele en ook nog groene kleuren. Stond trouwens op een bruggetje bij het maken van deze foto.
De laatste tijd probeer ik in mijn foto’s niet alleen te registreren wat ik zie, maar soms ook alleen de sfeer of het gevoel vast te leggen. Dat kan door de manier van fotograferen of door een bewerking van de foto. Onderstaande foto heb ik in photoshop bewerkt. Het geeft een, volgens mij, dynamisch beeld van de herfst. Denkend aan herfstkleuren en wind.
Autumn moods
Ik ben eigenlijk van plan om vandaag niet de hele tijd op mijn buik te liggen bij paddenstoelen. Maar dit exemplaar neem ik toch even mee.
Doolhofzwam
Een doolhofzwam dus. De onderkant laat zien waarom deze zo genoemd wordt. Het gerucht gaat dat deze zwam erg polulair is bij kabouterkinderfeestjes. Uren kunnen ze zich vermaken met het ronddwalen in het doolhof. Lijkt me nog een hele toer voor de papa en mama kabouters om zo’n zwam met de onderkant omhoog te leggen.
Na dit intermezzo loop ik verder door het bos, genietend van de herfstkleuren en geuren. De route voert mij nu uit het bos en naar een meer open gebied met lanen en weilanden.
Bomenrij
Het liedje: De paden op, de lanen in vooruit met flinke pas….. schiet door mijn hoofd. Met die flinke pas valt het trouwens wel mee. Doe altijd uren over een paar kilometer als ik aan het fotograferen ben. Als ik met mijn gezin aan het wandelen ben is het dan ook geen doen om foto’s te maken. Na 1 minuut wordt er al geroepen: “Papa kom je nog!!!!!” Gelukkig kan ik nu alle tijd nemen, want anders had ik dit roodborstje gemist. Vol in het tegenlicht, maar toch wel een aardig beeld dacht ik.
Roodborstje
Ik loop nu weer het bos in en kom bij een vijver. Een prachtige plek! De kleuren zijn hier op en top herfstig en doordat het een open plek is valt er ook nog mooi licht op.
Herfstvijver
Ik blijf hier een tijdje rondhangen en geniet gewoon van de omgeving. Voor mij geldt dat het lekker buiten zijn in de natuur net zo belangrijk is als het maken van foto’s. En door mijn fotohobby sla ik die twee vliegen in één klap.
Jammer genoeg is het weer tijd om op huis te gaan. Terug lopend naar de auto zie ik nog een mooie herfsttak, Ik zie er een mooie omslagfoto voor mijn facebook in. https://www.facebook.com/rene.vos.71
Herfsttak
Het was een heerlijke wandeling met prachtige herfstkleuren.
Tot slot wil ik nog twee paddenstoelenfoto’s laten zien die ik op een andere wandeling heb gemaakt waar ik geen blog van geschreven heb. Maar ik vind de foto’s toch de moeite waar om hier nog even te laten zien.
Inktzwammetjes
Vooral op onderstaande foto ben ik erg trots.
Geweizwam
Bedankt dat je even met mij mee bent gelopen. En ik hoop dat je genoten hebt van mijn foto’s.
De grote oversteek
13 januari 2012
Soms heb je ruim van te voren een fotodag gepland en alles nauwkeurig voorbereid. Het gebied is bekend en op waarneming.nl gekeken wat je kunt verwachten en waar ongeveer. Toch is dat geen garantie voor succes en kom je thuis met een handjevol foto’s. Een andere keer heb je even een uurtje over en denk je: laat ik even snel een rondje doen om te kijken of ik nog wat tegen kom. En juist dan kom je met de mooiste platen terug.
Het laatste is mij vandaag overkomen. Deze week heb ik een teleconverter gekocht en ik dacht: laat ik die even snel uitproberen. Dus in de auto en 5 minuten later sta ik bij de Oostvaarderplassen. Ja, ik weet het, het is een luxe! Het eerste model dat een beetje wil meewerken is een roodborstje. Zittend in een braamstruik laat hij zich mooi zien. Alleen een beetje jammer dat het niet in de zon is, maar ik vond het resultaat wel mooi.
Roodborstje
Een geslaagde eerste test dacht ik zelf. Verder lopend kom ik bij de uitkijkheuvel bij het Jan v.d. Boschpad. Deze plek geeft een mooi overzicht van dit gedeelte van de Oostvaardersplassen. In de verte veel eenden en ganzen en wat dichterbij een groepje paarden die langs de waterkant grazen.
Grazende Koniks
Omdat het gevogelte te ver weg zit hou ik het voor gezien en loop de heuvel af. Op dat moment zie ik een grote groep edelherten het bos uitkomen. Ze lopen langs me heen op een meter of 25 en een enkeling kijkt even om om te checken of ik nog wat kwaads in de zin heb.
In de gaten houden
Dan schiet opeens door mijn hoofd: ze gaan zwemmen! Om bij de graslanden te komen moeten ze door het water. Snel, maar wel rustig om de herten niet te verstoren loop ik terug naar de top van het uitkijkpunt. En inderdaad is de hele groep inmiddels in het water. Een prachtig gezicht!
De oversteek
Opvallend vind ik het dat de groep wordt geleid door de hindes. De mannetjes volgen gedwee. Na een dikke honderd meter is het water ondiep genoeg om weer te lopen. Ook dat levert een mooi plaatje op. Onderstaande hindes waren de voorsten van de groep.
De leidsters
Voor mijn gevoel duurde het heel lang voordat iedereen aan de overkant was. Toen ik later de gegevens van de foto’s bekeek bleek het echter dat alles zich binnen vier minuten afspeelde. Er gebeurde echter zoveel in die korte tijd, dat het wel een kwartier leek.
Bijna allemaal aan de overkant
Alle herten haalden veilig de overkant, waar ze zich even lekker uitschudden.
De overkant gehaald
Nadat ze allemaal veilig aan de overkant waren gekomen, verdween de hele groep in het rietveld en lieten ze deze fotograaf achter met een geweldig indruk. Wat een voorrecht om dit mee te maken. Je voelt op zo’n moment de natuurkracht langs je heen gaan en met veel dynamiek de hindernis van het water nemen. Eén van de mooiste natuurmomenten die ik ooit heb meegemaakt.
Om even bij te komen ben ik nog even gebleven en heb nog een aantal leuke foto’s kunnen maken en o.a. nog een vos kunnen spotten. Onderstaande foto geeft, tot slot, nog een mooi beeld van de Oostvaardersplassen op dit moment.
Vlucht wintertalingen
Ik heb het al vaker gezegd, maar het onverwachte is toch wel het mooiste aan natuurfotografie. Juist op die momenten dat je er zelf niet zo mee bezig bent, kom je de prachtigste dieren of gebeurtenissen tegen. Al met al een prachtig uurtje in de natuur, die ik niet snel zal vergeten.
Oostvaardersplassen
13 november 2011
Het was hoognodig weer eens tijd om naar de Oostvaardersplassen te gaan. Zo dichtbij huis, maar toch zoek je het regelmatig verder van huis. Daarbij vergeet je wel eens de prachtige natuur om de hoek. Met als startpunt natuurbelevingscentrum ‘De Oostvaarders’ ben ik het fietspad langs de plassen afgelopen. Hier en daar heb ik ook nog een stukje van het Oostvaardersbos meegepikt.
Rond de parkeerplaats zijn er veel bomen gekapt. De restanten zijn opgestapeld en vormen zo stapels takken en stammen die veel gebruikt worden door roodborstjes, winterkoninkjes en heggenmussen om insecten te zoeken en hun territorium af te bakenen. Ook nu kwam ik een roodborstje tegen die op een uitstekende tak liet horen dat ie er was.
Hier ben ik
Een goed begin dus van deze ochtend: nog geen 10 meter van de auto en dan al zo’n leuke foto kunnen maken.
Een eind verder ligt de uitkijkheuvel bij het Jan v.d. Boschpad. Daar zijn altijd veel ganzen en eenden te zien. In de zomer ook lepelaars, maar die zijn nu vertrokken naar warmere oorden. Naast de heuvel ligt een klein plasje, wat afgescheiden van het grote water. Regelmatig staat daar een grote zilverreiger te vissen. Net op het moment dat ik verder liep, kwam hij aangevlogen en landde achter een klein eilandje. Vanaf het fietspad kon ik hem mooi observeren en natuurlijk foto’s maken. Het licht viel er mooi op. Door het wit moet je wel wat onderbelichten en daardoor lijkt de omgeving wat donker. Dit vind ik niet zo erg, want nu komt de vogel mooi naar voren.
Grote Zilverreiger
Ook op de rest van de route veel vogels: aalscholvers, roodborstjes, veel merels, een groepje wintertalingen, verschillende meesjes, futen natuurlijk en een primeur voor mij: een bruine kiekendief. Die vloog boven het rietveld een stuk verder het gebied in. Te ver weg om een goede foto te maken, maar toch goed herkenbaar. Verderop zag ik ook nog een grote zaagbek. Deze eendensoort is hier in de winter te gast.
Op de terugweg ben ik een eindje door het bos gelopen. Hier kon ik een paar leuke tegenlicht opnames maken. Dit geeft altijd een mooi sfeertje aan de foto’s. Onderstaande vond ik wel leuk en tijdens het bewerken kwam de vierkante uitsnede verrassend als mooiste naar voren.
Tegenlicht
Hierna was de koek op en was het tijd om weer naar huis te gaan. Alleen wil ik nog één foto laten zien. Die heb ik ’s middags genomen, tijdens een wandeling met het hele gezin in de Oostvaardersplassen bij Lelystad. Er stond een groepje konikpaarden, die trouwens helemaal niet schuw waren. Het leuke was dat een groepje spreeuwen op de ruggen van de paarden zaten. In Afrika heb je een vogeltje dat de Ossenpikker heet. Die haalt teken en insecten uit de huid van de daar levende grote grazers. In de Oostvaardersplassen hebben de spreeuwen die taak dus op zich genomen. Het was een leuk gezicht en de paarden leken het ook niet erg te vinden.
Ritje op het paard
Bedankt weer voor je belangstelling en tot een volgend bericht.
Vakantie
18 augustus 2011
Net terug van een kampeervakantie in de Franse Vogezen. Voor mijn doen heb ik heel weinig foto’s gemaakt. Eén keer er speciaal op uit getrokken en voor de rest heerlijk met het gezin vakantie vieren.
Toch wil ik hier een aantal foto’s onder de aandacht brengen, waarvan ik denk dat ze de moeite waard zijn. Zoals het uitzicht vanuit de tent op een vroege ochtend. Dat is dan echt even een moment om van te genieten.
Ochtendnevel
Veldkrekel
Die tent bleek een behoorlijke aantrekkingskracht te hebben op allerlei beestje. Zo woonde er onder de tent een muisje en kwamen we in de tent regelmatig verschillende insecten en spinnen tegen. Niet dat iedereen dat leuk vond, maar voor mij was het wel een keer handig dat mijn modellen zichzelf kwamen aanbieden. Deze jonge veldkrekel had er bijvoorbeeld geen enkel probleem mee, om even mee te werken aan een fotosessie.
Ook een zwartkopvuurkever was van plan om bij ons in te trekken. Maar ook zij (het is een vrouwtje) kwam niet langs de ballotagecommissie. Het leverde wel weer een mooi plaatje op.
Zwartkopvuurkever
Grande cascade de Tendon
Op die ene fototocht, die ik al noemde, ging ik naar de watervallen van Tendon. Er zijn er twee: de petit – en de grande cascade de Tendon. Was er vroeg in de ochtend, anders is er geen goede foto meer te maken, omdat de rotsen dan vol zitten met dagjesmensen. De foto is genomen bij de grote waterval. Ik vond die dode boom op de voorgrond mooi in het plaatje passen.
Tijdens de wandeling bij de watervallen kwam ik ook nog dit roodborstje tegen. Die namen we natuurlijk even mee. Pas later zag ik dat hij gewond is aan zijn rechterpootje. Als je goed kijkt lijkt het net een stompje. Er zit echter nog minimaal één teentje aan, maar die wijst omhoog in plaats van omlaag. Hij leek er verder niet echt last van te hebben.
Roodborstje
Citroenvlinder
Verder hebben we nog een hele leuke tuin bezocht: Le Jardin de Berchigranges. Een heerlijke bloementuin, waar veel vlinders rond vlogen. Deze citroenvlinder was er één van. Het was een erg bewegelijk beestje, dus nog niet zo makkelijk om hem goed op de foto te krijgen. Uiteindelijk is het toch nog aardig gelukt.
Als slot nog een foto van één van de vele bloemen uit de tuin. Volgens het tuinplantenforum is het een scabiosa, of, in het Nederlands: duifkruid. Natuurlijk heb ik nog veel meer bloemenfoto’s. Die verschijnen binnenkort wel op de bloemenpagina.
Duifkruid
René Vos natuurfotografie 